فسح: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
 
(۶ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
فسح عبارت است از جاى باز كردن در مجلس براى كسى .
+
'''«فُسْح»''' از واژگان [[قرآن|قرآنی]] است که در لغت به معنای گشایش و وسعت دادن می‌باشد و نیز عبارت است از جاى باز کردن در مجلس براى دیگران.
 +
==فسح در لغت==
  
== فسح در قرآن ==
+
«فُسْح» به معنای جا گشودن و جا باز كردن است؛ «فَسَحَ‌ له فى المجلس: وسّع و فرّج.»<ref>راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۶۳۵؛ جوهری، اسماعیل، الصحاح، ج۱، ص۳۹۱.</ref> و «الْفُسْحَة» به معنی وسعت و فراخى می باشد.<ref>طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین، ج۲، ص۳۹۸.</ref>
 +
 +
==فسح در قرآن و روایات==
 +
فُسح در [[قرآن]] فقط سه بار در آیه ۱۱ [[سوره مجادله]] آمده و در بيان يک وظيفه [[اخلاق|اخلاقى]] است که خداوند نحوه نشستن در محضر [[رسول الله]] (صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌) را به مؤمنین گوشزد می‌فرماید.
  
{{ متن قرآن | يا ايها الذين آمنوا اذا قيل لكم تفسّحوا فى المجالس فافسحوا يفسح الله لكم...}}؛
+
{{متن قرآن|«يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذا قِيلَ لَكُمْ‌ '''تَفَسَّحُوا''' فِي الْمَجالِسِ‌ '''فَافْسَحُوا'''؛ '''يَفْسَحِ‌''' اللَّهُ لَكُمْ وَ إِذا قِيلَ انْشُزُوا فَانْشُزُوا»}}.<ref>[[سوره مجادله]]، ۱۱.</ref>     
اى مؤمنان اگر به شما گفته شد جا باز كنيد اجابت كنيد خداوند ابواب رحمت خويش به روى شما بگشايد...<ref>[[ سوره مجادلة]]/ 11 </ref>
+
اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! هنگامى كه به شما گفته شود: "مجلس را وسعت بخشيد (جا باز کنید) و به تازه واردها جا دهيد"، وسعت بخشيد، خداوند ابواب رحمت خویش را براى شما وسعت مى‌بخشد و هنگامى كه گفته شود: "برخيزيد"، برخيزيد.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۵۴۳.</ref>
  
== فسح در روایات ==
+
ظاهر [[آيه]] شريفه بيان می‌كند كه مسلمانان در محضر [[رسول خدا]] (صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌) طورى مى‌نشستند كه به تازه واردان جا نمى‌ماند، مأمور شدند به ديگران نيز جا بگشايند كه همه از مجلس استفاده كنند؛ چنان‌كه در «[[مجمع البیان]]» نقل شده است.<ref>طبرسی، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۳۷۹.</ref>
  
[[اميرالمؤمنين]] (ع) در مقام دعا و تجليل از روح مقدس پيغمبر اسلام عرض مى كند: '''«اللهم افسح له مفسحا فى ظلك»''' خداوندا در سايه لطفت برايش جائى وسيع بگشاى. <ref> [[علی]] (علیه السلام)[[ نهج البلاغه]]/ خطبه 72 </ref>
+
{{متن قرآن|«تَفَسَّحُوا فِي الْمَجالِسِ‌»}} يعنى: در مجالس جا باز كنيد تا ديگران نيز بنشينند، {{متن قرآن|«يَفْسَحِ اللَّهُ لَكُمْ‌»}}، تا خدا براى شما از هر حيث در دنیا و آخرت وسعت بدهد. اينكه بعضى گفته‌اند: تا خدا در [[بهشت]] براى شما وسعت دهد، ظاهرا دليلى ندارد و حمل بر عموم، اولى است.
  
و در مقام موعظه مى فرمايد: «'''الله الله معشر العباد و انتم سالمون فى الصحة قبل السقم وفى الفسحة قبل الضيق...»''' <ref> علی (علیه السلام) نهج البلاغه/ خطبه 183 </ref>
+
در [[نهج البلاغه]] نیز [[امیرالمؤمنین]] (علیه السلام) در مقام [[دعا]] و تجلیل از روح مقدس [[پیامبر اسلام|پیامبر اسلام]] عرض مى کند: «اللَّهُمَّ افْسَحْ لَهُ '''مَفْسَحاً''' في ظِلِّكَ، وَ اجْزِهِ مُضاعَفاتِ الْخَيْرِ مِنْ فَضْلِكَ»؛<ref>نهج البلاغه، خطبه ۷۲.</ref> «خدايا در سايه رحمت خود، براى او جايى وسيع مقرر فرما و از فضل و كرم و بزرگواريت پاداش‌هاى نيكو به وى ارزانى دار».
  
 +
همچنین در مقام موعظه مى فرماید: «معشرَ العباد وَ أَنْتُمْ سَالِمُونَ فِي الصِّحَّةِ قَبْلَ السُّقْمِ وَ فِي‌ '''الْفُسْحَةِ''' قَبْلَ الضِّيقِ»؛<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۸۳.</ref> «ای مردم شما در سلامت‌ و صحّت هستيد پيش از مرض و در وسعت هستيد پيش از تنگى».
  
 
+
و نیز درباره [[خوارج]] می‌فرماید: «الشَّيْطانُ الْمُضِلُّ وَ الاَْنْفُسُ الاَْمّارَةُ بِالسّوءِ، غَرَّتْهُمْ بالاَْمانيِّ، وَ '''فَسَحَتْ''' لَهُمْ فی المَعاصيِ»؛<ref>نهج البلاغه، حکمت ۳٢٣.</ref> «شیطان و نفس اماره آن‌ها را با آرزوهاى كاذب فريفت و گناهان را بر آن‌ها آسان كرد.»
==پانویس ==  
+
==پانویس==  
 
<references />
 
<references />
 
+
==منابع==
== منبع ==
+
*"فسح"، [[فرهنگ معارف و معاریف]]، سید مصطفی حسینی دشتی.
*سید مصطفی حسینی دشتی، فرهنگ معارف و معاریف.
+
*"فسح"، [[قاموس قرآن]]، سید علی‌اکبر قرشی، ج۵، ص۱۷۴.   
 
+
*"فسح"، [[مفردات نهج البلاغه (کتاب)|مفردات نهج‌البلاغه]]، سید علی‌اکبر قرشی، ج۲، ص۸۱۶.
[[رده:واژگان قرآنی]]
+
{{قرآن}}
 +
[[رده:واژگان قرآنی]][[رده:اخلاق اجتماعی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۶:۱۳

«فُسْح» از واژگان قرآنی است که در لغت به معنای گشایش و وسعت دادن می‌باشد و نیز عبارت است از جاى باز کردن در مجلس براى دیگران.

فسح در لغت

«فُسْح» به معنای جا گشودن و جا باز كردن است؛ «فَسَحَ‌ له فى المجلس: وسّع و فرّج.»[۱] و «الْفُسْحَة» به معنی وسعت و فراخى می باشد.[۲]

فسح در قرآن و روایات

فُسح در قرآن فقط سه بار در آیه ۱۱ سوره مجادله آمده و در بيان يک وظيفه اخلاقى است که خداوند نحوه نشستن در محضر رسول الله (صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌) را به مؤمنین گوشزد می‌فرماید.

«يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذا قِيلَ لَكُمْ‌ تَفَسَّحُوا فِي الْمَجالِسِ‌ فَافْسَحُوا؛ يَفْسَحِ‌ اللَّهُ لَكُمْ وَ إِذا قِيلَ انْشُزُوا فَانْشُزُوا».[۳] اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! هنگامى كه به شما گفته شود: "مجلس را وسعت بخشيد (جا باز کنید) و به تازه واردها جا دهيد"، وسعت بخشيد، خداوند ابواب رحمت خویش را براى شما وسعت مى‌بخشد و هنگامى كه گفته شود: "برخيزيد"، برخيزيد.[۴]

ظاهر آيه شريفه بيان می‌كند كه مسلمانان در محضر رسول خدا (صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌) طورى مى‌نشستند كه به تازه واردان جا نمى‌ماند، مأمور شدند به ديگران نيز جا بگشايند كه همه از مجلس استفاده كنند؛ چنان‌كه در «مجمع البیان» نقل شده است.[۵]

«تَفَسَّحُوا فِي الْمَجالِسِ‌» يعنى: در مجالس جا باز كنيد تا ديگران نيز بنشينند، «يَفْسَحِ اللَّهُ لَكُمْ‌»، تا خدا براى شما از هر حيث در دنیا و آخرت وسعت بدهد. اينكه بعضى گفته‌اند: تا خدا در بهشت براى شما وسعت دهد، ظاهرا دليلى ندارد و حمل بر عموم، اولى است.

در نهج البلاغه نیز امیرالمؤمنین (علیه السلام) در مقام دعا و تجلیل از روح مقدس پیامبر اسلام عرض مى کند: «اللَّهُمَّ افْسَحْ لَهُ مَفْسَحاً في ظِلِّكَ، وَ اجْزِهِ مُضاعَفاتِ الْخَيْرِ مِنْ فَضْلِكَ»؛[۶] «خدايا در سايه رحمت خود، براى او جايى وسيع مقرر فرما و از فضل و كرم و بزرگواريت پاداش‌هاى نيكو به وى ارزانى دار».

همچنین در مقام موعظه مى فرماید: «معشرَ العباد وَ أَنْتُمْ سَالِمُونَ فِي الصِّحَّةِ قَبْلَ السُّقْمِ وَ فِي‌ الْفُسْحَةِ قَبْلَ الضِّيقِ»؛[۷] «ای مردم شما در سلامت‌ و صحّت هستيد پيش از مرض و در وسعت هستيد پيش از تنگى».

و نیز درباره خوارج می‌فرماید: «الشَّيْطانُ الْمُضِلُّ وَ الاَْنْفُسُ الاَْمّارَةُ بِالسّوءِ، غَرَّتْهُمْ بالاَْمانيِّ، وَ فَسَحَتْ لَهُمْ فی المَعاصيِ»؛[۸] «شیطان و نفس اماره آن‌ها را با آرزوهاى كاذب فريفت و گناهان را بر آن‌ها آسان كرد.»

پانویس

  1. راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۶۳۵؛ جوهری، اسماعیل، الصحاح، ج۱، ص۳۹۱.
  2. طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین، ج۲، ص۳۹۸.
  3. سوره مجادله، ۱۱.
  4. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۵۴۳.
  5. طبرسی، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۳۷۹.
  6. نهج البلاغه، خطبه ۷۲.
  7. نهج البلاغه، خطبه ۱۸۳.
  8. نهج البلاغه، حکمت ۳٢٣.

منابع

قرآن
متن و ترجمه قرآن
اوصاف قرآن (اسامی و صفات قرآن، اعجاز قرآن، عدم تحریف در قرآن)
اجزاء قرآن آیه، سوره، جزء، حزب، حروف مقطعه
ترجمه و تفسیر قرآن تاریخ تفسیر، روشهای تفسیری قرآن، سیاق آیات، اسرائیلیات، تاویل، فهرست تفاسیر شیعه، فهرست تفاسیر اهل سنت، ترجمه های قرآن
علوم قرآنی تاریخ قرآن: نزول قرآن، جمع قرآن، شان نزول، کاتبان وحی، قراء سبعه
دلالت الفاظ قرآن: عام و خاص، مجمل و مبین، مطلق و مقید، محکم و متشابه، مفهوم و منطوق، نص و ظاهر، ناسخ و منسوخ
تلاوت قرآن تجوید، آداب قرائت قرآن، تدبر در قرآن
رده ها: سوره های قرآن * آیات قرآن * واژگان قرآنی * شخصیت های قرآنی * قصه های قرآنی * علوم قرآنی * معارف قرآن
مسابقه از خطبه ۱۱۱ نهج البلاغه