خبر متواتر: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
|||
| (۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{خوب}} | {{خوب}} | ||
| − | + | «خبر متواتر» [[حدیث|روایتى]] است که راویان آن در همه طبقات داراى تعدد باشد و تبانى آنان بر [[حدیث جعلی|جعل]] و [[دروغ]] پردازى عادتاً محال است. به گفته [[شهید ثانی|شهید ثانى]] خبر متواتر را همه فقهاى مذاهب [[اسلام|اسلامی]] براى استنباط [[احکام]] پذیرفته‌اند، بدان جهت که موجب قطع است و حجیت قطع ذاتى است. از جمله اخبار متواتر، [[حدیث غدیر|حدیث غدیر]] و [[حدیث ثقلین|حدیث ثقلین]] می باشد. | |
| − | == | + | ==متواتر در لغت== |
| − | از نظر لغت شناسان، متواتر وصف چیزى مى باشد که تحقق آن به تدریج و پى در پى حاصل مى شود و در این معنا، میان لغویون اختلافى وجود ندارد. دلیل این معنا براى کلمه متواتر، آیه ذیل است:{{متن قرآن|«ثُمَّ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا تَتْرَىٰ ۖ | + | از نظر لغت شناسان، متواتر وصف چیزى مى باشد که تحقق آن به تدریج و پى در پى حاصل مى شود و در این معنا، میان لغویون اختلافى وجود ندارد. دلیل این معنا براى کلمه متواتر، [[آیه]] ذیل است: {{متن قرآن|«ثُمَّ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا تَتْرَىٰ ۖ کلَّ مَا جَاءَ أُمَّةً رَسُولُهَا کذَّبُوهُ ۚ فَأَتْبَعْنَا بَعْضَهُمْ بَعْضًا...»}}([[سوره مؤمنون|سوره مؤمنون]]، ۴۴) |
| − | «سپس فرستادگان خود را پیاپى فرستادیم، هرگاه براى امّتى پیامبرش آمد، او را | + | «سپس فرستادگان خود را پیاپى فرستادیم، هرگاه براى امّتى پیامبرش آمد، او را دروغگو شمردند، پس آنان را یکى پس از دیگرى (به هلاکت) رساندیم.» |
==خبر متواتر== | ==خبر متواتر== | ||
| − | + | «خبر متواتر» به آن روایتى گفته مى‌شود که راویان آن در همه طبقات داراى تعدد باشد و تبانى و همدستى آنان بر [[حدیث جعلی|جعل]] و دروغ‌پردازى عادتاً محال است. | |
| − | خبرى | + | خبرى که از ناحیه گروهى مورد اعتماد با خصوصیت یاد شده نقل شود، موجب علم و قطع به صدور مضمون آن از [[عصمت|معصوم]] علیه‌السلام است و حجیت و اعتبار علم و قطع ذاتى است و نیازى به اثبات ندارد. پس با آمدن علم و یقین، حجیت معلوم و متیقن قطعى است و جاى بحث ندارد، ولى در این که آیا چه مقدار از تواتر و تعداد راویان مى‌تواند براى انسان علم‌آور و اطمینان بخش باشد، موضوعى مورد اختلاف نظر است. |
| − | + | بنا به نقل علامه مقدسى در «روضة الناظر» (ص ۵۰) و نیز دیگران: برخى دو نفر و عده‌اى چهار نفر و جمعى پنج نفر را کافى دانسته‌اند، و گروهى بیست نفر و گروه دیگرى چهل نفر و دسته‌اى عدد سیصد و سیزده نفر و یا کمتر و زیادتر را در تحقق تواتر شرط دانسته‌اند. ولى اصولا تعیین عدد براى تواترى که بتواند علم‌آور و یقین بخش باشد صحیح نیست، خواه تعداد کم باشد یا زیاد. زیرا ملاک در حجیت خبر متواتر این است که علم‌آور باشد. و در برخى شرایط راى پنج نفر مى‌تواند یقین را به دنبال داشته باشد، در حالى که در شرایط دیگر رأى صد نفر و دویست نفر و حتى پانصد نفر هم ممکن است یقین‌آور نباشد. | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | بنا به نقل علامه مقدسى در | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
==اقسام تواتر== | ==اقسام تواتر== | ||
| سطر ۲۵: | سطر ۱۷: | ||
تواتر بر سه قسم است: لفظى، معنوى و اجمالى. | تواتر بر سه قسم است: لفظى، معنوى و اجمالى. | ||
| − | *تواتر لفظى آن است | + | *تواتر لفظى آن است که همه راویان [[حدیث]]، عبارات حدیث را با یک لفظ نقل کرده باشند. |
| − | *تواتر معنوى آن است | + | *تواتر معنوى آن است که الفاظ نقل شده در احادیث متفاوت باشد، ولى همه آن‌ها از جهت معنا و مفهوم یک حقیقت را افاده کنند. |
| − | *تواتر اجمالى آن است | + | *تواتر اجمالى آن است که چند حدیث در یک جهت با هم یکسان باشند و یک مطلب را افاده کنند، اگر چه از جهت لفظ و معناى مجموع روایت با یکدیگر تفاوت داشته باشند. |
| − | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | + | *محمدابراهیم جناتی شاهرودى، منابع اجتهاد از دیدگاه مذاهب اسلامى، ص ۱۰۳. | |
| − | *جناتی شاهرودى، | + | *بحثهاى مقارن در علم الحدیث، "خبر متواتر"، محمد رحمانی. |
| − | *بحثهاى مقارن در علم | ||
| − | |||
{{الگو:اصطلاحات حدیثی}} | {{الگو:اصطلاحات حدیثی}} | ||
{{حدیث}} | {{حدیث}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۴ اوت ۲۰۲۱، ساعت ۰۵:۰۸
«خبر متواتر» روایتى است که راویان آن در همه طبقات داراى تعدد باشد و تبانى آنان بر جعل و دروغ پردازى عادتاً محال است. به گفته شهید ثانى خبر متواتر را همه فقهاى مذاهب اسلامی براى استنباط احکام پذیرفته‌اند، بدان جهت که موجب قطع است و حجیت قطع ذاتى است. از جمله اخبار متواتر، حدیث غدیر و حدیث ثقلین می باشد.
متواتر در لغت
از نظر لغت شناسان، متواتر وصف چیزى مى باشد که تحقق آن به تدریج و پى در پى حاصل مى شود و در این معنا، میان لغویون اختلافى وجود ندارد. دلیل این معنا براى کلمه متواتر، آیه ذیل است: «ثُمَّ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا تَتْرَىٰ ۖ کلَّ مَا جَاءَ أُمَّةً رَسُولُهَا کذَّبُوهُ ۚ فَأَتْبَعْنَا بَعْضَهُمْ بَعْضًا...»(سوره مؤمنون، ۴۴) «سپس فرستادگان خود را پیاپى فرستادیم، هرگاه براى امّتى پیامبرش آمد، او را دروغگو شمردند، پس آنان را یکى پس از دیگرى (به هلاکت) رساندیم.»
خبر متواتر
«خبر متواتر» به آن روایتى گفته مى‌شود که راویان آن در همه طبقات داراى تعدد باشد و تبانى و همدستى آنان بر جعل و دروغ‌پردازى عادتاً محال است.
خبرى که از ناحیه گروهى مورد اعتماد با خصوصیت یاد شده نقل شود، موجب علم و قطع به صدور مضمون آن از معصوم علیه‌السلام است و حجیت و اعتبار علم و قطع ذاتى است و نیازى به اثبات ندارد. پس با آمدن علم و یقین، حجیت معلوم و متیقن قطعى است و جاى بحث ندارد، ولى در این که آیا چه مقدار از تواتر و تعداد راویان مى‌تواند براى انسان علم‌آور و اطمینان بخش باشد، موضوعى مورد اختلاف نظر است.
بنا به نقل علامه مقدسى در «روضة الناظر» (ص ۵۰) و نیز دیگران: برخى دو نفر و عده‌اى چهار نفر و جمعى پنج نفر را کافى دانسته‌اند، و گروهى بیست نفر و گروه دیگرى چهل نفر و دسته‌اى عدد سیصد و سیزده نفر و یا کمتر و زیادتر را در تحقق تواتر شرط دانسته‌اند. ولى اصولا تعیین عدد براى تواترى که بتواند علم‌آور و یقین بخش باشد صحیح نیست، خواه تعداد کم باشد یا زیاد. زیرا ملاک در حجیت خبر متواتر این است که علم‌آور باشد. و در برخى شرایط راى پنج نفر مى‌تواند یقین را به دنبال داشته باشد، در حالى که در شرایط دیگر رأى صد نفر و دویست نفر و حتى پانصد نفر هم ممکن است یقین‌آور نباشد.
اقسام تواتر
تواتر بر سه قسم است: لفظى، معنوى و اجمالى.
- تواتر لفظى آن است که همه راویان حدیث، عبارات حدیث را با یک لفظ نقل کرده باشند.
- تواتر معنوى آن است که الفاظ نقل شده در احادیث متفاوت باشد، ولى همه آن‌ها از جهت معنا و مفهوم یک حقیقت را افاده کنند.
- تواتر اجمالى آن است که چند حدیث در یک جهت با هم یکسان باشند و یک مطلب را افاده کنند، اگر چه از جهت لفظ و معناى مجموع روایت با یکدیگر تفاوت داشته باشند.
منابع
- محمدابراهیم جناتی شاهرودى، منابع اجتهاد از دیدگاه مذاهب اسلامى، ص ۱۰۳.
- بحثهاى مقارن در علم الحدیث، "خبر متواتر"، محمد رحمانی.
