منابع و پی نوشتهای ضعیف
جامعیت مقاله رعایت نشده است
مقاله بدون شناسه یا دارای شناسه ضعیف است
عنوان بندی ضعیف
مقاله مورد سنجش قرار گرفته است

کاربر:سید مهدی خدایی/یادداشت: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(عصمت لازمه ی امامت)
سطر ۶: سطر ۶:
  
 
==اهمیت آیه==
 
==اهمیت آیه==
ارتباط این آیه شریفه با مباحث زیربنایی اعتقادی مانند «عصمت امام» و «مقام امامت» موجب پیدایش مباحث گسترده میان متکلمان مسلمان شده است. شیعیان در کنار [[آیه تطهیر]] و [[آیه ولایت]] و... با استناد به این آیه عصمت را شرط امامت و پیشوایی جامعه و[[امامت]] را یک مقام و منسب الهی و بالاتر از مقام [[نبوت]] دانسته اند.   
+
ارتباط این آیه شریفه با مباحث زیربنایی اعتقادی مانند «[[عصمت|عصمت امام]]» و «مقام امامت» موجب پیدایش مباحث گسترده میان متکلمان مسلمان شده است. شیعیان در کنار [[آیه تطهیر]] و [[آیه ولایت]] و... با استناد به این آیه عصمت را شرط امامت و پیشوایی جامعه و[[امامت]] را یک مقام و منسب الهی و بالاتر از مقام [[نبوت]] دانسته اند.   
  
 
==منظور از «کلمات» در روایات==
 
==منظور از «کلمات» در روایات==

نسخهٔ ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۲۷

آیه 124 سوره بقره است که چون بحث امامت حضرت ابراهیم علیه السلام را مطرح نموده است و از آن نظر قرآن در مسائل مربوط به بحث امامت استخراج می شود به آیه امامت شهرت پیدا کرده است.

مشاهده آیه در سوره

«وَ إِذِ ابْتَلى‌ إِبْراهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِماتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قالَ إِنِّي جاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِماماً قالَ وَ مِنْ ذُرِّيَّتِي قالَ لايَنالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ»

مشاهده آیه در سوره


ترجمه آیه

و (به ياد آر) هنگامى كه خدا ابراهيم را به امورى امتحان فرمود و او همه را به جاى آورد، خدا به او گفت: من تو را به پيشوايى خلق برگزينم، ابراهيم عرض كرد: به فرزندان من چه؟ فرمود: (اگر شايسته باشند مى ‌دهم، زيرا) عهد من به مردم ستمكار نخواهد رسيد.

اهمیت آیه

ارتباط این آیه شریفه با مباحث زیربنایی اعتقادی مانند «عصمت امام» و «مقام امامت» موجب پیدایش مباحث گسترده میان متکلمان مسلمان شده است. شیعیان در کنار آیه تطهیر و آیه ولایت و... با استناد به این آیه عصمت را شرط امامت و پیشوایی جامعه وامامت را یک مقام و منسب الهی و بالاتر از مقام نبوت دانسته اند.

منظور از «کلمات» در روایات

امام صادق علیه السلام در پاسخ به سوال مفضل بن عمر پیرامون معنی «کلمات» در این آیه ی شریفه با اشاره به آیه 37 سوره بقره: « فَتَلَقَّىٰ آدَمُ مِنْ رَبِّهِ كَلِمَاتٍ فَتَابَ عَلَيْهِ ۚ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ» می فرمایند :«همان كلماتى است كه آدم آن را از پروردگارش دريافت كرد و بر زبان جارى نمود و خداوند توبه ‏اش را پذيرفت. سپس در توضیح چیستی این کلمات می فرمایند: و آن اين كلمات است كه گفت: «أسألك بحقّ‏ محمّد و عليّ و فاطمة و الحسن و الحسين إلّا تبت عليّ»[۱] یعنی «پروردگارا از تو مسألت مينمايم كه بحق محمّد و على و فاطمه و حسن و حسين عليهم السلام توبه مرا بپذير»

دلالت های آیه

از این آیه شریفه استفاده می شود

مقام امامت بالاتر از نبوت

بر اساس این آیه شریفه ابراهیم علیه السلام که دارای مقام نبوت است پس از عبور پیروزمندانه از آزمون های الهی به مقام امامت می رسد: «وَإِذِ ابْتَلَى إِبْرَاهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا»؛«هنگامى كه خدا ابراهيم را به امورى امتحان فرمود و او همه را به جاى آورد، خدا به او گفت: من تو را به امامت برگزينم» در روایتی از امام رضا علیه السلام آمده است: «خداوند ابراهيم خليل عليه السّلام را پس از نبوّت و خلّت در مرحلۀ سوم بدان مخصوص ساخت و فضيلتى است كه او را به آن مشرّف گردانيد و ذكر او را بدان وسيله بلند گردانيد پس خداى عزّ و جلّ فرمود: «من تو را براى مردم امام قرار دادم»[۳]

امامت منصب الهی است

همچنین از این آیه شریفه اینگونه استفاده می شود که امامت یک مقام و منصب الهی است نه یک مقام اعتباری از سوی بشر؛ چرا که خداوند خطاب به او می فرماید: إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا « من تو را به امامت برگزينم»

امامت عهد خداست

طبق آیه شریفه پس از اینکه پس از اینکه ابراهیم علیه السلام به مقام امامت نائل آمد و آن را برای فرزندان خویش نیز از خداوند طلب نمود، خداوند فرمود: «عهد من به مردم ستمكار نخواهد رسيد». از این بیان استفاده می شود که امامت عهد الهی است.[۴]

عصمت لازمه ی امامت

تمام مفسران شيعه آیه ی شریفه را دليل عصمت امام دانسته‌اند.[۵] چرا که به تصريح اين آيه امامت عهدى است از سوى خداوند كه ستمگران شايستگى آن را ندارند، زيرا غير معصوم به خود و ديگران ستمكار است[۶]:«لَا يَنَالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ» . امام رضا علیه السلام در بیان آیه می فرمایند:«فابطلت هذه الآية امامة كل ظالم الى يوم القيامة و صارت في الصفوة» [۷]؛ «اين آيه، امامت هر ظالمى را تا روز قيامت باطل كرده و آن را به پاكان اختصاص داده است». .

منابع

  1.                         الخصال، ج‏1، ص: 305
  2.     ترجمه تفسير مجمع البيان، ج‏2، ص: 27
  3. الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏1، ص: 199
  4. فخر رازى، التفسير الكبير، ج 4، ص 45-48؛ ثعالبى، الجواهر الحسان، ج 1، ص 112.
  5. امامت از دیدگاه امامیه و زیدیه، صفحه: ۵۱
  6. شیعه در برابر معتزله و اشاعره، صفحه: ۲۸۵
  7. الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏1، ص: 199
قرآن
متن و ترجمه قرآن
اوصاف قرآن (اسامی و صفات قرآن، اعجاز قرآن، عدم تحریف در قرآن)
اجزاء قرآن آیه، سوره، جزء، حزب، حروف مقطعه
ترجمه و تفسیر قرآن تاریخ تفسیر، روشهای تفسیری قرآن، سیاق آیات، اسرائیلیات، تاویل، فهرست تفاسیر شیعه، فهرست تفاسیر اهل سنت، ترجمه های قرآن
علوم قرآنی تاریخ قرآن: نزول قرآن، جمع قرآن، شان نزول، کاتبان وحی، قراء سبعه
دلالت الفاظ قرآن: عام و خاص، مجمل و مبین، مطلق و مقید، محکم و متشابه، مفهوم و منطوق، نص و ظاهر، ناسخ و منسوخ
تلاوت قرآن تجوید، آداب قرائت قرآن، تدبر در قرآن
رده ها: سوره های قرآن * آیات قرآن * واژگان قرآنی * شخصیت های قرآنی * قصه های قرآنی * علوم قرآنی * معارف قرآن