مقاله مورد سنجش قرار گرفته است

شیخ کلینی: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
 
(۴ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
محمد بن یعقوب بن اسحاق کلینی رازی ملقب به "ثقة الاسلام" و معروف به شیخ کلینی ، مشهورترین دانشمند فقیه شیعه در نیمه اول قرن چهارم (ه ق) و مولف کتاب [[الکافی]] است.
+
{{خوب}}
 
+
'''«محمد بن یعقوب کلینی رازی»''' (م، ۳۲۹ ق) ملقب به «ثقةالاسلام»، [[محدث]] و فقیه نامدار [[شیعه]] در قرن چهارم هجری و از شاگردان [[علی بن ابراهیم قمی]] است. وثاقت شیخ کلینى مورد اتفاق همگان است. او مؤلف کتاب گران‌سنگ «[[الکافی]]» - بزرگترین و مهمترین کتاب از مجموعه [[حدیث|حدیثی]] «[[کتب اربعه]]» - می‌باشد.<ref> سه کتاب دیگر این مجموعه عبارت‌اند از: [[من لایحضره الفقیه]]، تألیف [[شیخ صدوق]]، [[تهذیب الأحکام (کتاب)|تهذیب]] و [[الاستبصار (کتاب)|الاستبصار]]، تألیف [[شیخ طوسی]].</ref>
 +
{{شناسنامه عالم
 +
||نام کامل = محمد بن یعقوب کلینی
 +
||تصویر = [[پرونده:Koleyni.jpg]]
 +
||زادروز = 
 +
|زادگاه =  کلین، ری
 +
|وفات =  ۳۲۹ قمری
 +
|مدفن =  [[بغداد]]
 +
|اساتید =  [[احمد بن محمد بن عیسی اشعری]]، [[احمد ابن ادریس|احمد بن ادریس قمی]]، [[عبدالله بن جعفر حمیری]]، [[علی بن ابراهیم قمی]]،...
 +
|شاگردان = [[جعفر بن محمد قولویه]]، [[هارون بن موسی تلعکبری|هارون بن موسی تلعکبری]]، [[محمد بن ابراهیم نعمانی]]، [[محمد بن احمد صفوانی]]،...
 +
|آثار = [[الکافی]]، الرد علی القرامطه، تعبیر الرؤیا، رسائل الائمة الاطهار، کتاب الرجال،...
 +
}}
 
==ولادت==
 
==ولادت==
سال ولادت كلينى معلوم نيست ولى وفاتش در 328 يا 329 بوده است و سفراء [[حضرت مهدى عليه السلام]] يعنى نواب خاصّ آن حضرت را درك كرده و احاديث و اخبار را از دست اوّلش اخذ كرده است.  
+
سال ولادت محمد بن یعقوب کلینى معلوم نیست ولى وفاتش در ۳۲۸ یا ۳۲۹ بوده است و سفراء [[حضرت مهدى]] (علیه السلام) یعنى [[نواب اربعه|نواب خاصّ]] آن حضرت را درک کرده است. محل ولادت او کلین، قریه ای در ۳۸ کیلومترى جنوب غربى شهر رى کنونى است و از این قریه فقها و محدثینى بزرگ برخاسته ‌اند که از جمله آنها محمد بن یعقوب کلینى و دائى او مرحوم علّان می باشند.
 
 
== کلین ==
 
 
 
كلين (بر وزن حسين) قريه ‌ايست در 38 كيلومترى جنوب غربى شهر رى كنونى كه پنج كيلومتر از جاده دور است و از اين قريه فقها و محدثينى بزرگ برخاسته ‌اند كه از جمله آنها محمّد بن يعقوب كلينى و دائى او مرحوم علّان است.
 
 
 
==تحصیلات کلینی ==
 
 
 
کلینی پس از گذراندن دوران آغازین تحصیل و آشنایی با منابع رجالی و حدیثی، از كلین مهاجرت كرد و  وارد [[ری]] شد.
 
 
 
«ری» در آن زمان شهری بزرگ بود و عقاید و مذاهب گوناگونی در كنار هم و در آرامش كامل در آن جا به حیات خود ادامه می‌دادند. اما این آرامش گاه دستخوش حركت های سیاسی می‌شد. فرقه [[اسماعیلیه]] با انگیزه تسلط بر ایران در این نقطه بیش از دیگران سرمایه‌گذاری كرده بود و به ترویج و تبلیغ تفكر و آراء خود می‌پرداخت.
 
 
 
از این رو «ری» به نقطه برخورد آراء و اندیشه‌های فرقه اسماعیلیه و [[مذهب شافعی]]، [[حنفی]] و [[شیعه]] تبدیل شده بود. كلینی در این زمان در كنارِ گذراندن تحصیلات خود نه تنها با عقاید و اندیشه‌های دیگر مذاهب و فرقه‌ها آشنا شد. بلكه به ماهیت واقعی بعضی از این فرقه‌ها كه می‌رفت تشیع را از مسیر واقعی‌اش خارج كنند پی برد.
 
 
 
کلینی در این شهر در محضر استادان بزرگی چون «ابوالحسن محمد بن اسدی كوفی»<ref> مفاخر اسلام، علی دوانی، ج 3، ص 26.</ref> به فراگیری [[حدیث]] پرداخت و در نوشتن و بحث و گفتگو پیرامون احادیث از خود شایستگی بسزایی نشان داد.
 
 
 
عصر كلینی را باید عصر [[حدیث]] نامید. زیرا نهضتی كه برای فراگیری و نوشتن احادیث آغاز شده بود سراسر ممالك اسلامی را فراگرفته بود و تشنگان علم حدیث از این شهر به آن شهر و از این محفل به آن محفل در جستجوی روایتگری بودند تا از او حدیثی فرا گیرند و بر اندوخته‌های خویش بیفزایند. تلاش [[اهل سنت]] در این عصر به قدری چشمگیر بود كه می‌توان گفت اهل سنت هر چه دارد از این عصر دارد. در این عصر كه زمانش به حدود تقریبی یك قرن می‌رسد كتاب های شش گانه حدیثی اهل سنت (صحاح سته) تدوین شد.
 
 
 
در این زمان شاگردان [[امام هادی]] علیه السلام، [[امام حسن عسکری]] علیه السلام و [[امام رضا]] علیه السلام هنوز زنده بودند. اما از آن ها جز كتاب ها و جزوه‌های كوچك و پراكنده چیزی در دست نبود و بسیاری از این كتاب ها و جزوه‌ها نیز در همین عصر از بین رفت. کلینی با درک خطر نابودی احادیث، با وفات این حاملان [[احادیث]] به [[قم]] شهر محدثان و شاگران [[اهل بیت]] علیهم السلام مهاجرت كرد.
 
 
 
در این زمان در قم راویان و محدثان در هر [[مسجد]] و حسینیه‌ای به نقل [[حدیث]] می‌پرداختند و بسیاری از اینان در شمار آخرین محدثانی بودند كه بدون واسطه از زبان ائمه علیهم السلام حدیث شنیده بودند. وجود این فرزانگان موجب شد كه عاشقان كلام اهل بیت علیهم السلام به این شهر مهاجرت كنند و كلینی یكی از این افراد بود.
 
 
 
او با استفاده از محضر استادان بزرگی چون احمد بن محمد بن عیسی اشعری، احمد بن ادریس قمی (معروف به معلم)، عبدالله بن جعفر حمیری (مؤلف كتاب قُربُ الاسناد) و فرزند او محمد بن عبدالله حمیری به فراگیری حدیث پرداخت. استادان و محدثانی كه كلینی برای شكوفایی اندیشه خدایی خود از آن ها بهره جسته است در حدود سی و پنج نفر می‌باشند.
 
 
 
در میان اساتید کلینی [[علی بن ابراهیم قمی]] صاحب [[تفسیر قمی]] جایگاه بسزائی دارد محدثی كه نامش در اسناد بیش از هفت هزار و یكصد و چهل روایت (7140) از روایات کافی به چشم می خورد.<ref> معجم رجال الحدیث، آیت الله خویی، ج 11، ص 194.</ref>
 
 
 
کلینی برای گرد آوری احادیث امامان شیعه روستاها و شهرهای بی‌شماری را پشت سر نهاد و هر جا محدثی می‌یافت از او [[حدیث]] فرا می‌گرفت. [[كوفه]] یكی از شهرهایی بود كه كلینی به آن قدم نهاد. در آن زمان كوفه یكی از مراكز بزرگ علمی بشمار می‌رفت و كمتر محدث و یا محققی بود كه در سفرهای خود به آن شهر وارد نشده و از محضر عالمان آن جا استفاده‌ای نكرده باشد.
 
 
 
كوفه در حقیقت جای تبادل نظر و نقطه آغاز در جهان اسلام بشمار می‌رفت كه همه آزادانه در آن به تبلیغ مذهب خود می‌پرداختند. از این رو هر یك از نویسندگان و محدثان مذاهب گوناگون اسلامی مجلس درس و بحثی برای خود برپا داشته بودند و به نقل احادیث خویش می‌پرداختند. «[[ابن عقده]]» یكی از كسانی بود كه در این شهر سكونت داشت. او از حافظان بزرگ حدیث بشمار می‌رفت و حافظه قوی او موجب شده بود كه آیتی از آیات حافظه در جهان شود.<ref> مفاخر اسلام، ج 3، ص 55.</ref>
 
 
 
بسیاری از بزرگان مذاهب از محضر او كسب علم می‌كردند. او اگر چه از نظر مذهبی «زیدی جارودی» بود اما زهد و پارسایی از او محدثی موثق ساخته بود كه همه مذاهب در نقل احادیث به او اعتماد داشتند. كلینی نیز از این مرد بزرگ استفاده كرده، از او روایاتی فراگرفت.
 
  
كلینی پس از كسب علم و حدیث از ده ها استاد و محدث در شهرها و روستاهای آن زمان، سرانجام به [[بغداد]] رسید. او در مسافرت های خویش چنان علم و فضل خود را به نمایش گذاشته و تصویری از [[شیعه]] واقعی را در اذهان مردم هر دیار باقی نهاده بود كه هنگام ورود به بغداد فردی گمنام نبود. شیعیان به او افتخار می‌كردند و اهل سنت به دیده تحسین به او می‌نگریستند. [[تقوا]]، علم و فضیلت او در اندك مدتی موجب شد كه هم شیعه و هم اهل سنت در مشكلات دینی به او مراجعه كنند، به طوری كه عامه و خاصه در فتاوا به او روی می‌كردند و به همین سبب او اولین كسی بود كه به لقب '''ثقه الاسلام''' شهرت یافت.<ref> [[ریحانه الادب]]، میرزا محمدعلی مدرس تبریزی، ج 5، ص 79.</ref>
+
==تحصیلات و استادان==
  
 +
کلینی پس از گذراندن دوران آغازین تحصیل و آشنایی با منابع رجالی و حدیثی، از کلین مهاجرت کرد و  وارد ری شد. «ری» در آن زمان شهری بزرگ بود و عقاید و مذاهب گوناگونی در کنار هم و در آرامش کامل در آن جا به حیات خود ادامه می‌دادند. اما این آرامش گاه دستخوش حرکت های سیاسی می‌شد. فرقه [[اسماعیلیه]] با انگیزه تسلط بر [[ایران]] در این نقطه بیش از دیگران سرمایه‌گذاری کرده بود و به ترویج و تبلیغ تفکر و آراء خود می‌پرداخت.
  
==تألیف كافی==
+
از این رو «ری» به نقطه برخورد آراء و اندیشه‌های فرقه اسماعیلیه و مذاهب [[شافعی]]، [[حنفی]] و [[شیعه]] تبدیل شده بود. کلینی در این زمان در کنارِ گذراندن تحصیلات خود نه تنها با عقاید و اندیشه‌های دیگر مذاهب و فرقه‌ها آشنا شد، بلکه به ماهیت واقعی بعضی از این فرقه‌ها که می‌رفت تشیع را از مسیر واقعی‌اش خارج کنند پی برد. کلینی در این شهر در محضر استادان بزرگی چون «ابوالحسن محمد بن اسدی کوفی»<ref> مفاخر اسلام، علی دوانی، ج ۳، ص ۲۶.</ref> به فراگیری [[حدیث]] پرداخت و در نوشتن و بحث و گفتگو پیرامون احادیث از خود شایستگی بسزایی نشان داد.
  
مجموعه كتاب «الكافی» ـ كه شامل اصول كافی (دو جلد)، فروع كافی (پنج جلد) و روضه كافی (یك جلد) است و دربردارنده شانزده هزار و یكصد و نود و نه (16199) حدیث از [[پیامبر اسلام]] صلی الله علیه و آله و ائمه معصومین ‌علیهم السلام می‌باشد. كتابی است كه كلینی در طی بیست سال تلاش خستگی ناپذیر به تألیف آن موفق شده است.  
+
عصر کلینی را باید عصر حدیث نامید. زیرا نهضتی که برای فراگیری و نوشتن احادیث آغاز شده بود سراسر ممالک اسلامی را فراگرفته بود و تشنگان علم حدیث از این شهر به آن شهر و از این محفل به آن محفل در جستجوی روایتگری بودند تا از او حدیثی فرا گیرند و بر اندوخته‌های خویش بیفزایند. تلاش [[اهل سنت]] در این عصر به قدری چشمگیر بود که می‌توان گفت اهل سنت هر چه دارد از این عصر دارد. در این عصر که زمانش به حدود تقریبی یک قرن می‌رسد، [[صحاح سته]] (کتاب های شش گانه حدیثی اهل سنت) تدوین شد.
  
كلینی با تألیف این اثر جاودانه برتری و فضل علمای تشیع را نه تنها در روزگار خود، بلكه در تمام [[تاریخ اسلام]] به اثبات رساند. كاری كه او در مدت بیست سال برای تشیع به پایان رساند كاری بود كه شش تن از بزرگترین عالمان اهل سنت در مدت یك قرن برای مذهب خود انجام دادند. كتاب كافی مهمترین و نفیس‌ترین كتاب از مجموعه كتب چهارگانه حدیثی ([[كتب اربعه]]) مذهب تشیع است.<ref> سه كتاب دیگر این مجموعه عبارت‌اند از: [[من لایحضره الفقیه]]، تألیف [[شیخ صدوق]]، تهذیب و الاستبصار، تألیف [[شیخ طوسی]].</ref>
+
در این زمان شاگردان [[امام هادی]] علیه السلام، [[امام حسن عسکری]] علیه السلام و [[امام رضا]] علیه السلام هنوز زنده بودند. اما از آن ها جز کتاب ها و جزوه‌های کوچک و پراکنده چیزی در دست نبود و بسیاری از این کتاب ها و جزوه‌ها نیز در همین عصر از بین رفت. کلینی با درک خطر نابودی [[حدیث|احادیث]]، با وفات این حاملان احادیث به [[قم]] -شهر [[محدث|محدثان]] و شاگران [[اهل بیت]] علیهم السلام- مهاجرت کرد.  
  
بعضى از علما معتقدند كه كتاب كافى بر امام زمان عليه السّلام عرضه شده، و آن حضرت فرمود:
+
در این زمان در قم راویان و محدثان در هر [[مسجد]] و حسینیه‌ای به نقل [[حدیث]] می‌پرداختند و بسیاری از اینان در شمار آخرین محدثانی بودند که بدون واسطه از زبان [[ائمه اطهار|ائمه]] علیهم السلام حدیث شنیده بودند. وجود این فرزانگان موجب شد که عاشقان کلام اهل بیت علیهم السلام به این شهر مهاجرت کنند و کلینی یکی از این افراد بود.
  
الكافى كاف لشيعتنا
+
او با استفاده از محضر استادان بزرگی چون [[احمد بن محمد بن عیسی اشعری]]، [[احمد ابن ادریس|احمد بن ادریس قمی]] (معروف به معلم)، [[عبدالله بن جعفر حمیری]] (مؤلف کتاب [[قرب الاسناد (کتاب)|قُرب الاسناد]]) و فرزند او محمد بن عبدالله حمیری به فراگیری حدیث پرداخت. استادان و محدثانی که کلینی برای شکوفایی اندیشه خدایی خود از آن ها بهره جسته است در حدود سی و پنج نفر می‌باشند. در میان اساتید کلینی [[علی بن ابراهیم قمی]] صاحب [[تفسیر قمی]] جایگاه بسزائی دارد؛ محدثی که نامش در اسناد بیش از هفت هزار و یکصد و چهل روایت (۷۱۴۰) از روایات کتاب [[الکافی (کتاب)|کافی]] به چشم می خورد.<ref> معجم رجال الحدیث، آیت الله خویی، ج ۱۱، ص ۱۹۴.</ref>
  
«همين كتاب كافى شيعيان ما را بس است»
+
کلینی برای گرد آوری احادیث [[ائمه اطهار|امامان]] شیعه روستاها و شهرهای بی‌شماری را پشت سر نهاد و هر جا محدثی می‌یافت از او [[حدیث]] فرا می‌گرفت. [[کوفه]] یکی از شهرهایی بود که کلینی به آن قدم نهاد. در آن زمان کوفه یکی از مراکز بزرگ علمی بشمار می‌رفت و کمتر محدث و یا محققی بود که در سفرهای خود به آن شهر وارد نشده و از محضر عالمان آن جا استفاده‌ای نکرده باشد. کوفه در حقیقت جای تبادل نظر و نقطه آغاز در جهان [[اسلام]] بشمار می‌رفت که همه آزادانه در آن به تبلیغ مذهب خود می‌پرداختند. از این رو هر یک از نویسندگان و محدثان مذاهب گوناگون اسلامی مجلس درس و بحثی برای خود برپا داشته بودند و به نقل احادیث خویش می‌پرداختند.
  
==تالیفات دیگر کلینی ==
+
«[[ابن عقده]]» یکی از کسانی بود که در این شهر سکونت داشت. او از حافظان بزرگ حدیث بشمار می‌رفت و حافظه قوی او موجب شده بود که آیتی از آیات حافظه در جهان شود.<ref> مفاخر اسلام، ج ۳، ص ۵۵.</ref> بسیاری از بزرگان مذاهب از محضر او کسب علم می‌کردند. او اگر چه از نظر مذهبی «[[زیدیه|زیدی]] جارودی» بود، اما [[زهد]] و پارسایی از او محدثی موثق ساخته بود که همه مذاهب در نقل احادیث به او اعتماد داشتند. کلینی نیز از این مرد بزرگ استفاده کرده، از او روایاتی فراگرفت.
  
كلینی علاوه بر تالیف مجموعه الكافی، كتاب های الرد علی القرامطه <ref> در دورانی كه «[[قرمطیان]]» با عقاید التقاطی خود، كه مخلوطی از عقاید زردشتی، مانوی و اسلامی بود. به مبارزه با عقاید و مقدسات مسلمین پرداختند، كلینی با شجاعت شیعی خویش عقاید آن ها را به نقد كشید و برای آگاه كردن شیعیان از این حركت انحرافی كتاب «الرد علی القرامطه» را نوشت و در دسترس شیعیان قرار داد. </ref>، تفسیر رؤیا ([[تعبیر خواب]])، مجموعه شعر (حاوی قصایدی كه شعرا در مناقب و فضایل [[اهل بیت]] علیهم السلام سروده‌اند)، كتاب رسایل [[ائمه اطهار]] علیهم السلام و كتاب رجال را تألیف كرده است.
+
کلینی پس از کسب علم و حدیث از ده ها استاد و محدث در شهرها و روستاهای آن زمان، سرانجام به [[بغداد]] رسید. او در مسافرت های خویش چنان علم و فضل خود را به نمایش گذاشته و تصویری از [[شیعه]] واقعی را در اذهان مردم هر دیار باقی نهاده بود که هنگام ورود به بغداد فردی گمنام نبود. شیعیان به او افتخار می‌کردند و [[اهل سنت]] به دیده تحسین به او می‌نگریستند. [[تقوا]]، علم و فضیلت او در اندک مدتی موجب شد که هم شیعه و هم اهل سنت در مشکلات دینی به او مراجعه کنند، به طوری که عامه و خاصه در [[فتوا|فتاوا]] به او روی می‌کردند و به همین سبب او اولین کسی بود که به لقب «ثقه الاسلام'''»''' شهرت یافت.<ref> ریحانه الادب، میرزا محمدعلی مدرس تبریزی، ج ۵، ص ۷۹.</ref>
 +
==شاگردان و راویان==
  
 +
بسیاری از بزرگان از شیخ کلینی روایت نقل کرده‌اند، از جمله:
  
== شاگردان کلینی ==
+
#احمد بن ابراهیم معروف به ابن ابی رافع صیمری،
 +
#احمد بن احمد کاتب کوفی،
 +
#احمد بن علی بن سعد سعید کوفی،
 +
#ابوغالب احمد بن محمد رازی،
 +
#عبدالکریم بن عبدالله بن نصر بزار تنیسی،
 +
#علی بن احمد بن موسی دقاق،
 +
#محمد بن احمد سنانی زاهری،
 +
#ابوالفضل محمد بن عبدالله بن مطلب شیبانی،
 +
#محمد بن علی ماجیلویه،
 +
#محمد بن عصام کلینی،
 +
#[[جعفر بن محمد قولویه|جعفر بن محمد بن قولویه قمی]] (مؤلف کتاب [[کامل الزیارات]])،
 +
#[[هارون بن موسی تلعکبری|هارون بن موسی تلعکبری]]،
 +
#[[محمد بن احمد صفوانی]]،
 +
#[[محمد بن ابراهیم نعمانی]] (مؤلف کتاب [[الغیبة نعمانى (کتاب)|غیبت نعمانی]]).
  
بسیاری از بزرگان از او روایت نقل كرده‌اند كه از آن میان احمد بن ابراهیم معروف به ابن ابی رافع صیمری، احمد بن احمد كاتب كوفی، احمد بن علی بن سعد سعید كوفی، ابوغالب احمد بن محمد رازی، عبدالكریم بن عبدالله بن نصر بزار تنیسی، علی بن احمد بن موسی دقاق، محمد بن احمد سنانی زاهری، ابوالفضل محمد بن عبدالله بن مطلب شیبانی، محمد بن علی ماجیلویه، محمد بن عصام كلینی، جعفر بن محمد بن قولویه قمی مؤلف كتاب [[كامل الزیارات]]، هارون بن موسی تلعكبری، محمد بن احمد صفوانی و محمد بن ابراهیم نعمانی مؤلف كتاب غیبت نعمانی را می‌توان نام برد.<ref> مفاخر [[اسلام]]، ج 3، ص 27 و 90.</ref>
+
==آثار و تألیفات==
  
 +
مجموعه کتاب «[[الکافی (کتاب)|الکافی]]» که شامل [[اصول کافی|اصول کافی]] (دو جلد)، فروع کافی (پنج جلد) و روضه کافی (یک جلد) است و دربردارنده ۱۶۱۹۹ [[حدیث]] از [[پیامبر اسلام]] صلی الله علیه و آله و [[ائمه اطهار|ائمه]] معصومین ‌علیهم السلام می‌باشد. کتابی است که کلینی در طی بیست سال تلاش خستگی ناپذیر به تألیف آن موفق شده است. کلینی با تألیف این اثر جاودانه برتری و فضل علمای [[تشیع]] را نه تنها در روزگار خود، بلکه در تمام [[تاریخ اسلام]] به اثبات رساند. کاری که او در مدت بیست سال برای تشیع به پایان رساند، کاری بود که شش تن از بزرگترین عالمان [[اهل سنت]] در مدت یک قرن برای مذهب خود انجام دادند. 
  
== وفات ==
+
شیخ کلینی علاوه بر تألیف مجموعه الکافی، کتاب های الرد علی القرامطه،<ref> در دورانی که «قرمطیان» با عقاید التقاطی خود، که مخلوطی از عقاید زردشتی، مانوی و اسلامی بود، به مبارزه با عقاید و مقدسات مسلمین پرداختند، کلینی با شجاعت شیعی خویش عقاید آن ها را به نقد کشید و برای آگاه کردن شیعیان از این حرکت انحرافی کتاب «الرد علی القرامطه» را نوشت و در دسترس شیعیان قرار داد. </ref> تفسیر رؤیا ([[تعبیر خواب]])، مجموعه [[شعر]] (حاوی [[قصیده|قصایدی]] که شعرا در [[مناقب]] و فضایل [[اهل بیت]] علیهم السلام سروده‌اند)، کتاب رسایل [[ائمه اطهار]] علیهم السلام و کتاب رجال را تألیف کرده است.
 +
==کلینی در منظر عالمان==
  
كلینی پس از هفتاد سال زندگی كه بیست سال آن تلاش و تحقیق همراه با رنج ها و غربت ها برای تدوین كتاب كافی بود سرانجام در ماه [[شعبان]] سال 329 ق. عروج كرد<ref> ریحانه الادب، ج 5، ص 80.</ref>
+
*[[احمد بن علی نجاشی|نجاشى]] گوید: او در زمان خود شیخ و پیشواى [[شیعه|شیعه]] بود در رى، و [[حدیث|حدیث]] را از همه بیشتر ضبط کرده و بیشتر از همه مورد اعتماد است.
 +
*[[سید بن طاووس|ابن طاوس]] گوید: توثیق و امانت شیخ کلینى مورد اتفاق همگان است.
 +
*[[عزالدین ابن اثیر|ابن اثیر]] گوید: او به فرقه [[امامیه|امامیه]] در قرن سوم زندگى تازه‌اى بخشید و پیشوا و عالم بزرگ و فاضل و مشهور در آن مذهب است.
 +
*[[ابن حجرعسقلانی|ابن حجر عسقلانى]] گوید: کلینى از رؤساء فضلاء شیعه است در ایام [[مقتدر (خلیفه عباسی)|مقتدر عبّاسى]].
 +
*[[محمدتقی مجلسی|محمدتقى مجلسى]] گوید: حقّ اینست که در میان علماء شیعه مانند کلینى نیامده است و هر که در اخبار و ترتیب کتاب او دقت کند، در می یابد که او از جانب خداوند تبارک و تعالى مؤید بوده است.
  
 +
==وفات و مدفن==
  
== مقبره كلينى ==
+
مرحوم کلینی پس از هفتاد سال زندگی که بیست سال آن تلاش و تحقیق همراه با رنج ها و غربت ها برای تدوین کتاب کافی بود، سرانجام در ماه [[شعبان]] سال ۳۲۹ ق. دار فانی را وداع گفت.<ref> ریحانه الادب، ج ۵، ص ۸۰.</ref>
  
نجاشى گويد: كلينى در مقبره خود در باب الكوفه بغداد و در جانب غربى بخاك سپرده شد و ابن عبدون متوفى بسال 423 قبر او را ميشناخته و گفته است: من قبر او را در جاده طائى ديده‌ام كه لوحى داشت و روى آن نام او و پدرش بر آن نقش بود و در اواخر قرن چهارم كهنه شده بود. و اكنون قبر او در جانب شرقى دجله نزد باب جسر عتيق (جسر مأمون) است، كسى كه از جانب مشرق بيايد و بطرف كرخ رود، مقبره در سمت دست چپ او واقع مى‌شود و شيعيان قرنها است كه زيارت اين محل را بنام مقبره كلينى عادت كرده ‌اند و سنّى‌ها هم بر احترام آن مقبره و تعظيم (كلينى) اتفاق دارند و اين شيوه مستمر و روش ديرين گذشتگان، ما را به احترام همين مكان وادار ميكند، اگر چه دفن او در آنجا از لحاظ تاريخ محقق نباشد.
+
[[احمد بن علی نجاشی|نجاشى]] گوید: کلینى در مقبره خود در باب الکوفه [[بغداد]] و در جانب غربى بخاک سپرده شد و ابن عبدون (متوفى بسال ۴۲۳) قبر او را می شناخته و گفته است: من قبر او را در جاده طائى دیده‌ام که لوحى داشت و روى آن نام او و پدرش بر آن نقش بود و در اواخر قرن چهارم کهنه شده بود. و اکنون قبر او در جانب شرقى دجله نزد باب جسر عتیق (جسر مأمون) است، کسى که از جانب مشرق بیاید و بطرف کرخ رود، مقبره در سمت دست چپ او واقع مى‌شود و [[شیعه|شیعیان]] قرنها است که زیارت این محل را بنام مقبره کلینى عادت کرده ‌اند و [[سنی|سنّى‌ها]] هم بر احترام آن مقبره و تعظیم (کلینى) اتفاق دارند و این شیوه مستمر و روش دیرین گذشتگان، ما را به احترام همین مکان وادار می کند، اگر چه دفن او در آنجا از لحاظ تاریخ محقق نباشد.
  
محمّد تقى مجلسى گويد: مقبره كلينى در مولوى خانه بغداد است و بشيخ المشايخ معروفست و عامه و خاصّه آن را زيارت ميكنند، من از جماعتى از شيعيان شنيدم كه آن مقبره محمّد بن يعقوب كلينى است و خودم او را در همان جا زيارت كردم. <ref> اصول كافى-ترجمه مصطفوى، مقدمه، ص 8 </ref>
+
[[محمدتقی مجلسی|محمدتقى مجلسى]] گوید: مقبره کلینى در مولوى خانه بغداد است و بشیخ المشایخ معروف است و [[عامه]] و خاصّه آن را زیارت می کنند، من از جماعتى از شیعیان شنیدم که آن مقبره محمد بن یعقوب کلینى است و خودم او را در همان جا زیارت کردم.<ref> اصول کافى-ترجمه مصطفوى، مقدمه، ص ۸ </ref>
  
== شیخ کلینی در توصیف دیگران ==
+
==روز بزرگداشت کلینی==
1- نجاشى گويد: او در زمان خود شيخ و پيشواى شيعه بود در رى، و حديث را از همه بيشتر ضبط كرده و بيشتر از همه مورد اعتماد است.
+
روز نوزدهم اردیبهشت در تاریخ رسمی کشور [[ایران]] به عنوان روز بزرگداشت شیخ کلینی نام گذاری شده است.  
2- ابن طاوس گويد: توثيق و امانت شيخ كلينى مورد اتفاق همگان است.
 
3- ابن اثير گويد: او بفرقه اماميه در قرن سوم زندگى تازه‌اى بخشيد و پيشوا و عالم بزرگ و فاضل و مشهور در آن مذهب است.
 
4- ابن حجر عسقلانى گويد: كلينى از رؤساء فضلاء شيعه است در ايام مقتدر عبّاسى.
 
5- محمد تقى مجلسى گويد: حقّ اينست كه در ميان علماء شيعه مانند كلينى نيامده است و هر كه در اخبار و ترتيب كتاب او دقت كند، در مييابد كه او از جانب خداوند تبارك و تعالى مؤيّد بوده است.
 
  
== روز بزرگداشت شیخ کلینی ==
+
==پانویس==
 
 
روز نوزدهم اردیبهشت در تاریخ رسمی کشور به عنوان روز بزرگداشت شیخ کلینی نام گذاری شده است. در جلسه ۴۶۵ مورخ 6/6/86 شورای فرهنگ عمومی موضوع نامگذاری روز ۱۹ یا ۲۶ اردیبهشت به عنوان روز بزرگداشت شیخ کلینی به پیشنهاد حجت‌الاسلام محمد محمدی ری شهری رییس مؤسسه علمی ـ فرهنگی دارالحدیث مطرح شد. به اتفاق آرا روز 19 اردیبهشت به عنوان روز بزرگداشت شیخ کلینی تصویب و مقرر شد و برای تصویب نهایی به شورای عالی انقلاب فرهنگی ارسال شد.
 
 
 
==پانویس ==
 
 
<references />
 
<references />
 +
==منابع==
  
== منابع ==
+
*اصول کافى - ترجمه مصطفوى، مقدمه کتاب.
*اصول كافى-ترجمه مصطفوى، مقدمه
+
*"ثقة الاسلام محمد بن یعقوب کلینی"، حسن ابراهیم زاده، مجموعه [[گلشن ابرار (کتاب)|گلشن ابرار]]، جلد۱.
*حسن ابراهيم زاده، ثقه الاسلام محمد بن یعقوب كلینی از مجموعه گلشن ابرار، جلد 1
+
*[http://dir.wikipg.com/wiki/%D8%B1%D9%88%D8%B2%20%D8%A8%D8%B2%D8%B1%DA%AF%D8%AF%D8%A7%D8%B4%D8%AA%20%D8%B4%DB%8C%D8%AE%20%DA%A9%D9%84%DB%8C%D9%86%DB%8C روز بزرگداشت شیخ کلینی، دانش‌سرا].
*[http://dir.wikipg.com/wiki/%D8%B1%D9%88%D8%B2%20%D8%A8%D8%B2%D8%B1%DA%AF%D8%AF%D8%A7%D8%B4%D8%AA%20%D8%B4%DB%8C%D8%AE%20%DA%A9%D9%84%DB%8C%D9%86%DB%8C روز بزرگداشت شیخ کلینی، دانش‌سرا]
+
*[http://pcci.farhang.gov.ir/fa/desision/desision/calender1 تقویم سال ۱۳۹۰ هجری شمسی - مصوب ۶۶۸ مورخ ۸۹/۵/۲۶ شورای عالی انقلاب فرهنگی (۱)].
*[http://pcci.farhang.gov.ir/fa/desision/desision/calender1 تقویم سال 1390 هجری شمسی - مصوب 668 مورخ 89/5/26 شورای عالی انقلاب فرهنگی (1)]
 
 
 
'''پیوندها'''
 
 
 
* '''[http://lib.ahlolbait.ir/parvan/resource.do?action=resource&id=64062&scope=GGExsrZOLQwsyjhIOD2Z3NNqBU3hT89K&flowLastAction=view&from=search&query=%D8%A7%D9%84%D9%83%D9%84%D9%8A%D9%86%D9%8A&field=&collectionPID=0&lang=&count=20&execute=true زندگينامه کلینی]'''
 
  
* '''[http://lib.ahlolbait.ir/parvan/resource.do?action=resource&id=38505&scope=95YYli2geUFF5OlsWYfOhgp8B7e1asw6&flowLastAction=view&from=search&query=%D8%A7%D9%84%D9%83%D8%A7%D9%81%D9%8A&field=&collectionPID=0&lang=&count=20&execute=true کتاب الكافى]'''
+
[[رده:علمای قرن چهارم]][[رده:علماء شیعه]]
[[رده:علمای قرن چهارم]]
+
[[رده:محدثان]][[رده:فقیهان]]
[[رده:محدثان]]
+
[[رده:راویان حدیث|محمد بن یعقوب کلینی]]
[[رده:راویان حدیث]]
 
 
{{حدیث}}
 
{{حدیث}}
 +
{{خوب}}
 +
[[رده: مقاله های مهم]]
 +
{{سنجش کیفی
 +
|سنجش=شده
 +
|شناسه= خوب
 +
|عنوان بندی مناسب= خوب
 +
|کفایت منابع و پی نوشت ها= خوب
 +
|رعایت سطح مخاطب عام= خوب
 +
|رعایت ادبیات دانشنامه ای= خوب
 +
|جامعیت= خوب
 +
|رعایت اختصار= خوب
 +
|سیر منطقی= خوب
 +
|کیفیت پژوهش= خوب
 +
|رده= دارد
 +
}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۷ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۲۳

«محمد بن یعقوب کلینی رازی» (م، ۳۲۹ ق) ملقب به «ثقةالاسلام»، محدث و فقیه نامدار شیعه در قرن چهارم هجری و از شاگردان علی بن ابراهیم قمی است. وثاقت شیخ کلینى مورد اتفاق همگان است. او مؤلف کتاب گران‌سنگ «الکافی» - بزرگترین و مهمترین کتاب از مجموعه حدیثی «کتب اربعه» - می‌باشد.[۱]

Koleyni.jpg
نام کامل محمد بن یعقوب کلینی
زادگاه کلین، ری
وفات ۳۲۹ قمری
مدفن بغداد

Line.png

اساتید

احمد بن محمد بن عیسی اشعری، احمد بن ادریس قمی، عبدالله بن جعفر حمیری، علی بن ابراهیم قمی،...

شاگردان

جعفر بن محمد قولویه، هارون بن موسی تلعکبری، محمد بن ابراهیم نعمانی، محمد بن احمد صفوانی،...

آثار

الکافی، الرد علی القرامطه، تعبیر الرؤیا، رسائل الائمة الاطهار، کتاب الرجال،...

ولادت

سال ولادت محمد بن یعقوب کلینى معلوم نیست ولى وفاتش در ۳۲۸ یا ۳۲۹ بوده است و سفراء حضرت مهدى (علیه السلام) یعنى نواب خاصّ آن حضرت را درک کرده است. محل ولادت او کلین، قریه ای در ۳۸ کیلومترى جنوب غربى شهر رى کنونى است و از این قریه فقها و محدثینى بزرگ برخاسته ‌اند که از جمله آنها محمد بن یعقوب کلینى و دائى او مرحوم علّان می باشند.

تحصیلات و استادان

کلینی پس از گذراندن دوران آغازین تحصیل و آشنایی با منابع رجالی و حدیثی، از کلین مهاجرت کرد و وارد ری شد. «ری» در آن زمان شهری بزرگ بود و عقاید و مذاهب گوناگونی در کنار هم و در آرامش کامل در آن جا به حیات خود ادامه می‌دادند. اما این آرامش گاه دستخوش حرکت های سیاسی می‌شد. فرقه اسماعیلیه با انگیزه تسلط بر ایران در این نقطه بیش از دیگران سرمایه‌گذاری کرده بود و به ترویج و تبلیغ تفکر و آراء خود می‌پرداخت.

از این رو «ری» به نقطه برخورد آراء و اندیشه‌های فرقه اسماعیلیه و مذاهب شافعی، حنفی و شیعه تبدیل شده بود. کلینی در این زمان در کنارِ گذراندن تحصیلات خود نه تنها با عقاید و اندیشه‌های دیگر مذاهب و فرقه‌ها آشنا شد، بلکه به ماهیت واقعی بعضی از این فرقه‌ها که می‌رفت تشیع را از مسیر واقعی‌اش خارج کنند پی برد. کلینی در این شهر در محضر استادان بزرگی چون «ابوالحسن محمد بن اسدی کوفی»[۲] به فراگیری حدیث پرداخت و در نوشتن و بحث و گفتگو پیرامون احادیث از خود شایستگی بسزایی نشان داد.

عصر کلینی را باید عصر حدیث نامید. زیرا نهضتی که برای فراگیری و نوشتن احادیث آغاز شده بود سراسر ممالک اسلامی را فراگرفته بود و تشنگان علم حدیث از این شهر به آن شهر و از این محفل به آن محفل در جستجوی روایتگری بودند تا از او حدیثی فرا گیرند و بر اندوخته‌های خویش بیفزایند. تلاش اهل سنت در این عصر به قدری چشمگیر بود که می‌توان گفت اهل سنت هر چه دارد از این عصر دارد. در این عصر که زمانش به حدود تقریبی یک قرن می‌رسد، صحاح سته (کتاب های شش گانه حدیثی اهل سنت) تدوین شد.

در این زمان شاگردان امام هادی علیه السلام، امام حسن عسکری علیه السلام و امام رضا علیه السلام هنوز زنده بودند. اما از آن ها جز کتاب ها و جزوه‌های کوچک و پراکنده چیزی در دست نبود و بسیاری از این کتاب ها و جزوه‌ها نیز در همین عصر از بین رفت. کلینی با درک خطر نابودی احادیث، با وفات این حاملان احادیث به قم -شهر محدثان و شاگران اهل بیت علیهم السلام- مهاجرت کرد.

در این زمان در قم راویان و محدثان در هر مسجد و حسینیه‌ای به نقل حدیث می‌پرداختند و بسیاری از اینان در شمار آخرین محدثانی بودند که بدون واسطه از زبان ائمه علیهم السلام حدیث شنیده بودند. وجود این فرزانگان موجب شد که عاشقان کلام اهل بیت علیهم السلام به این شهر مهاجرت کنند و کلینی یکی از این افراد بود.

او با استفاده از محضر استادان بزرگی چون احمد بن محمد بن عیسی اشعری، احمد بن ادریس قمی (معروف به معلم)، عبدالله بن جعفر حمیری (مؤلف کتاب قُرب الاسناد) و فرزند او محمد بن عبدالله حمیری به فراگیری حدیث پرداخت. استادان و محدثانی که کلینی برای شکوفایی اندیشه خدایی خود از آن ها بهره جسته است در حدود سی و پنج نفر می‌باشند. در میان اساتید کلینی علی بن ابراهیم قمی صاحب تفسیر قمی جایگاه بسزائی دارد؛ محدثی که نامش در اسناد بیش از هفت هزار و یکصد و چهل روایت (۷۱۴۰) از روایات کتاب کافی به چشم می خورد.[۳]

کلینی برای گرد آوری احادیث امامان شیعه روستاها و شهرهای بی‌شماری را پشت سر نهاد و هر جا محدثی می‌یافت از او حدیث فرا می‌گرفت. کوفه یکی از شهرهایی بود که کلینی به آن قدم نهاد. در آن زمان کوفه یکی از مراکز بزرگ علمی بشمار می‌رفت و کمتر محدث و یا محققی بود که در سفرهای خود به آن شهر وارد نشده و از محضر عالمان آن جا استفاده‌ای نکرده باشد. کوفه در حقیقت جای تبادل نظر و نقطه آغاز در جهان اسلام بشمار می‌رفت که همه آزادانه در آن به تبلیغ مذهب خود می‌پرداختند. از این رو هر یک از نویسندگان و محدثان مذاهب گوناگون اسلامی مجلس درس و بحثی برای خود برپا داشته بودند و به نقل احادیث خویش می‌پرداختند.

«ابن عقده» یکی از کسانی بود که در این شهر سکونت داشت. او از حافظان بزرگ حدیث بشمار می‌رفت و حافظه قوی او موجب شده بود که آیتی از آیات حافظه در جهان شود.[۴] بسیاری از بزرگان مذاهب از محضر او کسب علم می‌کردند. او اگر چه از نظر مذهبی «زیدی جارودی» بود، اما زهد و پارسایی از او محدثی موثق ساخته بود که همه مذاهب در نقل احادیث به او اعتماد داشتند. کلینی نیز از این مرد بزرگ استفاده کرده، از او روایاتی فراگرفت.

کلینی پس از کسب علم و حدیث از ده ها استاد و محدث در شهرها و روستاهای آن زمان، سرانجام به بغداد رسید. او در مسافرت های خویش چنان علم و فضل خود را به نمایش گذاشته و تصویری از شیعه واقعی را در اذهان مردم هر دیار باقی نهاده بود که هنگام ورود به بغداد فردی گمنام نبود. شیعیان به او افتخار می‌کردند و اهل سنت به دیده تحسین به او می‌نگریستند. تقوا، علم و فضیلت او در اندک مدتی موجب شد که هم شیعه و هم اهل سنت در مشکلات دینی به او مراجعه کنند، به طوری که عامه و خاصه در فتاوا به او روی می‌کردند و به همین سبب او اولین کسی بود که به لقب «ثقه الاسلام» شهرت یافت.[۵]

شاگردان و راویان

بسیاری از بزرگان از شیخ کلینی روایت نقل کرده‌اند، از جمله:

  1. احمد بن ابراهیم معروف به ابن ابی رافع صیمری،
  2. احمد بن احمد کاتب کوفی،
  3. احمد بن علی بن سعد سعید کوفی،
  4. ابوغالب احمد بن محمد رازی،
  5. عبدالکریم بن عبدالله بن نصر بزار تنیسی،
  6. علی بن احمد بن موسی دقاق،
  7. محمد بن احمد سنانی زاهری،
  8. ابوالفضل محمد بن عبدالله بن مطلب شیبانی،
  9. محمد بن علی ماجیلویه،
  10. محمد بن عصام کلینی،
  11. جعفر بن محمد بن قولویه قمی (مؤلف کتاب کامل الزیارات
  12. هارون بن موسی تلعکبری،
  13. محمد بن احمد صفوانی،
  14. محمد بن ابراهیم نعمانی (مؤلف کتاب غیبت نعمانی).

آثار و تألیفات

مجموعه کتاب «الکافی» که شامل اصول کافی (دو جلد)، فروع کافی (پنج جلد) و روضه کافی (یک جلد) است و دربردارنده ۱۶۱۹۹ حدیث از پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و ائمه معصومین ‌علیهم السلام می‌باشد. کتابی است که کلینی در طی بیست سال تلاش خستگی ناپذیر به تألیف آن موفق شده است. کلینی با تألیف این اثر جاودانه برتری و فضل علمای تشیع را نه تنها در روزگار خود، بلکه در تمام تاریخ اسلام به اثبات رساند. کاری که او در مدت بیست سال برای تشیع به پایان رساند، کاری بود که شش تن از بزرگترین عالمان اهل سنت در مدت یک قرن برای مذهب خود انجام دادند.

شیخ کلینی علاوه بر تألیف مجموعه الکافی، کتاب های الرد علی القرامطه،[۶] تفسیر رؤیا (تعبیر خواب)، مجموعه شعر (حاوی قصایدی که شعرا در مناقب و فضایل اهل بیت علیهم السلام سروده‌اند)، کتاب رسایل ائمه اطهار علیهم السلام و کتاب رجال را تألیف کرده است.

کلینی در منظر عالمان

  • نجاشى گوید: او در زمان خود شیخ و پیشواى شیعه بود در رى، و حدیث را از همه بیشتر ضبط کرده و بیشتر از همه مورد اعتماد است.
  • ابن طاوس گوید: توثیق و امانت شیخ کلینى مورد اتفاق همگان است.
  • ابن اثیر گوید: او به فرقه امامیه در قرن سوم زندگى تازه‌اى بخشید و پیشوا و عالم بزرگ و فاضل و مشهور در آن مذهب است.
  • ابن حجر عسقلانى گوید: کلینى از رؤساء فضلاء شیعه است در ایام مقتدر عبّاسى.
  • محمدتقى مجلسى گوید: حقّ اینست که در میان علماء شیعه مانند کلینى نیامده است و هر که در اخبار و ترتیب کتاب او دقت کند، در می یابد که او از جانب خداوند تبارک و تعالى مؤید بوده است.

وفات و مدفن

مرحوم کلینی پس از هفتاد سال زندگی که بیست سال آن تلاش و تحقیق همراه با رنج ها و غربت ها برای تدوین کتاب کافی بود، سرانجام در ماه شعبان سال ۳۲۹ ق. دار فانی را وداع گفت.[۷]

نجاشى گوید: کلینى در مقبره خود در باب الکوفه بغداد و در جانب غربى بخاک سپرده شد و ابن عبدون (متوفى بسال ۴۲۳) قبر او را می شناخته و گفته است: من قبر او را در جاده طائى دیده‌ام که لوحى داشت و روى آن نام او و پدرش بر آن نقش بود و در اواخر قرن چهارم کهنه شده بود. و اکنون قبر او در جانب شرقى دجله نزد باب جسر عتیق (جسر مأمون) است، کسى که از جانب مشرق بیاید و بطرف کرخ رود، مقبره در سمت دست چپ او واقع مى‌شود و شیعیان قرنها است که زیارت این محل را بنام مقبره کلینى عادت کرده ‌اند و سنّى‌ها هم بر احترام آن مقبره و تعظیم (کلینى) اتفاق دارند و این شیوه مستمر و روش دیرین گذشتگان، ما را به احترام همین مکان وادار می کند، اگر چه دفن او در آنجا از لحاظ تاریخ محقق نباشد.

محمدتقى مجلسى گوید: مقبره کلینى در مولوى خانه بغداد است و بشیخ المشایخ معروف است و عامه و خاصّه آن را زیارت می کنند، من از جماعتى از شیعیان شنیدم که آن مقبره محمد بن یعقوب کلینى است و خودم او را در همان جا زیارت کردم.[۸]

روز بزرگداشت کلینی

روز نوزدهم اردیبهشت در تاریخ رسمی کشور ایران به عنوان روز بزرگداشت شیخ کلینی نام گذاری شده است.

پانویس

  1. سه کتاب دیگر این مجموعه عبارت‌اند از: من لایحضره الفقیه، تألیف شیخ صدوق، تهذیب و الاستبصار، تألیف شیخ طوسی.
  2. مفاخر اسلام، علی دوانی، ج ۳، ص ۲۶.
  3. معجم رجال الحدیث، آیت الله خویی، ج ۱۱، ص ۱۹۴.
  4. مفاخر اسلام، ج ۳، ص ۵۵.
  5. ریحانه الادب، میرزا محمدعلی مدرس تبریزی، ج ۵، ص ۷۹.
  6. در دورانی که «قرمطیان» با عقاید التقاطی خود، که مخلوطی از عقاید زردشتی، مانوی و اسلامی بود، به مبارزه با عقاید و مقدسات مسلمین پرداختند، کلینی با شجاعت شیعی خویش عقاید آن ها را به نقد کشید و برای آگاه کردن شیعیان از این حرکت انحرافی کتاب «الرد علی القرامطه» را نوشت و در دسترس شیعیان قرار داد.
  7. ریحانه الادب، ج ۵، ص ۸۰.
  8. اصول کافى-ترجمه مصطفوى، مقدمه، ص ۸

منابع