آیه عزت
بنا به روایتی، پیامبر صلى الله علیه وآله به اصحاب خود فرمود: «علیکم بآیة العِزّ؛ بر شما باد به (تأمّل یا کثرت قرائت) آیة العِزّ». پرسیدند: آیة العزّ چیست؟ پیامبر این آیه را تلاوت فرمود:
آیه فوق به نفى اعتقاد انحرافى مسیحیان و یهودیان ناظر است که معتقد بودند: خدا فرزند دارد و مشرکان عرب که براى او شریک مى‌پنداشتند و ستاره‌پرستان و مجوس که براى او ولى و حامى قائل بودند و مى‌گفتند: اگر اولیاى خدا نبودند، خدا ذلیل و ناتوان بود.[۲]
شیخ طوسى از قول محمد بن کعب القرظى می گوید: یهود و نصارى مى گفتند، خداوند از براى خویش فرزند انتخاب کرده است و مشرکین عرب مى گفتند: «لبّیک اللّهمّ لبّیک، لبّیک لاشریک لک الّا شریک هو لک»، و صابئین و مجوس مى گفتند: اگر اولیاء و دوستان خدا نبودند هر آینه خداوند به خوارى مى افتاد؛ سپس براى رد عقاید آنان این آیه نازل گردید.[۳]
همان گونه که گفته شد، این آیه به وسیله شخص رسول خدا صلى الله علیه وآله نام‌گذارى شده است. بنا به نقلى، هنگامى که کودکان و فرزندان بنى عبدالمطلب زبان به سخن مى‌گشودند، پیامبر صلى الله علیه وآله این آیه را به آنان مى‌آموخت. و نیز در خبر است که اگر بنده بگوید: اللّه اکبر، ثواب آن بیشتر است از دنیا و آنچه در آن است.[۴]
پانویس
منابع
- دائرة المعارف قرآن کریم، علی خراسانی، ج۱، ص۳۹۴.
- نمونه بینات در شأن نزول آیات، محمدباقر محقق، ص ۵۱۵.
