حضرت هود علیه السلام: تفاوت بین نسخه‌ها
جز (درج الگو) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{خوب}} | {{خوب}} | ||
| − | حضرت هود علیه السلام از انبیاء الهی است که وظیفه هدایت قوم عاد را برعهده داشت. قوم عاد در شهرنشينى و تمدن، پيشرفت زيادى كرده بودند.آنها هود را متهم ساختند كه به خاطر ناسزاگوئى به خدايان آنها دچار سبك مغزى شده است و به مقابله و انكار وى پرداختند و از او درخواست كردند كه عذابى را كه به آنان وعده مى دهد نازل كند. پس خداوند عذابش را نازل كرد و همگى آنها بوسيله گردباد غضب الهى به هلاكت رسيدند. | + | حضرت هود علیه السلام از انبیاء الهی است که وظیفه هدایت [[قوم عاد]] را برعهده داشت. قوم عاد در شهرنشينى و تمدن، پيشرفت زيادى كرده بودند. آنها هود را متهم ساختند كه به خاطر ناسزاگوئى به خدايان آنها دچار سبك مغزى شده است و به مقابله و انكار وى پرداختند و از او درخواست كردند كه عذابى را كه به آنان وعده مى دهد نازل كند. پس خداوند عذابش را نازل كرد و همگى آنها بوسيله گردباد غضب الهى به هلاكت رسيدند. |
==وجه تسميه هود== | ==وجه تسميه هود== | ||
| − | ابن بابويه رحمه الله گفته است: آن حضرت را براى اين هود گفتند كه [[هدايت]] يافت در ميان قوم خود به امرى كه آنها از آن گمراه بودند.<ref>[[حيوة القلوب]] ([[علامه مجلسی]])، ج1، ص281.</ref> | + | [[شیخ صدوق|ابن بابويه]] رحمه الله گفته است: آن حضرت را براى اين هود گفتند كه [[هدايت]] يافت در ميان قوم خود به امرى كه آنها از آن گمراه بودند.<ref>[[حيوة القلوب]] ([[علامه مجلسی]])، ج1، ص281.</ref> |
==نسب حضرت هود علیه السلام== | ==نسب حضرت هود علیه السلام== | ||
| − | نسب او هود بن عبدالله بن رياح بن جلوث بن عاد بن عوص بن ارم بن سام بن نوح می باشد.<ref>ترجمه [[مجمع البيان في تفسير القرآن]]، ج9، ص149.</ref> و بعضى گفته اند: اسم هود عابر است و پسر شالخ پسر ارفخشد پسر سام پسر نوح است.<ref> حيوة القلوب (علامه مجلسی)، ج1، ص281.</ref> | + | نسب او هود بن عبدالله بن رياح بن جلوث بن عاد بن عوص بن ارم بن سام بن [[حضرت نوح علیه السلام|نوح]] می باشد.<ref>ترجمه [[مجمع البيان في تفسير القرآن]]، ج9، ص149.</ref> و بعضى گفته اند: اسم هود عابر است و پسر شالخ پسر ارفخشد پسر سام پسر نوح است.<ref> حيوة القلوب (علامه مجلسی)، ج1، ص281.</ref> |
==حضرت هود در قرآن== | ==حضرت هود در قرآن== | ||
| سطر ۱۴: | سطر ۱۴: | ||
نام او در [[قرآن]] ده بار آمده و یک [[سوره]] به نام او نامیده شده است. | نام او در [[قرآن]] ده بار آمده و یک [[سوره]] به نام او نامیده شده است. | ||
| − | حضرت هود علیه السلام بر قوم عاد مبعوث شد. قوم عاد در وادى يا صحراى احقاف سكونت داشته اند.([[سوره احقاف]]، آیه 21) احقاف به معناى شنهاى روان مى باشد و سرزمينی است بين عمان و أرض مهره تا [[حضرموت]]. ساکن این سرزمین از ذريه كسانى بودند كه به همراه [[حضرت نوح]] از طوفان نجات يافته بودند و داراى جثه هايى قوى و بزرگ و بلند بودند. ([[سوره اعراف]]، آیه 69 و [[سوره سجده]] آیه 15 و [[سوره شعراء]] آیه 130) | + | حضرت هود علیه السلام بر قوم عاد مبعوث شد. قوم عاد در وادى يا صحراى [[احقاف]] سكونت داشته اند.([[سوره احقاف]]، آیه 21) احقاف به معناى شنهاى روان مى باشد و سرزمينی است بين [[عمان]] و أرض مهره تا [[حضرموت]]. ساکن این سرزمین از ذريه كسانى بودند كه به همراه [[حضرت نوح]] از طوفان نجات يافته بودند و داراى جثه هايى قوى و بزرگ و بلند بودند. ([[سوره اعراف]]، آیه 69 و [[سوره سجده]] آیه 15 و [[سوره شعراء]] آیه 130) |
اين قوم در شهرنشينى و تمدن، پيشرفت زيادى كرده بودند. آنها سرزمين هايى آباد و زمين هايى حاصلخيز كه داراى باغها و نخلستان ها و زراعت هاى زيادى بود؛ داشتند و داراى احترام و مقام زيادى بودند. در اين موقعيت، خداوند حضرت هود علیه السلام را که خود از همان قوم بود در ميان آنها برانگيخت تا آنها را به [[حق]] و پرستش خداى يگانه دعوت كند و از پرستش بت بازدارد تا به [[عدل]] و [[احسان]] با هم رفتار كنند. (سوره شعراء، آیه 130) | اين قوم در شهرنشينى و تمدن، پيشرفت زيادى كرده بودند. آنها سرزمين هايى آباد و زمين هايى حاصلخيز كه داراى باغها و نخلستان ها و زراعت هاى زيادى بود؛ داشتند و داراى احترام و مقام زيادى بودند. در اين موقعيت، خداوند حضرت هود علیه السلام را که خود از همان قوم بود در ميان آنها برانگيخت تا آنها را به [[حق]] و پرستش خداى يگانه دعوت كند و از پرستش بت بازدارد تا به [[عدل]] و [[احسان]] با هم رفتار كنند. (سوره شعراء، آیه 130) | ||
| سطر ۲۲: | سطر ۲۲: | ||
و مردم را به صورت نخل هاى سوخته درمى آورد. ([[سوره قمر]]، آیه 20) تندباد سركش و هلاك كننده، هفت شبانه روز به طور دائم بر آنها مسلط بود و آن قوم به صورت تنه پوسيده و تو خالى درختان خرما بر زمين مى افتادند. ([[سوره الحاقة]]، آیه 7) | و مردم را به صورت نخل هاى سوخته درمى آورد. ([[سوره قمر]]، آیه 20) تندباد سركش و هلاك كننده، هفت شبانه روز به طور دائم بر آنها مسلط بود و آن قوم به صورت تنه پوسيده و تو خالى درختان خرما بر زمين مى افتادند. ([[سوره الحاقة]]، آیه 7) | ||
| − | اين باد به فرمان خدا همه چيز را نابود مى كرد به طورى كه هيچ چيزى جز خانه هايشان ديده نمى شد. ([[سوره احقاف]]، آیه 25) به اين ترتيب خداوند همه آنها را هلاك كرد، مگر هود و كسانى كه به وى | + | اين باد به فرمان خدا همه چيز را نابود مى كرد به طورى كه هيچ چيزى جز خانه هايشان ديده نمى شد. ([[سوره احقاف]]، آیه 25) به اين ترتيب خداوند همه آنها را هلاك كرد، مگر هود و كسانى كه به وى ايمان آورده بودند. ([[سوره هود]]، 58)<ref>[[تاريخ تحقيقى اسلام]]، حسين على عربى، ج1، ص88.</ref> |
==حضرت هود در روايات== | ==حضرت هود در روايات== | ||
| − | [[امام باقر]] علیه السلام در بيان چگونگى [[قوم عاد]] مى فرمايند: قوم عاد اندامى بسيار كشيده و قدرتمند داشتند به طورى كه با دست خويش سنگ كوهها را مى شكافتند، آنها بت پرست بودند و به همين خاطر هود بدانها فرمود: {{متن قرآن|«أَتُجادِلُونَنِي فِي أَسْماءٍ سَمَّيْتُمُوها»}}: ([[سوره اعراف]]، آيه 71) گروهى از آنها باران را به خاطر آبيارى و زمين را به خاطر برداشت روزى از آن [[پرستش]] مى نمودند و خداى ديگرى به گمان شفاى بيمارانشان و ديگرى را به خاطر همراهيشان در سفر مى پرستيدند. اما همگى آنها بوسيله گردباد غضب الهى به هلاكت رسيدند. | + | [[امام باقر]] علیه السلام در بيان چگونگى [[قوم عاد]] مى فرمايند: قوم عاد اندامى بسيار كشيده و قدرتمند داشتند به طورى كه با دست خويش سنگ كوهها را مى شكافتند، آنها بت پرست بودند و به همين خاطر هود بدانها فرمود: {{متن قرآن|«أَتُجادِلُونَنِي فِي أَسْماءٍ سَمَّيْتُمُوها»}}: ([[سوره اعراف]]، آيه 71) |
| + | |||
| + | گروهى از آنها باران را به خاطر آبيارى و زمين را به خاطر برداشت روزى از آن [[پرستش]] مى نمودند و خداى ديگرى به گمان شفاى بيمارانشان و ديگرى را به خاطر همراهيشان در سفر مى پرستيدند. اما همگى آنها بوسيله گردباد غضب الهى به هلاكت رسيدند. قوم عاد، هود را متهم ساختند كه به خاطر ناسزاگوئى به خدايان آنها دچار سبك مغزى شده است. از ديگر عادات زشت آنها اين بود كه منازل خويش را بر بلنديها مى ساختند تا موقع عبور پيادگان آنها را مورد استهزاء قرار دهند.<ref>داستان [[پیامبران]] يا [[قصه هاى قرآن]] از آدم تا خاتم (يوسف عزيزى)، ص161.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| − | <references/> | + | <references /> |
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | * حيوة القلوب، علامه مجلسى؛ [[قم]]: سرور، ششم، 1384 ش. | + | |
| − | * ترجمه مجمع | + | *حيوة القلوب، علامه مجلسى؛ [[قم]]: سرور، ششم، 1384 ش. |
| − | * داستان [[پیامبران]] يا قصه هاى قرآن از آدم تا خاتم؛ يوسف عزيزى، تهران: انتشارات هاد، اول، 1380 ش. | + | *ترجمه [[مجمع البیان|مجمع البيان]]، مترجمان، تهران: فراهانى، اول، 1360 ش. |
| − | * [[بحارالأنوار]]، [[علامه مجلسى]]؛ [[تهران]]. | + | *داستان [[پیامبران]] يا قصه هاى قرآن از آدم تا خاتم؛ يوسف عزيزى، تهران: انتشارات هاد، اول، 1380 ش. |
| − | * ترجمه | + | *[[بحارالأنوار]]، [[علامه مجلسى]]؛ [[تهران]]. |
| − | * تاريخ تحقيقى اسلام، حسين على عربى؛ قم: مؤسسه [[امام خمينى]]، چهارم، 1383 ش. | + | *ترجمه [[المیزان فی تفسیر القرآن|الميزان]]، سيد محمدباقر موسوى همدانى؛ قم: دفتر انتشارات اسلامى حوزه علميه قم، پنجم، 1374 ش. |
| + | *تاريخ تحقيقى اسلام، حسين على عربى؛ قم: مؤسسه [[امام خمينى]]، چهارم، 1383 ش. | ||
{{پیامبران}} | {{پیامبران}} | ||
نسخهٔ ۳ مارس ۲۰۱۹، ساعت ۱۲:۰۰
حضرت هود علیه السلام از انبیاء الهی است که وظیفه هدایت قوم عاد را برعهده داشت. قوم عاد در شهرنشينى و تمدن، پيشرفت زيادى كرده بودند. آنها هود را متهم ساختند كه به خاطر ناسزاگوئى به خدايان آنها دچار سبك مغزى شده است و به مقابله و انكار وى پرداختند و از او درخواست كردند كه عذابى را كه به آنان وعده مى دهد نازل كند. پس خداوند عذابش را نازل كرد و همگى آنها بوسيله گردباد غضب الهى به هلاكت رسيدند.
محتویات
وجه تسميه هود
ابن بابويه رحمه الله گفته است: آن حضرت را براى اين هود گفتند كه هدايت يافت در ميان قوم خود به امرى كه آنها از آن گمراه بودند.[۱]
نسب حضرت هود علیه السلام
نسب او هود بن عبدالله بن رياح بن جلوث بن عاد بن عوص بن ارم بن سام بن نوح می باشد.[۲] و بعضى گفته اند: اسم هود عابر است و پسر شالخ پسر ارفخشد پسر سام پسر نوح است.[۳]
حضرت هود در قرآن
نام او در قرآن ده بار آمده و یک سوره به نام او نامیده شده است.
حضرت هود علیه السلام بر قوم عاد مبعوث شد. قوم عاد در وادى يا صحراى احقاف سكونت داشته اند.(سوره احقاف، آیه 21) احقاف به معناى شنهاى روان مى باشد و سرزمينی است بين عمان و أرض مهره تا حضرموت. ساکن این سرزمین از ذريه كسانى بودند كه به همراه حضرت نوح از طوفان نجات يافته بودند و داراى جثه هايى قوى و بزرگ و بلند بودند. (سوره اعراف، آیه 69 و سوره سجده آیه 15 و سوره شعراء آیه 130)
اين قوم در شهرنشينى و تمدن، پيشرفت زيادى كرده بودند. آنها سرزمين هايى آباد و زمين هايى حاصلخيز كه داراى باغها و نخلستان ها و زراعت هاى زيادى بود؛ داشتند و داراى احترام و مقام زيادى بودند. در اين موقعيت، خداوند حضرت هود علیه السلام را که خود از همان قوم بود در ميان آنها برانگيخت تا آنها را به حق و پرستش خداى يگانه دعوت كند و از پرستش بت بازدارد تا به عدل و احسان با هم رفتار كنند. (سوره شعراء، آیه 130)
هود عليه السلام بسيار آنها را موعظه و نصيحت كرد و راه راست را به آنها نشان داد و هر گونه عذر و بهانه اى را از آنان گرفت؛ اما از پذيرش حق ابا كردند و به مقابله و انكار وى پرداختند و جز عده بسيار كمى به وى ايمان نياوردند و اكثريت آنها بر انكار و دشمنى اصرار ورزيدند و به او نسبت ديوانگى و سفاهت دادند و از او درخواست كردند كه عذابى را كه به آنان وعده مى دهد؛ نازل كند. پس خداوند عذابش را نازل كرد و بادى به سوى آنها فرستاد كه هر چيزى را كه در جلوى آن قرار مى گرفت به خاكستر تبديل مى كرد. (سوره الذاريات، آیه 43)
و مردم را به صورت نخل هاى سوخته درمى آورد. (سوره قمر، آیه 20) تندباد سركش و هلاك كننده، هفت شبانه روز به طور دائم بر آنها مسلط بود و آن قوم به صورت تنه پوسيده و تو خالى درختان خرما بر زمين مى افتادند. (سوره الحاقة، آیه 7)
اين باد به فرمان خدا همه چيز را نابود مى كرد به طورى كه هيچ چيزى جز خانه هايشان ديده نمى شد. (سوره احقاف، آیه 25) به اين ترتيب خداوند همه آنها را هلاك كرد، مگر هود و كسانى كه به وى ايمان آورده بودند. (سوره هود، 58)[۴]
حضرت هود در روايات
امام باقر علیه السلام در بيان چگونگى قوم عاد مى فرمايند: قوم عاد اندامى بسيار كشيده و قدرتمند داشتند به طورى كه با دست خويش سنگ كوهها را مى شكافتند، آنها بت پرست بودند و به همين خاطر هود بدانها فرمود: «أَتُجادِلُونَنِي فِي أَسْماءٍ سَمَّيْتُمُوها»: (سوره اعراف، آيه 71)
گروهى از آنها باران را به خاطر آبيارى و زمين را به خاطر برداشت روزى از آن پرستش مى نمودند و خداى ديگرى به گمان شفاى بيمارانشان و ديگرى را به خاطر همراهيشان در سفر مى پرستيدند. اما همگى آنها بوسيله گردباد غضب الهى به هلاكت رسيدند. قوم عاد، هود را متهم ساختند كه به خاطر ناسزاگوئى به خدايان آنها دچار سبك مغزى شده است. از ديگر عادات زشت آنها اين بود كه منازل خويش را بر بلنديها مى ساختند تا موقع عبور پيادگان آنها را مورد استهزاء قرار دهند.[۵]
پانویس
- ↑ حيوة القلوب (علامه مجلسی)، ج1، ص281.
- ↑ ترجمه مجمع البيان في تفسير القرآن، ج9، ص149.
- ↑ حيوة القلوب (علامه مجلسی)، ج1، ص281.
- ↑ تاريخ تحقيقى اسلام، حسين على عربى، ج1، ص88.
- ↑ داستان پیامبران يا قصه هاى قرآن از آدم تا خاتم (يوسف عزيزى)، ص161.
منابع
- حيوة القلوب، علامه مجلسى؛ قم: سرور، ششم، 1384 ش.
- ترجمه مجمع البيان، مترجمان، تهران: فراهانى، اول، 1360 ش.
- داستان پیامبران يا قصه هاى قرآن از آدم تا خاتم؛ يوسف عزيزى، تهران: انتشارات هاد، اول، 1380 ش.
- بحارالأنوار، علامه مجلسى؛ تهران.
- ترجمه الميزان، سيد محمدباقر موسوى همدانى؛ قم: دفتر انتشارات اسلامى حوزه علميه قم، پنجم، 1374 ش.
- تاريخ تحقيقى اسلام، حسين على عربى؛ قم: مؤسسه امام خمينى، چهارم، 1383 ش.
| پیامبران |
| پیامبران اولوالعزم |
| محمد (ص) * عیسی * موسی * نوح * ابراهیم |
| سایر پیامبران |
| آدم * ادریس * یعقوب * یوسف * یونس * اسحاق * اسماعیل * الیاس * ایوب * خضر * داوود * سلیمان * ذوالکفل * زکریا * شعیب * صالح * لوط * هارون * هود * یحیی * یسع * شعیا * اِرميا * جرجیس * حبقوق * يوشع بن نون |
