سوره سجده: تفاوت بین نسخه‌ها
| سطر ۱۲: | سطر ۱۲: | ||
==نزول== | ==نزول== | ||
| − | سوره سجده به اتفاق تمامى مفسرين در [[مكه]] نازل شده بجز سه آيه كه در [[مدينه]] آمده و آن «أَفَمَنْ كانَ مُؤْمِناً كَمَنْ كانَ فاسِقاً لايَسْتَوُونَ» تا آخر آيه سوم مي باشد. | + | سوره سجده به اتفاق تمامى مفسرين در [[مكه]] نازل شده بجز سه آيه كه در [[مدينه]] آمده و آن {{متن قرآن|«أَفَمَنْ كانَ مُؤْمِناً كَمَنْ كانَ فاسِقاً لايَسْتَوُونَ»}} تا آخر آيه سوم مي باشد. |
این سوره در ترتیب مصحف سی و دومین سوره و در ترتیب نزول هفتاد و پنجمین سوره قرآن کریم است که پیش از آن [[سوره مومنون]] و پس از آن[[ سوره طور]]نازل شده است. | این سوره در ترتیب مصحف سی و دومین سوره و در ترتیب نزول هفتاد و پنجمین سوره قرآن کریم است که پیش از آن [[سوره مومنون]] و پس از آن[[ سوره طور]]نازل شده است. | ||
نسخهٔ ۳۰ دسامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۲:۳۶
| <<لقمان | سجدة | احزاب>> | ||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||
سوره سجده سی و دومین سوره از قرآن است و دارای 30 آیه است.
نزول
سوره سجده به اتفاق تمامى مفسرين در مكه نازل شده بجز سه آيه كه در مدينه آمده و آن «أَفَمَنْ كانَ مُؤْمِناً كَمَنْ كانَ فاسِقاً لايَسْتَوُونَ» تا آخر آيه سوم مي باشد.
این سوره در ترتیب مصحف سی و دومین سوره و در ترتیب نزول هفتاد و پنجمین سوره قرآن کریم است که پیش از آن سوره مومنون و پس از آنسوره طورنازل شده است.
نام دیگر سوره
اين سوره به «سجده لقمان» نيز ناميده شده تا با سوره «حم سجده» (سوره فصلت)اشتباه نگردد
عدد آيات
تعداد آیات اين سوره از نظر اهل بصره 29 آيه و از نظر ديگران 30 آيه خواهد بود. متأخران از قراء كوفه «الم» را يك آيه و نيز قراء حجاز و شام آن را آيه‌اى شمرده‌اند.
فضيلت اين سوره
ابى بن كعب از پيامبر اسلام صلی الله علیه و آله روايت كند كه فرمود: آن كه سوره «الم تنزيل» و سوره «تبارك الذى...» را بخواند گويا شب قدر را احياء گرفته است.
ليث بن ابى زبير از جابر و او گويد كه رسول خدا صلی الله علیه و آله شب ها نمى‌خوابيد تا اين دو سوره «الم تنزيل و تبارك الذى...» را قرائت مي نمود.
ليث گويد: اين روايت را براى طاوس گفتم سپس او گفت كه اين دو از تمامى سوره‌هاى قرآن ارجمندتر باشد و هر كس آن دو را بخواند شصت حسنه براى او نوشته شده و شصت گناه محو مي گردد و منزلتش به شصت درجه بالا مي رود.
حسين بن ابى علاء از امام صادق علیه السلام روايت نموده كه فرمود آن كه سوره سجده را در هر شب جمعه بخواند خداوند در قيامت نامه عملش را بدست راستش داده و او را به مرحله حساب گناهان نياورد و از دوستان محمد صلی الله علیه و آله و اهل بيتش خواهد بود.
هدف سوره
غرض اين سوره بيان مبدأ و معاد، و اقامه برهان بر اين مساله است، و نيز دفع شبهه هايى كه در باره اين دو مساله در دلها خلجان میكند، و در ضمن به مساله نبوت و كتاب نيز اشاره می‌نمايد، و امتيازى كه دو گروه مؤمنين حقيقى به آيات خدا، و فاسقان خارج از زى عبوديت، از يكديگر دارند بيان میكند، و نيز به دسته اول وعده ثوابى می‌دهد كه از تصور هر متصور بيرون است، و به دسته دوم وعيدى می‌دهد، و به انتقام شديدى تهديد میكند كه عبارت است از عذاب اليم و ابدى در قيامت، و عذابى كوچك‌تر از آن كه در دنيا به زودى خواهند چشيد، و در آخر، سوره را با تاكيد آن وعيد، و دستور به رسول خدا (ص) كه تو نيز منتظر باش آن چنان كه آنان منتظرند، ختم میكند [۱]
پانویس
- ↑ ترجمه الميزان، ج16، ص: 365
منابع
- فضل بن حسن طبرسی، ترجمه مجمع البيان في تفسير القرآن، ج19، ص203.
- محمد حسین طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان، ج16، ص: 365، قم 1374
- ترتیب نزول سوره ها، در همین دانشنامه
پیوست
