آیه عزت: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (Zamani صفحهٔ آيه عرش را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به آيه عزت منتقل کرد)
جز (مهدی موسوی صفحهٔ آيه عزت را به آیه عزت منتقل کرد)
 
(۲ نسخهٔ میانیِ همین کاربر نمایش داده نشده است)
سطر ۱: سطر ۱:
بنا به نقلى، پیامبر صلى الله علیه و آله فرمود: علیكم بآیة العِزّ بر شما باد به (تأمّل یا كثرت قرائت) آیه عز. پرسیدند: ما آیة العزّ؟ فرمود:  
+
بنا به روایتی، [[پیامبر]] صلى الله علیه وآله به [[صحابه|اصحاب]] خود فرمود: «علیکم بآیة العِزّ؛ بر شما باد به (تأمّل یا کثرت قرائت) آیة العِزّ». پرسیدند: آیة العزّ چیست؟ پیامبر این [[آیه]] را [[تلاوت قرآن|تلاوت]] فرمود:  
{{قرآن در قاب|«وَقُلِ الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِي لَمْ يَتَّخِذْ وَلَدًا وَلَم يَكُن لَّهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ وَلَمْ يَكُن لَّهُ وَلِيٌّ مِّنَ الذُّلَّ وَكَبِّرْهُ تَكْبِيرًا»<ref> الدرّالمنثور، ج‌ 5‌، ص‌ 352.</ref> |سوره=17|آیه= 111|ترجمه=بگو: سپاس خدایی را که فرزندی ندارد و او را شریکی در ملک نیست و به مذلت نیفتد که به یاری محتاج شود پس او را تکبیر گوی ، تکبیری شایسته}}
+
{{قرآن در قاب|«وَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يَتَّخِذْ وَلَدًا وَلَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ وَلَمْ يَكُنْ لَهُ وَلِيٌّ مِنَ الذُّلِّ ۖ وَكَبِّرْهُ تَكْبِيرًا»<ref> الدرّالمنثور، ج‌ ۵‌، ص‌ ۳۵۲.</ref> |سوره=17|آیه= 111|ترجمه=و بگو: همه ستایش ها ویژه خداست که نه فرزندی گرفته و نه در فرمانروایی شریکی دارد و نه او را به سبب ناتوانی و ذلت یار و یاوری است. و او را بسیار بزرگ شمار.}}
  
این آیه به نفى اعتقاد انحرافى مسیحیان و یهودیان ناظر است كه معتقد بودند: خدا فرزند دارد و مشركان عرب كه براى او شریك مى‌پنداشتند و ستاره‌پرستان و مجوس كه براى او ولى و حامى قائل بودند و مى‌گفتند: اگر اولیاى خدا نبودند، خدا ذلیل و ناتوان بود.<ref> مجمع‌البیان، ج‌ 6‌، ص‌ 689‌؛ روض‌الجنان، ج‌ 12، ص‌ 302.</ref>
+
آیه فوق به نفى اعتقاد انحرافى [[مسیحیت|مسیحیان]] و [[یهود|یهودیان]] ناظر است که معتقد بودند: [[خدا]] فرزند دارد و مشرکان عرب که براى او شریک مى‌پنداشتند و ستاره‌پرستان و مجوس که براى او ولى و حامى قائل بودند و مى‌گفتند: اگر اولیاى خدا نبودند، خدا ذلیل و ناتوان بود.<ref> مجمع‌البیان، ج‌ ۶‌، ص‌ ۶۸۹‌؛ روض‌الجنان، ج‌ ۱۲، ص‌ ۳۰۲.</ref>
  
همان گونه كه گفته شد، این آیه به وسیله شخص رسول صلى الله علیه و آله نام‌گذارى شده است. بنا به نقلى، هنگامى كه كودكان و فرزندان بنى ‌عبدالمطلب زبان به سخن مى‌گشودند، [[رسول ‌خدا]] صلى الله علیه و آله این آیه را به آنان مى‌آموخت و نیز در خبر است كه اگر بنده بگوید: اللّه‌اكبر، ثواب آن بیشتر است از دنیا و آنچه در آن است.<ref> روض الجنان، ج‌ 12، ص‌ 302؛ مجمع البیان، ج‌ 6‌، ص‌ 689‌؛ الكشّاف، ج‌2، ص‌70.</ref>
+
[[شیخ طوسى]] از قول محمد بن کعب القرظى می گوید: [[یهود]] و [[مسیحیت|نصارى]] مى گفتند، خداوند از براى خویش فرزند انتخاب کرده است و مشرکین عرب مى گفتند: «لبّیک اللّهمّ لبّیک، لبّیک لاشریک لک الّا شریک هو لک»، و صابئین و مجوس مى گفتند: اگر اولیاء و دوستان خدا نبودند هر آینه خداوند به خوارى مى افتاد؛ سپس براى رد عقاید آنان این آیه نازل گردید.<ref> طبرى در جامع البیان نیز این روایت را از محمد بن کعب القرظى روایت نموده است.</ref>
 +
 
 +
همان گونه که گفته شد، این آیه به وسیله شخص [[رسول ‌خدا]] صلى الله علیه وآله نام‌گذارى شده است. بنا به نقلى، هنگامى که کودکان و فرزندان بنى ‌[[عبدالمطلب]] زبان به سخن مى‌گشودند، پیامبر صلى الله علیه وآله این آیه را به آنان مى‌آموخت. و نیز در خبر است که اگر بنده بگوید: اللّه‌ اکبر، [[ثواب]] آن بیشتر است از دنیا و آنچه در آن است.<ref> روض الجنان، ج‌ ۱۲، ص‌ ۳۰۲؛ مجمع البیان، ج‌ ۶‌، ص‌ ۶۸۹‌؛ تفسیر الکشّاف، ج‌۲، ص‌۷۰.</ref>
  
 
==پانویس==
 
==پانویس==
سطر ۱۰: سطر ۱۲:
  
 
==منابع==
 
==منابع==
* علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد1، ص394.
+
*[[دائرة المعارف قرآن کریم]]، علی خراسانی، ج۱، ص۳۹۴.
 
+
*[[نمونه بینات در شأن نزول آیات]]، محمدباقر محقق،‌ ص ۵۱۵.
 
{{قرآن}}
 
{{قرآن}}
 
 
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]]
 
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]]
 
[[رده:آیات سوره اسراء]]
 
[[رده:آیات سوره اسراء]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۴ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۰۹

بنا به روایتی، پیامبر صلى الله علیه وآله به اصحاب خود فرمود: «علیکم بآیة العِزّ؛ بر شما باد به (تأمّل یا کثرت قرائت) آیة العِزّ». پرسیدند: آیة العزّ چیست؟ پیامبر این آیه را تلاوت فرمود:

مشاهده آیه در سوره

«وَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يَتَّخِذْ وَلَدًا وَلَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ وَلَمْ يَكُنْ لَهُ وَلِيٌّ مِنَ الذُّلِّ ۖ وَكَبِّرْهُ تَكْبِيرًا»[۱]

و بگو: همه ستایش ها ویژه خداست که نه فرزندی گرفته و نه در فرمانروایی شریکی دارد و نه او را به سبب ناتوانی و ذلت یار و یاوری است. و او را بسیار بزرگ شمار.

مشاهده آیه در سوره


آیه فوق به نفى اعتقاد انحرافى مسیحیان و یهودیان ناظر است که معتقد بودند: خدا فرزند دارد و مشرکان عرب که براى او شریک مى‌پنداشتند و ستاره‌پرستان و مجوس که براى او ولى و حامى قائل بودند و مى‌گفتند: اگر اولیاى خدا نبودند، خدا ذلیل و ناتوان بود.[۲]

شیخ طوسى از قول محمد بن کعب القرظى می گوید: یهود و نصارى مى گفتند، خداوند از براى خویش فرزند انتخاب کرده است و مشرکین عرب مى گفتند: «لبّیک اللّهمّ لبّیک، لبّیک لاشریک لک الّا شریک هو لک»، و صابئین و مجوس مى گفتند: اگر اولیاء و دوستان خدا نبودند هر آینه خداوند به خوارى مى افتاد؛ سپس براى رد عقاید آنان این آیه نازل گردید.[۳]

همان گونه که گفته شد، این آیه به وسیله شخص رسول ‌خدا صلى الله علیه وآله نام‌گذارى شده است. بنا به نقلى، هنگامى که کودکان و فرزندان بنى ‌عبدالمطلب زبان به سخن مى‌گشودند، پیامبر صلى الله علیه وآله این آیه را به آنان مى‌آموخت. و نیز در خبر است که اگر بنده بگوید: اللّه‌ اکبر، ثواب آن بیشتر است از دنیا و آنچه در آن است.[۴]

پانویس

  1. الدرّالمنثور، ج‌ ۵‌، ص‌ ۳۵۲.
  2. مجمع‌البیان، ج‌ ۶‌، ص‌ ۶۸۹‌؛ روض‌الجنان، ج‌ ۱۲، ص‌ ۳۰۲.
  3. طبرى در جامع البیان نیز این روایت را از محمد بن کعب القرظى روایت نموده است.
  4. روض الجنان، ج‌ ۱۲، ص‌ ۳۰۲؛ مجمع البیان، ج‌ ۶‌، ص‌ ۶۸۹‌؛ تفسیر الکشّاف، ج‌۲، ص‌۷۰.

منابع

قرآن
متن و ترجمه قرآن
اوصاف قرآن (اسامی و صفات قرآن، اعجاز قرآن، عدم تحریف در قرآن)
اجزاء قرآن آیه، سوره، جزء، حزب، حروف مقطعه
ترجمه و تفسیر قرآن تاریخ تفسیر، روشهای تفسیری قرآن، سیاق آیات، اسرائیلیات، تاویل، فهرست تفاسیر شیعه، فهرست تفاسیر اهل سنت، ترجمه های قرآن
علوم قرآنی تاریخ قرآن: نزول قرآن، جمع قرآن، شان نزول، کاتبان وحی، قراء سبعه
دلالت الفاظ قرآن: عام و خاص، مجمل و مبین، مطلق و مقید، محکم و متشابه، مفهوم و منطوق، نص و ظاهر، ناسخ و منسوخ
تلاوت قرآن تجوید، آداب قرائت قرآن، تدبر در قرآن
رده ها: سوره های قرآن * آیات قرآن * واژگان قرآنی * شخصیت های قرآنی * قصه های قرآنی * علوم قرآنی * معارف قرآن