آیه مباهله: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | آیه 61 [[سوره آل عمران]] | + | آیه 61 [[سوره آل عمران|سوره آل‌عمران]] که درباره «[[مباهله|مُباهله]]» [[پیامبر اسلام]] صلى الله علیه وآله با [[مسیحیت|مسیحیان]] [[نجران]] نازل شده، به «آیه مُباهله»<ref> نهج الحق، علامه حلی، ص 215.</ref> شهرت یافته است. |
| − | {{قرآن در قاب|سوره=3|آیه=61|ترجمه= | + | {{قرآن در قاب|سوره=3|آیه=61|ترجمه=پس هر که با تو درباره او [عیسی] پس از آنکه بر تو [به واسطه وحی، نسبت به احوال وی] علم و آگاهی آمد، مجادله و ستیز کند، بگو: بیایید ما پسرانمان را و شما پسرانتان را، و ما زنانمان را و شما زنانتان را، و ما نفوسمان را و شما نفوستان را دعوت کنیم؛ سپس یکدیگر را نفرین نماییم، پس لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم.}} |
| − | [[مباهله]] | + | «[[مباهله|مُباهله]]» به معنى تضرّع و زارى دو گروه مخالف يكديگر به درگاه خدا و تقاضاى لعنت و هلاكت براى طرف مقابل كه از نظر او اهل باطل است.<ref>التحقيق فى كلمات القرآن.</ref> |
| − | بر اساس روایات پرشمارى از شیعه و | + | [[شیخ طوسى]] به نقل از [[ابن عباس]] و [[حسن بصری]] و قتادة گويد: اين آيات درباره وفد [[نجران]] نازل گرديد كه دو نفر آنان بنام سيد و عاقب به [[رسول خدا]] صلى الله علیه وآله گفتند: آيا ديده اى كه فرزندى بدون پدر متولد شود؟ بر اساس این [[آیه]]، وقتى [[مسیحیت|مسیحیان]] نجران از روى [[لجاجت]] و عناد سخن [[رسول خدا]] صلى الله علیه وآله را درباره یگانگى آفریدگار و شخصیت [[حضرت عیسی ]] علیه‌السلام نپذیرفتند، خداوند به پیامبر دستور داد كه آنان را براى نفرین بر ضد یكدیگر بخواند و هر دو گروه در برابر هم بایستند و از خدا بخواهند كه هر كس در این موضوع دروغ‌گو است، خداوند بر او غضب كند. |
| − | حضرت به آن‌ها گفت: وقتى من دعا كردم، شما آمین بگویید. وقتى بزرگ مسیحیان چنین | + | |
| + | در روایات پرشمارى از [[شیعه]] و [[اهل سنت|سنى]] آمده که پیامبر صلى الله علیه وآله در صبح روز مقرر آمد؛ در حالى كه [[امام حسین]] علیه السلام را در آغوش داشت و دست [[امام حسن]] علیه السلام را گرفته بود و [[حضرت فاطمه]] و [[امام على]] علیهماالسلام در پشت سر پیامبر حركت مى‌كردند. | ||
| + | حضرت به آن‌ها گفت: وقتى من [[دعا]] كردم، شما [[آمین]] بگویید. وقتى بزرگ مسیحیان چنین دید (که پیامبر با [[اهل بيت]] خود آمده)، خطاب به همراهانش گفت: اى گروه [[مسیحیت|نصارا]]! همانا صورت‌هایى را مى‌بینم كه اگر از خدا بخواهند كوه را از جاى بَركَند، مى‌كَنَد. مباهله نكنید كه نابود مى‌شوید؛ آنگاه آنان تسلیم پیامبر شدند و به پرداخت [[جزیه]] گردن نهادند.<ref> تفسیر الكشّاف، ج 1، ص 368-369.</ref> | ||
| + | |||
| + | واقعه مباهله، در بيست و چهارم يا بيست و پنجم ماه [[ماه ذی الحجه|ذى‌الحجّه]] و در بيرون شهر [[مدينه]] بود كه اكنون داخل شهر قرار دارد و در آن محل، [[مسجد|مسجدى]] به نام «[[مسجد الاجابه|مسجد الاجابة]]» -که تا [[مسجد النبی (ص)|مسجد النبى]] تقريباً حدود پانصد متر است- ساخته شده است. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| − | <references/> | + | <references /> |
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | |||
| − | + | *[[دائرة المعارف قرآن کریم]]، علی خراسانی، ج1، ص399. | |
| − | [[ | + | *[[نمونه بينات در شأن نزول آيات]]، محمدباقر محقق، ص118. |
| + | *[[تفسیر نور]]، محسن قرائتی، ج1، ص528. | ||
| + | |||
| + | ==پیوندها== | ||
| + | * [[مباهله]] | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | [[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | ||
[[رده:آیات سوره آل عمران]] | [[رده:آیات سوره آل عمران]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۵۸
آیه 61 سوره آل‌عمران که درباره «مُباهله» پیامبر اسلام صلى الله علیه وآله با مسیحیان نجران نازل شده، به «آیه مُباهله»[۱] شهرت یافته است.
«مُباهله» به معنى تضرّع و زارى دو گروه مخالف يكديگر به درگاه خدا و تقاضاى لعنت و هلاكت براى طرف مقابل كه از نظر او اهل باطل است.[۲]
شیخ طوسى به نقل از ابن عباس و حسن بصری و قتادة گويد: اين آيات درباره وفد نجران نازل گرديد كه دو نفر آنان بنام سيد و عاقب به رسول خدا صلى الله علیه وآله گفتند: آيا ديده اى كه فرزندى بدون پدر متولد شود؟ بر اساس این آیه، وقتى مسیحیان نجران از روى لجاجت و عناد سخن رسول خدا صلى الله علیه وآله را درباره یگانگى آفریدگار و شخصیت حضرت عیسی علیه‌السلام نپذیرفتند، خداوند به پیامبر دستور داد كه آنان را براى نفرین بر ضد یكدیگر بخواند و هر دو گروه در برابر هم بایستند و از خدا بخواهند كه هر كس در این موضوع دروغ‌گو است، خداوند بر او غضب كند.
در روایات پرشمارى از شیعه و سنى آمده که پیامبر صلى الله علیه وآله در صبح روز مقرر آمد؛ در حالى كه امام حسین علیه السلام را در آغوش داشت و دست امام حسن علیه السلام را گرفته بود و حضرت فاطمه و امام على علیهماالسلام در پشت سر پیامبر حركت مى‌كردند. حضرت به آن‌ها گفت: وقتى من دعا كردم، شما آمین بگویید. وقتى بزرگ مسیحیان چنین دید (که پیامبر با اهل بيت خود آمده)، خطاب به همراهانش گفت: اى گروه نصارا! همانا صورت‌هایى را مى‌بینم كه اگر از خدا بخواهند كوه را از جاى بَركَند، مى‌كَنَد. مباهله نكنید كه نابود مى‌شوید؛ آنگاه آنان تسلیم پیامبر شدند و به پرداخت جزیه گردن نهادند.[۳]
واقعه مباهله، در بيست و چهارم يا بيست و پنجم ماه ذى‌الحجّه و در بيرون شهر مدينه بود كه اكنون داخل شهر قرار دارد و در آن محل، مسجدى به نام «مسجد الاجابة» -که تا مسجد النبى تقريباً حدود پانصد متر است- ساخته شده است.
پانویس
منابع
- دائرة المعارف قرآن کریم، علی خراسانی، ج1، ص399.
- نمونه بينات در شأن نزول آيات، محمدباقر محقق، ص118.
- تفسیر نور، محسن قرائتی، ج1، ص528.
پیوندها
