آیه اذن جهاد: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (مهدی موسوی صفحهٔ آيه اذن جهاد را به آیه اذن جهاد منتقل کرد)
 
(۲ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
آیه 39 [[سوره حج]]/ 22 را «آیه اذن جهاد» نام نهاده اند.<ref> احكام القرآن، ابن العربى، ج 1، ص 102.</ref> برخى آن را آیه اذن فى القتال<ref> همان.</ref> و برخى آیه جهاد<ref> الناسخ والمنسوخ فى القرآن، نحّاس، ص 132.</ref> نامیده اند؛ زیرا مسلمانان پس از تحمل آزار و شكنجه ها و تحمیل جنگ بر آنان، براى نخستین بار با نزول این آیه در [[مدینه]] اجازه یافتند با مشركان بجنگند:
+
آیه 39 [[سوره حج]] را «آیه اذن جهاد» نام نهاده‌اند.<ref> احكام القرآن، ابن العربى، ج 1، ص 102.</ref> برخى آن را «آیه اذن فى القتال»<ref> همان.</ref> و برخى «آیه جهاد»<ref> الناسخ والمنسوخ فى القرآن، نحّاس، ص 132.</ref> نامیده اند؛ زیرا مسلمانان پس از تحمل آزار و شكنجه ها و تحمیل جنگ بر آنان، براى نخستین بار با نزول این [[آیه]] در [[مدینه]] اجازه یافتند با مشركان بجنگند.
  
{{قرآن در قاب|«أُذِنَ لِلَّذِينَ يُقَاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا وَإِنَّ اللَّهَ عَلَى نَصْرِهِمْ لَقَدِيرٌ»|سوره=22|آیه=39}}
+
{{قرآن در قاب|«أُذِنَ لِلَّذِينَ يُقَاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا وَإِنَّ اللَّهَ عَلَى نَصْرِهِمْ لَقَدِيرٌ»|ترجمه=به کسانی که [ستمکارانه] مورد جنگ و هجوم قرار می گیرند، چون به آنان ستم شده اذن جنگ داده شده، مسلماً خدا بر یاری دادن آنان تواناست.|سوره=22|آیه=39}}
  
در شأن نزول این آیه آورده اند كه مسلمانان همواره در [[مكه]] مورد آزار مشركان قرار مى گرفتند و بارها مجروح و كتك خورده، نزد پیامبر صلى الله علیه و آله شكایت مى بردند و حضرت، آن ها را به صبر دعوت كرده، مى فرمود: هنوز به جنگ مأمور نشده ام تا این كه به [[مدینه]] هجرت كرد و براى نخستین بار این آیه فرود آمد و اجازه جنگ صادر شد.<ref> مجمع البیان، ج 7، ص 138؛ اسباب النزول، واحدى، ص 258.</ref>
+
در [[شأن نزول]] این آیه آورده اند كه مسلمانان همواره در [[مكه]] مورد آزار مشركان قرار مى گرفتند و بارها مجروح و كتك خورده، نزد [[پیامبر]] صلى الله علیه وآله شكایت مى بردند و آن حضرت، آنها را به صبر دعوت كرده و مى فرمود: هنوز به جنگ مأمور نشده ام؛ تا این كه به [[مدینه]] هجرت كرد و براى نخستین بار این آیه درباره قتال فرود آمد و اجازه جنگ صادر شد.<ref> مجمع البیان، ج 7، ص 138؛ اسباب النزول، واحدى، ص 258.</ref>
  
 +
[[شیخ طوسى]] گوید: این آیه درباره [[مهاجرین]] نازل شده که اهل مکه آن‌ها را از وطن خویش بیرون کرده بودند و وقتى که قوى شدند، خداوند آن‌ها را به [[جهاد]] امر نمود.
 
==پانویس==
 
==پانویس==
 
<references/>
 
<references/>
  
 
==منابع==
 
==منابع==
* علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد1، ص368.
+
* [[دائرة المعارف قرآن کریم]]، علی خراسانی، ج1، ص368.
 +
*[[نمونه بینات در شأن نزول آیات]]، محمدباقر محقق،‌ ص403.
 +
==پیوند==
 +
*[[آیه 39 سوره حج|مشاهده ترجمه و تفسیر آیه]]
  
 
{{قرآن}}
 
{{قرآن}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۱ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۵۸

آیه 39 سوره حج را «آیه اذن جهاد» نام نهاده‌اند.[۱] برخى آن را «آیه اذن فى القتال»[۲] و برخى «آیه جهاد»[۳] نامیده اند؛ زیرا مسلمانان پس از تحمل آزار و شكنجه ها و تحمیل جنگ بر آنان، براى نخستین بار با نزول این آیه در مدینه اجازه یافتند با مشركان بجنگند.

مشاهده آیه در سوره

«أُذِنَ لِلَّذِينَ يُقَاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا وَإِنَّ اللَّهَ عَلَى نَصْرِهِمْ لَقَدِيرٌ»

به کسانی که [ستمکارانه] مورد جنگ و هجوم قرار می گیرند، چون به آنان ستم شده اذن جنگ داده شده، مسلماً خدا بر یاری دادن آنان تواناست.

مشاهده آیه در سوره


در شأن نزول این آیه آورده اند كه مسلمانان همواره در مكه مورد آزار مشركان قرار مى گرفتند و بارها مجروح و كتك خورده، نزد پیامبر صلى الله علیه وآله شكایت مى بردند و آن حضرت، آنها را به صبر دعوت كرده و مى فرمود: هنوز به جنگ مأمور نشده ام؛ تا این كه به مدینه هجرت كرد و براى نخستین بار این آیه درباره قتال فرود آمد و اجازه جنگ صادر شد.[۴]

شیخ طوسى گوید: این آیه درباره مهاجرین نازل شده که اهل مکه آن‌ها را از وطن خویش بیرون کرده بودند و وقتى که قوى شدند، خداوند آن‌ها را به جهاد امر نمود.

پانویس

  1. احكام القرآن، ابن العربى، ج 1، ص 102.
  2. همان.
  3. الناسخ والمنسوخ فى القرآن، نحّاس، ص 132.
  4. مجمع البیان، ج 7، ص 138؛ اسباب النزول، واحدى، ص 258.

منابع

پیوند

قرآن
متن و ترجمه قرآن
اوصاف قرآن (اسامی و صفات قرآن، اعجاز قرآن، عدم تحریف در قرآن)
اجزاء قرآن آیه، سوره، جزء، حزب، حروف مقطعه
ترجمه و تفسیر قرآن تاریخ تفسیر، روشهای تفسیری قرآن، سیاق آیات، اسرائیلیات، تاویل، فهرست تفاسیر شیعه، فهرست تفاسیر اهل سنت، ترجمه های قرآن
علوم قرآنی تاریخ قرآن: نزول قرآن، جمع قرآن، شان نزول، کاتبان وحی، قراء سبعه
دلالت الفاظ قرآن: عام و خاص، مجمل و مبین، مطلق و مقید، محکم و متشابه، مفهوم و منطوق، نص و ظاهر، ناسخ و منسوخ
تلاوت قرآن تجوید، آداب قرائت قرآن، تدبر در قرآن
رده ها: سوره های قرآن * آیات قرآن * واژگان قرآنی * شخصیت های قرآنی * قصه های قرآنی * علوم قرآنی * معارف قرآن