مارقین: تفاوت بین نسخه‌ها
جز (8پروژه: رتبه بندی، اولویت بندی ، سنجش کیفی) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
||
| (۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | {{ | + | {{خوب}} |
| − | لقب | + | '''«مارقین»''' -به معناى کسانى که از جمع مسلمانان بیرون رفتند- لقب «[[خوارج]]» است که پس از [[جنگ صفین]] با شعار «لا حُکمَ الّا لِلَّه» بر علیه [[امام علی علیه السلام|امام علی]] (علیه السلام) شوریدند. این گروه اولین بار در پیشگویی [[پیامبر اسلام|پیامبر اکرم]] (صلی الله علیه و آله) در مورد آنان، به این نام نامیده شدند. |
| − | + | ==مارقین در پیشگویی پیامبر== | |
| + | به خارج شدن تیر از کمان در زبان عربی «مَرق» می گویند؛ و «[[خوارج]]» را به خاطر اینکه همچون تیری که از کمان برون می جهد، به یکباره از جمع مسلمانان بیرون رفتند، «مارقین» نامیدند.<ref>ابن درید، جمهرة اللغة، ج۲، ص۷۹۲</ref> | ||
| − | از | + | عنوان مارقین برای خوارج برگرفته از [[حدیث|حدیثی]] از [[پیامبر اسلام|پیامبر اکرم]] (صلی الله علیه و آله) است که خطاب به [[امام علی علیه السلام|امام علی]] (علیه السلام) فرمودند: «ستُقاتل بعدی الناکثین و القاسطین و المارقین؛ پس از من با [[ناکثین]] و [[قاسطین]] و [[مارقین]] خواهی جنگید»؛<ref>ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱، ص ۲۰۱</ref> و در همین راستا، امام علی(ع) هنگام روبرویی با سپاه [[شام]] می‌فرماید: «پیامبر خدا(ص) به من دستور داد که با ناکثین بجنگم و من این کار را انجام دادم و فرمان داد تا با قاسطین بجنگم که شما مصداقش هستید، اما در مورد مارقین نمی‌دانم که چه وقتی نوبت آنان خواهد شد».<ref>ابن اعثم کوفى، أبومحمد أحمد، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج۳، ص۷۷؛ منقرى، نصر بن مزاحم، وقعه صفین، ۱۳۸۲ق، ص ۳۳۸.</ref> |
| + | ==عملکرد مارقین== | ||
| + | مارقین کسانی بودند که در [[جنگ صفین]] امام علی علیه السلام را به قبول [[ماجرای حکمیت|حکمیت]] واداشتند. همینان پس از جنگ و شکست حکمیت، شعار «لا حُکمَ الّا لِلَّه» سر دادند و قبول حکمیت را گناهى بزرگ شمردند<ref name=":۰">فرهنگ شیعه، ج۱، ص۹۷.</ref> و گفتند همگی به ویژه حضرت علی (علیه السلام) باید از این لغزش [[توبه]] کنند. | ||
| − | + | امام على علیه السلام در آغاز از در مسالمت و مدارا با آنان برخورد کرد؛ اما سرانجام مجبور گشت با این گروه - که در [[جهل]] و [[تعصب]] غوطه‌ور بودند - بجنگد و شکست سختی به آنها متحمل کند. از این جنگ در [[تاریخ اسلام|تاریخ اسلام]] با عنوان «[[جنگ نهروان]]» یاد مى‌شود که در سال ۳۸ هجری روى داد و چهار هزار نفر از خوارج در آن کشته شدند.<ref name=":۰" /> | |
| + | در نهایت گروهی از بازماندگان خوارج، [[کینه|کینه]] امام على علیه السلام را به دل گرفتند و مصمم بر قتل ایشان شدند. [[ابن ملجم|عبدالرّحمن بن ملجم مرادى]] از این کسان بود که مخفیانه خود را به [[کوفه]] رساند و در ۱۹ [[رمضان]] سال ۴۰ هجری، آن حضرت را در [[محراب]] [[مسجد کوفه]] هنگام [[نماز]] صبح هدف شمشیر زهرآلود خویش قرار داد.<ref name=":۰" /> | ||
| + | ==پانویس== | ||
| + | {{پانویس}} | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، جمعی از نویسندگان، | + | *ابن أبی الحدید، [[شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید (کتاب)|شرح نهج البلاغة]]، قم، کتابخانه آیة الله مرعشی نجفی، چاپ اول، ۱۴۰۴ق. |
| − | + | *[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، جمعی از نویسندگان، ج۱، ص۹۷. | |
| + | *ابن درید، [[جمهرة اللغة (کتاب)|جمهرة اللغة]]، ۳جلد، دار العلم للملایین، بیروت، چاپ اول، ۱۹۸۸م. | ||
| + | *ابن اعثم کوفى، [[الفتوح (کتاب)|الفتوح]]، تحقیق على شیرى، بیروت، دارالأضواء، چاپ اول، ۱۴۱۱ق. | ||
| + | *نصر بن مزاحم، [[وقعة الصفین (کتاب)|وقعه صفین]]، قاهره، المؤسسه العربیه الحدیثه، چاپ دوم، ۱۳۸۲ق. | ||
| + | ==مطالب مرتبط== | ||
| + | *[[جنگ نهروان]] | ||
| + | *[[خوارج]] | ||
| + | {{شناختنامه امام علی (ع)}} | ||
[[رده:دشمنان امام علی علیه السلام]] | [[رده:دشمنان امام علی علیه السلام]] | ||
[[رده:مقاله های مرتبط به دانشنامه]] | [[رده:مقاله های مرتبط به دانشنامه]] | ||
| سطر ۱۸: | سطر ۳۱: | ||
|شناسه= خوب | |شناسه= خوب | ||
|عنوان بندی مناسب= خوب | |عنوان بندی مناسب= خوب | ||
| − | |کفایت منابع و پی نوشت ها= | + | |کفایت منابع و پی نوشت ها= خوب |
|رعایت سطح مخاطب عام= خوب | |رعایت سطح مخاطب عام= خوب | ||
|رعایت ادبیات دانشنامه ای= خوب | |رعایت ادبیات دانشنامه ای= خوب | ||
| − | |جامعیت= | + | |جامعیت= خوب |
|رعایت اختصار= خوب | |رعایت اختصار= خوب | ||
|سیر منطقی= خوب | |سیر منطقی= خوب | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ اوت ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۱۰
«مارقین» -به معناى کسانى که از جمع مسلمانان بیرون رفتند- لقب «خوارج» است که پس از جنگ صفین با شعار «لا حُکمَ الّا لِلَّه» بر علیه امام علی (علیه السلام) شوریدند. این گروه اولین بار در پیشگویی پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) در مورد آنان، به این نام نامیده شدند.
مارقین در پیشگویی پیامبر
به خارج شدن تیر از کمان در زبان عربی «مَرق» می گویند؛ و «خوارج» را به خاطر اینکه همچون تیری که از کمان برون می جهد، به یکباره از جمع مسلمانان بیرون رفتند، «مارقین» نامیدند.[۱]
عنوان مارقین برای خوارج برگرفته از حدیثی از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) است که خطاب به امام علی (علیه السلام) فرمودند: «ستُقاتل بعدی الناکثین و القاسطین و المارقین؛ پس از من با ناکثین و قاسطین و مارقین خواهی جنگید»؛[۲] و در همین راستا، امام علی(ع) هنگام روبرویی با سپاه شام می‌فرماید: «پیامبر خدا(ص) به من دستور داد که با ناکثین بجنگم و من این کار را انجام دادم و فرمان داد تا با قاسطین بجنگم که شما مصداقش هستید، اما در مورد مارقین نمی‌دانم که چه وقتی نوبت آنان خواهد شد».[۳]
عملکرد مارقین
مارقین کسانی بودند که در جنگ صفین امام علی علیه السلام را به قبول حکمیت واداشتند. همینان پس از جنگ و شکست حکمیت، شعار «لا حُکمَ الّا لِلَّه» سر دادند و قبول حکمیت را گناهى بزرگ شمردند[۴] و گفتند همگی به ویژه حضرت علی (علیه السلام) باید از این لغزش توبه کنند.
امام على علیه السلام در آغاز از در مسالمت و مدارا با آنان برخورد کرد؛ اما سرانجام مجبور گشت با این گروه - که در جهل و تعصب غوطه‌ور بودند - بجنگد و شکست سختی به آنها متحمل کند. از این جنگ در تاریخ اسلام با عنوان «جنگ نهروان» یاد مى‌شود که در سال ۳۸ هجری روى داد و چهار هزار نفر از خوارج در آن کشته شدند.[۴]
در نهایت گروهی از بازماندگان خوارج، کینه امام على علیه السلام را به دل گرفتند و مصمم بر قتل ایشان شدند. عبدالرّحمن بن ملجم مرادى از این کسان بود که مخفیانه خود را به کوفه رساند و در ۱۹ رمضان سال ۴۰ هجری، آن حضرت را در محراب مسجد کوفه هنگام نماز صبح هدف شمشیر زهرآلود خویش قرار داد.[۴]
پانویس
منابع
- ابن أبی الحدید، شرح نهج البلاغة، قم، کتابخانه آیة الله مرعشی نجفی، چاپ اول، ۱۴۰۴ق.
- فرهنگ شیعه، جمعی از نویسندگان، ج۱، ص۹۷.
- ابن درید، جمهرة اللغة، ۳جلد، دار العلم للملایین، بیروت، چاپ اول، ۱۹۸۸م.
- ابن اعثم کوفى، الفتوح، تحقیق على شیرى، بیروت، دارالأضواء، چاپ اول، ۱۴۱۱ق.
- نصر بن مزاحم، وقعه صفین، قاهره، المؤسسه العربیه الحدیثه، چاپ دوم، ۱۳۸۲ق.
مطالب مرتبط
