آیه عزت: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(تعیین رده و ویرایش جزیی متن)
 
جز (مهدی موسوی صفحهٔ آيه عزت را به آیه عزت منتقل کرد)
 
(۷ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
===آیه عرش===
+
بنا به روایتی، [[پیامبر]] صلى الله علیه وآله به [[صحابه|اصحاب]] خود فرمود: «علیکم بآیة العِزّ؛ بر شما باد به (تأمّل یا کثرت قرائت) آیة العِزّ». پرسیدند: آیة العزّ چیست؟ پیامبر این [[آیه]] را [[تلاوت قرآن|تلاوت]] فرمود:
 +
{{قرآن در قاب|«وَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يَتَّخِذْ وَلَدًا وَلَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ وَلَمْ يَكُنْ لَهُ وَلِيٌّ مِنَ الذُّلِّ ۖ وَكَبِّرْهُ تَكْبِيرًا»<ref> الدرّالمنثور، ج‌ ۵‌، ص‌ ۳۵۲.</ref> |سوره=17|آیه= 111|ترجمه=و بگو: همه ستایش ها ویژه خداست که نه فرزندی گرفته و نه در فرمانروایی شریکی دارد و نه او را به سبب ناتوانی و ذلت یار و یاوری است. و او را بسیار بزرگ شمار.}}
  
بنا به نقلى، پیامبر صلى الله علیه و آله فرمود: علیكم بآیة العِزّ == بر شما باد به (تأمّل یا كثرت قرائت) آیه عز. پرسیدند: ما آیة العزّ؟ فرمود: «و‌قُلِ الحَمدُلِلّهِ الّذِى لَم یَتّخِذ وَلدًا ولَم یَكُن لَه شَریكٌ فِى‌المُلكِ ولَم یَكُن لَه وَلىٌّ مِن الذُّلِّ و كَبّرهُ تَكبِیرًا».<ref> الدرّالمنثور، ج‌ 5‌، ص‌ 352.</ref> ([[سوره اسراء]]/17،111)
+
آیه فوق به نفى اعتقاد انحرافى [[مسیحیت|مسیحیان]] و [[یهود|یهودیان]] ناظر است که معتقد بودند: [[خدا]] فرزند دارد و مشرکان عرب که براى او شریک مى‌پنداشتند و ستاره‌پرستان و مجوس که براى او ولى و حامى قائل بودند و مى‌گفتند: اگر اولیاى خدا نبودند، خدا ذلیل و ناتوان بود.<ref> مجمع‌البیان، ج‌ ۶‌، ص‌ ۶۸۹‌؛ روض‌الجنان، ج‌ ۱۲، ص‌ ۳۰۲.</ref>
  
این آیه به نفى اعتقاد انحرافى مسیحیان و یهودیان ناظر است كه معتقد بودند: خدا فرزند دارد و مشركان عرب كه براى او شریك مى‌پنداشتند و ستاره‌پرستان و مجوس كه براى او ولى و حامى قائل بودند و مى‌گفتند: اگر اولیاى خدا نبودند، خدا ذلیل و ناتوان بود.<ref> مجمع‌البیان، ج‌ 6‌، ص‌ 689‌؛ روض‌الجنان، ج‌ 12، ص‌ 302.</ref>
+
[[شیخ طوسى]] از قول محمد بن کعب القرظى می گوید: [[یهود]] و [[مسیحیت|نصارى]] مى گفتند، خداوند از براى خویش فرزند انتخاب کرده است و مشرکین عرب مى گفتند: «لبّیک اللّهمّ لبّیک، لبّیک لاشریک لک الّا شریک هو لک»، و صابئین و مجوس مى گفتند: اگر اولیاء و دوستان خدا نبودند هر آینه خداوند به خوارى مى افتاد؛ سپس براى رد عقاید آنان این آیه نازل گردید.<ref> طبرى در جامع البیان نیز این روایت را از محمد بن کعب القرظى روایت نموده است.</ref>
  
همان گونه كه گفته شد، این آیه به وسیله شخص رسول صلى الله علیه و آله نام‌گذارى شده است. بنا به نقلى، هنگامى كه كودكان و فرزندان بنى ‌عبدالمطلب زبان به سخن مى‌گشودند، [[رسول ‌خدا]] صلى الله علیه و آله این آیه را به آنان مى‌آموخت و نیز در خبر است كه اگر بنده بگوید: اللّه‌اكبر، ثواب آن بیشتر است از دنیا و آنچه در آن است.<ref> روض الجنان، ج‌ 12، ص‌ 302؛ مجمع البیان، ج‌ 6‌، ص‌ 689‌؛ الكشّاف، ج‌ 2، ص‌ 70.</ref>
+
همان گونه که گفته شد، این آیه به وسیله شخص [[رسول ‌خدا]] صلى الله علیه وآله نام‌گذارى شده است. بنا به نقلى، هنگامى که کودکان و فرزندان بنى ‌[[عبدالمطلب]] زبان به سخن مى‌گشودند، پیامبر صلى الله علیه وآله این آیه را به آنان مى‌آموخت. و نیز در خبر است که اگر بنده بگوید: اللّه‌ اکبر، [[ثواب]] آن بیشتر است از دنیا و آنچه در آن است.<ref> روض الجنان، ج‌ ۱۲، ص‌ ۳۰۲؛ مجمع البیان، ج‌ ۶‌، ص‌ ۶۸۹‌؛ تفسیر الکشّاف، ج‌۲، ص‌۷۰.</ref>
 +
 
 +
==پانویس==
 +
<references/>
  
==پانویس ==
 
<references />
 
 
==منابع==
 
==منابع==
 
+
*[[دائرة المعارف قرآن کریم]]، علی خراسانی، ج۱، ص۳۹۴.
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد  1، ص 394
+
*[[نمونه بینات در شأن نزول آیات]]، محمدباقر محقق،‌ ص ۵۱۵.
 +
{{قرآن}}
 
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]]
 
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]]
 +
[[رده:آیات سوره اسراء]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۴ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۰۹

بنا به روایتی، پیامبر صلى الله علیه وآله به اصحاب خود فرمود: «علیکم بآیة العِزّ؛ بر شما باد به (تأمّل یا کثرت قرائت) آیة العِزّ». پرسیدند: آیة العزّ چیست؟ پیامبر این آیه را تلاوت فرمود:

مشاهده آیه در سوره

«وَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يَتَّخِذْ وَلَدًا وَلَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ وَلَمْ يَكُنْ لَهُ وَلِيٌّ مِنَ الذُّلِّ ۖ وَكَبِّرْهُ تَكْبِيرًا»[۱]

و بگو: همه ستایش ها ویژه خداست که نه فرزندی گرفته و نه در فرمانروایی شریکی دارد و نه او را به سبب ناتوانی و ذلت یار و یاوری است. و او را بسیار بزرگ شمار.

مشاهده آیه در سوره


آیه فوق به نفى اعتقاد انحرافى مسیحیان و یهودیان ناظر است که معتقد بودند: خدا فرزند دارد و مشرکان عرب که براى او شریک مى‌پنداشتند و ستاره‌پرستان و مجوس که براى او ولى و حامى قائل بودند و مى‌گفتند: اگر اولیاى خدا نبودند، خدا ذلیل و ناتوان بود.[۲]

شیخ طوسى از قول محمد بن کعب القرظى می گوید: یهود و نصارى مى گفتند، خداوند از براى خویش فرزند انتخاب کرده است و مشرکین عرب مى گفتند: «لبّیک اللّهمّ لبّیک، لبّیک لاشریک لک الّا شریک هو لک»، و صابئین و مجوس مى گفتند: اگر اولیاء و دوستان خدا نبودند هر آینه خداوند به خوارى مى افتاد؛ سپس براى رد عقاید آنان این آیه نازل گردید.[۳]

همان گونه که گفته شد، این آیه به وسیله شخص رسول ‌خدا صلى الله علیه وآله نام‌گذارى شده است. بنا به نقلى، هنگامى که کودکان و فرزندان بنى ‌عبدالمطلب زبان به سخن مى‌گشودند، پیامبر صلى الله علیه وآله این آیه را به آنان مى‌آموخت. و نیز در خبر است که اگر بنده بگوید: اللّه‌ اکبر، ثواب آن بیشتر است از دنیا و آنچه در آن است.[۴]

پانویس

  1. الدرّالمنثور، ج‌ ۵‌، ص‌ ۳۵۲.
  2. مجمع‌البیان، ج‌ ۶‌، ص‌ ۶۸۹‌؛ روض‌الجنان، ج‌ ۱۲، ص‌ ۳۰۲.
  3. طبرى در جامع البیان نیز این روایت را از محمد بن کعب القرظى روایت نموده است.
  4. روض الجنان، ج‌ ۱۲، ص‌ ۳۰۲؛ مجمع البیان، ج‌ ۶‌، ص‌ ۶۸۹‌؛ تفسیر الکشّاف، ج‌۲، ص‌۷۰.

منابع

قرآن
متن و ترجمه قرآن
اوصاف قرآن (اسامی و صفات قرآن، اعجاز قرآن، عدم تحریف در قرآن)
اجزاء قرآن آیه، سوره، جزء، حزب، حروف مقطعه
ترجمه و تفسیر قرآن تاریخ تفسیر، روشهای تفسیری قرآن، سیاق آیات، اسرائیلیات، تاویل، فهرست تفاسیر شیعه، فهرست تفاسیر اهل سنت، ترجمه های قرآن
علوم قرآنی تاریخ قرآن: نزول قرآن، جمع قرآن، شان نزول، کاتبان وحی، قراء سبعه
دلالت الفاظ قرآن: عام و خاص، مجمل و مبین، مطلق و مقید، محکم و متشابه، مفهوم و منطوق، نص و ظاهر، ناسخ و منسوخ
تلاوت قرآن تجوید، آداب قرائت قرآن، تدبر در قرآن
رده ها: سوره های قرآن * آیات قرآن * واژگان قرآنی * شخصیت های قرآنی * قصه های قرآنی * علوم قرآنی * معارف قرآن