آیه نصر
برخی آیه 62 سوره انفال را «آیه نصر» گفته‌اند.[۱] خداوند بر اساس این آیه، رسول اکرم صلی الله علیه وآله را در مقابل دشمنان كفایت نموده و با یارى خود و یارى مؤمنان او را تأیید و تقویت مى‌كند:
در برخى روايات، نصرت الهى، به پشتيبانى حضرت على عليه السلام از پیامبر صلی الله علیه وآله تفسير شده است. ابن بابویه از ابوهریره روایت نماید که در عرش پروردگار چنین نوشته شده: «أنا اللَّه لا اله الّا أنا وحدى لاشریک لى، محمّد عبدى و رسولى، ایّدتُه بِعلىّ؛ منم خداى یکتائى که معبودى جز من نیست و شریکى براى من نیست و محمد بنده و پیامبر من است و او را به وسیله على تأیید کرده ام». و اين همان سخن خداست كه فرمود: «هو الّذى ايّدک بنصره و بالمؤمنين» و مقصود از نصر در آیه على علیه‌السلام است.[۲] در روایت دیگرى، ابوهریره مى‌گوید: بر عرش نوشته شده «لا‌اله إلاّ الله وحده لاشریك له، محمد عبدى و رسولى و ایّدتُه بعلى بن ابى‌طالب».[۳]
و نیز ابوصالح از ابوهریره روایت کرده که این آیه درباره على بن ابى‌طالب علیه‌السلام نازل شده و مراد از «مؤمنین» در آیه وجود ایشان است.[۴]
پانویس
منابع
- دائرة المعارف قرآن کریم، علی خراسانی، ج1، ص405.
- نمونه بينات در شأن نزول آيات، محمدباقر محقق، ص391.
- تفسیر نور، محسن قرائتی، ج3، ص349.
