آیه کفّ: تفاوت بین نسخهها
جز |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
(۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشده) | |||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
− | + | برخی آیه 77 [[سوره نساء]] را «آیه كَفّ» (به معنای خودداری) نامیدهاند.<ref> بحارالانوار، ج 19، ص 175.</ref> | |
− | + | {{قرآن در قاب|«أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ قِيلَ لَهُمْ كُفُّواْ أَيْدِيَكُمْ وَأَقِيمُواْ الصَّلاَةَ وَآتُواْ الزَّكَاةَ فَلَمَّا كُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقِتَالُ إِذَا فَرِيقٌ مِّنْهُمْ يَخْشَوْنَ النَّاسَ كَخَشْيَةِ اللّهِ أَوْ أَشَدَّ خَشْيَةً وَقَالُواْ رَبَّنَا لِمَ كَتَبْتَ عَلَيْنَا الْقِتَالَ لَوْلا أَخَّرْتَنَا إِلَى أَجَلٍ قَرِيبٍ قُلْ مَتَاعُ الدَّنْيَا قَلِيلٌ وَالآخِرَةُ خَيْرٌ لِّمَنِ اتَّقَى وَلاَ تُظْلَمُونَ فَتِيلاً»|سوره=4|آیه=77|ترجمه=آیا ندیدی کسانی را که [پیش از اعلام حکم جهاد] به آنان گفته شد: [چون زمینه جنگ فراهم نیست] دست از جنگ بازدارید و [در این شرایط] نماز را بر پا دارید، و زکات بپردازید. ولی هنگامی که جنگ بر آنان لازم و مقرّر شد، ناگاه گروهی از آنان مانند ترس از [عقوبت] خدا یا ترسی سخت تر از آن از مردمِ [مُشرک] ترسیدند و گفتند: پروردگارا! چرا جنگ را بر ما لازم و مقرّر کردی؟ و چرا ما را تا زمانی نزدیک [که زمان مرگ طبیعی است] مهلت ندادی؟ بگو: متاع دنیا اندک، و آخرت برای آنان که تقوا ورزیده اند بهتر است؛ و به اندازه رشته میان هسته خرما مورد ستم قرار نمی گیرند.}} | |
− | + | [[شیخ طوسى]] گوید: در [[سبب نزول]] این [[آيه]] دو وجه ذكر نموده اند: اول، [[ابن عباس]] و [[حسن بصرى]] و عكرمة و قتادة و سُدى گويند: درباره عده اى از [[صحابه]] است كه اجازه [[جهاد]] با مشركين را از [[پیامبر]] صلى الله علیه وآله خواسته بودند كه از آن جمله [[عبدالرحمن بن عوف]] بود كه در [[مكه]] اقامت داشته است، وقتى كه حكم قتال و جهاد در [[مدينه]] به آنها داده شد بر عده اى از آنها دشوار آمد. دوم، مجاهد گويد: درباره [[يهود]] نازل گرديده كه خداوند امت پيامبر خود را از اين كه روشى مانند روش يهود اتخاذ نمايند، نهى فرمود.<ref>التبیان، ج 3، ص 261.</ref> | |
− | + | صاحبان [[مجمع البيان]] و [[کشف الاسرار و عدة الابرار (کتاب)|کشف الاسرار]] از كلبى نقل نمايند كه اين آيه درباره عبدالرحمن بن عوف، [[مقداد بن اسود]]، قدامة بن مظعون و [[سعد بن ابی وقاص]] نازل شده است. آنان پیش از هجرت، از سوى مشركان به شدت آزار مىشدند و نزد [[پیامبر]] صلى الله علیه وآله شكایت مىبردند و اجازه جنگ با مشركان و انتقام از آنان را مىخواستند؛ ولى [[رسول خدا]] مىفرمود: هنوز به جنگ مأمور نیستم؛ ولى پس از هجرت به مدینه هنگامى كه فرمان [[جنگ بدر]] صادر شد، اجراى این فرمان بر جمعى از همان جهاد طلبان ناگوار آمد و این آیه در نكوهش آنان نازل شد. و صاحب كشف الاسرار افزوده كه كسى كه اصرار بر شركت نكردن در جهاد داشته [[طلحة بن عبیدالله]] بود كه به خاطر ثروت زياد و علاقه شديد به زندگى از رفتن به جهاد كراهت داشته است.<ref>مجمع البیان، ج 3، ص 119؛ تفسیر کشف الاسرار.</ref> | |
− | ==پانویس == | + | ==پانویس== |
− | <references /> | + | <references/> |
− | |||
− | + | ==منابع== | |
+ | * [[دائرة المعارف قرآن کریم]]، علی خراسانی، ج1، ص396-397. | ||
+ | *[[نمونه بینات در شأن نزول آیات]]، محمدباقر محقق، ص220. | ||
+ | {{قرآن}} | ||
− | + | [[رده:آیههای با عناوین خاص]] | |
+ | [[رده:آیات سوره نساء]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۲۲
برخی آیه 77 سوره نساء را «آیه كَفّ» (به معنای خودداری) نامیدهاند.[۱]
شیخ طوسى گوید: در سبب نزول این آيه دو وجه ذكر نموده اند: اول، ابن عباس و حسن بصرى و عكرمة و قتادة و سُدى گويند: درباره عده اى از صحابه است كه اجازه جهاد با مشركين را از پیامبر صلى الله علیه وآله خواسته بودند كه از آن جمله عبدالرحمن بن عوف بود كه در مكه اقامت داشته است، وقتى كه حكم قتال و جهاد در مدينه به آنها داده شد بر عده اى از آنها دشوار آمد. دوم، مجاهد گويد: درباره يهود نازل گرديده كه خداوند امت پيامبر خود را از اين كه روشى مانند روش يهود اتخاذ نمايند، نهى فرمود.[۲]
صاحبان مجمع البيان و کشف الاسرار از كلبى نقل نمايند كه اين آيه درباره عبدالرحمن بن عوف، مقداد بن اسود، قدامة بن مظعون و سعد بن ابی وقاص نازل شده است. آنان پیش از هجرت، از سوى مشركان به شدت آزار مىشدند و نزد پیامبر صلى الله علیه وآله شكایت مىبردند و اجازه جنگ با مشركان و انتقام از آنان را مىخواستند؛ ولى رسول خدا مىفرمود: هنوز به جنگ مأمور نیستم؛ ولى پس از هجرت به مدینه هنگامى كه فرمان جنگ بدر صادر شد، اجراى این فرمان بر جمعى از همان جهاد طلبان ناگوار آمد و این آیه در نكوهش آنان نازل شد. و صاحب كشف الاسرار افزوده كه كسى كه اصرار بر شركت نكردن در جهاد داشته طلحة بن عبیدالله بود كه به خاطر ثروت زياد و علاقه شديد به زندگى از رفتن به جهاد كراهت داشته است.[۳]
پانویس
منابع
- دائرة المعارف قرآن کریم، علی خراسانی، ج1، ص396-397.
- نمونه بینات در شأن نزول آیات، محمدباقر محقق، ص220.