المختار من مناقب الأخیار (کتاب): تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
 
(۳ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
[[پرونده:Ketab125.jpg|بندانگشتی|المختار من مناقب الأخیار]]
+
'''«المختار من مناقب الأخیار»''' تألیف [[مجدالدین ابن اثیر|مجدالدین ابن اثیر جزرى]] (م، ۶۰۶ ق)، کتابی در شرح حال و اخبار و آثار [[صحابه]] و [[تابعین]] و برخى دیگر از شخصیت‌هاى صدر [[اسلام]] است.
'''المختار من مناقب الاخيار''' تألیف [[ابن اثیر، مبارک بن محمد|ابن اثير جزرى]] (متوفى 606ق) به زبان عربى، در شرح حال صحابه و تابعين و بسيارى ديگر از شخصيت‌هاى مسلمان است. نويسنده به گفته خود بر آن بوده است كه اخبار و آثار صحابه و تابعين را با حذف سند از لابلاى كتاب‌هاى نگارش يافته، بر حسب ذوق و سليقه خود گردآورد.
+
{{مشخصات کتاب
  
== ساختار==
+
|عنوان=
  
 +
|تصویر=[[پرونده:Ketab125.jpg|240px|وسط]]
  
كتاب كه در شش جلد منتشر شده است. جلد نخست كتاب مشتمل بر مقدمه‌اى به قلم دكتر حسن محمد النابوده، مقدمه و زندگينامه مؤلف به قلم محققان؛ مأمون الصاغرجى، عدنان عبدربه و محمد اديب الجادر و نيز خطبه مؤلف مى‌باشد. متن كتاب در دو بخش (قسم) تدوين شده كه بخش اول مشتمل بر سه باب و هر باب مشتمل بر فصولى است و بخش دوم نيز دو باب را در بردارد. جلد آخر كتاب نيز به فهارس اختصاص دارد.
+
|نویسنده= مجدالدین ابن اثیر
  
== گزارش محتوا==
+
|موضوع= شرح حال صحابه و تابعین
  
 +
|زبان= عربی
  
تقريباً تمام كسانى كه به شرح حال ابن اثير پرداخته‌اند از اثرى با همين عنوان از وى نام برده‌اند. اين كتاب به شرح حال صحابه و تابعين و كسانى كه بعد از ايشان مى‌زيسته‌اند اختصاص يافته و در آن مؤلف به يادكرد پاره‌اى از مناقب و فضائل و نيز اخبار و آثار ايشان پرداخته و از روش زندگانى زاهدانه ايشان سخن گفته است. مؤلف در اين اثر درباره زهد و عبادت ايشان مطالبى را بيان كرده و بخشى از گفته‌هاى ايشان را كه به نثر بليغ آمده ذكر نموده است. همچنين از التزام ايشان به كتاب الهى و سنت نبوى و نيز ترك هواو هوس و بدعت‌گزارى سخن گفته است. در واقع موضوع اين كتاب بيشتر به موضوع كتاب‌هايى كه درباره مواعظ از سوى صوفيه به نگارش درآمده شباهت دارد؛ از اين‌رو مى‌توان موارد عديده‌اى از متن كتاب را در آثارى چون [[طبقات الصوفية (للسلمي)|طبقات الصوفيه]] ابوعبدالرحمن سلّمى، حلية الاولياء [[ابونعیم، احمد بن عبدالله|ابونعيم اصفهانى]] و صفوة الصفوة [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|ابن جوزى]] يافت.
+
|تعداد جلد= ۶
  
مؤلف بخش اول كتاب را به شرح حال كسانى كه اسامى آنان شناخته شده و بخش دوم را به شرح حال افرادى كه نام آنان براى ما معلوم نيست اختصاص داده است.
+
|عنوان افزوده1=
  
بخش نخست كتاب خود داراى سه باب به شرح ذيل است:
+
|افزوده1=
  
باب اول: معرفى عشره مبشّره از صحابه.
+
|عنوان افزوده2=
  
باب دوم: معرفى برخى از رجال صحابه و تابعين و تابعين تابعين، به ترتيب حروف الفبا. هر حرف خود به دو فصل منقسم مى‌گردد: فصل اول به صحابه و فصل دوم به تابعين و تابعين ايشان اختصاص يافته است.
+
|افزوده2=
  
باب سوم: در معرفى زنان صحابى و غير ايشان، به ترتيب حروف الفباست.
+
|لینک=
  
ترتيب بخش دوم، ترتيبى ويژه است. در اين بخش مؤلف شرح حال افراد را بر اساس نام شهر، يا مكان و جهتى از جهات جغرافيايى كه در شرح حال شخص بدان اشاره شده، مرتب نموده است؛ مثلاً برخى عناوين اين بخش به اين شرح است: بصره، شرق، طرق (راه‌ها) و طواف.
+
}}
  
باب اول اين بخش از كتاب به مردان و باب دوم به زنان اختصاص يافته است.  
+
==مؤلف==
 +
مجدالدین ابوالسعادات مبارک بن محمد شیبانى جزرى، معروف به «[[مجدالدین ابن اثیر|ابن اثیر]]» (۵۴۴-۶۰۶ ق)، رجالى‌، مفسر، محدث‌ و فقیه‌ مشهور [[اهل سنت]] است. [[عزالدین ابن اثیر]] صاحب «[[اسد الغابه فی معرفة الصحابه (کتاب)|أسد الغابة]]»، برادر کوچکتر اوست.
  
با اينكه ابن اثير در بيشتر آثار خويش اهتمام شديدى به تبويب و ترتيب الفبايى نشان مى‌دهد اما در اين كتاب به اين روش ملتزم نشده است. لكن از آنجا كه به فهرست و ترتيب الفبايى مطالب توجه ويژه‌اى دارد در جاى‌جاى كتاب ارتباط بين بخش‌هاى مختلف كتاب را با ارجاعات برقرار مى‌سازد، از اين‌رو در انتهاى هر حرف، از كنيه‌ها و القابى نام مى‌برد كه شرح و توضيح آنها را به جاى مخصوص خودش، يعنى به جايى كه به شرح اسامى متعلق به آن كنيه‌ها و القاب خواهد پرداخت، ارجاع مى‌دهد.
+
مجدالدین در [[فقه]] و [[حدیث]] متخصص بود و به [[ادبیات عرب]] و [[علوم قرآن]] تسلط کافى داشت. مذهب او [[شافعی|شافعى]] بود و علماى اهل سنت او را از محاسن روزگار دانسته اند.  
  
با مطالعه كتاب درمى‌يابيم كه ابن اثير شرح حال متصوفه را نسبت به شرح حال صحابه بيشتر بسط و تفصيل مى‌دهد.
+
برخی از کتابهاى او عبارتند از: [[النهایه فی غریب الحدیث و الاثر|النهایة فى غریب الحدیث والاثر]]، الانصاف فى الجمع بین الکشف و الکشاف، جامع الاصول الستة فى احادیث الرسول، المختار فى مناقب الاخیار، تجرید اسماء الصحابة.
  
== وضعيت كتاب==
+
==معرفی کتاب==
 +
تمام کسانى که به شرح حال [[مجدالدین ابن اثیر|ابن اثیر]] پرداخته‌اند از اثرى با عنوان «المختار من مناقب الأخیار» از وى نام برده‌اند. این کتاب به شرح حال [[صحابی|صحابه]] و [[تابعین]] و کسانى که بعد از ایشان مى‌زیسته‌اند (تبع تابعین) اختصاص یافته است. نویسنده بر آن بوده است که اخبار و آثار صحابه و تابعین را با حذف [[سند حدیث|سند]] از لابلاى کتاب‌هاى نگارش یافته، بر حسب ذوق و سلیقه خود گردآورد. 
  
 +
ابن اثیر در این کتاب پاره‌اى مناقب و فضائل را در مورد افراد مذکور ذکر کرده است، از قبیل: روش زندگانى زاهدانه و عابدانه، التزام به [[قرآن]] و [[سنت]] نبوى و نیز ترک هوا و هوس و [[بدعت]].
  
كتاب مشتمل بر پاورقى‌هايى به قلم محققان و فهرست‌هاى ذيل مى‌باشد:
+
موضوع این کتاب بیشتر به موضوع کتاب‌هایى که درباره [[موعظه|مواعظ]] از سوى [[تصوف|صوفیه]] به نگارش درآمده شباهت دارد؛ همچنین ابن اثیر شرح حال متصوفه را نسبت به شرح حال صحابه بیشتر بسط و تفصیل مى‌دهد. از این‌رو مى‌توان موارد عدیده‌اى از متن کتاب را در آثارى چون «طبقات الصوفیه» ابوعبدالرحمن سلّمى، «[[حلیة الأولیاء (کتاب)|حلیة الاولیاء]]» [[ابونعیم اصفهانی|ابونعیم اصفهانى]] و «[[صفة الصفوة (کتاب)|صفة الصفوة]]» [[عبدالرحمان بن جوزی|ابن جوزى]] یافت.
  
فهرست آيات، احاديث، اعلام، امت‌ها و اقوام و قبائل و گروه‌ها، اماكن، روزهاى مهم و غزوات و وقايع، شعر، رجزها، فهرست تراجم به ترتيبى كه مؤلف ذكر كرده و در نهايت فهرست فهرست‌ها.
+
==محتوای کتاب==
 +
کتاب «المختار من مناقب الأخیار» در شش جلد شامل مقدمه‌ مؤلف و متن کتاب در دو بخش (قسم) مى‌باشد. بخش اول مشتمل بر سه باب و هر باب دارای فصولى است و بخش دوم نیز دو باب را در بردارد. جلد آخر کتاب نیز به فهارس اختصاص دارد.
  
== منابع مقاله==
+
مؤلف بخش اول کتاب را به شرح حال کسانى که اسامى آنان شناخته شده و بخش دوم را به شرح حال افرادى که نام آنان براى ما معلوم نیست اختصاص داده است. بخش نخست کتاب، خود داراى سه باب به شرح ذیل است:
  
 +
*باب اول: معرفى [[عشره مبشره|عشره مبشّره]] از [[صحابه]].
 +
*باب دوم: معرفى برخى از رجال صحابه و [[تابعین]] و تابعین تابعین، به ترتیب حروف الفبا. هر حرف خود به دو فصل منقسم مى‌گردد: فصل اول به صحابه و فصل دوم به تابعین و تابعین ایشان اختصاص یافته است.
 +
*باب سوم: در معرفى زنان صحابى و غیر ایشان، به ترتیب حروف الفباست.
  
مقدمه و متن كتاب
+
بخش دوم، دارای ترتیبى ویژه است. در این بخش مؤلف شرح حال افراد را بر اساس نام شهر، یا مکان و جهتى از جهات جغرافیایى که در شرح حال شخص بدان اشاره شده، مرتب نموده است. باب اول این بخش از کتاب به مردان و باب دوم به زنان اختصاص یافته است.
  
 +
با اینکه ابن اثیر در بیشتر آثارش اهتمام شدیدى به تبویب و ترتیب الفبایى نشان مى‌دهد، اما در این کتاب به این روش ملتزم نشده است. لکن از آنجا که به فهرست و ترتیب الفبایى مطالب توجه ویژه‌اى دارد، در جاى‌جاى کتاب ارتباط بین بخش‌هاى مختلف کتاب را با ارجاعات برقرار مى‌سازد؛ از این‌رو در انتهاى هر حرف، از [[کنیه|کنیه‌ها]] و القابى نام مى‌برد که شرح و توضیح آنها را به جاى مخصوص خودش، یعنى به جایى که به شرح اسامى متعلق به آن کنیه‌ها و القاب خواهد پرداخت، ارجاع مى‌دهد.
  
==منبع==
+
==منابع==
ویکی نور
+
 
 +
*[[نرم افزار تراجم و کتابشناسی ۲|نرم افزار تراجم و کتابشناسی]]، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی.
 +
 
 +
[[رده:منابع رجالی]]
 +
[[رده:کتابهای شخصیت شناسی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۶ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۵۳

«المختار من مناقب الأخیار» تألیف مجدالدین ابن اثیر جزرى (م، ۶۰۶ ق)، کتابی در شرح حال و اخبار و آثار صحابه و تابعین و برخى دیگر از شخصیت‌هاى صدر اسلام است.

Ketab125.jpg
نویسنده مجدالدین ابن اثیر
موضوع شرح حال صحابه و تابعین
زبان عربی
تعداد جلد ۶

مؤلف

مجدالدین ابوالسعادات مبارک بن محمد شیبانى جزرى، معروف به «ابن اثیر» (۵۴۴-۶۰۶ ق)، رجالى‌، مفسر، محدث‌ و فقیه‌ مشهور اهل سنت است. عزالدین ابن اثیر صاحب «أسد الغابة»، برادر کوچکتر اوست.

مجدالدین در فقه و حدیث متخصص بود و به ادبیات عرب و علوم قرآن تسلط کافى داشت. مذهب او شافعى بود و علماى اهل سنت او را از محاسن روزگار دانسته اند.

برخی از کتابهاى او عبارتند از: النهایة فى غریب الحدیث والاثر، الانصاف فى الجمع بین الکشف و الکشاف، جامع الاصول الستة فى احادیث الرسول، المختار فى مناقب الاخیار، تجرید اسماء الصحابة.

معرفی کتاب

تمام کسانى که به شرح حال ابن اثیر پرداخته‌اند از اثرى با عنوان «المختار من مناقب الأخیار» از وى نام برده‌اند. این کتاب به شرح حال صحابه و تابعین و کسانى که بعد از ایشان مى‌زیسته‌اند (تبع تابعین) اختصاص یافته است. نویسنده بر آن بوده است که اخبار و آثار صحابه و تابعین را با حذف سند از لابلاى کتاب‌هاى نگارش یافته، بر حسب ذوق و سلیقه خود گردآورد.

ابن اثیر در این کتاب پاره‌اى مناقب و فضائل را در مورد افراد مذکور ذکر کرده است، از قبیل: روش زندگانى زاهدانه و عابدانه، التزام به قرآن و سنت نبوى و نیز ترک هوا و هوس و بدعت.

موضوع این کتاب بیشتر به موضوع کتاب‌هایى که درباره مواعظ از سوى صوفیه به نگارش درآمده شباهت دارد؛ همچنین ابن اثیر شرح حال متصوفه را نسبت به شرح حال صحابه بیشتر بسط و تفصیل مى‌دهد. از این‌رو مى‌توان موارد عدیده‌اى از متن کتاب را در آثارى چون «طبقات الصوفیه» ابوعبدالرحمن سلّمى، «حلیة الاولیاء» ابونعیم اصفهانى و «صفة الصفوة» ابن جوزى یافت.

محتوای کتاب

کتاب «المختار من مناقب الأخیار» در شش جلد شامل مقدمه‌ مؤلف و متن کتاب در دو بخش (قسم) مى‌باشد. بخش اول مشتمل بر سه باب و هر باب دارای فصولى است و بخش دوم نیز دو باب را در بردارد. جلد آخر کتاب نیز به فهارس اختصاص دارد.

مؤلف بخش اول کتاب را به شرح حال کسانى که اسامى آنان شناخته شده و بخش دوم را به شرح حال افرادى که نام آنان براى ما معلوم نیست اختصاص داده است. بخش نخست کتاب، خود داراى سه باب به شرح ذیل است:

  • باب اول: معرفى عشره مبشّره از صحابه.
  • باب دوم: معرفى برخى از رجال صحابه و تابعین و تابعین تابعین، به ترتیب حروف الفبا. هر حرف خود به دو فصل منقسم مى‌گردد: فصل اول به صحابه و فصل دوم به تابعین و تابعین ایشان اختصاص یافته است.
  • باب سوم: در معرفى زنان صحابى و غیر ایشان، به ترتیب حروف الفباست.

بخش دوم، دارای ترتیبى ویژه است. در این بخش مؤلف شرح حال افراد را بر اساس نام شهر، یا مکان و جهتى از جهات جغرافیایى که در شرح حال شخص بدان اشاره شده، مرتب نموده است. باب اول این بخش از کتاب به مردان و باب دوم به زنان اختصاص یافته است.

با اینکه ابن اثیر در بیشتر آثارش اهتمام شدیدى به تبویب و ترتیب الفبایى نشان مى‌دهد، اما در این کتاب به این روش ملتزم نشده است. لکن از آنجا که به فهرست و ترتیب الفبایى مطالب توجه ویژه‌اى دارد، در جاى‌جاى کتاب ارتباط بین بخش‌هاى مختلف کتاب را با ارجاعات برقرار مى‌سازد؛ از این‌رو در انتهاى هر حرف، از کنیه‌ها و القابى نام مى‌برد که شرح و توضیح آنها را به جاى مخصوص خودش، یعنى به جایى که به شرح اسامى متعلق به آن کنیه‌ها و القاب خواهد پرداخت، ارجاع مى‌دهد.

منابع