قراء سبعه: تفاوت بین نسخهها
جز (←معرفی قراء سبعه) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{خوب}} | {{خوب}} | ||
| − | + | '''«قُرّاء سبعه»''' هفت نفر از قاریان مشهوری هستند که بین سالهای ۵۰ تا ۱۹۰ هجری میان مسلمین، تعلیم قرائت [[قرآن]] را ریاست و نظارت میکردند. این افراد -که آنها را [[ابوبکر بن مجاهد]] برای اولین بار تعیین نمود- عبارتند از: نافع، ابن کثیر، ابو عمرو، عاصم، حمزه، کسائی، ابن عامر. | |
| − | == معرفی | + | == معرفی قرّاء سبعه == |
=== نافع === | === نافع === | ||
| − | ابوعبدالله نافع بن ابی نعیم مدنی، | + | ابوعبدالله نافع بن ابی نعیم مدنی، مکنّی به «ابو رُویم» می باشد. نافع اصلا از [[اصفهان]] بوده و در [[مدینه]] می زیست و در همانجا (به سال ۱۷۶ یا ۱۶۹ ق) درگذشت. ابن جزری گفته است او قرائت [[قرآن]] را از عده ای که شمارشان به هفتاد نفر می رسد فرا گرفته است.<ref>القراءات و اللهجات، ص ۶۱۲</ref> راویان وی عبارتند از ورش و قالون.<ref>قراء و قرائات هفتگانه قرآن، حسن نجفی، سایت راسخون</ref> قرائت او امروزه در برخی کشورهای مغرب عربی رایج است.<ref>معرفت، علوم قرآنی، ص۲۰</ref> |
===ابن کثیر=== | ===ابن کثیر=== | ||
| − | عبدالله بن کثیر مکی؛ وی از ایرانیانی بود که کسرای [[ایران]] او را با کشتی هایی که به [[یمن]] فرستاده بود برای فتح [[حبشه]] گسیل داشت. ابن کثیر مردی فصیح و بلیغ | + | عبدالله بن کثیر مکی؛ وی از ایرانیانی بود که کسرای [[ایران]] او را با کشتی هایی که به [[یمن]] فرستاده بود برای فتح [[حبشه]] گسیل داشت. ابن کثیر مردی فصیح و بلیغ بود و از جمع [[صحابه]]، [[عبدالله بن زبیر]] و [[انس بن مالک]] را درک کرده بود. روایان وی عبارتند از بِزّی و قنبل.<ref>قراء سبعه، گلستان قرآن، اسفند ۱۳۷۹، شماره ۵۳</ref> |
| − | ===عاصم | + | ===عاصم=== |
| − | عاصم از مردم [[کوفه]] و [[شیعه|شیعی]] است و قرآن را بر [[ابو | + | عاصم بن ابیالنجود کوفی از مردم [[کوفه]] و [[شیعه|شیعی]] است و قرآن را بر [[ابو عبدالرحمن سلمی]] شیعی که از یاران [[امام علی علیه السلام|امیرالمؤمنین علی]] علیه السلام بود قرائت کرد. بنابراین عاصم با یک واسطه راوی قرائت امیرالمؤمنین علیه السلام است. به همین جهت، قاطبه دانشمندان شیعی، قرائت او معتبرترین و فصیح ترین [[قرائات قرآن|قرائات]] به حساب می آورند. |
| − | [[سید محمدباقر موسوی خوانساری|خوانساری]] در کتاب [[روضات الجنات (کتاب)|روضات الجنات]] در شرح احوال عاصم می نویسد: وی پارساترین و پرهیزگارترین | + | [[سید محمدباقر موسوی خوانساری|خوانساری]] در کتاب [[روضات الجنات (کتاب)|روضات الجنات]] در شرح احوال عاصم می نویسد: وی پارساترین و پرهیزگارترین قرّاء و رأی او درستترین آراء در قرائت به شمار می رود. |
| − | |||
| − | + | راویان عاصم عبارتند از: حفص و ابوبکر عیاش.<ref>[https://hawzah.net/fa/Article/View/2251 قراء سبعه، سایت حوزه]</ref> امروزه در اکثر کشورهای اسلامی، قرآن مطابق با «[[قرائت حفص از عاصم|قرائت عاصم به روایت حفص]]» خوانده می شود.<ref>معرفت، علوم قرآنی، ص۲۰</ref> | |
| − | + | ===حمزه=== | |
| − | + | حمزة بن حبیب زیات کوفی، اصلا ایرانی است و زمان [[صحابه]] را درک کرده است. حمزه نیز مانند عاصم [[شیعه|شیعی]] است و قرآن را بر [[امام صادق]] علیه السلام خوانده است. [[شیخ طوسی]] نیز حمزه را از اصحاب امام صادق علیه السلام معرفی کرده. از جمع راویان حمزه خلف و خلاد معروف می باشد.<ref>قراء و قرائات هفتگانه قرآن، حسن نجفی، سایت راسخون</ref> | |
| − | |||
| − | === | + | ===کسائی=== |
| − | + | ابوالحسن کسائی کوفی (م ۱۷۹ یا ۱۸۹ ق) قاری ایرانی است و در «طوس» یا «ری» وفات یافت. ریاست قُرّا و مقام استادی قرائت در [[کوفه]] پس از حمزه به او رسید. وی قرائت را چهار بار از حمزه اخذ کرد. راویان وی عبارتند از: حفص دُوری و ابوالحارث.<ref>فرهنگ نامه علوم قرآن، دفتر تبلیغات اسلامی، ج۱، ص ۳۷۱۶</ref> | |
| − | === | + | ===ابو عمرو=== |
| + | ابوعمرو بن علاء بصری المازنی (۷۰-۱۵۴ ق) ایرانی است، و میان قرّاء سبعه از لحاظ کثرت استادان و شیوخ قرائت، کسی به پایه او نمیرسد. وی قرآن را در مناطق مختلفی مانند [[مکه]] و [[مدینه]] و [[بصره]] و [[کوفه]] بر استادان زیادی قرائت کرد. [[سید حسن صدر]]، ابو عمرو را [[شیعه]] می داند. راویان قرائت وی عبارتند از: دُوری و سوسی.<ref>فرهنگ نامه علوم قرآن، دفتر تبلیغات اسلامی، ج۱، ص۳۶۷۳</ref> | ||
| − | + | ===ابن عامر=== | |
| + | |||
| + | ابن عامر دمشقی در زمان [[عمر بن عبدالعزیز]] و قبل و بعد از آن، امام جماعت [[مسجد اموی دمشق|مسجد دمشق]] (جامع اموی) و قاضی و پیشوای آن دیار بوده و از معمّرین قراء سبعه به شمار می رود.<ref>فرهنگ نامه علوم قرآن، دفتر تبلیغات اسلامی، ج۱، ص۳۶۶۹</ref> ابن عامر در سال ۱۱۸ هجری از دنیا رفت و از آنجا که ظاهرا ولادتش در سال ۸ قمری بوده،<ref>دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، ج۴، مدخل ابن عامر از احمد پاکتچی</ref> به هنگام وفات ۱۱۰ سال داشته است. از بین راویان قرائت ابن عامر، هشام و ابن ذکوان شهرت دارند که هر دو قرائت ابن عامر را با يك واسطه از يحيى فراگرفته اند.<ref>همان.</ref> | ||
{| class="toccolours" align="center" border="1" cellpadding="4" cellspacing="0" style="float:center;" | {| class="toccolours" align="center" border="1" cellpadding="4" cellspacing="0" style="float:center;" | ||
| سطر ۷۷: | سطر ۷۸: | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
| − | + | {{قرآن}} | |
| − | |||
[[رده:قرآن]] | [[رده:قرآن]] | ||
[[رده:قراءات قرآن]] | [[رده:قراءات قرآن]] | ||
| + | [[رده:قاریان قرآن]] | ||
{{سنجش کیفی | {{سنجش کیفی | ||
|سنجش=نشده | |سنجش=نشده | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۱:۳۶
«قُرّاء سبعه» هفت نفر از قاریان مشهوری هستند که بین سالهای ۵۰ تا ۱۹۰ هجری میان مسلمین، تعلیم قرائت قرآن را ریاست و نظارت میکردند. این افراد -که آنها را ابوبکر بن مجاهد برای اولین بار تعیین نمود- عبارتند از: نافع، ابن کثیر، ابو عمرو، عاصم، حمزه، کسائی، ابن عامر.
محتویات
معرفی قرّاء سبعه
نافع
ابوعبدالله نافع بن ابی نعیم مدنی، مکنّی به «ابو رُویم» می باشد. نافع اصلا از اصفهان بوده و در مدینه می زیست و در همانجا (به سال ۱۷۶ یا ۱۶۹ ق) درگذشت. ابن جزری گفته است او قرائت قرآن را از عده ای که شمارشان به هفتاد نفر می رسد فرا گرفته است.[۱] راویان وی عبارتند از ورش و قالون.[۲] قرائت او امروزه در برخی کشورهای مغرب عربی رایج است.[۳]
ابن کثیر
عبدالله بن کثیر مکی؛ وی از ایرانیانی بود که کسرای ایران او را با کشتی هایی که به یمن فرستاده بود برای فتح حبشه گسیل داشت. ابن کثیر مردی فصیح و بلیغ بود و از جمع صحابه، عبدالله بن زبیر و انس بن مالک را درک کرده بود. روایان وی عبارتند از بِزّی و قنبل.[۴]
عاصم
عاصم بن ابیالنجود کوفی از مردم کوفه و شیعی است و قرآن را بر ابو عبدالرحمن سلمی شیعی که از یاران امیرالمؤمنین علی علیه السلام بود قرائت کرد. بنابراین عاصم با یک واسطه راوی قرائت امیرالمؤمنین علیه السلام است. به همین جهت، قاطبه دانشمندان شیعی، قرائت او معتبرترین و فصیح ترین قرائات به حساب می آورند.
خوانساری در کتاب روضات الجنات در شرح احوال عاصم می نویسد: وی پارساترین و پرهیزگارترین قرّاء و رأی او درستترین آراء در قرائت به شمار می رود.
راویان عاصم عبارتند از: حفص و ابوبکر عیاش.[۵] امروزه در اکثر کشورهای اسلامی، قرآن مطابق با «قرائت عاصم به روایت حفص» خوانده می شود.[۶]
حمزه
حمزة بن حبیب زیات کوفی، اصلا ایرانی است و زمان صحابه را درک کرده است. حمزه نیز مانند عاصم شیعی است و قرآن را بر امام صادق علیه السلام خوانده است. شیخ طوسی نیز حمزه را از اصحاب امام صادق علیه السلام معرفی کرده. از جمع راویان حمزه خلف و خلاد معروف می باشد.[۷]
کسائی
ابوالحسن کسائی کوفی (م ۱۷۹ یا ۱۸۹ ق) قاری ایرانی است و در «طوس» یا «ری» وفات یافت. ریاست قُرّا و مقام استادی قرائت در کوفه پس از حمزه به او رسید. وی قرائت را چهار بار از حمزه اخذ کرد. راویان وی عبارتند از: حفص دُوری و ابوالحارث.[۸]
ابو عمرو
ابوعمرو بن علاء بصری المازنی (۷۰-۱۵۴ ق) ایرانی است، و میان قرّاء سبعه از لحاظ کثرت استادان و شیوخ قرائت، کسی به پایه او نمیرسد. وی قرآن را در مناطق مختلفی مانند مکه و مدینه و بصره و کوفه بر استادان زیادی قرائت کرد. سید حسن صدر، ابو عمرو را شیعه می داند. راویان قرائت وی عبارتند از: دُوری و سوسی.[۹]
ابن عامر
ابن عامر دمشقی در زمان عمر بن عبدالعزیز و قبل و بعد از آن، امام جماعت مسجد دمشق (جامع اموی) و قاضی و پیشوای آن دیار بوده و از معمّرین قراء سبعه به شمار می رود.[۱۰] ابن عامر در سال ۱۱۸ هجری از دنیا رفت و از آنجا که ظاهرا ولادتش در سال ۸ قمری بوده،[۱۱] به هنگام وفات ۱۱۰ سال داشته است. از بین راویان قرائت ابن عامر، هشام و ابن ذکوان شهرت دارند که هر دو قرائت ابن عامر را با يك واسطه از يحيى فراگرفته اند.[۱۲]
| قاری | شهر قاری | راویان | |
| ابن عامر | شام | هشام بن عامر
ابن ذکوان | |
| ابن کثیر | مکه | بزَی
قنبل | |
| عاصم | کوفه | حفص بن سلیمان
ابوبکر بن عیاش | |
| ابوعمرو | بصره | دوری
سوسی | |
| حمزه | کوفه | خلف
خلاد | |
| نافع | مدینه | قالون
ورش | |
| کسائی | کوفه | لیث
دوری | |
پانویس
- ↑ القراءات و اللهجات، ص ۶۱۲
- ↑ قراء و قرائات هفتگانه قرآن، حسن نجفی، سایت راسخون
- ↑ معرفت، علوم قرآنی، ص۲۰
- ↑ قراء سبعه، گلستان قرآن، اسفند ۱۳۷۹، شماره ۵۳
- ↑ قراء سبعه، سایت حوزه
- ↑ معرفت، علوم قرآنی، ص۲۰
- ↑ قراء و قرائات هفتگانه قرآن، حسن نجفی، سایت راسخون
- ↑ فرهنگ نامه علوم قرآن، دفتر تبلیغات اسلامی، ج۱، ص ۳۷۱۶
- ↑ فرهنگ نامه علوم قرآن، دفتر تبلیغات اسلامی، ج۱، ص۳۶۷۳
- ↑ فرهنگ نامه علوم قرآن، دفتر تبلیغات اسلامی، ج۱، ص۳۶۶۹
- ↑ دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، ج۴، مدخل ابن عامر از احمد پاکتچی
- ↑ همان.
