حیدر کرار: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
سطر ۱: سطر ۱:
 
{{خوب}}
 
{{خوب}}
{{شناختنامه امام علی (ع)}}
+
 
 
کرار به معنای حمله كننده پياپى است و از القاب اميرالمؤمنين على علیه السلام است كه حضرت در جنگ، بر صف دشمنان بارها حمله مى نمود و هيچ انديشه نمى كرد.<ref>معارف و معاريف، ج8، ص480، سيد مصطفي دشتي، قم، 1376، چاپ دوم.</ref>
 
کرار به معنای حمله كننده پياپى است و از القاب اميرالمؤمنين على علیه السلام است كه حضرت در جنگ، بر صف دشمنان بارها حمله مى نمود و هيچ انديشه نمى كرد.<ref>معارف و معاريف، ج8، ص480، سيد مصطفي دشتي، قم، 1376، چاپ دوم.</ref>
  
سطر ۱۳: سطر ۱۳:
 
* لغت نامه دهخدا، حیدر کرار، در دسترس در [http://www.vajehyab.com/dehkhoda/%D8%AD%DB%8C%D8%AF%D8%B1+%DA%A9%D8%B1%D8%A7%D8%B1 واژه یاب]، بازیابی: 9 اردیبهشت 1393.
 
* لغت نامه دهخدا، حیدر کرار، در دسترس در [http://www.vajehyab.com/dehkhoda/%D8%AD%DB%8C%D8%AF%D8%B1+%DA%A9%D8%B1%D8%A7%D8%B1 واژه یاب]، بازیابی: 9 اردیبهشت 1393.
 
* چرا به امام علی علیه السلام حیدر کرار می گویند، [http://pasokhgoo.ir/node/20530 مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی]، بازیابی: 9 اردیبهشت 1393.
 
* چرا به امام علی علیه السلام حیدر کرار می گویند، [http://pasokhgoo.ir/node/20530 مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی]، بازیابی: 9 اردیبهشت 1393.
 +
 +
{{شناختنامه امام علی (ع)}}
  
 
[[رده:القاب و کنیه های امیر المومنین]]
 
[[رده:القاب و کنیه های امیر المومنین]]

نسخهٔ ‏۱ مهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۰۷:۲۲


کرار به معنای حمله كننده پياپى است و از القاب اميرالمؤمنين على علیه السلام است كه حضرت در جنگ، بر صف دشمنان بارها حمله مى نمود و هيچ انديشه نمى كرد.[۱]

از برخي متون ديني و تاريخي استفاده مي‌شود بعد از ولادت امام علی علیه السلام مادرش فاطمه بنت اسد نام حضرت را «حيدره» (شير) به نام پدرش (اسد) ناميد. آنگاه پدر حضرت آن نام را عوض کرد و او را علي ناميد.

برخي گفته‌اند: «حيدره» نامي است که قريش براي حضرت انتخاب کرده بودند ولي قول نخست صحيح‌تر است زيرا آن بزرگوار در جنگ خيبر هنگامي که «مرحب» به جنگ حضرت آمد و گفت: أنا الّذي سمّتني اُمّي مرحبا، پاسخ داد و گفت: «أنا الّذي سمّتني اُمّي حيدره؛ منم آن کسي که مادرم مرا حيدره نام نهاد».[۲]

پانویس

  1. معارف و معاريف، ج8، ص480، سيد مصطفي دشتي، قم، 1376، چاپ دوم.
  2. الکامل في التاريخ، ج2، ص220، ابن اثير، بيروت، دارصادر، 1385؛بحارالانوار، ج39، ص14.

منابع