فتنه: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
 
(۳ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
فتنه، تخليص وجداسازى بخش پنهانى ناسالم چيزى از بخش سالم آنرا است.
+
فتنه، جداسازى بخش پنهانى ناسالم چیزى از بخش سالم آن است. اصل این واژه چنانکه در [[مجمع البحرین فی مناقب السبطین علیهما السلام (کتاب)|مجمع البحرین]] آمده «فتنت الفضة» است یعنى زرگر چون نقره را در آتش مى نهد که بخش ناسالمش جدا شود مى گوید: نقره را خالص نمودم. و این به معنى آزمایش نیست که وى آن کار را از پیش به وسیله محک انجام داده است.
  
== مفهوم واژه ==
+
==فتنه در قرآن==
  
اصل اين واژه چنانكه در مجمع البحرين آمده «فتنت الفضة» است يعنى زرگر چون نقره را در آتش مى نهد كه بخش ناسالمش جدا شود مى گويد: نقره را خالص نمودم. و اين به معنى آزمايش نيست كه وى آن كار را از پيش به وسيله محك انجام داده است.
+
آنچه از این ماده در [[قرآن|قرآن کریم]] آمده اعم از فعل و اسم و موارد استعمال حقیقى و مجازى چون به دقت بنگرى همه بدین معنى (خالص کردن) است. فتنه که در قرآن آمده به چند قسم است:
  
== فتنه در قرآن ==
+
۱ـ پدید آورنده و عامل فتنه وتخلیص خود [[خداوند]] است که به مقتضاى آفرینش بشر در رابطه با تکلیف وتعدیل [[اراده]]، وى را به عواملى چون زن وفرزند ومال ومقام وفقر وغنا در معرض تخلیص قرار مى دهد و او را متذکر مى سازد که اینک تو در برابر این عامل جدا سازنده قرار دارى خویشتن را مهیا ساز؛ مبادا بخش خطرناک درون وجودت (چون غلبه هوى و حب مال و جاه و زن و فرزند که از حد اعتدال برون رود) ترا در خود فرو برد وبه انسانیتت خاتمه دهد: {{متن قرآن|«وَاعْلَمُوا أَنَّمَا أَمْوَالُكُمْ وَأَوْلَادُكُمْ فِتْنَةٌ»}}([[سوره انفال]]/آیه28) و {{متن قرآن|«وَ جَعَلْنا بَعْضَکمْ لِبَعْضٍ فِتْنَةً»}}([[سوره فرقان]]/آیه20) و {{متن قرآن|«وَنَبْلُوكُمْ بِالشَّرِّ وَالْخَيْرِ فِتْنَةً»}}([[سوره انبیاء]]/آیه35) . وگاه خداوند بر قوم وملتى یا فردى به علت عناد ولجاج آنها در برابر اوامر پروردگار عامل تخلیصى جز آنچه ملازم هر کسى بوده مانند بیمارى یا فقر عمومى یا گرفتارى فردى برانگیزد که در چنان فتنه اى جامعه تخلیص شود وافراد سالم از ناسالم جدا گردند: {{متن قرآن|«إِنَّا مُرْسِلُو النَّاقَةِ فِتْنَةً لَهُمْ»}}([[سوره قمر]]/آیه27) و {{متن قرآن|«فَلْيَحْذَرِ الَّذِينَ يُخَالِفُونَ عَنْ أَمْرِهِ أَنْ تُصِيبَهُمْ فِتْنَةٌ»}}([[سوره نور]]/آیه63) و {{متن قرآن|«وَاتَّقُوا فِتْنَةً لَا تُصِيبَنَّ الَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْكُمْ خَاصَّةً»}}([[سوره انفال]]/آیه25) و {{متن قرآن|«إِنْ هِيَ إِلَّا فِتْنَتُكَ»}}([[سوره اعراف]]/آیه155).
  
آنچه از اين ماده در قرآن كريم آمده اعم از فعل و اسم وموارد استعمال حقيقى و مجازى چون به دقت بنگرى همه بدين معنى است.
+
۲ـ پدید آورنده آن بشر است. مانند کیشهاى باطل و [[بدعت|بدعتهاى]] ضلال ومذاهب انحرافى. {{متن قرآن|«وَقَاتِلُوهُمْ حَتَّىٰ لَا تَكُونَ فِتْنَةٌ»}}([[سوره بقره]]/آیه93) و {{متن قرآن|«لَقَدِ ابْتَغَوُا الْفِتْنَةَ مِنْ قَبْلُ وَقَلَّبُوا لَكَ الْأُمُورَ»}}([[سوره توبه]]/آیه48) .
  
فتنه كه در قرآن آمده به چند قسم است:
+
==فتنه در روایات==
  
1 ـ پديد آورنده و عامل فتنه وتخليص خود خداوند است كه به مقتضاى آفرينش بشر در رابطه با تكليف وتعديل اراده، وى را به عواملى چون زن وفرزند ومال ومقام وفقر وغنا در معرض تخليص قرار مى دهد و او را متذكر مى سازد كه اينك تو در برابر اين عامل جدا سازنده قرار دارى خويشتن را مهيا ساز مبادا بخش خطرناك درون وجودت (چون غلبه هوى و حب مال و جاه و زن و فرزند كه از حد اعتدال برون رود) ترا در خود فرو برد وبه انسانيتت خاتمه دهد:
+
* [[حضرت على]] (ع) فرمودند: «انما بدء وقوع الفتن اهواء تتبع واحکام تبتدع یخالف فیها کتاب الله ویتولى علیها رجال رجالا على غیر دین الله، فلو انّ الباطل خلص من مزاج الحق لم یخف على المرتادین ولو انّ الحق خلص من لبس الباطل انقطعت عنه السن المعاندین ولکن یؤخذ من هذا ضغث ومن هذا ضغث فیمزجان فهنالک یستولى الشیطان على اولیائه وینجو الذین سبقت لهم من الله الحسنى».<ref> امام علی علیه السلام، نهج البلاغه: خطبه ۵۰ </ref>
 +
* از [[امام هادى]] (ع) روایت شده که روزى [[امیرالمومنین|امیرالمؤمنین]] (ع) شنید یکى مى گفت: «اللهم انى اعوذ بک من الفتنة» حضرت فرمود: مى بینم دارى از مال و فرزندانت به خدا پناه مى برى؟! که خداوند مى فرماید: {{متن قرآن|«إِنَّمَا أَمْوَالُكُمْ وَأَوْلَادُكُمْ فِتْنَةٌ»}}([[سوره تغابن]]/آیه15) تو بگو: «اللهم انى اعوذ بک من مضلاّت الفتن» خداوندا به تو پناه مى برم از فتنه هاى گمراه کننده.
 +
* همچنین از آن حضرت سؤال شد: فتنه چیست؟ فرمود: فتنه چیزى است که چون روى آورد ایجاد شبهه کند و چون پایان پذیرد شناخته شود.
 +
* [[امام صادق]] (ع) فرمود: بدان که بذر هر فتنه محبت [[دنیا|دنیا]] است.
 +
* از امیرالمؤمنین (ع) حدیث شده که فرمود: از [[پیامبر]] (ص) پرسیدم آیا [[امام زمان عجل الله فرجه الشریف|مهدى]] (عج) از ما ([[اهل البیت|اهل بیت]]) است یا از غیر ما؟ فرمود: او از ما است که خداوند به وسیله او کار [[دین|دین]] را تکمیل سازد چنانکه آغاز این دین بدست ما بوده، و چنانکه مردم از شرک و تبعات آن که اختلاف و پراکندگى آنان بود به وسیله ما نجات یافتند (آخر الامر همین مردم) از فتنه وفریب در دین که آنان را پیش آید وبر اثر آن با یکدیگر دشمن شوند نیز به وسیله ما نجات یابند وبرادرى خویش باز یابند.
 +
* [[محمد بن مسلم]] گوید: به [[امام باقر]] (ع) عرض کردم: [[تأویل|تاویل]] آیه {{متن قرآن|«وَقَاتِلُوهُمْ حَتَّىٰ لَا تَكُونَ فِتْنَةٌ»}}([[سوره بقره]]/آیه93)  چیست؟ فرمود: هنوز تاویل این آیه تحقق نیافته چه پیغمبر (ص) به لحاظ نیاز خود و یاران، کفار را آزاد گذاشت. و چون موعد تاویل این آیه فرا رسد دگر هیچ عذرى پذیرفته نگردد و آن روز باید (حضرت مهدى) با آنان بجنگد تا اینکه [[توحید]] سراسر جهان را فرا گیرد ودگر شرکى نماند.
 +
* [[پیامبر اسلام|نبى اکرم]] (ص) فرمود: از سه چیز بر امتم بیمناکم: گمراهى در [[عقاید]] پس از شناخت راه هدایت، و فتنه هاى فریبنده و هوسهائى که از سوى شکم و پائین شکم آدمى را تحریک کند.
 +
* امیرالمؤمنین (ع) فرمود: فتنه (که هر کسى دچار آنست) سه تا است: ۱- دوستى زنان که آن شمشیر [[شیطان|شیطان]] است. ۲- و نوشیدن [[شراب خواری|شراب]] که دام شیطان است، ۳- محبت درهم و دینار و آن تیر شیطان است. هر که مبتلى به دوستى زنان باشد از زندگیش بهره اى نبرد و کسى که میگسار بود [[بهشت]] بر او حرام است و آن کس که دینار و درهم دوست دارد وى برده و اسیر دنیا است.
 +
* و از آن حضرت رسیده که فرمود: پس از من فتنه هاى تاریک کورى بیاید که مردم را از نظر عقیده و دین در شبهه افکنند و از آن فتنه ها سالم نماند جز آن کس که چنان زندگى کند که کس نداند چه در دل دارد.
  
(واعلموا انما اموالكم واولادكم فتنة) و (وجعلنا بعضكم لبعض فتنة) و (ونبلوكم بالشر والخير فتنة). وگاه خداوند بر قوم وملتى يا فردى به علت عناد ولجاج آنها در برابر اوامر پروردگار عامل تخليصى جز آنچه ملازم هر كسى بوده مانند بيمارى يا فقر عمومى يا گرفتارى فردى برانگيزد كه در چنان فتنه اى جامعه تخليص شود وافراد سالم از ناسالم جدا گردند: (انّا مرسلوا الناقة فتنة لهم) و (فليحذر الذين يخالفون عن امره ان تصيبهم فتنة) و (واتقوا فتنة لا تصيبنّ الذين ظلموا منكم خاصّة) و (ان هى الاّ فتنتك).
+
==پانویس==
 +
<references />
  
2 ـ پديد آورنده آن بشر است. مانند كيشهاى باطل وبدعتهاى ضلال ومذاهب انحرافى. (وقاتلوهم حتى لا تكون فتنة) و (لقد ابتغوا الفتنة من قبل وقلّبوا لك الامور).
+
==منابع==
 
 
== فتنه در  روایات ==
 
 
 
[[حضرت على]] (ع) فرمودند : «انما بدء وقوع الفتن اهواء تتبع واحكام تبتدع يخالف فيها كتاب الله ويتولى عليها رجال رجالا على غير دين الله، فلو انّ الباطل خلص من مزاج الحق لم يخف على المرتادين ولو انّ الحق خلص من لبس الباطل انقطعت عنه السن المعاندين ولكن يؤخذ من هذا ضغث ومن هذا ضغث فيمزجان فهنا لك يستولى الشيطان على اوليائه وينجو الذين سبقت لهم من الله الحسنى».<ref> امام علی علیه السلام، نهج البلاغه: خطبه 50 </ref>
 
 
 
از [[امام هادى]] (ع) روايت شده كه روزى اميرالمؤمنين (ع) شنيد يكى مى گفت: «اللهم انى اعوذ بك من الفتنة» حضرت فرمود: مى بينم دارى از مال و فرزندانت به خدا پناه مى برى؟! كه خداوند مى فرمايد: (انما اموالكم و اولادكم فتنة) تو بگو: «اللهم انى اعوذ بك من مضلاّت الفتن» خداوندا به تو پناه مى برم از فتنه هاى گمراه كننده.
 
 
 
از آن حضرت سؤال شد: فتنه چيست؟ فرمود: فتنه چيزى است كه چون روى آورد ايجاد شبهه كند و چون پايان پذيرد شناخته شود.
 
 
 
[[امام صادق]] (ع) فرمود: بدان كه بذر هر فتنه محبت دنيا است. از اميرالمؤمنين (ع) حديث شده كه فرمود:
 
 
 
از پيغمبر (ص) پرسيدم آيا مهدى (عج) از ما (اهلبيت) است يا از غير ما؟ فرمود: او از ما است كه خداوند به وسيله او كار دين را تكميل سازد چنانكه آغاز اين دين بدست ما بوده، و چنانكه مردم از شرك و تبعات آن كه اختلاف و پراكندگى آنان بود به وسيله ما نجات يافتند (آخر الامر همين مردم) از فتنه وفريب در دين كه آنان را پيش آيد وبر اثر آن با يكديگر دشمن شوند نيز به وسيله ما نجات يابند وبرادرى خويش باز يابند.
 
 
 
[[محمد بن مسلم]] گويد: به [[امام باقر]] (ع) عرض كردم: تاويل (وقاتلوهم حتى لا تكون فتنة)چيست؟ فرمود: هنوز [[تاويل]] اين آيه تحقق نيافته چه پيغمبر (ص) به لحاظ نياز خود و ياران، كفار را آزاد گذاشت. و چون موعد تاويل اين آيه فرا رسد دگر هيچ عذرى پذيرفته نگردد و آن روز بايد (حضرت مهدى) با آنان بجنگد تا اينكه توحيد سراسر جهان را فرا گيرد ودگر شركى نماند.
 
 
 
نبى اكرم (ص) فرمود: از سه چيز بر امتم بيمناكم: گمراهى در عقايد پس از شناخت راه هدايت، و فتنه هاى فريبنده و هوسهائى كه از سوى شكم و پائين شكم آدمى را تحريك كند.
 
 
 
اميرالمؤمنين (ع) فرمود: فتنه (كه هر كسى دچار آنست) سه تا است:
 
 
 
1- دوستى زنان كه آن شمشير شيطان است.
 
 
 
2-ونوشيدن شراب كه دام شيطان است،
 
 
 
3- محبت درهم و دينار و آن تير شيطان است.
 
 
 
هر كه مبتلى به دوستى زنان باشد از زندگيش بهره اى نبرد و كسى كه ميگسار بود بهشت بر او حرام است و آن كس كه دينار و درهم دوست دارد وى برده و اسير دنيا است. و از آن حضرت رسيده كه فرمود:
 
 
 
پس از من فتنه هاى تاريك كورى بيايد كه مردم را از نظر عقيده و دين در شبهه افكنند و از آن فتنه ها سالم نماند جز آن كس كه چنان زندگى كند كه كس نداند چه در دل دارد.
 
 
 
==پانویس ==
 
<references />
 
  
== منبع ==
 
 
*سید مصطفی حسینی دشتی، فرهنگ معارف و معاریف.
 
*سید مصطفی حسینی دشتی، فرهنگ معارف و معاریف.
 
   
 
   
 
[[رده:واژگان قرآنی]]
 
[[رده:واژگان قرآنی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۹ فوریهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۰۶:۳۸

فتنه، جداسازى بخش پنهانى ناسالم چیزى از بخش سالم آن است. اصل این واژه چنانکه در مجمع البحرین آمده «فتنت الفضة» است یعنى زرگر چون نقره را در آتش مى نهد که بخش ناسالمش جدا شود مى گوید: نقره را خالص نمودم. و این به معنى آزمایش نیست که وى آن کار را از پیش به وسیله محک انجام داده است.

فتنه در قرآن

آنچه از این ماده در قرآن کریم آمده اعم از فعل و اسم و موارد استعمال حقیقى و مجازى چون به دقت بنگرى همه بدین معنى (خالص کردن) است. فتنه که در قرآن آمده به چند قسم است:

۱ـ پدید آورنده و عامل فتنه وتخلیص خود خداوند است که به مقتضاى آفرینش بشر در رابطه با تکلیف وتعدیل اراده، وى را به عواملى چون زن وفرزند ومال ومقام وفقر وغنا در معرض تخلیص قرار مى دهد و او را متذکر مى سازد که اینک تو در برابر این عامل جدا سازنده قرار دارى خویشتن را مهیا ساز؛ مبادا بخش خطرناک درون وجودت (چون غلبه هوى و حب مال و جاه و زن و فرزند که از حد اعتدال برون رود) ترا در خود فرو برد وبه انسانیتت خاتمه دهد: «وَاعْلَمُوا أَنَّمَا أَمْوَالُكُمْ وَأَوْلَادُكُمْ فِتْنَةٌ»(سوره انفال/آیه28) و «وَ جَعَلْنا بَعْضَکمْ لِبَعْضٍ فِتْنَةً»(سوره فرقان/آیه20) و «وَنَبْلُوكُمْ بِالشَّرِّ وَالْخَيْرِ فِتْنَةً»(سوره انبیاء/آیه35) . وگاه خداوند بر قوم وملتى یا فردى به علت عناد ولجاج آنها در برابر اوامر پروردگار عامل تخلیصى جز آنچه ملازم هر کسى بوده مانند بیمارى یا فقر عمومى یا گرفتارى فردى برانگیزد که در چنان فتنه اى جامعه تخلیص شود وافراد سالم از ناسالم جدا گردند: «إِنَّا مُرْسِلُو النَّاقَةِ فِتْنَةً لَهُمْ»(سوره قمر/آیه27) و «فَلْيَحْذَرِ الَّذِينَ يُخَالِفُونَ عَنْ أَمْرِهِ أَنْ تُصِيبَهُمْ فِتْنَةٌ»(سوره نور/آیه63) و «وَاتَّقُوا فِتْنَةً لَا تُصِيبَنَّ الَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْكُمْ خَاصَّةً»(سوره انفال/آیه25) و «إِنْ هِيَ إِلَّا فِتْنَتُكَ»(سوره اعراف/آیه155).

۲ـ پدید آورنده آن بشر است. مانند کیشهاى باطل و بدعتهاى ضلال ومذاهب انحرافى. «وَقَاتِلُوهُمْ حَتَّىٰ لَا تَكُونَ فِتْنَةٌ»(سوره بقره/آیه93) و «لَقَدِ ابْتَغَوُا الْفِتْنَةَ مِنْ قَبْلُ وَقَلَّبُوا لَكَ الْأُمُورَ»(سوره توبه/آیه48) .

فتنه در روایات

  • حضرت على (ع) فرمودند: «انما بدء وقوع الفتن اهواء تتبع واحکام تبتدع یخالف فیها کتاب الله ویتولى علیها رجال رجالا على غیر دین الله، فلو انّ الباطل خلص من مزاج الحق لم یخف على المرتادین ولو انّ الحق خلص من لبس الباطل انقطعت عنه السن المعاندین ولکن یؤخذ من هذا ضغث ومن هذا ضغث فیمزجان فهنالک یستولى الشیطان على اولیائه وینجو الذین سبقت لهم من الله الحسنى».[۱]
  • از امام هادى (ع) روایت شده که روزى امیرالمؤمنین (ع) شنید یکى مى گفت: «اللهم انى اعوذ بک من الفتنة» حضرت فرمود: مى بینم دارى از مال و فرزندانت به خدا پناه مى برى؟! که خداوند مى فرماید: «إِنَّمَا أَمْوَالُكُمْ وَأَوْلَادُكُمْ فِتْنَةٌ»(سوره تغابن/آیه15) تو بگو: «اللهم انى اعوذ بک من مضلاّت الفتن» خداوندا به تو پناه مى برم از فتنه هاى گمراه کننده.
  • همچنین از آن حضرت سؤال شد: فتنه چیست؟ فرمود: فتنه چیزى است که چون روى آورد ایجاد شبهه کند و چون پایان پذیرد شناخته شود.
  • امام صادق (ع) فرمود: بدان که بذر هر فتنه محبت دنیا است.
  • از امیرالمؤمنین (ع) حدیث شده که فرمود: از پیامبر (ص) پرسیدم آیا مهدى (عج) از ما (اهل بیت) است یا از غیر ما؟ فرمود: او از ما است که خداوند به وسیله او کار دین را تکمیل سازد چنانکه آغاز این دین بدست ما بوده، و چنانکه مردم از شرک و تبعات آن که اختلاف و پراکندگى آنان بود به وسیله ما نجات یافتند (آخر الامر همین مردم) از فتنه وفریب در دین که آنان را پیش آید وبر اثر آن با یکدیگر دشمن شوند نیز به وسیله ما نجات یابند وبرادرى خویش باز یابند.
  • محمد بن مسلم گوید: به امام باقر (ع) عرض کردم: تاویل آیه «وَقَاتِلُوهُمْ حَتَّىٰ لَا تَكُونَ فِتْنَةٌ»(سوره بقره/آیه93) چیست؟ فرمود: هنوز تاویل این آیه تحقق نیافته چه پیغمبر (ص) به لحاظ نیاز خود و یاران، کفار را آزاد گذاشت. و چون موعد تاویل این آیه فرا رسد دگر هیچ عذرى پذیرفته نگردد و آن روز باید (حضرت مهدى) با آنان بجنگد تا اینکه توحید سراسر جهان را فرا گیرد ودگر شرکى نماند.
  • نبى اکرم (ص) فرمود: از سه چیز بر امتم بیمناکم: گمراهى در عقاید پس از شناخت راه هدایت، و فتنه هاى فریبنده و هوسهائى که از سوى شکم و پائین شکم آدمى را تحریک کند.
  • امیرالمؤمنین (ع) فرمود: فتنه (که هر کسى دچار آنست) سه تا است: ۱- دوستى زنان که آن شمشیر شیطان است. ۲- و نوشیدن شراب که دام شیطان است، ۳- محبت درهم و دینار و آن تیر شیطان است. هر که مبتلى به دوستى زنان باشد از زندگیش بهره اى نبرد و کسى که میگسار بود بهشت بر او حرام است و آن کس که دینار و درهم دوست دارد وى برده و اسیر دنیا است.
  • و از آن حضرت رسیده که فرمود: پس از من فتنه هاى تاریک کورى بیاید که مردم را از نظر عقیده و دین در شبهه افکنند و از آن فتنه ها سالم نماند جز آن کس که چنان زندگى کند که کس نداند چه در دل دارد.

پانویس

  1. امام علی علیه السلام، نهج البلاغه: خطبه ۵۰

منابع

  • سید مصطفی حسینی دشتی، فرهنگ معارف و معاریف.