قاسطین: تفاوت بین نسخهها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| (۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{متوسط}} | {{متوسط}} | ||
| − | + | کلمه «قاسِطین» - به معناى ستمگران حقستیز - لقب گروهى از دشمنان [[امام علی]] علیهالسلام است که سرکرده آن، [[معاویه|معاویة بن ابىسفیان]] بود. او سالها پیش به حکومت [[شام]] رسیده و سخت بدین حکومت دلبسته بود و از آن رو که امام على علیه السلام حکومت کسى چون او را بر مسلمانان روا نمىدانست، به مخالفت با امام علیهالسلام برخاست. | |
| − | معاویه خونخواهى [[عثمان بن عفان | + | معاویه خونخواهى [[عثمان بن عفان]] را بهانه کرد و جنگى علیه امام على علیه السلام راه انداخت. این جنگ که به «[[جنگ صفین]]» مشهور است، در [[شوال]] سال ۳۶ ق. آغاز گشت و تا سال ۳۷ ق. ادامه یافت. سرانجام، نشانههاى شکست کامل در لشکر معاویه هویدا گشت؛ امّا [[عمرو بن عاص]] نیرنگى زد و لشکر را از شکست رهانید. او [[قرآن|قرآنها]] را بر نیزه کرد و گفت که خدا و قرآن باید میان دو لشکر داورى کنند. عدهاى از لشکریان امام علیه السلام نیز فریب خوردند و خواهان آتشبس شدند. |
| − | امام على علیه السلام بدانان فرمود که این نیرنگ است و سپاه شام پیرو قرآن نیست؛ امّا لشکریان و از جمله [[اشعث بن قیس|اشعث بن قیس کندى]]، نپذیرفتند و امام علیه السلام را مجبور کردند که از نبرد بازایستد و تن به «[[حکمیت]]» دهد. بدین سان، جنگ صفین - که کشتگان فراوانى بر جاى نهاد - بدون نتیجه پایان یافت. | + | امام على علیه السلام بدانان فرمود که این نیرنگ است و سپاه شام پیرو قرآن نیست؛ امّا لشکریان و از جمله [[اشعث بن قیس|اشعث بن قیس کندى]]، نپذیرفتند و امام علیه السلام را مجبور کردند که از نبرد بازایستد و تن به «[[حکمیت]]» دهد. بدین سان، جنگ صفین - که کشتگان فراوانى بر جاى نهاد - بدون نتیجه پایان یافت.<ref>جمعی از نویسندگان، فرهنگ شیعه، ج1، ص ۹۶.</ref> |
| + | عنوان «قاسطین» برگرفته از [[حدیث|حدیثی]] از [[پیامبر اکرم]] صلی الله علیه وآله است که خطاب به [[حضرت علی]] علیهالسلام فرمودند: «ستُقاتل بعدی الناکثین و القاسطین و المارقین؛ پس از من با [[ناکثین]] و '''قاسطین''' و [[مارقین]] خواهی جنگید».<ref>ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱، ص ۲۰۱.</ref> و در همین راستا، امام علی علیهالسلام هنگام روبرویی با سپاه [[شام]] میفرماید: «پیامبر خدا(ص) به من دستور داد که با ناکثین بجنگم و من این کار را انجام دادم و فرمان داد تا با قاسطین بجنگم که شما مصداقش هستید، اما در مورد مارقین نمیدانم که چه وقتی نوبت آنان خواهد شد».<ref>ابن اعثم کوفى، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج۳، ص۷۷؛ نصر بن مزاحم منقرى، وقعة صفین، ۱۳۸۲ق، ص ۳۳۸.</ref> | ||
| + | ==پانویس== | ||
| + | {{پانویس}} | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| + | *شرح نهج البلاغة، ابن ابیالحدید، قم، کتابخانه آیة الله مرعشی نجفی، چاپ اول، ۱۴۰۴ق. | ||
| + | *الفتوح، ابن اعثم کوفى، تحقیق على شیرى، بیروت، دارالأضواء، چاپ اول، ۱۴۱۱ق. | ||
| + | *[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، جمعی از نویسندگان. | ||
| + | *نصر بن مزاحم منقرى، وقعة صفین، قاهره، المؤسسة العربیة الحدیثه، چاپ دوم، ۱۳۸۲ق. | ||
| − | * | + | == پیوندها== |
| + | * [[ناکثین]] | ||
| + | * [[مارقین]] | ||
| + | * [[جنگ صفین]] | ||
| + | {{شناختنامه امام علی (ع)}} | ||
| + | [[رده:دشمنان امام علی علیه السلام]][[رده:تاریخ اسلام]] | ||
| + | [[رده:مقاله های مرتبط به دانشنامه]] | ||
| − | + | {{سنجش کیفی | |
| − | + | |سنجش=شده | |
| + | |شناسه= ضعیف | ||
| + | |عنوان بندی مناسب= ضعیف | ||
| + | |کفایت منابع و پی نوشت ها= ضعیف | ||
| + | |رعایت سطح مخاطب عام= خوب | ||
| + | |رعایت ادبیات دانشنامه ای= خوب | ||
| + | |جامعیت= خوب | ||
| + | |رعایت اختصار= خوب | ||
| + | |سیر منطقی= خوب | ||
| + | |کیفیت پژوهش= خوب | ||
| + | |رده= دارد | ||
| + | }} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ ژوئن ۲۰۲۵، ساعت ۱۶:۵۹
کلمه «قاسِطین» - به معناى ستمگران حقستیز - لقب گروهى از دشمنان امام علی علیهالسلام است که سرکرده آن، معاویة بن ابىسفیان بود. او سالها پیش به حکومت شام رسیده و سخت بدین حکومت دلبسته بود و از آن رو که امام على علیه السلام حکومت کسى چون او را بر مسلمانان روا نمىدانست، به مخالفت با امام علیهالسلام برخاست.
معاویه خونخواهى عثمان بن عفان را بهانه کرد و جنگى علیه امام على علیه السلام راه انداخت. این جنگ که به «جنگ صفین» مشهور است، در شوال سال ۳۶ ق. آغاز گشت و تا سال ۳۷ ق. ادامه یافت. سرانجام، نشانههاى شکست کامل در لشکر معاویه هویدا گشت؛ امّا عمرو بن عاص نیرنگى زد و لشکر را از شکست رهانید. او قرآنها را بر نیزه کرد و گفت که خدا و قرآن باید میان دو لشکر داورى کنند. عدهاى از لشکریان امام علیه السلام نیز فریب خوردند و خواهان آتشبس شدند.
امام على علیه السلام بدانان فرمود که این نیرنگ است و سپاه شام پیرو قرآن نیست؛ امّا لشکریان و از جمله اشعث بن قیس کندى، نپذیرفتند و امام علیه السلام را مجبور کردند که از نبرد بازایستد و تن به «حکمیت» دهد. بدین سان، جنگ صفین - که کشتگان فراوانى بر جاى نهاد - بدون نتیجه پایان یافت.[۱]
عنوان «قاسطین» برگرفته از حدیثی از پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله است که خطاب به حضرت علی علیهالسلام فرمودند: «ستُقاتل بعدی الناکثین و القاسطین و المارقین؛ پس از من با ناکثین و قاسطین و مارقین خواهی جنگید».[۲] و در همین راستا، امام علی علیهالسلام هنگام روبرویی با سپاه شام میفرماید: «پیامبر خدا(ص) به من دستور داد که با ناکثین بجنگم و من این کار را انجام دادم و فرمان داد تا با قاسطین بجنگم که شما مصداقش هستید، اما در مورد مارقین نمیدانم که چه وقتی نوبت آنان خواهد شد».[۳]
پانویس
منابع
- شرح نهج البلاغة، ابن ابیالحدید، قم، کتابخانه آیة الله مرعشی نجفی، چاپ اول، ۱۴۰۴ق.
- الفتوح، ابن اعثم کوفى، تحقیق على شیرى، بیروت، دارالأضواء، چاپ اول، ۱۴۱۱ق.
- فرهنگ شیعه، جمعی از نویسندگان.
- نصر بن مزاحم منقرى، وقعة صفین، قاهره، المؤسسة العربیة الحدیثه، چاپ دوم، ۱۳۸۲ق.
پیوندها
