سید فخرالدین سیدی قمی: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) جز (مهدی موسوی صفحهٔ سيد فخرالدين سيدي قمي را به سید فخرالدین سیدی قمی منتقل کرد) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | سید فخر الدین | |
| − | + | ==ولادت و خاندان == | |
| − | سيد | + | سيد فخرالدين سال 1280 يا 1281 قمری در خانواده [[تقوا]] و [[اجتهاد]] در [[قم]] پا به عرصه وجود گذاشت. او از سلسله جليله و عالي مقام [[سادات]] حسيني است كه با سي و پنج واسطه به [[امام زين العابدين]] علیه السلام مي رسد.<ref> نسب نامه شريف اين خاندان نزد حجة الاسلام سيد محمدعلي سيدي موجود است.</ref> جد گرامي وي، ميرزا ابوطالب، پسر ميرزا ابوالحسن حسيني، مشهور به «سيدي» مي باشد.<ref> آينه دانشوران، سيد عليرضا ريحان يزدي، ص 151.</ref> [[آقا بزرگ تهرانی]] در مورد او می گوید: «ميرزا ابوطالب قمي از اجلا و علماي بزرگ قم، از ائمه موثق جماعت و جمعه و داماد [[میرزای قمی|ميرزاي قمي]]، مؤلف كتاب [[قوانین الاصول (کتاب)|قوانين الاصول]] و جد ميرزا فخرالدين (شيخ الاسلام) مي باشد».<ref> الكرام البررة في القرن الثالث بعد العشرة، ص 39.</ref> |
| − | + | ميرزا سيد فخرالدين از ناحيه جد مادري اش نیز به يكي از دختران ملا محمدطاهر شيرازي قمي، از علماي مشهور قرن يازدهم هجري و صاحب تأليفات فراوان، مي رسد. مدفن آن عالم رباني در مقبره [[زکریا بن آدم|زكريا بن آدم]] در [[قبرستان شیخان قم|شیخان قم]] مي باشد.<ref> تربت پاكان، ج 2، حرف «ط» و ستارگان حرم، ج 13، زندگينامه مولا محمدطاهر قمي.</ref> | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | ميرزا سيد فخرالدين از ناحيه جد مادري اش به يكي از دختران ملا محمدطاهر شيرازي قمي، از علماي مشهور قرن يازدهم هجري و صاحب تأليفات فراوان، مي رسد. مدفن آن عالم رباني در مقبره زكريا بن آدم در | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
پدر بزرگوار اين عالم بزرگ، علامه سيد ابوالقاسم قمي، معروف به «سيدي» است كه از علماي بزرگ عصر خود بشمار مي آمد و او را با شهرت «شيخ الاسلام قمي» مي شناختند. | پدر بزرگوار اين عالم بزرگ، علامه سيد ابوالقاسم قمي، معروف به «سيدي» است كه از علماي بزرگ عصر خود بشمار مي آمد و او را با شهرت «شيخ الاسلام قمي» مي شناختند. | ||
| − | == | + | ==تحصيلات و اساتيد == |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | + | سيد فخر الدین، مقدمات علوم ديني را ابتدا نزد پدر گرامي اش و آيت الله حاج سيد صادق روحاني آموخت. سپس به [[تهران]] رفت و از محضر مرحوم آيت الله [[میرزا محمد حسن آشتیانی|ميرزا حسن آشتياني]] (صاحب حاشيه بر [[فرائد الاصول (کتاب)|رسائل]]) علم [[اصول فقه|اصول]] را فراگرفت. وي مدت كوتاهي به [[اصفهان]] رفت و از محضر آيت الله حاج آقا منيرالدين اصفهاني، [[شرح لمعه]] و [[مکاسب (کتاب)|مكاسب]] را آموخت.<ref> نقل از نوه آن مرحوم، سيد محمدعلي سيدي والمسلسلات في الاجازات، ج 2، ص 179.</ref> | |
| − | + | سيد فخرالدين در سنين جواني به [[عتبات عالیات|عتبات عاليات]] هجرت كرد و پس از [[زيارت]] قبور [[ائمه اطهار|امامان معصوم]] علیهم السلام، براي سپري كردن مدارج علمي، ابتدا در جوار جدش مولا [[امیرالمومنین]] علیه السلام ساكن شد و دل و جان خود را از محضر اساتيد معظم آن جا سيراب نمود. | |
| − | + | اساتيد وي در [[نجف]] عبارتند از: | |
| − | + | *1. [[میرزا محمدحسن شیرازی|ميرزا محمدحسن شيرازي]] (معروف به ميرزاي اول)؛ | |
| − | + | *2. [[میرزا محمد تقی شیرازی|ميرزا محمدتقي شيرازي]] (معروف به ميرزاي دوم)؛ | |
| − | + | *3. [[سید محمدکاظم طباطبائی یزدی|سيد محمدكاظم طباطبايي يزدي]]، صاحب كتاب [[عروة الوثقى (کتاب)|عروةالوثقي]] (م 1327 ق)؛ | |
| − | + | *4. [[آخوند خراسانی|محمدكاظم آخوند خراساني]]، صاحب [[کفایة الاصول (کتاب)|كفاية الاصول]] (م 1329 ق)؛ | |
| − | + | *5. [[شیخ الشریعه اصفهانی|شيخ الشريعه اصفهاني]] (م 1339 ق)؛ | |
| − | * | + | *6. [[میرزا حبیب الله رشتی|ميرزا حبيب الله رشتي]]؛ |
| − | * | + | *7. [[سید محمد طباطبایی فشارکی|سيد محمد فشاركي اصفهاني]]؛ |
| − | * | + | *8. [[آقا رضا همدانی|حاج آقا رضا همداني]].<ref> آينه دانشوران، ص 151.</ref> |
| − | + | او در اوايل سال 1329 ق. از [[نجف]] به [[سامرا]] رفت و از محضر عالمان بزرگي بهره مند شد؛ همچون: | |
| − | * | + | *1. آقا سيد محمد فشاركي؛ |
| − | * | + | *2. [[میرزا حسین خلیلی تهرانی|ميرزا حسين خليلي تهراني]]؛ |
| − | * | + | *3. [[سید ابوالحسن اصفهانی|سيد ابوالحسن اصفهاني]]، مرجع بزرگ تقليد (م، 1365 ق). |
| − | + | ==تدریس و شاگردان== | |
| − | + | آن عالم رباني بعد از طي مراحل علمي در [[عتبات عالیات|عتبات]] مقدس و دستيابي به درجات بالاي فقاهت، به [[ایران|ايران]] و زادگاهش [[قم]] بازگشت و در جوار ملكوتي [[حضرت معصومه]] سلام الله علیها به تدريس، تربيت طلاب علوم ديني، تأليف و اقامه [[نماز جماعت|جماعت]] در [[مسجد]] امام حسن عسکری علیه السلام (واقع در چهار راه بازار) و مساجد ديگر پرداخت، و به موعظه مردم اهتمام ورزيد. | |
| − | + | برخي از شاگردان آيت الله فخرالدين سيدي عبارتند از: | |
| − | * 1. | + | *1. ميرزا علي ناسوتي؛ |
| − | * 2. حاج | + | *2. حاج [[سید محمدرضا موسوی گلپایگانی|سيد محمدرضا گلپايگاني]]؛ |
| − | * 3. حاج ميرزا | + | *3. حاج ميرزا محمدحسن نويسي؛ |
| − | * 4. | + | *4. حاج شيخ محمدرضا ملا جعفر قلي؛ |
| − | + | *5. حاج شيخ حبيب الله قمي.<ref> مصاحبه با حجة الاسلام والمسلمين سيد محمدعلي سيدي، به نقل از حضرت آيت الله سيد محمدرضا گلپايگاني.</ref> | |
| − | == | + | ==تأليفات == |
| − | + | مرحوم آيت الله نجفي مرعشي نقل نموده است كه: «مرحوم سيد فخرالدين سیدی تأليفات فراواني در [[فقه]] و [[اصول فقه|اصول]] و... داشته كه خودم آن ها را ديده ام كه سيد خود نوشته و خطي است و تاكنون به چاپ نرسيده است، به جز يك كتاب به نام "رسالة في الارث"».<ref> المسلسلات في الاجازات، ج 2، ص 180.</ref> | |
| − | + | ==از ديدگاه عالمان== | |
| − | + | مرحوم حضرت آيت الله [[سید شهاب الدین مرعشی نجفی|سيد شهاب الدين مرعشي نجفي]] پس از ديدار سید فخر الدین قمی در سال 1347 ش. به شاگردانش چنين فرموده است: «امروز مردي را ديدار كردم كه [[فقیه|فقيه]]، محقق، ماهر، پرهيزكار به تمام معنا، زاهد، وجيه، فاضل و جليل القدر بود. اين عالم، شأن و مرتبه اي والا نزد طلاب و مردم شريف قم دارد».<ref> همان، ص 179.</ref> | |
| − | + | مرحوم آيت الله گلپايگاني نيز گفته است: «مرحوم حجة الاسلام، آيت الله آقا سيد فخرالدين حسيني، بسيار پرهيزكار، محتاط، مورد احترام و تقدس نزد عموم علماي عظام و طلاب علوم [[دين]] و مردم شريف [[قم]] بود و من او را [[سلمان فارسی|سلمان]] زمان مي شناسم».<ref> مكتوبات آيت الله سيد محمدرضا گلپايگاني، به نقل از سيد محمدعلي موسوي.</ref> | |
| − | + | نوه پسري وي حجة الاسلام والمسلمين ميرزا سيد محمدعلي سيدي مي گويد: روزي به قصد زيارت آيت الله [[آیت الله محمدتقی بهجت|محمدتقي بهجت]] به منزل ايشان رفتم؛ آيت الله بهجت فرمود: «دوست دارم عكس آقا سيد فخرالدين را ببينم.» عكس را بردم. وقتي ديد، مكرراً [[صلوات]] مي فرستاد. سپس فرمود: «زماني كه از [[نجف]] اشرف به قم آمدم، مشتاق زيارت ايشان بودم؛ اما شنيدم از دنيا به سراي باقي رحلت نموده؛ لذا از شما خواستم تا عكس او را ببينم».<ref> نقل از حضرت آيت الله محمدتقي بهجت، به نقل از سيد محمدعلي سيدي.</ref> | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | نوه پسري وي حجة الاسلام والمسلمين ميرزا سيد محمدعلي سيدي مي گويد: روزي به قصد [[ | ||
==جايگاه سيد در حوزه علميه== | ==جايگاه سيد در حوزه علميه== | ||
| − | جلالت قدر و كمالات ميرزا سيد فخرالدين، بيش از آن است كه در اين مختصر بگنجد. او شخصيتي بسيار محترم، مجلل و معظم بود. ايشان در رونق و وسعت بخشيدن به حوزه علميه قم منشأ خدمات پرارزشي بود و با آيت الله | + | جلالت قدر و كمالات ميرزا سيد فخرالدين، بيش از آن است كه در اين مختصر بگنجد. او شخصيتي بسيار محترم، مجلل و معظم بود. ايشان در رونق و وسعت بخشيدن به [[حوزه علميه قم]] منشأ خدمات پرارزشي بود و با [[شیخ عبد الکریم حائری یزدی|آيت الله حائری]] همكاري و همگامي مؤثر داشت. |
| − | او همان شخصيتي است كه مراجع عظام تقليد و زعماي حوزه مقدس قم وي را مقدم داشتند، تا بر جنازه مرحوم آيت الله العظمي حاج شيخ عبدالكريم حائري يزدي [[نماز]] گزارد. سيد، آينه تمام كمالات و فضايل و خصايص انساني بود. وجاهت والا و شأني بزرگ در نزد عموم مردم قم، به ويژه طلاب حوزه علميه، داشت. در تعابير و تعاريفي كه از وي شده، كلماتي از قبيل فقيه، متتبع، عالم پرهيزكار، جليل، با[[تقوا]] و زاهد آمده است.<ref> آثار الحجة، ص 219؛ گنجينه دانشمندان، ج 2، ص 177 و المسلسلات في الاجازات، ج 2، ص 179.</ref> | + | او همان شخصيتي است كه مراجع عظام تقليد و زعماي حوزه مقدس [[قم]] وي را مقدم داشتند، تا بر جنازه مرحوم آيت الله العظمي حاج شيخ عبدالكريم حائري يزدي [[نماز میت|نماز]] گزارد. سيد، آينه تمام كمالات و فضايل و خصايص انساني بود. وجاهت والا و شأني بزرگ در نزد عموم مردم قم، به ويژه طلاب حوزه علميه، داشت. در تعابير و تعاريفي كه از وي شده، كلماتي از قبيل فقيه، متتبع، عالم پرهيزكار، جليل، با[[تقوا]] و زاهد آمده است.<ref> آثار الحجة، ص 219؛ گنجينه دانشمندان، ج 2، ص 177 و المسلسلات في الاجازات، ج 2، ص 179.</ref> |
==همگام با امام خميني قدس سره== | ==همگام با امام خميني قدس سره== | ||
| سطر ۱۲۷: | سطر ۹۵: | ||
ايشان در ابتداي تحصيل در قم وضع مالي خوبي نداشت؛ از اين رو، مبلغي را قرض مي گيرد و كتاب شرح لمعه مي خرد. روزي در قبرستان شيخان كنار قبر جد بزرگوارش ميرزاي قمي و با توسل به او، از خداوند مي خواهد كه وسايل اداي قرض فراهم گردد. بعد از اندكي به فكرش مي رسد كه چون امروز عيد است، خوب است براي ديدن دايي اش آقا سيد حسين متولي باشي آستانه [[حضرت معصومه]] سلام الله علیها به خانه ايشان برود. | ايشان در ابتداي تحصيل در قم وضع مالي خوبي نداشت؛ از اين رو، مبلغي را قرض مي گيرد و كتاب شرح لمعه مي خرد. روزي در قبرستان شيخان كنار قبر جد بزرگوارش ميرزاي قمي و با توسل به او، از خداوند مي خواهد كه وسايل اداي قرض فراهم گردد. بعد از اندكي به فكرش مي رسد كه چون امروز عيد است، خوب است براي ديدن دايي اش آقا سيد حسين متولي باشي آستانه [[حضرت معصومه]] سلام الله علیها به خانه ايشان برود. | ||
| − | توليت به عنوان عيدي، مبلغي به اندازه بدهكاري (پنج قران) به سيد فخرالدين مي دهد. بعد از خداحافظي به ذهنش مي رسد كه اين از توجه به قبر ميرزا حاصل شده، پس خوب است كه بار ديگر بر مزارش برود، تشكر و طلب مغفرت كند. زماني كه سر قبر حاضر مي شود، مي بيند همان طلبكار سر قبر ميرزا مشغول خواندن فاتحه است. پول را به او مي دهد.<ref> مصاحبه با سيد اسدالله محسني، فرزند سيد محمدجواد قمي، كه | + | توليت به عنوان عيدي، مبلغي به اندازه بدهكاري (پنج قران) به سيد فخرالدين مي دهد. بعد از خداحافظي به ذهنش مي رسد كه اين از توجه به قبر ميرزا حاصل شده، پس خوب است كه بار ديگر بر مزارش برود، تشكر و طلب مغفرت كند. زماني كه سر قبر حاضر مي شود، مي بيند همان طلبكار سر قبر ميرزا مشغول خواندن فاتحه است. پول را به او مي دهد.<ref> مصاحبه با سيد اسدالله محسني، فرزند سيد محمدجواد قمي، كه از ملازمين چهل ساله مرحوم ميرزا بوده است.</ref> |
==ويژگي های سید فخرالدین== | ==ويژگي های سید فخرالدین== | ||
| سطر ۱۴۳: | سطر ۱۱۱: | ||
اين فرزانه ملكوتي، به زخارف دنيا بسيار بي‌توجه بود. به جز يك خانه محقر و قديمي و موروثي، - در اواسط خيابان 19 دي (باجك) در داخل كوچه پس كوچه‌هاي باريك قم - و لوازم زندگي كم ارزش از اموال دنيا چيز ديگري نداشت. اين نوع زندگي، او را تجسم [[تقوا]] و پارسايي ساخته بود؛ در حالي كه مي توانست در رفاه بيشتري باشد؛ زيرا او مجتهد مسلم با مقام رفيع سيادت بود و مورد اقبال و توجه خاص و عام بود و افراد خير، پول فراوان برايش مي آوردند تا هرگونه كه خود بخواهد، مصرف كند. به علاوه، با اين كه توليت تمام موقوفات جدش ميرزاي قمي با ايشان بود، اما او براي خود هيچ نخواست. | اين فرزانه ملكوتي، به زخارف دنيا بسيار بي‌توجه بود. به جز يك خانه محقر و قديمي و موروثي، - در اواسط خيابان 19 دي (باجك) در داخل كوچه پس كوچه‌هاي باريك قم - و لوازم زندگي كم ارزش از اموال دنيا چيز ديگري نداشت. اين نوع زندگي، او را تجسم [[تقوا]] و پارسايي ساخته بود؛ در حالي كه مي توانست در رفاه بيشتري باشد؛ زيرا او مجتهد مسلم با مقام رفيع سيادت بود و مورد اقبال و توجه خاص و عام بود و افراد خير، پول فراوان برايش مي آوردند تا هرگونه كه خود بخواهد، مصرف كند. به علاوه، با اين كه توليت تمام موقوفات جدش ميرزاي قمي با ايشان بود، اما او براي خود هيچ نخواست. | ||
| − | برخي از كساني كه بيش از چهل سال با سيد محشور بودند، نقل كرده اند كه آقا ميرزا، در [[عبادت]]، خداترسي، [[تقوا]] و دوري از دنيا و لذايذ، كم نظير بود؛ به گونه اي زندگي مي كرد كه فقراي [[قم]] زندگي مي كردند. دعايش مستجاب و دلسوز همه مردم بود. اگر پولي به او مي رسيد، به طلاب و فقرا مي داد و آنان را بر خود مقدم مي داشت. حتي قبل از اين كه پولي را بخواهند، او به ديگران آدرس مي داد تا با احترام آن را به فرد مورد نظر بدهند. اخلاق و رفتارش مانند جدش [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله بود، به همه احترام و سلام مي كرد. اما در مقابل مأمورين دستگاه طاغوت كه طلبه‌اي را آزار داده بودند، بسيار ناراحت و عصباني مي شد. گاهي در مسجد، فرياد مي زد و به آنان نفرين مي كرد.</ref>. نقل از مرحوم آيت الله سيد حسن سيدي و حجةالاسلام والمسلمين سيد محمدعلي سيدي قمي.</ref> | + | برخي از كساني كه بيش از چهل سال با سيد محشور بودند، نقل كرده اند كه آقا ميرزا، در [[عبادت]]، خداترسي، [[تقوا]] و دوري از دنيا و لذايذ، كم نظير بود؛ به گونه اي زندگي مي كرد كه فقراي [[قم]] زندگي مي كردند. دعايش مستجاب و دلسوز همه مردم بود. اگر پولي به او مي رسيد، به طلاب و فقرا مي داد و آنان را بر خود مقدم مي داشت. حتي قبل از اين كه پولي را بخواهند، او به ديگران آدرس مي داد تا با احترام آن را به فرد مورد نظر بدهند. اخلاق و رفتارش مانند جدش [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله بود، به همه احترام و سلام مي كرد. اما در مقابل مأمورين دستگاه طاغوت كه طلبه‌اي را آزار داده بودند، بسيار ناراحت و عصباني مي شد. گاهي در مسجد، فرياد مي زد و به آنان نفرين مي كرد.<nowiki></ref></nowiki>. نقل از مرحوم آيت الله سيد حسن سيدي و حجةالاسلام والمسلمين سيد محمدعلي سيدي قمي.<nowiki></ref></nowiki> |
'''<I>فروتني:</I>''' | '''<I>فروتني:</I>''' | ||
| سطر ۱۶۳: | سطر ۱۳۱: | ||
آقا ميرزا فخرالدين، زماني كه در [[سامرا]] و در جوار [[امام هادی]] و [[امام حسن عسکری]] علیه السلام مشغول تحصيل علوم ديني بود، با دختر آقا سيد علي اصغر، از [[سادات]] محترم و تجار تهران كه بعدها به نام خاندان تهراني و لاله زاري معروف شدند، [[ازدواج]] نمود. ثمره اين وصلت، چهار پسر و سه دختر بود. پسران او عبارتند از حجج اسلام: | آقا ميرزا فخرالدين، زماني كه در [[سامرا]] و در جوار [[امام هادی]] و [[امام حسن عسکری]] علیه السلام مشغول تحصيل علوم ديني بود، با دختر آقا سيد علي اصغر، از [[سادات]] محترم و تجار تهران كه بعدها به نام خاندان تهراني و لاله زاري معروف شدند، [[ازدواج]] نمود. ثمره اين وصلت، چهار پسر و سه دختر بود. پسران او عبارتند از حجج اسلام: | ||
| − | * 1. سيد علي؛ | + | *1. سيد علي؛ |
| − | * 2. سيد محمدعلي؛ | + | *2. سيد محمدعلي؛ |
| − | * 3. آيت الله سيد حسن سيدي. | + | *3. آيت الله سيد حسن سيدي. |
وي در [[مدرسه فيضيه]] حلقه درس بسيار جذاب داشت و به نظريات اساتيد بزرگوارش همچون: سيد محمدكاظم يزدي و سيد ابوالحسن اصفهاني احترام مي گذاشت. او نظريات علمي و تتبع و پژوهش ميرزا احمد قمي را «فقه و اصول بي‌بديل و كم نظير» مي دانست و ارادت خاصّي به او داشت. | وي در [[مدرسه فيضيه]] حلقه درس بسيار جذاب داشت و به نظريات اساتيد بزرگوارش همچون: سيد محمدكاظم يزدي و سيد ابوالحسن اصفهاني احترام مي گذاشت. او نظريات علمي و تتبع و پژوهش ميرزا احمد قمي را «فقه و اصول بي‌بديل و كم نظير» مي دانست و ارادت خاصّي به او داشت. | ||
| سطر ۱۹۱: | سطر ۱۵۹: | ||
سرانجام پس از گذشت هشتاد و دو سال از عمر پرارزش آن عالم بزرگوار روح ملكوتي اش در شامگاه سوم [[شعبان]] المعظم سال 1363 ق. به ملكوت اعلا پر كشيد و حوزه‌هاي علميه و علماي اعلام و مراجع عظام، مردم قم و خانواده خود را به سوگ نشاند. پس از تشييع باشكوه و كم نظير از مسجد [[امام حسن]] علیه السلام تا حرم مطهر [[حضرت معصومه]] سلام الله علیها آيت الله مرعشي نجفي بر پيكرش [[نماز]] گزارد. دروس حوزه به احترامش تعطيل شد و طلاب و فضلا در نماز و دفنش شركت نمودند. سپس پيكرش در مسجد بالاسر حرم مطهر، كنار قبر رفيق شفيقش مرحوم آيت الله شيخ عبدالكريم حايري به خاك سپرده شد. هم اكنون سنگ قبري در محل دفن به نام آن مرحوم از طرف آستانه مقدس نصب گرديده است.<ref> المسلسلات في الاجازات، ج 1، ص 146.</ref> | سرانجام پس از گذشت هشتاد و دو سال از عمر پرارزش آن عالم بزرگوار روح ملكوتي اش در شامگاه سوم [[شعبان]] المعظم سال 1363 ق. به ملكوت اعلا پر كشيد و حوزه‌هاي علميه و علماي اعلام و مراجع عظام، مردم قم و خانواده خود را به سوگ نشاند. پس از تشييع باشكوه و كم نظير از مسجد [[امام حسن]] علیه السلام تا حرم مطهر [[حضرت معصومه]] سلام الله علیها آيت الله مرعشي نجفي بر پيكرش [[نماز]] گزارد. دروس حوزه به احترامش تعطيل شد و طلاب و فضلا در نماز و دفنش شركت نمودند. سپس پيكرش در مسجد بالاسر حرم مطهر، كنار قبر رفيق شفيقش مرحوم آيت الله شيخ عبدالكريم حايري به خاك سپرده شد. هم اكنون سنگ قبري در محل دفن به نام آن مرحوم از طرف آستانه مقدس نصب گرديده است.<ref> المسلسلات في الاجازات، ج 1، ص 146.</ref> | ||
| − | ==پانویس == | + | ==پانویس== |
<references /> | <references /> | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | سيد محمد سجادي نژاد | + | * سيد محمد سجادي نژاد دامغاني، [[ستارگان حرم (کتاب)|ستارگان حرم]]، جلد 15، صفحه 12-26. |
| + | |||
[[رده: علمای قرن چهاردهم]] | [[رده: علمای قرن چهاردهم]] | ||
نسخهٔ ۹ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۰۴
سید فخر الدین
محتویات
ولادت و خاندان
سيد فخرالدين سال 1280 يا 1281 قمری در خانواده تقوا و اجتهاد در قم پا به عرصه وجود گذاشت. او از سلسله جليله و عالي مقام سادات حسيني است كه با سي و پنج واسطه به امام زين العابدين علیه السلام مي رسد.[۱] جد گرامي وي، ميرزا ابوطالب، پسر ميرزا ابوالحسن حسيني، مشهور به «سيدي» مي باشد.[۲] آقا بزرگ تهرانی در مورد او می گوید: «ميرزا ابوطالب قمي از اجلا و علماي بزرگ قم، از ائمه موثق جماعت و جمعه و داماد ميرزاي قمي، مؤلف كتاب قوانين الاصول و جد ميرزا فخرالدين (شيخ الاسلام) مي باشد».[۳]
ميرزا سيد فخرالدين از ناحيه جد مادري اش نیز به يكي از دختران ملا محمدطاهر شيرازي قمي، از علماي مشهور قرن يازدهم هجري و صاحب تأليفات فراوان، مي رسد. مدفن آن عالم رباني در مقبره زكريا بن آدم در شیخان قم مي باشد.[۴]
پدر بزرگوار اين عالم بزرگ، علامه سيد ابوالقاسم قمي، معروف به «سيدي» است كه از علماي بزرگ عصر خود بشمار مي آمد و او را با شهرت «شيخ الاسلام قمي» مي شناختند.
تحصيلات و اساتيد
سيد فخر الدین، مقدمات علوم ديني را ابتدا نزد پدر گرامي اش و آيت الله حاج سيد صادق روحاني آموخت. سپس به تهران رفت و از محضر مرحوم آيت الله ميرزا حسن آشتياني (صاحب حاشيه بر رسائل) علم اصول را فراگرفت. وي مدت كوتاهي به اصفهان رفت و از محضر آيت الله حاج آقا منيرالدين اصفهاني، شرح لمعه و مكاسب را آموخت.[۵]
سيد فخرالدين در سنين جواني به عتبات عاليات هجرت كرد و پس از زيارت قبور امامان معصوم علیهم السلام، براي سپري كردن مدارج علمي، ابتدا در جوار جدش مولا امیرالمومنین علیه السلام ساكن شد و دل و جان خود را از محضر اساتيد معظم آن جا سيراب نمود.
اساتيد وي در نجف عبارتند از:
- 1. ميرزا محمدحسن شيرازي (معروف به ميرزاي اول)؛
- 2. ميرزا محمدتقي شيرازي (معروف به ميرزاي دوم)؛
- 3. سيد محمدكاظم طباطبايي يزدي، صاحب كتاب عروةالوثقي (م 1327 ق)؛
- 4. محمدكاظم آخوند خراساني، صاحب كفاية الاصول (م 1329 ق)؛
- 5. شيخ الشريعه اصفهاني (م 1339 ق)؛
او در اوايل سال 1329 ق. از نجف به سامرا رفت و از محضر عالمان بزرگي بهره مند شد؛ همچون:
- 1. آقا سيد محمد فشاركي؛
- 3. سيد ابوالحسن اصفهاني، مرجع بزرگ تقليد (م، 1365 ق).
تدریس و شاگردان
آن عالم رباني بعد از طي مراحل علمي در عتبات مقدس و دستيابي به درجات بالاي فقاهت، به ايران و زادگاهش قم بازگشت و در جوار ملكوتي حضرت معصومه سلام الله علیها به تدريس، تربيت طلاب علوم ديني، تأليف و اقامه جماعت در مسجد امام حسن عسکری علیه السلام (واقع در چهار راه بازار) و مساجد ديگر پرداخت، و به موعظه مردم اهتمام ورزيد.
برخي از شاگردان آيت الله فخرالدين سيدي عبارتند از:
- 1. ميرزا علي ناسوتي؛
- 2. حاج سيد محمدرضا گلپايگاني؛
- 3. حاج ميرزا محمدحسن نويسي؛
- 4. حاج شيخ محمدرضا ملا جعفر قلي؛
- 5. حاج شيخ حبيب الله قمي.[۷]
تأليفات
مرحوم آيت الله نجفي مرعشي نقل نموده است كه: «مرحوم سيد فخرالدين سیدی تأليفات فراواني در فقه و اصول و... داشته كه خودم آن ها را ديده ام كه سيد خود نوشته و خطي است و تاكنون به چاپ نرسيده است، به جز يك كتاب به نام "رسالة في الارث"».[۸]
از ديدگاه عالمان
مرحوم حضرت آيت الله سيد شهاب الدين مرعشي نجفي پس از ديدار سید فخر الدین قمی در سال 1347 ش. به شاگردانش چنين فرموده است: «امروز مردي را ديدار كردم كه فقيه، محقق، ماهر، پرهيزكار به تمام معنا، زاهد، وجيه، فاضل و جليل القدر بود. اين عالم، شأن و مرتبه اي والا نزد طلاب و مردم شريف قم دارد».[۹]
مرحوم آيت الله گلپايگاني نيز گفته است: «مرحوم حجة الاسلام، آيت الله آقا سيد فخرالدين حسيني، بسيار پرهيزكار، محتاط، مورد احترام و تقدس نزد عموم علماي عظام و طلاب علوم دين و مردم شريف قم بود و من او را سلمان زمان مي شناسم».[۱۰]
نوه پسري وي حجة الاسلام والمسلمين ميرزا سيد محمدعلي سيدي مي گويد: روزي به قصد زيارت آيت الله محمدتقي بهجت به منزل ايشان رفتم؛ آيت الله بهجت فرمود: «دوست دارم عكس آقا سيد فخرالدين را ببينم.» عكس را بردم. وقتي ديد، مكرراً صلوات مي فرستاد. سپس فرمود: «زماني كه از نجف اشرف به قم آمدم، مشتاق زيارت ايشان بودم؛ اما شنيدم از دنيا به سراي باقي رحلت نموده؛ لذا از شما خواستم تا عكس او را ببينم».[۱۱]
جايگاه سيد در حوزه علميه
جلالت قدر و كمالات ميرزا سيد فخرالدين، بيش از آن است كه در اين مختصر بگنجد. او شخصيتي بسيار محترم، مجلل و معظم بود. ايشان در رونق و وسعت بخشيدن به حوزه علميه قم منشأ خدمات پرارزشي بود و با آيت الله حائری همكاري و همگامي مؤثر داشت.
او همان شخصيتي است كه مراجع عظام تقليد و زعماي حوزه مقدس قم وي را مقدم داشتند، تا بر جنازه مرحوم آيت الله العظمي حاج شيخ عبدالكريم حائري يزدي نماز گزارد. سيد، آينه تمام كمالات و فضايل و خصايص انساني بود. وجاهت والا و شأني بزرگ در نزد عموم مردم قم، به ويژه طلاب حوزه علميه، داشت. در تعابير و تعاريفي كه از وي شده، كلماتي از قبيل فقيه، متتبع، عالم پرهيزكار، جليل، باتقوا و زاهد آمده است.[۱۲]
همگام با امام خميني قدس سره
دختر مرحوم ميرزا در مصاحبه اي با نگارنده اين سطور، نقل كرده است كه: «گاهي مرحوم حاج شيخ عبدالكريم حايري همراه مرحوم حضرت امام خميني... به منزل ما مي‌آمدند. امام در مورد رضاخان اعتراض داشتند. با هم مشورت مي كردند و از مرحوم سيد فخرالدين نظر مي خواستند. حاج شيخ مي فرمود: الآن شرايط براي مبارزه آماده نيست. اما آن دو سيد، هم رأي بوده و از حاج شيخ انتظارات بيشتري داشتند. من كه چاي براي ميهمانان مي بردم، مي‌شنيدم كه مرحوم امام اعتراضش بسيار شديد بود».[۱۳]
خدمات فرهنگي سید فخرالدین
معظم له مورد علاقه و محبت آيت الله حاج شيخ عبدالكريم حايري بود و سابقه آشنايي آن دو، به اقامت و تحصيل و هم مباحثه بودنشان در شهر مقدس نجف و سامرا بازمي‌گردد. اعتماد مرحوم حايري به ميرزا به حدي بود كه اداره امور طلاب مدرسه فيضيه را به او واگذار كرد و مرحوم ميرزا نيز با وجود اشتغال به تدريس و تربيت طلاب، در تحكيم پايه هاي حوزه علميه با آن جناب همكاري تنگاتنگي داشت.[۱۴]
چنان كه اشاره شد، ميرزا ابوطالب قمي، نسبت به دامادهاي ديگر ميرزاي قمي، جايگاه ويژه داشت و از سويي، مجتهد سرشناس آن زمان در قم بود. به همين جهت، كتاب هاي گرانسنگ علمي و فقهي پدر همسرش را از جمله كتب خطي، كه به خط خود ميرزا تدوين گرديده بود و نسل به نسل به آيت الله ميرزا فخرالدين رسيده بود، مانند قوانين الاصول، جامع الشتات، غنائم، مناهج و غيره را در اختيار بسياري از مراجع عظام و محققين و انديشمندان اسلامي قرار مي داد. آنان هم گاهي براي تطبيق كتب چاپ شده با نسخ اصلي ميرزاي قمي به كتابخانه شخصي ميرزا فخرالدين - كه توليت آن با نوه بزرگوارش حجةالاسلام سيد محمدعلي سيدي - مراجعه مي كردند.[۱۵]
مرحوم سيد فخرالدين بيش از صد جلد از كتب بسيار باارزش فقهي، علمي، اخلاقي و حديثي را كه مخطوط و بسياري از آن ها به زيور چاپ آراسته نگرديده بودند، را جهت حفظ اين آثار وقف كتابخانه آستانه مقدس حضرت معصومه سلام الله علیها كرد و تعدادي از اين مخطوطات نيز همانند كتاب گرانسنگ محيط الاعظم في بحرالخِضّم، تأليف سيد حيدر آملي - متوفاي قرن هفتم - در كتابخانه حضرت آيت الله سيد شهاب الدين مرعشي نجفي نگهداري و استفاده مي شود.[۱۶]
علاوه بر اين امور، ميرزا ابوطالب قمي ثلث اموال و املاك خود را در قم و اطراف آن، جهت مصرف در عزاداري (روضه خواني)، خيرات و مبرات وقف نمود. هم اكنون بسياري از آن موقوفات موجود است و در امور مورد نظر به مصرف مي رسد.[۱۷]
استجابت دعا
از آن عالم عامل، كرامات فراوان به ظهور رسيده كه به يك مورد آن اشاره مي شود. از اين كرامت تأثير اجابت دعا و توجه روح ملكوتي جدشان ميرزاي قمي به اين سيد جليل القدر معلوم مي شود.
ايشان در ابتداي تحصيل در قم وضع مالي خوبي نداشت؛ از اين رو، مبلغي را قرض مي گيرد و كتاب شرح لمعه مي خرد. روزي در قبرستان شيخان كنار قبر جد بزرگوارش ميرزاي قمي و با توسل به او، از خداوند مي خواهد كه وسايل اداي قرض فراهم گردد. بعد از اندكي به فكرش مي رسد كه چون امروز عيد است، خوب است براي ديدن دايي اش آقا سيد حسين متولي باشي آستانه حضرت معصومه سلام الله علیها به خانه ايشان برود.
توليت به عنوان عيدي، مبلغي به اندازه بدهكاري (پنج قران) به سيد فخرالدين مي دهد. بعد از خداحافظي به ذهنش مي رسد كه اين از توجه به قبر ميرزا حاصل شده، پس خوب است كه بار ديگر بر مزارش برود، تشكر و طلب مغفرت كند. زماني كه سر قبر حاضر مي شود، مي بيند همان طلبكار سر قبر ميرزا مشغول خواندن فاتحه است. پول را به او مي دهد.[۱۸]
ويژگي های سید فخرالدین
انس با خدا:
عبادت و بندگي موجب عزت و مايه كرامت انساني مي گردد. سيد فخرالدين اهتمام جدي به نماز اول وقت داشت. مستحبات را انجام مي داد و نماز شب او ترك نمي شد. در مدت عمرش ديده نشد كه اقامه جماعت او ترك شود. اما از دعا خواندن در جمع مردم پرهيز مي كرد و خود با خدايش خلوت كرده، به راز و نياز و دعا مي پرداخت تا مبادا مردم از حالات روحاني و معنوي او باخبر شوند. بعضي از افرادي كه او را درك كرده اند، مي گويند كه سيد، الگوي عبادت و تقوا و زهد و ورع بود.[۱۹]
از خصوصيات اخلاقي آن عالم عامل اين بود كه موقع دخول وقت نماز، از انجام هر امري تا اتمام نماز خودداري مي كرد و اكثر خواص و عوام متوجه اين عادت وي شده بودند. خاطره اي از ايشان نقل شده كه نشان دهنده همين نكته است. گفته اند: زماني كه وي در سامرا اقامت داشت، مقارن نماز ظهر از منزل خارج مي شود تا اين فريضه الهي را در مسجد نزديك خانه به جا آورد.
مي بيند آيت الله حاج آقا ميرزا محمدتقي خوانساري رحمة الله جلوي در منزل ايستاده است. مي پرسد: چرا اين جا ايستاده ايد و داخل تشريف نياورديد؟ ميرزا محمدتقي مي گويد: به قصد زيارت شما آمده بودم، اما متوجه وقت نماز شدم. كمي منتظر ماندم تا شما از منزل تشريف آوريد. آن ها از اين فرصت كوتاه بين راه استفاده كردند و مطالبي را بيان نمودند و سپس مشغول نماز شدند. اين روش چه در عتبات و چه در زمان سكونت در قم ادامه داشت. بسياري از مراجعين فهميده بودند كه يا بايد قبل از نماز يا بعد از آن، آقا را زيارت كنند و مطالب و خواسته هاي خود را بيان دارند.[۲۰]
بي توجهي به ماديات:
اين فرزانه ملكوتي، به زخارف دنيا بسيار بي‌توجه بود. به جز يك خانه محقر و قديمي و موروثي، - در اواسط خيابان 19 دي (باجك) در داخل كوچه پس كوچه‌هاي باريك قم - و لوازم زندگي كم ارزش از اموال دنيا چيز ديگري نداشت. اين نوع زندگي، او را تجسم تقوا و پارسايي ساخته بود؛ در حالي كه مي توانست در رفاه بيشتري باشد؛ زيرا او مجتهد مسلم با مقام رفيع سيادت بود و مورد اقبال و توجه خاص و عام بود و افراد خير، پول فراوان برايش مي آوردند تا هرگونه كه خود بخواهد، مصرف كند. به علاوه، با اين كه توليت تمام موقوفات جدش ميرزاي قمي با ايشان بود، اما او براي خود هيچ نخواست.
برخي از كساني كه بيش از چهل سال با سيد محشور بودند، نقل كرده اند كه آقا ميرزا، در عبادت، خداترسي، تقوا و دوري از دنيا و لذايذ، كم نظير بود؛ به گونه اي زندگي مي كرد كه فقراي قم زندگي مي كردند. دعايش مستجاب و دلسوز همه مردم بود. اگر پولي به او مي رسيد، به طلاب و فقرا مي داد و آنان را بر خود مقدم مي داشت. حتي قبل از اين كه پولي را بخواهند، او به ديگران آدرس مي داد تا با احترام آن را به فرد مورد نظر بدهند. اخلاق و رفتارش مانند جدش رسول خدا صلی الله علیه و آله بود، به همه احترام و سلام مي كرد. اما در مقابل مأمورين دستگاه طاغوت كه طلبه‌اي را آزار داده بودند، بسيار ناراحت و عصباني مي شد. گاهي در مسجد، فرياد مي زد و به آنان نفرين مي كرد.</ref>. نقل از مرحوم آيت الله سيد حسن سيدي و حجةالاسلام والمسلمين سيد محمدعلي سيدي قمي.</ref>
فروتني:
با توجه به اين كه آقا ميرزا، سيدي عظيم القدر و مجتهدي وارسته بود، بسياري از اقشار مردم آرزوي دست بوسي اش را داشتند، اما او به احدي اجازه اين كار را نمي داد. همچنين اجازه نمي داد كه امور شخصي‌اش را ديگران انجام دهند؛ اگر چه مردم خدمت به سيد را، مايه افتخار خود مي‌دانستند.
بسيار ديده شد كه در ايام اعياد و شهادات ائمه معصوم علیهم السلام آيت الله العظمي حاج شيخ عبدالكريم (مؤسس حوزه علميه قم) به منزل آقا ميرزا مي رفت، بدون اين كه قبلاً اطلاع داده باشد و ناهار يا شام را در همان جا صرف مي كرد؛ در حالي كه ميرزا هم بدون تكلف و بدون تدارك غذاي بهتر براي ميهمان عزيزش از او پذيرايي مي كرد. مواقعي هم بود كه خادم حاج شيخ، به نام كربلايي عليشاه، با آن بزرگواران هم غذا و هم سفره مي شد.[۲۱]
عدم استفاده از وجوه شرعي:
آن عالم رباني، در تمام طول زندگي اش از وجوه شرعي (سهم مبارك امام و سادات) استفاده نكرد؛ با اين كه مرحوم آيت الله مؤسس در مورد سهم سادات و مصرف آن به ديگران از مرحوم سيد فخرالدين اجازه مي گرفت. البته افراد خيري بودند كه ارادت قلبي به سيد داشتند و دوست مي داشتند تا به او كمك كنند؛ اما او يا اصلاً قبول نمي كرد و يا وقتي اصرار مي ورزيدند، او تا كشف نمي كرد كه پول از چه كسي و از چه راهي و از كجا بدست آمده، نمي پذيرفت.[۲۲]
نرمش و پياده روي:
آقا ميرزا علاقه فراواني به ورزش صبحگاهي داشت؛ مي فرمود: «عقل سالم در بدن سالم است.» شيوه او اين گونه بود كه در تمام فصول سال، بدون اين كه حتي يك روز ترك شود، بعد از اقامه جماعت صبح در مسجد، فاصله طولاني مسجد تا منزل را پياده طي مي كرد. سپس ورزش هاي ساده ديگر را انجام مي داد و بعد صبحانه ميل مي نمود. در اين ورزش صبحگاهي بسياري از هم سن و سال‌هاي او همراهش مي شدند و او را براي صرف صبحانه دعوت مي كردند و به منزل مي بردند. او نيز دعوت افرادي را كه مي شناخت و با كسب و كار آن ها موافق بود، مي پذيرفت.[۲۳]
فرزندان وی
آقا ميرزا فخرالدين، زماني كه در سامرا و در جوار امام هادی و امام حسن عسکری علیه السلام مشغول تحصيل علوم ديني بود، با دختر آقا سيد علي اصغر، از سادات محترم و تجار تهران كه بعدها به نام خاندان تهراني و لاله زاري معروف شدند، ازدواج نمود. ثمره اين وصلت، چهار پسر و سه دختر بود. پسران او عبارتند از حجج اسلام:
- 1. سيد علي؛
- 2. سيد محمدعلي؛
- 3. آيت الله سيد حسن سيدي.
وي در مدرسه فيضيه حلقه درس بسيار جذاب داشت و به نظريات اساتيد بزرگوارش همچون: سيد محمدكاظم يزدي و سيد ابوالحسن اصفهاني احترام مي گذاشت. او نظريات علمي و تتبع و پژوهش ميرزا احمد قمي را «فقه و اصول بي‌بديل و كم نظير» مي دانست و ارادت خاصّي به او داشت.
در 31 خرداد 1380 ش. در 90 سالگي پس از سال ها تلاش در راه ترويج و نشر احكام اسلامی و اقامه جماعت و تهذيب نفس و تقوا درگذشت و در قبرستان شيخان قم، در مقبره زكريا بن آدم، كنار قبر جدش ميرزا ابوطالب به خاك سپرده شد.[۲۴]
4. آيت الله سيد عبدالحسين سيدي. وي سطوح را در محضر علماي حوزه علميه به پايان رسانيد. آن گاه در درس خارج آياتي همچون حضرات آيات: سيد محمد حجت كوه كمره اي، محمدتقي خوانساري، ميرزا محمد فيض قمي و به ويژه درس آيت الله العظمي سيد محمدحسين بروجردي، شركت نمود و بهره كافي برد. آن جناب در چهارم جمادی الثانی 1405 ق. وفات يافت و در قبرستان شيخان دفن شد.[۲۵]
دامادهای ایشان
دامادهاي آقا ميرزا فخرالدين، عبارتند از:
الف) آيت الله سيد ابوالحسن روحاني، پدر بزرگوار آيت الله حاج سيد مهدي روحاني (نوه دختري آقا سيد فخرالدين سيدي) كه وي مورد علاقه و محبت پدر بزرگوار خود بود و خاطراتي هم از آن جناب نقل فرموده است؛ از جمله اين كه: جدم آقا ميرزا قصد سفر داشت، من را كه طلبه جوان و كم سن و سالي بودم، صدا زد و در نهايت تواضع و فروتني فرمود: سيد مهدي! در گوشم دعاي سفر بخوان تا حركت كنم. اين برخورد تربيتي برايم بسيار جالب بود.
سيد مهدي بعد از فوت پدرش، در مسجد سلطان محمد شريف (معروف به مسجد آقا) اقامه جماعت مي كرد و آن جناب نزد مردم بسيار معزز و محترم بود. وي داراي خدمات ديني و اجتماعي فراواني در جاي جاي شهر مقدس قم است. سيد صادق بعد از مدتي به نجف اشرف مهاجرت كرد و تا آخر عمر در جوار مولا اميرالمؤمنين علیه السلام ماند و در همان جا وفات يافت و در قبرستان وادي السلام، مجاور بارگاه ملكوتي حضرت هود و حضرت صالح علیهم السلام دفن گرديد.[۲۶]
ب) حجة الاسلام والمسلمين حاج آقا شيخ حبيب الله فقيه. وي بعد از ازدواج به قائم شهر رفت و در آن جا به خدمات فرهنگي اشتغال داشت. وي در اواخر عمر به شهر مقدس قم آمد و پس از وفات، پيكر مطهرش در قبرستان شيخان دفن گرديد.[۲۷]
ج) داماد ديگر، ميرزا محمد تقديري قمي، كسبه محترم قم است.
وفات سید فخر الدین سیدی قمی
سرانجام پس از گذشت هشتاد و دو سال از عمر پرارزش آن عالم بزرگوار روح ملكوتي اش در شامگاه سوم شعبان المعظم سال 1363 ق. به ملكوت اعلا پر كشيد و حوزه‌هاي علميه و علماي اعلام و مراجع عظام، مردم قم و خانواده خود را به سوگ نشاند. پس از تشييع باشكوه و كم نظير از مسجد امام حسن علیه السلام تا حرم مطهر حضرت معصومه سلام الله علیها آيت الله مرعشي نجفي بر پيكرش نماز گزارد. دروس حوزه به احترامش تعطيل شد و طلاب و فضلا در نماز و دفنش شركت نمودند. سپس پيكرش در مسجد بالاسر حرم مطهر، كنار قبر رفيق شفيقش مرحوم آيت الله شيخ عبدالكريم حايري به خاك سپرده شد. هم اكنون سنگ قبري در محل دفن به نام آن مرحوم از طرف آستانه مقدس نصب گرديده است.[۲۸]
پانویس
- ↑ نسب نامه شريف اين خاندان نزد حجة الاسلام سيد محمدعلي سيدي موجود است.
- ↑ آينه دانشوران، سيد عليرضا ريحان يزدي، ص 151.
- ↑ الكرام البررة في القرن الثالث بعد العشرة، ص 39.
- ↑ تربت پاكان، ج 2، حرف «ط» و ستارگان حرم، ج 13، زندگينامه مولا محمدطاهر قمي.
- ↑ نقل از نوه آن مرحوم، سيد محمدعلي سيدي والمسلسلات في الاجازات، ج 2، ص 179.
- ↑ آينه دانشوران، ص 151.
- ↑ مصاحبه با حجة الاسلام والمسلمين سيد محمدعلي سيدي، به نقل از حضرت آيت الله سيد محمدرضا گلپايگاني.
- ↑ المسلسلات في الاجازات، ج 2، ص 180.
- ↑ همان، ص 179.
- ↑ مكتوبات آيت الله سيد محمدرضا گلپايگاني، به نقل از سيد محمدعلي موسوي.
- ↑ نقل از حضرت آيت الله محمدتقي بهجت، به نقل از سيد محمدعلي سيدي.
- ↑ آثار الحجة، ص 219؛ گنجينه دانشمندان، ج 2، ص 177 و المسلسلات في الاجازات، ج 2، ص 179.
- ↑ رجال قم، ص 138 و 139 و گنجينه دانشمندان، ج 2، ص 177.
- ↑ مصاحبه با حجة الاسلام والمسلمين سيد محمدعلي سيدي.
- ↑ مصاحبه با حجةالاسلام والمسلمين سيد محمود مرعشي نجفي.
- ↑ وقفنامه ميرزا ابوطالب قمي (تاريخ مذهبي قم، ص 302-304).
- ↑ نقل از حجة الاسلام سيد محمدعلي سيدي.
- ↑ مصاحبه با سيد اسدالله محسني، فرزند سيد محمدجواد قمي، كه از ملازمين چهل ساله مرحوم ميرزا بوده است.
- ↑ نقل از مرحوم آيت الله حاج سيد حسن سيدي (در زمان حياتش).
- ↑ مصاحبه با سيد اسدالله محسني و سيد محمدعلي سيدي و جمعي از كسبه قديم خيابان باجك.
- ↑ نقل از مرحوم آيت الله سيد حسن سيدي و حجةالاسلام والمسلمين سيد محمدعلي سيدي قمي.
- ↑ نقل از سيد اسدالله محسني و جمعي از هم دوره هاي ايشان.
- ↑ گنجينه دانشمندان، ج 2، ص 177 و آينه دانشوران، ص 283.
- ↑ آثار الحجة، ج 1، ص 283 و مصاحبه با حجة الاسلام سيد محمدعلي سيدي.
- ↑ آينه دانشوران، ص 206؛ دايرةالمعارف تشيع، ج 1، ص 174؛ گنجينه دانشمندان، ج 2، ص 163 و 164 و تاريخ جامع قم، ص 303.
- ↑ نقل از حجة الاسلام سيد محمدعلي سيدي.
- ↑ المسلسلات في الاجازات، ج 2، ص 180 و آينه دانشوران، ص 151.
- ↑ المسلسلات في الاجازات، ج 1، ص 146.
منابع
- سيد محمد سجادي نژاد دامغاني، ستارگان حرم، جلد 15، صفحه 12-26.
