آیه جَلد
آیه 2 سوره نور که حدّ هر یک از زن و مرد زناكار را صد تازیانه دانسته، به آن «آیه جَلد» (تازیانه زدن) گفته‌اند.[۱] برخى نیز آن را «آیه زنا»[۲] نامیده‌اند:
احكام زنا بر اساس شرايط افراد متفاوت مى‌شود؛ در آيه مزبور فقط به يک صورت اشاره شده كه اگر مرد يا زن مجردى زنا كند، صد تازيانه مى‌خورد؛ ولى اگر كسى با داشتن همسر و دسترسى به او، مرتكب زنا شود، رجم و سنگسار مى‌گردد.[۳]
برخی گفته‌اند كه این آیه، ناسخ آیه 15 سوره نساء «وَاللَّاتِي يَأْتِينَ الْفَاحِشَةَ مِنْ نِسَائِكُمْ...» معروف به «آیه جزای فحشا» است.[۴] اما به تعبیر عالمان دیگر، آیه 15 نساء به قرینه جمله «أَو يجعَلَ اللّهُ لَهُنَّ سَبِيلا» در آن، قانونی موقت بود که سپس قانون دائم رجم، برای زنای محصنه از ناحیه شرع مقدس تشریع شد. بنابراین، «آیه جَلد» و قانون رجم، ناسخ «آیه جزای فحشا» نیست؛ بلکه مبیّن آن است.
پانویس
منابع
- دائرة المعارف قرآن کریم، علی خراسانی، ج1، ص380.
- تفسیر نور، محسن قرائتی، ج6، ص144.
