آیه نصر: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | آیه 62 [[سوره انفال]] | + | برخی آیه 62 [[سوره انفال]] را «آیه نصر» گفته‌اند.<ref> نهج الحق، علامه حلی، ص 185.</ref> [[خداوند]] بر اساس این [[آیه]]، [[رسول اکرم]] صلی الله علیه وآله را در مقابل دشمنان كفایت نموده و با یارى خود و یارى مؤمنان او را تأیید و تقویت مى‌كند: |
| − | {{قرآن در قاب|«وَإِن يُرِيدُواْ أَن يَخْدَعُوكَ فَإِنَّ حَسْبَكَ اللّهُ هُوَ الَّذِيَ أَيَّدَكَ بِنَصْرِهِ وَبِالْمُؤْمِنِينَ»|سوره=8|آیه=62}} | + | {{قرآن در قاب|«وَإِن يُرِيدُواْ أَن يَخْدَعُوكَ فَإِنَّ حَسْبَكَ اللّهُ هُوَ الَّذِيَ أَيَّدَكَ بِنَصْرِهِ وَبِالْمُؤْمِنِينَ»|سوره=8|آیه=62|ترجمه=و اگر بخواهند [در زمینه صلح و آشتی] تو را بفریبند، یقیناً خدا تو را بس است؛ اوست کسی که تو را با یاری خود و به وسیله مؤمنان نیرومند ساخت.}} |
| − | در | + | در برخى روايات، نصرت الهى، به پشتيبانى [[حضرت على]] عليه السلام از [[پیامبر]] صلی الله علیه وآله [[تفسير]] شده است. [[ابن بابویه]] از [[ابوهريره|ابوهریره]] روایت نماید که در [[عرش]] پروردگار چنین نوشته شده: «أنا اللَّه لا اله الّا أنا وحدى لاشریک لى، محمّد عبدى و رسولى، ایّدتُه بِعلىّ؛ منم خداى یکتائى که معبودى جز من نیست و شریکى براى من نیست و [[پیامبر اسلام|محمد]] بنده و پیامبر من است و او را به وسیله [[امام علی علیه السلام|على]] تأیید کرده ام». و اين همان سخن خداست كه فرمود: «هو الّذى ايّدک بنصره و بالمؤمنين» و مقصود از نصر در آیه على علیه‌السلام است.<ref>تفسير درّالمنثور، ج 3، ص 199؛ ملحقات احقاق‌الحقّ، ج 3، ص 194؛ بحارالانوار، ج 27، ص 2.</ref> در روایت دیگرى، ابوهریره مى‌گوید: بر عرش نوشته شده «لا‌اله إلاّ الله وحده لاشریك له، محمد عبدى و رسولى و ایّدتُه بعلى بن ابى‌طالب».<ref>الدرالمنثور، ج4، ص100؛ كنزالعمال، ج11، ص624.</ref> |
| + | |||
| + | و نیز ابوصالح از ابوهریره روایت کرده که این آیه درباره على بن ابى‌طالب علیه‌السلام نازل شده و مراد از «مؤمنین» در آیه وجود ایشان است.<ref>حلیة الاولیاء، ابونعیم اصفهانی.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| − | <references/> | + | <references /> |
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | * علی خراسانی، | + | |
| + | *[[دائرة المعارف قرآن کریم]]، علی خراسانی، ج1، ص405. | ||
| + | *[[نمونه بينات در شأن نزول آيات]]، محمدباقر محقق، ص391. | ||
| + | *[[تفسیر نور]]، محسن قرائتی، ج3، ص349. | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۴۸
برخی آیه 62 سوره انفال را «آیه نصر» گفته‌اند.[۱] خداوند بر اساس این آیه، رسول اکرم صلی الله علیه وآله را در مقابل دشمنان كفایت نموده و با یارى خود و یارى مؤمنان او را تأیید و تقویت مى‌كند:
در برخى روايات، نصرت الهى، به پشتيبانى حضرت على عليه السلام از پیامبر صلی الله علیه وآله تفسير شده است. ابن بابویه از ابوهریره روایت نماید که در عرش پروردگار چنین نوشته شده: «أنا اللَّه لا اله الّا أنا وحدى لاشریک لى، محمّد عبدى و رسولى، ایّدتُه بِعلىّ؛ منم خداى یکتائى که معبودى جز من نیست و شریکى براى من نیست و محمد بنده و پیامبر من است و او را به وسیله على تأیید کرده ام». و اين همان سخن خداست كه فرمود: «هو الّذى ايّدک بنصره و بالمؤمنين» و مقصود از نصر در آیه على علیه‌السلام است.[۲] در روایت دیگرى، ابوهریره مى‌گوید: بر عرش نوشته شده «لا‌اله إلاّ الله وحده لاشریك له، محمد عبدى و رسولى و ایّدتُه بعلى بن ابى‌طالب».[۳]
و نیز ابوصالح از ابوهریره روایت کرده که این آیه درباره على بن ابى‌طالب علیه‌السلام نازل شده و مراد از «مؤمنین» در آیه وجود ایشان است.[۴]
پانویس
منابع
- دائرة المعارف قرآن کریم، علی خراسانی، ج1، ص405.
- نمونه بينات در شأن نزول آيات، محمدباقر محقق، ص391.
- تفسیر نور، محسن قرائتی، ج3، ص349.
