زیتون: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ویرایش)
 
(۷ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
{{نیازمند ویرایش فنی}}
+
'''«زیتون»''' درختی است جلیل القدر و بسیار پر سود و پر بقاء و هزار سال عمر کند و میوه آن هم زیتون نام دارد.<ref> سعید الشرتونی، اقرب الموارد. </ref>
  
درختی است جليل القدر و بسيار پر سود و پر بقاء و هزار سال عمر کند و ميوه آن هم زيتون نام دارد . <ref> الخوری الشرتونی،سعید، اقرب الموارد </ref>
+
==زیتون در قرآن==
  
== زیتون در قرآن ==
+
در [[قرآن|قرآن کریم]] بسی از آن تجلیل شده و در [[سوره تین|سوره تین]] سوگند به آن یاد شده و در [[آیه|آیه]] دیگر چنین به وصف آمده است: {{متن قرآن|«وَشَجَرَةً تَخْرُجُ مِنْ طُورِ سَینَاءَ تَنْبُتُ بِالدُّهْنِ وَصِبْغٍ لِلْآکلِینَ»}}؛ و نیز درختی را از [[طور سینا|طور سیناء]] (کوهی در منتهی الیه جنوب غربی [[فلسطین]] که در عصر نزول قرآن منبع زیتون بیشتر در آنجا بوده) به وجود آوردیم تا شمار را روغن (چراغ) و نانخورش باشد.<ref>سوره مؤمنون، ۲۰. </ref>
  
در قرآن بسی از آن تجليل شده و در سوره تين سوگند به آن ياد شده و در آيه ديگر چنين به وصف آمده « و شجرة تخرج من طور سيناء تنبت بالدهن و صبغ للآکلين » ؛ و نيز درختی را از طور سيناء ( کوهی در منتهی اليه جنوب غربی فلسطين که در عصر نزول قرآن منبع زيتون بيشتر در آنجا بوده ) به وجود آورديم تا شمار را روغن ( چراغ ) و نانخورش باشد <ref> مؤمنون : 20 </ref>
+
==زیتون در احادیث==
  
== زیتون در احادیث ==
+
زیتون غذای پیامبران و نزد [[پیامبر اسلام]] از بهترین نان خورشها بوده و [[امیرالمومنین|امیرالمؤمنین]] بسیار از آن تناول می نموده اند. از حضرت رسول (ص) نقل شده که فرمود: بخورید زیتون را و بدن خویش را بدان مالش دهید که آن درختی مبارک است.
  
زيتون غذای پيامبران و نزد پيغمبر اسلام از بهترين نان خورشها بوده واميرالمؤمنين بسيار از آن تناول می نموده . از حضرت رسول (ع) نقل شده که فرمود : بخوريد زيتون را وبدن خويش را بدان مالش دهيد که آن درختی مبارک است .
+
در [[حدیث|حدیث]] دیگر از آن حضرت است که فرمود: بر شما باد به خوردن روغن زیتون که صفرا را می گشاید و بلغم را برطرف می سازد و پی را محکم و خوی را نیکو و نفس را خوشبو و اندوه را زایل می کند.  
  
در حديث ديگر از آن حضرت است که فرمود : بر شما باد به خوردن روغن زيتون که صفرا را می گشايد و بلغم را برطرف می سازد و پی را محکم وخوی را نيکو و نفس را خوشبو و اندوه را زايل می کند . از امام صادق (ع) آمد که زيتون باد ( گاز معده ) را می راند و منی را افزايش می دهد .
+
از [[امام صادق]] (ع) نقل شده که زیتون باد (گاز معده) را می راند و منی را افزایش می دهد.
  
نقل است که در حضور امام صادق (ع) گفته شد زيتون توليد باد می کند . حضرت فرمود : خير ، زيتون باد را می پراند .<ref>    بحار : 62 / 282 و 66 / 179  </ref>  
+
نقل است که در حضور امام صادق (ع) گفته شد زیتون تولید باد می کند. حضرت فرمود: خیر، زیتون باد را می پراند.<ref>    بحارالانوار، ۶۲/۲۸۲ و ۶۶/۱۷۹. </ref>  
  
==پانویس ==  
+
==پانویس==  
 
<references />
 
<references />
  
== منبع ==
+
==منابع==
  
*سید مصطفی حسینی دشتی، فرهنگ معارف و معاریف.  
+
*سید مصطفی حسینی دشتی، [[فرهنگ معارف و معاریف (کتاب)|فرهنگ معارف و معاریف]].  
  
 
[[رده:واژگان قرآنی]]
 
[[رده:واژگان قرآنی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۷ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۰۸:۲۵

«زیتون» درختی است جلیل القدر و بسیار پر سود و پر بقاء و هزار سال عمر کند و میوه آن هم زیتون نام دارد.[۱]

زیتون در قرآن

در قرآن کریم بسی از آن تجلیل شده و در سوره تین سوگند به آن یاد شده و در آیه دیگر چنین به وصف آمده است: «وَشَجَرَةً تَخْرُجُ مِنْ طُورِ سَینَاءَ تَنْبُتُ بِالدُّهْنِ وَصِبْغٍ لِلْآکلِینَ»؛ و نیز درختی را از طور سیناء (کوهی در منتهی الیه جنوب غربی فلسطین که در عصر نزول قرآن منبع زیتون بیشتر در آنجا بوده) به وجود آوردیم تا شمار را روغن (چراغ) و نانخورش باشد.[۲]

زیتون در احادیث

زیتون غذای پیامبران و نزد پیامبر اسلام از بهترین نان خورشها بوده و امیرالمؤمنین بسیار از آن تناول می نموده اند. از حضرت رسول (ص) نقل شده که فرمود: بخورید زیتون را و بدن خویش را بدان مالش دهید که آن درختی مبارک است.

در حدیث دیگر از آن حضرت است که فرمود: بر شما باد به خوردن روغن زیتون که صفرا را می گشاید و بلغم را برطرف می سازد و پی را محکم و خوی را نیکو و نفس را خوشبو و اندوه را زایل می کند.

از امام صادق (ع) نقل شده که زیتون باد (گاز معده) را می راند و منی را افزایش می دهد.

نقل است که در حضور امام صادق (ع) گفته شد زیتون تولید باد می کند. حضرت فرمود: خیر، زیتون باد را می پراند.[۳]

پانویس

  1. سعید الشرتونی، اقرب الموارد.
  2. سوره مؤمنون، ۲۰.
  3. بحارالانوار، ۶۲/۲۸۲ و ۶۶/۱۷۹.

منابع