ناکثین: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
|||
| (یک نسخهٔ میانیِ همین کاربر نمایش داده نشده است) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{خوب}} | {{خوب}} | ||
| − | + | '''«ناکِثین»''' به معنای «پیمان‌شکنان»، به نخستين كسانى گفته می‌شود كه پيمان [[بیعت]] خويش را با [[امام على]] علیه‌السلام شكستند. [[طلحة بن عبیدالله]] و [[زبیر بن عوام]] در رأس اين گروه قرار داشتند. | |
| − | + | عنوان «ناکثین» برگرفته از [[حدیث|حدیثی]] از [[پیامبر اکرم]] صلی الله علیه وآله است که خطاب به حضرت علی علیه‌السلام فرمودند: «ستُقاتل بعدی الناکثین و القاسطین و المارقین؛ پس از من با ناکثین و [[قاسطین]] و [[مارقین]] خواهی جنگید».<ref>ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱، ص ۲۰۱</ref> | |
| − | + | مطابق با آنچه در منابع تاریخی آمده است، پس از کشته شدن [[عثمان]]، طلحه و زبير و [[مهاجران]] و [[انصار]] نزد [[امیرالمؤمنین]] علیه‌السلام آمدند تا با او بيعت كنند. و گفته شده نخستين كسى كه دست بيعت دراز كرد طلحه بود و سپس زبير.<ref>تاريخ ابن خلدون، ترجمه متن، ج1، ص590</ref> | |
| − | + | آن دو سپس نزد امام علی علیه السلام رفتند و از آن حضرت خواستند که آنها را والی [[کوفه]] و [[بصره]] کند، اما امام به خواسته آنان جواب مثبت نداد.<ref>تاریخ الطبری، ج 4، ص 429</ref> | |
| − | در | + | در حالی که طلحه و زبیر در رسیدن به قدرت، خود را ناکام یافتند، هر یک نامه ای از [[معاویه]] دریافت کردند که ضمن تحریک آنها به جنگ با امام علی علیه السلام، به آنها وعده [[خلافت]] مسلمین را می داد! این نامه ها که دسترسی به خلافت را در ذهن طلحه و زبیر سهل الوصول ساخت،<ref>بنگرید: معاویه و جنگ جمل، مصطفی معلمی، تاریخ اسلام، شماره بیستم، دیماه 1383. </ref> موجب شد که آن دو برای در پی گرفتن فتنه ای که در سر داشتند راه [[مکه]] را در پیش گیرند. اینکه نامه نگاری معاویه به آنها سبب تحریک آنها شد امری است که امیرالمومنین علیه السلام نیز خود در خطبه ای که در ذی قار ایراد نمودند آن را گوشزد فرمودند: «و لقد كان معاوية كتب إليهما من الشام كتابا يخدعهما فيه فكتماه عنی»؛ معاویه نامه ای از شام به آن دو نوشت و فریبشان داد، ولی از من کتمان کردند.<ref>ابن ابی الحديد، شرح نهج البلاغه، ج1، ص 310.</ref> |
| − | + | طلحه و زبیر در مکه با [[عایشه]] که قبل از قتل [[عثمان]] به مکه رفته و هنوز بازنگشته بود، رایزنی نموده و تصمیم گرفتند به بهانه خونخواهی عثمان، با همیاری گروهی از [[بنى اميه]] به جنگ با امام على (ع) برخیزند.<ref>الفتوح، ترجمه، ص411</ref> این جنگ که بعدا «[[جنگ جمل]]» نام گرفت، با كشته شدن طلحه و زبير و شكست سنگين لشكر ناكثين به پايان رسيد. | |
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | * ابن أبی | + | |
| − | * ابن | + | *[[ابن ابی الحدید|ابن أبی الحدید]]، شرح نهج البلاغة، قم، کتابخانه آیة الله مرعشی نجفی، چاپ اول، ۱۴۰۴ق. |
| − | * | + | *[[ابن خلدون]]، العبر (تاريخ ابن خلدون)، ترجمه عبدالمحمد آيتى، مؤسسه مطالعات و تحقيقات فرهنگى، چاپ اول، 1363ش. |
| − | * معلمی، | + | *[[محمد بن جریر طبری]]، تاریخ طبری، تحقیق: ابراهیم، محمد ابوالفضل، بیروت، دارالتراث، چاپ دوم، ۱۳۸۷ق. |
| + | *مصطفی معلمی، "معاویه و جنگ جمل"، تاریخ اسلام، شماره بیستم، دیماه سال 1383. | ||
| + | |||
==پیوندها== | ==پیوندها== | ||
| − | * [[قاسطین]] | + | |
| − | * [[مارقین]] | + | *[[قاسطین]] |
| − | * [[جنگ جمل]] | + | *[[مارقین]] |
| + | *[[جنگ جمل]] | ||
{{شناختنامه امام علی (ع)}} | {{شناختنامه امام علی (ع)}} | ||
[[رده:دشمنان امام علی علیه السلام]] | [[رده:دشمنان امام علی علیه السلام]] | ||
[[رده:ناکثین]] | [[رده:ناکثین]] | ||
| − | [[رده: | + | [[رده: تاریخ اسلام]] |
{{سنجش کیفی | {{سنجش کیفی | ||
| سطر ۴۱: | سطر ۴۴: | ||
|رده= دارد | |رده= دارد | ||
}} | }} | ||
| + | <references /> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۱۷
«ناکِثین» به معنای «پیمان‌شکنان»، به نخستين كسانى گفته می‌شود كه پيمان بیعت خويش را با امام على علیه‌السلام شكستند. طلحة بن عبیدالله و زبیر بن عوام در رأس اين گروه قرار داشتند.
عنوان «ناکثین» برگرفته از حدیثی از پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله است که خطاب به حضرت علی علیه‌السلام فرمودند: «ستُقاتل بعدی الناکثین و القاسطین و المارقین؛ پس از من با ناکثین و قاسطین و مارقین خواهی جنگید».[۱]
مطابق با آنچه در منابع تاریخی آمده است، پس از کشته شدن عثمان، طلحه و زبير و مهاجران و انصار نزد امیرالمؤمنین علیه‌السلام آمدند تا با او بيعت كنند. و گفته شده نخستين كسى كه دست بيعت دراز كرد طلحه بود و سپس زبير.[۲]
آن دو سپس نزد امام علی علیه السلام رفتند و از آن حضرت خواستند که آنها را والی کوفه و بصره کند، اما امام به خواسته آنان جواب مثبت نداد.[۳]
در حالی که طلحه و زبیر در رسیدن به قدرت، خود را ناکام یافتند، هر یک نامه ای از معاویه دریافت کردند که ضمن تحریک آنها به جنگ با امام علی علیه السلام، به آنها وعده خلافت مسلمین را می داد! این نامه ها که دسترسی به خلافت را در ذهن طلحه و زبیر سهل الوصول ساخت،[۴] موجب شد که آن دو برای در پی گرفتن فتنه ای که در سر داشتند راه مکه را در پیش گیرند. اینکه نامه نگاری معاویه به آنها سبب تحریک آنها شد امری است که امیرالمومنین علیه السلام نیز خود در خطبه ای که در ذی قار ایراد نمودند آن را گوشزد فرمودند: «و لقد كان معاوية كتب إليهما من الشام كتابا يخدعهما فيه فكتماه عنی»؛ معاویه نامه ای از شام به آن دو نوشت و فریبشان داد، ولی از من کتمان کردند.[۵]
طلحه و زبیر در مکه با عایشه که قبل از قتل عثمان به مکه رفته و هنوز بازنگشته بود، رایزنی نموده و تصمیم گرفتند به بهانه خونخواهی عثمان، با همیاری گروهی از بنى اميه به جنگ با امام على (ع) برخیزند.[۶] این جنگ که بعدا «جنگ جمل» نام گرفت، با كشته شدن طلحه و زبير و شكست سنگين لشكر ناكثين به پايان رسيد.
پانویس
منابع
- ابن أبی الحدید، شرح نهج البلاغة، قم، کتابخانه آیة الله مرعشی نجفی، چاپ اول، ۱۴۰۴ق.
- ابن خلدون، العبر (تاريخ ابن خلدون)، ترجمه عبدالمحمد آيتى، مؤسسه مطالعات و تحقيقات فرهنگى، چاپ اول، 1363ش.
- محمد بن جریر طبری، تاریخ طبری، تحقیق: ابراهیم، محمد ابوالفضل، بیروت، دارالتراث، چاپ دوم، ۱۳۸۷ق.
- مصطفی معلمی، "معاویه و جنگ جمل"، تاریخ اسلام، شماره بیستم، دیماه سال 1383.
پیوندها
