سوره الشمس: تفاوت بین نسخه‌ها
| سطر ۲۲: | سطر ۲۲: | ||
ابى بن كعب از [[پیامبر]] صلی الله علیه و آله روايت كرده كه فرمود: هر كس آن را قرائت كند پس مثل آنست كه تصدّق داده است هر چيزى را كه خورشيد و ماه بر آن تابيده است. | ابى بن كعب از [[پیامبر]] صلی الله علیه و آله روايت كرده كه فرمود: هر كس آن را قرائت كند پس مثل آنست كه تصدّق داده است هر چيزى را كه خورشيد و ماه بر آن تابيده است. | ||
| − | معاويه بن عمار از [[امام صادق]] عليه السلام روايت نموده است كه كسى كه بسيار بخواند سوره | + | معاويه بن عمار از [[امام صادق]] عليه السلام روايت نموده است كه كسى كه بسيار بخواند سوره {{متن قرآن|«وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا»}} و سوره {{متن قرآن|«وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَىٰ»}} و سوره {{متن قرآن|«وَالضُّحَىٰ»}} و سوره {{متن قرآن|«أَلَمْ نَشْرَحْ»}} را در روز و شبش هيچ چيز نماند در حضور او مگر اينكه روز قيامت بنفع او گواهى دهد حتى موى او و پوست او و گوشت و خون و رگها و عصب و استخوان او و تمام آنچه از زمين رويد، و پروردگار عالم تبارك و تعالى گويد: قبول كردم شهادت شما را براى بنده‌ام و پذيرفتم آن را براى او، او را به بهشت هاى من ببريد تا هر كدام را دوست داشت انتخاب كند، پس آن را به او دهيد بدون منّتى از من و ليكن رحمت و فضل من است بر او پس گوارا باد، گوارا باد بر بنده‌ام. |
== محتوای سوره == | == محتوای سوره == | ||
نسخهٔ ۲۹ دسامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۲۲
| <<بلد | شمس | لیل>> | ||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||
سوره شمس نود و یکمین سوره از قرآن است و دارای 15 آیه است.
نزول
سوره الشمس مکی است.این سوره در ترتیب مصحف نودمین و یکمین سوره و در ترتیب نزول بیست و ششمین سوره قرآن کریم است که پیش از آن سوره قدر و پس از آن سوره بروج نازل شده است.
عدد آیات
تعداد آیات این سوره 16 آيه است از نظر مكّى‌ها و مدنى الاوّل، و 15 آيه است از نظر ديگران؛ اختلاف آن در آيه (فعقروها)است كه آيه است طبق قرائت مكّى و مدنى اوّل.
فضيلت سوره
ابى بن كعب از پیامبر صلی الله علیه و آله روايت كرده كه فرمود: هر كس آن را قرائت كند پس مثل آنست كه تصدّق داده است هر چيزى را كه خورشيد و ماه بر آن تابيده است.
معاويه بن عمار از امام صادق عليه السلام روايت نموده است كه كسى كه بسيار بخواند سوره «وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا» و سوره «وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَىٰ» و سوره «وَالضُّحَىٰ» و سوره «أَلَمْ نَشْرَحْ» را در روز و شبش هيچ چيز نماند در حضور او مگر اينكه روز قيامت بنفع او گواهى دهد حتى موى او و پوست او و گوشت و خون و رگها و عصب و استخوان او و تمام آنچه از زمين رويد، و پروردگار عالم تبارك و تعالى گويد: قبول كردم شهادت شما را براى بنده‌ام و پذيرفتم آن را براى او، او را به بهشت هاى من ببريد تا هر كدام را دوست داشت انتخاب كند، پس آن را به او دهيد بدون منّتى از من و ليكن رحمت و فضل من است بر او پس گوارا باد، گوارا باد بر بنده‌ام.
محتوای سوره
حاصل مضمون اين سوره اين است كه: انسان- كه با الهام خدايى تقوا را از فجور و كار نيك را از كار زشت تميز می‌دهد-، اگر بخواهد رستگار شود بايد باطن خود را تزكيه كند، و آن را با پرورشى صالح بپروراند و رشد دهد، با تقوا بيارايد، و از زشتی‌ها پاك كند، و گر نه از سعادت و رستگارى محروم می‌ماند، هر قدر بيشتر آلوده‌اش كند، و كمتر بيارايد محروميتش بيشتر می‌شود، و آن گاه به عنوان شاهد داستان ثمود را ذكر می‌كند كه به جرم اينكه پيامبرشان حضرت صالح را تكذيب كرده، ناقه‌اى را كه مامور به حمايت از آن بودند بكشتند، به عذاب استيصال و انقراض مبتلا شدند، و با نقل اين داستان به اهل مكه تعريض و توبيخ می‌كند[۱]
پانویس
- ↑ ترجمه الميزان، ج20، ص: 497
منابع
- فضل بن حسن طبرسی، ترجمه مجمع البيان في تفسير القرآن، ج27، ص108.
- محمد حسین طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان،ج20، ص: 497، قم 1374.
- ترتیب نزول سوره ها، در همین دانشنامه
پیوست
