سوره بیّنه: تفاوت بین نسخه‌ها
(ذکر مشخصات اصل المیزان به جای ترجمه آن) |
|||
| سطر ۴۳: | سطر ۴۳: | ||
==پیوست== | ==پیوست== | ||
| − | [[سوره | + | [[سوره بینه/متن و ترجمه]] |
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
[[رده:سوره های قرآن]] | [[رده:سوره های قرآن]] | ||
نسخهٔ ۳۱ اکتبر ۲۰۱۶، ساعت ۱۲:۴۷
| <<قدر | بینه | زلزال>> | ||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||
سوره بینه نود و هشتمین سوره از قرآن است و دارای 8 آیه است.
نزول
سوره البینة مدنی و بعضى هم مکی گفته اند. این سوره در ترتیب مصحف نود و هشتمین سوره و در ترتیب نزول صدمین سوره قرآن کریم است که پیش از آن سوره طلاق و پس از آن سوره حشر نازل شده است.
تعداد آيات
نه آيه بصرى و هشت آيه است از نظر ديگران. اختلاف آن در آيه «مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ» است كه از نظر بصري ها يك آيه است.
نام دیگر سوره
سوره بینه را سوره «بريه» و سوره «قيامه» نیز ناميده اند.
فضيلت سوره
ابى بن كعب از پیامبر صلّى اللَّه عليه و آله روايت كرده كه هر كس آن را قرائت كند در روز قيامت با «خيرالبريّه» خواهد بود خواه مسافر باشد و يا مقيم باشد.
و از ابى الدرداء روايت شده كه پيغمبر صلی الله علیه و آله فرمود: اگر مردم مى دانستند كه در سوره (لم يكن) چه اثر و فايده‌اى است هر آينه خانواده و مال خود را تعطيل گذارده و آن را مي آموختند، پس مردى از قبيله خزاعه گفت يا رسول اللَّه چه اجري است، فرمود: هرگز منافقى يا بنده‌اى كه در قلبش شكّى در باره خداى عزّ و جل داشته باشد آن را نمي خواند، قسم بخدا كه فرشتگان از روزى كه خدا آسمانها و زمين‌ها را آفريده آن را قرائت مي كنند و از خواندن آن خسته نمي شوند.
هيچ بنده‌اى نيست كه آن را در شب بخواند مگر اينكه خدا فرشتگانى مبعوث كند كه او را در دين و دنيايش حفظ كنند و براى او طلب آمرزش و رحمت نمايند، پس اگر در روز بخواند به او عطا فرمايد از ثواب به اندازه آنچه آفتاب و روز بر آن تابيده و پرده شب آن را تاريك كند...
ابوبكر حضرمى از حضرت امام باقر عليه السلام روايت كرده كه فرمود، هر كس سوره «لم يكن» را بخواند از شرك بيزار و دور، و داخل گرديده مي شود در دين محمد صلی الله علیه و آله و خدا او را در روز قيامت مؤمن مبعوث نموده و حساب او را آسان خواهد كشيد.
محتوای سوره
علامه طباطبائی ره در خصوص غرض و محتوای این سوره می گویند:
اين سوره رسالت محمد بن عبد اللَّه خاتم النبيين (صلوات اللَّه عليه) را براى عوام از اهل كتاب و مشركين مسجل می‌كند، و به عبارت دیگر براى عموم اهل دین و غير اهل دین که عموم بشر هستند، و می‌فهماند كه آن جناب از ناحيه خدا به سوى عموم بشر گسيل شده، و اين عموميت رسالت آن جناب مقتضاى سنت الهى در هدايت است که آیاتی همچون:" إِنَّا هَدَيْناهُ السَّبِيلَ إِمَّا شاكِراً وَ إِمَّا كَفُوراً" [۱]" وَ إِنْ مِنْ أُمَّةٍ إِلَّا خَلا فِيها نَذِيرٌ" [۲] بر آن دلالت دارد. و بر عموميت دعوت آن جناب استدلال كرده، به اينكه دعوت آن حضرت چیزی نیست به جز دعوت به آنچه که متضمن اصلاح مجتمع انسانى از حیث اعتقاد و عمل است.[۳]
پانویس
منابع
- فضل بن حسن طبرسی، ترجمه مجمع البيان في تفسير القرآن، ج27، ص207.
- محمد حسین طباطبایی، تفسیر المیزان، دفتر انتشارات اسلامى جامعه ى مدرسين حوزه علميه قم، 1417 ق، چاپ پنجم
- ترتیب نزول سوره ها، در همین دانشنامه
پیوست
