سوره حشر: تفاوت بین نسخه‌ها
| سطر ۱۰: | سطر ۱۰: | ||
}} | }} | ||
| − | سوره حشر پنجاه و نهمین سوره از قرآن است و دارای 24 آیه است. | + | سوره حشر پنجاه و نهمین سوره از قرآن است و دارای 24 آیه است. این سوره یکی از [[مسبحات]] است |
==نزول== | ==نزول== | ||
سوره حشر [[مدنی]] است.این سوره در ترتیب مصحف پنجاه و نهمین سوره و در ترتیب نزول صدو یکمین سوره قرآن کریم است که پیش از آن [[سوره بینه]] و پس از آن [[سوره نصر]] نازل شده است. | سوره حشر [[مدنی]] است.این سوره در ترتیب مصحف پنجاه و نهمین سوره و در ترتیب نزول صدو یکمین سوره قرآن کریم است که پیش از آن [[سوره بینه]] و پس از آن [[سوره نصر]] نازل شده است. | ||
نسخهٔ ۳ فوریهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۱۳:۲۶
| <<مجادله | حَشر | ممتحنه>> | ||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||
سوره حشر پنجاه و نهمین سوره از قرآن است و دارای 24 آیه است. این سوره یکی از مسبحات است
نزول
سوره حشر مدنی است.این سوره در ترتیب مصحف پنجاه و نهمین سوره و در ترتیب نزول صدو یکمین سوره قرآن کریم است که پیش از آن سوره بینه و پس از آن سوره نصر نازل شده است.
تعداد آيات
به اتفاق مفسرين و قاريان 24 آيه است.
فضيلت آن
ابى بن كعب گويد: پيامبر خدا صلّى اللَّه عليه و آله فرمود: كسى كه سوره حشر را بخواند باقى نماند بهشتى و نه دوزخى و نه عرشى و نه كرسى و نه حجابى و نه هفت آسمان و نه زمين‌هاى هفتگانه و نه حشره‌اى و نه بادى و نه پرونده و نه درختى و نه جنبنده‌اى و نه خورشيد و ماهى و نه فرشتگان مگر آنكه صلوات بر او فرستاده و استغفار براى او كنند و اگر آن روز و شبش بميرد شهيد مرده است.
و از ابى سعيد مكارى از حضرت ابى عبد الله صادق عليه السلام روايت شده كه فرمود كسى كه وقت شب شود سوره الرحمن و حشر را قرائت كند خداوند فرشته‌اى را بخانه او پاسدار و موكّل فرمايد تا با شمشير كشيده‌اش او را پاسبانى كند تا صبح شود.
محتوای سوره
اين سوره به داستان يهوديان بنى النضير اشاره دارد كه بخاطر نقض پيمانى كه با مسلمين بسته بودند محكوم به جلاى وطن شدند. و نيز به اين قسمت از داستان اشاره دارد كه سبب نقض عهدشان اين بود كه منافقان به ايشان وعده دادند كه اگر نقض عهد كنيد ما شما را يارى می‌كنيم، ولى همين كه ايشان نقض عهد كردند، منافقين به وعده‌اى كه داده بودند وفا ننمودند. و در ضمن اين اشارات مطالبى ديگر نيز در اين سوره آمده، و از آن جمله مساله حكم غنيمت بنى النضير است.
و از آيات برجسته اين سوره هفت آيه آخر آن است كه خداى سبحان در آنها بندگان خود را دستور می‌دهد به اينكه از طريق مراقبت نفس و محاسبه آن آماده ديدارش شوند، و عظمت كلام و جلالت قدر خود را در قالب بيان عظمت ذات مقدسش، و اسماء حسنى و صفات عليايش، بيان می‌فرمايد.[۱]
پانویس
- ↑ ترجمه الميزان، ج19، ص: 349
منابع
- فضل بن حسن طبرسی، ترجمه مجمع البيان في تفسير القرآن، ج24، ص304.
- محمد حسین طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان،ج19، ص: 349، قم 1374
- ترتیب نزول سوره ها، در همین دانشنامه
پیوست
