فوائد الرضویه (کتاب): تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ویرایش)
 
(۴ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
نام اصلى كتاب «فوائد الرضوية على الفرائد المرتضوية» و مولف آن [[شيخ آقا رضا همدانى]] (متوفى 1322 قمرى)است. این کتاب حاشيه بر رسائل شيخ اعظم مرتضى انصارى در علم [[اصول فقه]] است
+
{{مشخصات کتاب
  
==مولف==
+
|عنوان=
آقا رضا بن ملا محمدهادى تهرانى نجفى معروف به شیخ آقا رضا همدانی از فقهای بزرگ شیعه است اعیان الشیعه در مورد او می گوید: "كان عالماً فقيهاً أصولياً محققاً مدققاً من أفضل تلاميذ الميرزا السيد محمدحسن الشيرازي"؛ عالمی فقیه اصولی محقق و مدقق بود و از برترین شاگردان [[میرزا سید محمد حسن شیرازی]]
 
  
او به جز این حاشیه ، شرح و حاشیه هائی نیز بر کتابهای شرائع الإسلام، مكاسب‌، رياض‌ و نجاة العباد دارد همچنین تقریرات درس میرزای شیرازی و رساله ای عملی در عبادات، طهارت، صلاة، زكات، خمس و اعتكاف با نام "ذخيرة الأحكام في مسائل الحلال والحرام"
+
|تصویر= [[پرونده:فوائد الرضوية على الفوائد المرتضوية.jpg|240px|وسط]]
  
 +
|نویسنده=  آقا رضا همدانی
  
==عناوين كتاب‌==
+
|موضوع= فقه شیعه
  
این کتاب در حدود 131 صفحه است كه در جلد اول، مباحث حجيت قطع و مباحث مربوط به آن تا صفحه 17 و حجيت ظن تا صفحه 30 آورده شده و در جلد دوم حواشى مربوط به اصل برائت از صفحه 30 تا صفحه 72 و استصحاب تا صفحه 118 و تعادل و تراجيح تا صفحه 131 را دربردارد.
+
|زبان= عربی
  
==ارزش و اعتبار==
+
|تعداد جلد= 2
  
اگر چه كتاب حاشيه بر رسائل به صورت مختصر نگاشته شده، اما از بهترين حواشى بر فرائد الأصول (رسائل) شيخ انصارى است و مملو از تحقيقات باارزش و ابتكارات و ابداعات مى‌باشد كه در ساير حواشى رسائل ديده نمى‌شود.
+
|عنوان افزوده1=
  
 +
|افزوده1=
  
 +
|عنوان افزوده2=
 +
 +
|افزوده2=
 +
 +
|لینک= [http://lib.ahlolbait.com/parvan/resource/78948/ فوائد الرضویه]
 +
 +
}}
 +
 +
نام کامل کتاب «فوائد الرضویة على الفرائد المرتضویة» و مؤلف آن [[آقا رضا همدانی|شیخ آقا رضا همدانى]] (متوفى ۱۳۲۲ قمرى) است. این کتاب حاشیه بر [[فرائد الاصول (کتاب)|فرائد الاصول]] (رسائل) [[شیخ مرتضی انصاری|شیخ اعظم مرتضى انصارى]] در علم [[اصول فقه]] می باشد.
 +
 +
==مؤلف==
 +
آقا رضا بن ملا محمدهادى تهرانى نجفى معروف به [[آقا رضا همدانی|شیخ آقا رضا همدانی]] از فقهای بزرگ [[شیعه]] است. صاحب [[اعیان الشیعه (کتاب)|اعیان الشیعه]] در مورد او می گوید: "کان عالماً فقیهاً أصولیاً محققاً مدققاً من أفضل تلامیذ المیرزا السید محمدحسن الشیرازی"؛ عالمی [[فقیه]] اصولی محقق و مدقق بود و از برترین شاگردان [[میرزا سید محمد حسن شیرازی|میرزا سید محمدحسن شیرازی]].
 +
 +
او به جز این حاشیه، شرح و حاشیه هائی نیز بر کتابهای [[شرایع الاسلام (کتاب)|شرائع الإسلام]]، [[مکاسب (کتاب)|مکاسب‌]]، ریاض‌ و نجاة العباد دارد. همچنین تقریرات درس میرزای شیرازی و رساله ای عملی در عبادات، طهارت، صلاة، زکات، [[خمس]] و [[اعتکاف|اعتکاف]] با نام "ذخیرة الأحکام فی مسائل الحلال والحرام".
 
==روش مؤلف‌==
 
==روش مؤلف‌==
  
در مقدمه رسائلى كه حواشى آقا رضا به آن ضميمه شده، گفته شده قسمتهايى كه حواشى مربوط به آن مى‌باشد با علامت «ضا» مشخص شده است. كتاب حاشيه بر رسائل «شرح بالقول» است يعنى عبارات آن به صورت «قوله... أقول» آمده، البته در چند مورد نيز با لفظ «تنبيه» مطالبى تذكر داده شده است.
+
در مقدمه رسائلى که حواشى آقا رضا به آن ضمیمه شده، گفته شده قسمتهایى که حواشى مربوط به آن مى‌باشد با علامت «ضا» مشخص شده است. کتاب حاشیه بر رسائل «شرح بالقول» است یعنى عبارات آن به صورت «قوله... أقول» آمده، البته در چند مورد نیز با لفظ «تنبیه» مطالبى تذکر داده شده است.
  
به نظر مى‌رسد آقا رضا همدانى دو بار بر رسائل حاشيه زده و اين دومين حاشيه او بر رسائل است. اين مطلب را از عبارتى كه در صفحه 90 آمده است مى‌توان فهميد «هذا ما سطرناه في الحاشية القديمة بأدنى اختلاف في التعبير».
+
به نظر مى‌رسد آقا رضا همدانى دو بار بر رسائل حاشیه زده و این دومین حاشیه او بر رسائل است. این مطلب را از عبارتى که در صفحه ۹۰ آمده است مى‌توان فهمید «هذا ما سطرناه فی الحاشیة القدیمة بأدنى اختلاف فی التعبیر».
  
مؤلف در موارد زيادى مثل نيت [[وضو]] و تذكيه حيوانى كه گوشت او حلال است و مبحث قبله به كتاب مصباح الفقيه ارجاع مى‌دهد. 91 و 13 و 53) كه در ابتدا به نظر مى‌رسد تأليف كتاب مصباح الفقيه (توسط مؤلف) پايان يافته، اما با عبارتهايى نظير «وفقنا الله لإتمامه» و يا «وفقنا لإتمام ذلك الكتاب» معلوم مى‌شود. مؤلف كتاب حاشيه بر رسائل را در حين نوشتن مصباح الفقيه تأليف نموده است.
+
مؤلف در موارد زیادى مثل نیت [[وضو]] و [[تذکیه|تذکیه]] حیوانى که گوشت او حلال است و مبحث [[قبله]] به کتاب [[مصباح الفقیه|مصباح الفقیه]] ارجاع مى‌دهد (ص ۹۱ و ۱۳ و ۵۳)، که در ابتدا به نظر مى‌رسد تألیف کتاب مصباح الفقیه (توسط مؤلف) پایان یافته، اما با عبارتهایى نظیر «وفقنا الله لإتمامه» و یا «وفقنا لإتمام ذلک الکتاب» معلوم مى‌شود. مؤلف کتاب حاشیه بر رسائل را در حین نوشتن مصباح الفقیه تألیف نموده است.
  
به دليل استفاده از محضر سيد حسن شيرازى (ميرزاى شيرازى معروف، متوفى 1312 قمرى) كه از اجلاء شاگردان شيخ اعظم بوده، مؤلف در بعضى موارد عبارتهاى رسائل را تصحيح مى‌كند مثل: «قوله أقواهما العدم، أقول حكى سيد مشايخنا أدام الله بقائه عدم ذكر لفظ أقواهما في النسخة المرقومة بخط المصنف فهو بحسب الظاهر من تحريفات النساخ».
+
به دلیل استفاده از محضر [[میرزا محمدحسن شیرازی|سید حسن شیرازى]] (میرزاى شیرازى معروف، متوفى ۱۳۱۲ قمرى) که از اجلاء شاگردان شیخ اعظم بوده، مؤلف در بعضى موارد عبارتهاى رسائل را تصحیح مى‌کند مثل: «قوله أقواهما العدم، أقول حکى سید مشایخنا أدام الله بقائه عدم ذکر لفظ أقواهما فی النسخة المرقومة بخط المصنف فهو بحسب الظاهر من تحریفات النساخ».
  
همچنين وجود نسخه‌هاى معتبر نزد مؤلف در تصحيح عبارتهاى رسائل نقش بسزايى داشته است مثل «قوله لأن الأقل حينئذ معلوم الحرمة والشك في حرمة الأكثر أقول في بعض النسخ المصححة لأن الأكثر معلوم الحرمة والشك في حرمة الأقل و هذا هو الأنسب بالمقام».
+
همچنین وجود نسخه‌هاى معتبر نزد مؤلف در تصحیح عبارتهاى رسائل نقش بسزایى داشته است مثل «قوله لأن الأقل حینئذ معلوم الحرمة والشک فی حرمة الأکثر أقول فی بعض النسخ المصححة لأن الأکثر معلوم الحرمة والشک فی حرمة الأقل و هذا هو الأنسب بالمقام».
  
در جاى ديگر «أقول هذه العبارة لاتخلو عن تشويش ولذا أسقطت في كثير من النسخ المصححة».
+
از طرفى دیگر استفاده آقا رضا همدانى از حاشیه شیخ اعظم بر رسائل و احاطه او بر این حاشیه در بسیارى موارد براى توضیح عبارت رسائل مورد استفاده واقع شده است. مثل «ولأجل ذلک غیر العبارة و أتى فی الحاشیة، المرجع فیه البرائة مطلقاً على ما فی الحاشیة، لکن فی بعض الحواشی المنسوبة إلیه بعد أن ذکر وجه التأمل، أقول فی بعض الحواشی المنسوبة إلیه...».
  
از طرفى ديگر استفاده آقا رضا همدانى از حاشيه شيخ اعظم بر رسائل و احاطه او بر اين حاشيه در بسيارى موارد براى توضيح عبارت رسائل مورد استفاده واقع شده است. مثل «ولأجل ذلك غير العبارة و أتى في الحاشية، المرجع فيه البرائة مطلقاً على ما في الحاشية، لكن في بعض الحواشي المنسوبة إليه بعد أن ذكر وجه التأمل، أقول في بعض الحواشي المنسوبة إليه...».
+
با توجه به آنچه قبلاً ذکر شد که مؤلف دو بار بر رسائل حاشیه زده، داراى احاطه کاملى به تمام مباحث مطرح شده است. به عنوان نمونه در بحث برائت مى‌گوید «و سیتضح وجهها فی مبحث التعادل والتراجیح... کما ستعرفه فی مبحث الاستصحاب... ستعرف فی خاتمة الکتاب».
 +
و گاهى این طور مى‌نویسد «قوله و سیأتی ذکره عندالکلام على الاحتیاط، أقول الظاهر أنّه - قده - لم یتعرض لکلام السید فی طی مقدمات دلیل الانسداد».
  
با توجه به آنچه قبلاً ذكر شد كه مؤلف دو بار بر رسائل حاشيه زده، داراى احاطه كاملى به تمام مباحث مطرح شده است. به عنوان نمونه در بحث برائت مى‌گويد «و سيتضح وجهها في مبحث التعادل والتراجيح... كما ستعرفه في مبحث الاستصحاب... ستعرف في خاتمة الكتاب»
+
نحوه نگارش حاشیه آقا رضا همدانى نیز با سایر حواشى مثل [[بحرالفوائد]] و [[أوثق الوسائل]] فرق دارد زیرا مؤلف صرفا به ذکر منابع و مآخذ کلمات [[شیخ مرتضی انصاری|شیخ انصاری]] نمى‌پردازد، بلکه سعى بر این دارد که به صورت تحلیلى به نظریات شیخ اعظم بپردازد و در واقع اصول و امهات نظریات شیخ را مورد بررسى و تحلیل قرار دهد. البته در تحلیل نظریات نیز مؤلف بناى بر اختصار دارد و این گونه عبارت در کتاب دیده مى‌شود «ربما یترتب على اختلاف الجعل ثمرات فی مقام الاستنباط لیس المقام مقام شرحها... و تحقیق هذا الفروض و نظائرها یحتاج إلى بسط لایناسب المقام». البته همچنانکه گذشت، گاهى تفصیل مطالب را به کتاب مصباح الفقیه ارجاع مى‌دهد.
و گاهى اين طور مى‌نويسد «قوله و سيأتي ذكره عندالكلام على الاحتياط، أقول الظاهر أنّه - قده - لم يتعرض لكلام السيد في طي مقدمات دليل الانسداد».
 
  
==شيوه نگارش‌==
+
==ویژگیهاى کتاب‌==
  
نحوه نگارش حاشيه آقا رضا همدانى با ساير حواشى مثل [[بحرالفوائد]] و [[أوثق الوسائل]] فرق دارد زيرا مؤلف صرفا به ذكر منابع و مآخذ كلمات شيخ نمى‌پردازد، بلكه سعى بر اين دارد كه به صورت تحليلى به نظريات شيخ اعظم بپردازد و در واقع اصول و امهات نظريات شيخ را مورد بررسى و تحليل قرار دهد. البته در تحليل نظريات نيز مؤلف بناى بر اختصار دارد و اين گونه عبارت در كتاب ديده مى‌شود «ربما يترتب على اختلاف الجعل ثمرات في مقام الاستنباط ليس المقام مقام شرحها... و تحقيق هذا الفروض و نظائرها يحتاج إلى بسط لايناسب المقام». البته همچنانكه گذشت، گاهى تفصيل مطالب را به كتاب مصباح الفقيه ارجاع مى‌دهد.
+
اگر چه کتاب حاشیه بر رسائل به صورت مختصر نگاشته شده، اما از بهترین حواشى بر [[فرائد الاصول (کتاب)|فرائد الأصول]] (رسائل) [[شیخ مرتضی انصاری|شیخ انصارى]] است و مملو از تحقیقات با ارزش و ابتکارات و ابداعات مى‌باشد که در سایر حواشى رسائل دیده نمى‌شود.  
  
==ويژگيهاى كتاب‌==
+
از نکاتى که باعث شده کتاب حاشیه آقا رضا همدانى مورد توجه خاص بزرگان و محققین علم اصول واقع شود ابتکارات و نوآوری هاى مؤلف در عین استحکام نظریات او است که به بعضى از آنها اشاره مى‌شود:
  
از نكاتى كه باعث شده كتاب حاشيه آقا رضا همدانى مورد توجه خاص بزرگان و محققين علم اصول واقع شود ابتكارات و نوآوري هاى مؤلف در عين استحكام نظريات او است كه به بعضى از آنها اشاره مى‌شود:
+
بحث کفایت امتثال علم اجمالى و این که در احکام وضعى فقط [[اصل استصحاب]] جارى است در صفحه ۳، بحث حرمت اطراف شبهه در مواردى که نص وجود ندارد در صفحه ۴۱، تقدیر بناء عقلاء در جریان استصحاب در غیر، هنگام شک در مقتضى و اینکه اخبار و روایات حکم عقلاء را امضاء مى‌کند در صفحه ۸۲، این که مرجع اصول جارى در مباحث الفاظ، بلکه تمامى اصول معتبر عقلایى را اصول عدمى دانسته که داراى أصلى نیست و مرجع آنها اصل عدم احتمالات منافى با ظاهر است، در صفحه ۱۹ بحث دوران واجب بین تعبدى و توصلى در صفحه ۱۰، بحث أصالة الصحة در صفحه ۱۰۸ و قاعده شک بعد از تجاوز محل در صفحه ۱۱۰.
  
بحث كفايت امتثال علم اجمالى و اين كه در [[احكام]] وضعى فقط اصل استصحاب جارى است در صفحه 3، بحث حرمت اطراف شبهه در مواردى كه نص وجود ندارد در صفحه 41، تقدير بناء عقلاء در جريان استصحاب در غير، هنگام شك در مقتضى و اينكه اخبار و روايات حكم عقلاء را امضاء مى‌كند در صفحه 82 اين كه مرجع اصول جارى در مباحث الفاظ، بلكه تمامى اصول معتبر عقلايى را اصول عدمى دانسته كه داراى تأصلى نيست و مرجع آنها اصل عدم احتمالات منافى با ظاهر است، در صفحه 19 بحث دوران واجب بين تعبدى و توصلى در صفحه 10، بحث أصالة الصحة در صفحه 108 و قاعده شك بعد از تجاوز محل در صفحه 110.
+
از دیگر نکات باارزش کتاب این که مؤلف گاهى مطالبى را که شیخ اعظم به بعضى از بزرگان نسبت داده به گونه‌اى دیگر تفسیر مى‌کند، مثل نسبتى که به سید در غنیة داده شده «و فی ظهور کلامه فی ما ذکره المصنف - قده - نظر» و «قوله فإنّ الظاهر کلام الشیخ - قده - الخ أقول الاستشهاد لکلام الشیخ - قده - لجواز طرح قول الإمام عن حیث الالتزام لایخلو من نظر» و «قوله و منهم الصدوق - قده - الخ أقول لا یظهر من هذه العبارة التی نقلها عن الصدوق إلاّ أنه...».
  
از ديگر نكات باارزش كتاب اين كه مؤلف گاهى مطالبى را كه شيخ اعظم به بعضى از بزرگان نسبت داده به گونه‌اى ديگر تفسير مى‌كند، مثل نسبتى كه به سيد در غنية داده شده «و في ظهور كلامه في ما ذكره المصنف - قده - نظر» و «قوله فإنّ الظاهر كلام الشيخ - قده - الخ أقول الاستشهاد لكلام الشيخ - قده - لجواز طرح قول الإمام عن حيث الالتزام لايخلو من نظر» و «قوله و منهم الصدوق - قده - الخ أقول لا يظهر من هذه العبارة التي نقلها عن الصدوق إلاّ أنه...».
+
مؤلف گاهى از نظر استادش میرزاى شیرازى معروف (متوفى ۱۳۱۲ قمرى) استفاده مى‌کند که نشان از نگارش کتاب در زمان حیات ایشان دارد: «و قد صرح بجریان الاستصحاب المزبور سید مشایخنا أدام الله أیام إفاضاته فی البحث...».
  
مؤلف گاهى از نظر استادش ميرزاى شيرازى معروف (متوفى 1312 قمرى) استفاده مى‌كند كه نشان از نگارش كتاب در زمان حيات ايشان دارد «و قد صرح بجريان الاستصحاب المزبور سيد مشايخنا أدام الله أيام إفاضاته في البحث...».
+
با توجه به این که مؤلف بیشتر قصد تحلیل نظریات اصولى شیخ اعظم را دارد به منابع و مآخذ فقط در صورت نیاز مراجعه کرده و از بعضى از منابع و بزرگان مثل شرح عضدى، حاشیه شیخ اعظم بر رسائل، محقق قمى در حواشى‌اش بر [[قوانين الاصول (کتاب)|قوانین]]، [[صاحب فصول]]، [[صاحب مدارک|صاحب مدارک]]، [[صاحب حدائق]] و [[محقق خوانساری|محقق خوانسارى]] نام برده است.
  
با توجه به اين كه مؤلف بيشتر قصد تحليل نظريات اصولى شيخ اعظم را دارد به منابع و مآخذ فقط در صورت نياز مراجعه كرده و از بعضى از منابع و بزرگان مثل شرح عضدى، حاشيه شيخ اعظم بر رسائل، محقق قمى در حواشى‌اش بر قوانين، صاحب فصول، صاحب مدارك، صاحب حدائق و محقق خوانسارى نام برده است.
+
این کتاب در حدود ۱۳۱ صفحه است که در جلد اول، مباحث حجیت قطع و مباحث مربوط به آن تا صفحه ۱۷ و حجیت ظن تا صفحه ۳۰ آورده شده و در جلد دوم حواشى مربوط به [[اصل برائت]] از صفحه ۳۰ تا صفحه ۷۲ و [[استصحاب]] تا صفحه ۱۱۸ و [[تعادل و تراجیح|تعادل و تراجیح]] تا صفحه ۱۳۱ را دربردارد.
  
البته از نقاط ضعف كتاب اين است كه در مواردى مآخذ كلام شيخ را مشخص نمى‌كند مثل «قوله و قد يظهر من بعض المعاصرين الخ أقول هذا التفصيل ممّا لابد منه... ولكنّك خبير بأن ما ذكرنا من التفصيل وفاقاً للمفصل المذكور، قوله نعم صرح غير واحد من المعاصرين أقول مقتضى إطلاق القول المحكي عنهم...».
+
==تدوین و چاپ کتاب‌==
  
==تدوين و چاپ كتاب‌==
+
مؤلف در سال ۱۳۰۸ از تألیف این کتاب فراغت یافته و در سال ۱۳۱۸ در [[ایران|ایران]] چاپ شده است. چاپ حاضر کتاب نیز در سال ۱۳۷۷ تجدید چاپ شده است.
  
مؤلف در سال 1308 از تأليف اين كتاب فراغت يافته و در سال 1318 در ايران چاپ شده است. چاپ حاضر كتاب نيز در سال 1377 تجديد چاپ شده است.
+
==منابع==
  
==منابع==
+
*نرم افزار اصول فقه، مرکز نور.
* نرم افزار اصول فقه، مرکز نور.
+
*مدخل [[آقا رضا همدانی]] در همین [[دانشنامه اسلامی|دانشنامه]].
* مدخل شيخ آقا رضا همدانى در همین دانشنامه
 
  
 +
==متن کتاب ==
 +
[http://lib.ahlolbait.com/parvan/resource/78948/ '''فوائد الرضویه''']
  
 
[[رده:منابع اصول فقه]]
 
[[رده:منابع اصول فقه]]
 
{{منابع اصول فقه}}
 
{{منابع اصول فقه}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۹ فوریهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۰۸:۳۳

فوائد الرضوية على الفوائد المرتضوية.jpg
نویسنده آقا رضا همدانی
موضوع فقه شیعه
زبان عربی
تعداد جلد 2

فوائد الرضویه

نام کامل کتاب «فوائد الرضویة على الفرائد المرتضویة» و مؤلف آن شیخ آقا رضا همدانى (متوفى ۱۳۲۲ قمرى) است. این کتاب حاشیه بر فرائد الاصول (رسائل) شیخ اعظم مرتضى انصارى در علم اصول فقه می باشد.

مؤلف

آقا رضا بن ملا محمدهادى تهرانى نجفى معروف به شیخ آقا رضا همدانی از فقهای بزرگ شیعه است. صاحب اعیان الشیعه در مورد او می گوید: "کان عالماً فقیهاً أصولیاً محققاً مدققاً من أفضل تلامیذ المیرزا السید محمدحسن الشیرازی"؛ عالمی فقیه اصولی محقق و مدقق بود و از برترین شاگردان میرزا سید محمدحسن شیرازی.

او به جز این حاشیه، شرح و حاشیه هائی نیز بر کتابهای شرائع الإسلام، مکاسب‌، ریاض‌ و نجاة العباد دارد. همچنین تقریرات درس میرزای شیرازی و رساله ای عملی در عبادات، طهارت، صلاة، زکات، خمس و اعتکاف با نام "ذخیرة الأحکام فی مسائل الحلال والحرام".

روش مؤلف‌

در مقدمه رسائلى که حواشى آقا رضا به آن ضمیمه شده، گفته شده قسمتهایى که حواشى مربوط به آن مى‌باشد با علامت «ضا» مشخص شده است. کتاب حاشیه بر رسائل «شرح بالقول» است یعنى عبارات آن به صورت «قوله... أقول» آمده، البته در چند مورد نیز با لفظ «تنبیه» مطالبى تذکر داده شده است.

به نظر مى‌رسد آقا رضا همدانى دو بار بر رسائل حاشیه زده و این دومین حاشیه او بر رسائل است. این مطلب را از عبارتى که در صفحه ۹۰ آمده است مى‌توان فهمید «هذا ما سطرناه فی الحاشیة القدیمة بأدنى اختلاف فی التعبیر».

مؤلف در موارد زیادى مثل نیت وضو و تذکیه حیوانى که گوشت او حلال است و مبحث قبله به کتاب مصباح الفقیه ارجاع مى‌دهد (ص ۹۱ و ۱۳ و ۵۳)، که در ابتدا به نظر مى‌رسد تألیف کتاب مصباح الفقیه (توسط مؤلف) پایان یافته، اما با عبارتهایى نظیر «وفقنا الله لإتمامه» و یا «وفقنا لإتمام ذلک الکتاب» معلوم مى‌شود. مؤلف کتاب حاشیه بر رسائل را در حین نوشتن مصباح الفقیه تألیف نموده است.

به دلیل استفاده از محضر سید حسن شیرازى (میرزاى شیرازى معروف، متوفى ۱۳۱۲ قمرى) که از اجلاء شاگردان شیخ اعظم بوده، مؤلف در بعضى موارد عبارتهاى رسائل را تصحیح مى‌کند مثل: «قوله أقواهما العدم، أقول حکى سید مشایخنا أدام الله بقائه عدم ذکر لفظ أقواهما فی النسخة المرقومة بخط المصنف فهو بحسب الظاهر من تحریفات النساخ».

همچنین وجود نسخه‌هاى معتبر نزد مؤلف در تصحیح عبارتهاى رسائل نقش بسزایى داشته است مثل «قوله لأن الأقل حینئذ معلوم الحرمة والشک فی حرمة الأکثر أقول فی بعض النسخ المصححة لأن الأکثر معلوم الحرمة والشک فی حرمة الأقل و هذا هو الأنسب بالمقام».

از طرفى دیگر استفاده آقا رضا همدانى از حاشیه شیخ اعظم بر رسائل و احاطه او بر این حاشیه در بسیارى موارد براى توضیح عبارت رسائل مورد استفاده واقع شده است. مثل «ولأجل ذلک غیر العبارة و أتى فی الحاشیة، المرجع فیه البرائة مطلقاً على ما فی الحاشیة، لکن فی بعض الحواشی المنسوبة إلیه بعد أن ذکر وجه التأمل، أقول فی بعض الحواشی المنسوبة إلیه...».

با توجه به آنچه قبلاً ذکر شد که مؤلف دو بار بر رسائل حاشیه زده، داراى احاطه کاملى به تمام مباحث مطرح شده است. به عنوان نمونه در بحث برائت مى‌گوید «و سیتضح وجهها فی مبحث التعادل والتراجیح... کما ستعرفه فی مبحث الاستصحاب... ستعرف فی خاتمة الکتاب». و گاهى این طور مى‌نویسد «قوله و سیأتی ذکره عندالکلام على الاحتیاط، أقول الظاهر أنّه - قده - لم یتعرض لکلام السید فی طی مقدمات دلیل الانسداد».

نحوه نگارش حاشیه آقا رضا همدانى نیز با سایر حواشى مثل بحرالفوائد و أوثق الوسائل فرق دارد زیرا مؤلف صرفا به ذکر منابع و مآخذ کلمات شیخ انصاری نمى‌پردازد، بلکه سعى بر این دارد که به صورت تحلیلى به نظریات شیخ اعظم بپردازد و در واقع اصول و امهات نظریات شیخ را مورد بررسى و تحلیل قرار دهد. البته در تحلیل نظریات نیز مؤلف بناى بر اختصار دارد و این گونه عبارت در کتاب دیده مى‌شود «ربما یترتب على اختلاف الجعل ثمرات فی مقام الاستنباط لیس المقام مقام شرحها... و تحقیق هذا الفروض و نظائرها یحتاج إلى بسط لایناسب المقام». البته همچنانکه گذشت، گاهى تفصیل مطالب را به کتاب مصباح الفقیه ارجاع مى‌دهد.

ویژگیهاى کتاب‌

اگر چه کتاب حاشیه بر رسائل به صورت مختصر نگاشته شده، اما از بهترین حواشى بر فرائد الأصول (رسائل) شیخ انصارى است و مملو از تحقیقات با ارزش و ابتکارات و ابداعات مى‌باشد که در سایر حواشى رسائل دیده نمى‌شود.

از نکاتى که باعث شده کتاب حاشیه آقا رضا همدانى مورد توجه خاص بزرگان و محققین علم اصول واقع شود ابتکارات و نوآوری هاى مؤلف در عین استحکام نظریات او است که به بعضى از آنها اشاره مى‌شود:

بحث کفایت امتثال علم اجمالى و این که در احکام وضعى فقط اصل استصحاب جارى است در صفحه ۳، بحث حرمت اطراف شبهه در مواردى که نص وجود ندارد در صفحه ۴۱، تقدیر بناء عقلاء در جریان استصحاب در غیر، هنگام شک در مقتضى و اینکه اخبار و روایات حکم عقلاء را امضاء مى‌کند در صفحه ۸۲، این که مرجع اصول جارى در مباحث الفاظ، بلکه تمامى اصول معتبر عقلایى را اصول عدمى دانسته که داراى أصلى نیست و مرجع آنها اصل عدم احتمالات منافى با ظاهر است، در صفحه ۱۹ بحث دوران واجب بین تعبدى و توصلى در صفحه ۱۰، بحث أصالة الصحة در صفحه ۱۰۸ و قاعده شک بعد از تجاوز محل در صفحه ۱۱۰.

از دیگر نکات باارزش کتاب این که مؤلف گاهى مطالبى را که شیخ اعظم به بعضى از بزرگان نسبت داده به گونه‌اى دیگر تفسیر مى‌کند، مثل نسبتى که به سید در غنیة داده شده «و فی ظهور کلامه فی ما ذکره المصنف - قده - نظر» و «قوله فإنّ الظاهر کلام الشیخ - قده - الخ أقول الاستشهاد لکلام الشیخ - قده - لجواز طرح قول الإمام عن حیث الالتزام لایخلو من نظر» و «قوله و منهم الصدوق - قده - الخ أقول لا یظهر من هذه العبارة التی نقلها عن الصدوق إلاّ أنه...».

مؤلف گاهى از نظر استادش میرزاى شیرازى معروف (متوفى ۱۳۱۲ قمرى) استفاده مى‌کند که نشان از نگارش کتاب در زمان حیات ایشان دارد: «و قد صرح بجریان الاستصحاب المزبور سید مشایخنا أدام الله أیام إفاضاته فی البحث...».

با توجه به این که مؤلف بیشتر قصد تحلیل نظریات اصولى شیخ اعظم را دارد به منابع و مآخذ فقط در صورت نیاز مراجعه کرده و از بعضى از منابع و بزرگان مثل شرح عضدى، حاشیه شیخ اعظم بر رسائل، محقق قمى در حواشى‌اش بر قوانین، صاحب فصول، صاحب مدارک، صاحب حدائق و محقق خوانسارى نام برده است.

این کتاب در حدود ۱۳۱ صفحه است که در جلد اول، مباحث حجیت قطع و مباحث مربوط به آن تا صفحه ۱۷ و حجیت ظن تا صفحه ۳۰ آورده شده و در جلد دوم حواشى مربوط به اصل برائت از صفحه ۳۰ تا صفحه ۷۲ و استصحاب تا صفحه ۱۱۸ و تعادل و تراجیح تا صفحه ۱۳۱ را دربردارد.

تدوین و چاپ کتاب‌

مؤلف در سال ۱۳۰۸ از تألیف این کتاب فراغت یافته و در سال ۱۳۱۸ در ایران چاپ شده است. چاپ حاضر کتاب نیز در سال ۱۳۷۷ تجدید چاپ شده است.

منابع

متن کتاب

فوائد الرضویه

منابع اصول فقه
متون به ترتیب تاریخ وفات مولفین
التذکرة بأصول الفقه

شیخ مفید

(م413ق)

الذریعه

سید مرتضی

(436-335)

عدة الاصول

شیخ طوسی

(460-385)

غنیة النزوع

ابن زهره

(585-510)

تهذیب الوصول

علامه حلی

(726-648)

مبادی الوصول

علامه حلی

(726-648)

القواعد و الفوائد

شهید اول

(786-734)

تمهید القواعد

شهید ثانی

(965-911)

معالم الدین

صاحب معالم

(م1011)

زبدة الاصول

شیخ بهائی

(1030-953)

الوافیه فی الاصول

فاضل تونی

(م 1071)

الفوائد الحائریه

وحید بهبهانی

(م1206)

قوانین الاصول

میرزای قمی

(م1231)

فرائد الاصول

شیخ انصاری

(م1281)

کفایة الاصول

آخوند خراسانی

(م1329)

مفاتیح الاصول

سید محمد مجاهد

(م1342)

فوائد الاصول (نائینی)

میرزا محمدحسین نائینی

(1355-1276)

وقایة الأذهان

محمد رضا نجفی اصفهانی

(م 1362)

اصول الفقه

شيخ محمدرضا مظفر

(م 1383)

منتهی الاصول

سید محمد حسن بجنوردی

(1395-1316)

المعالم الجدیده

سید محمد باقر صدر

(1399-1355)

اصول الاستنباط

سید علی نقی حیدری

(1403-1325)

مناهج الوصول

امام خمینی

(1409-1320)

الاصول العامه

سید محمد تقی حکیم

(1346-)

شروح
شروح معالم الدین ← حاشیه معالم، سلطان العلماء (م 1064) - حاشیه معالم، ملا محمد صالح مازندرانی (م 1081) - هدایة المسترشدین، شیخ محمدتقی اصفهانی (م 1248)
شروح فرائد الاصول ← أوثق الوسائل، میرزا موسی بن جعفر بن احمد تبریزی - بحر الفوائد، میرزا محمد حسن آشتیانی - درر الفوائد فی الحاشیه علی الفرائد، آخوند خراسانی - فوائد الرضویه، آقا رضا همدانی
شروح کفایه ← انوار الهدایه، امام خمینی - حاشیة الکفایه، علامه طباطبائی - الحاشیة علی الکفایه، سید حسین بروجردی - حقائق الاصول، سید محسن حکیم - عنایة الاصول، سید مرتضی حسینی یزدی

منتهی الدرایه، سید محمد جعفر جزائری شوشتری - نهایة الدرایة، آیت الله کمپانی - نهایة النهایة، میرزا علی ایروانی