سنجش مقاله انجام نشده است

تجوید: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(اصلاح شناسه)
 
(۳ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
تـجـويـد در لغـت ، مـتـرادف بـا كلمه (تحسين ) به معناى (نيكو گردانيدن ) است و در اصطلاح ، عبارت است از قواعد و دستورهاى صحيح اداء كردن حروف از نظر مخارج ، صفات و احكام آن .
+
«تجوید» در اصطلاح، عبارت است از قواعد و دستورهاى صحیح اداء کردن حروف از نظر مخارج، صفات و احکام آن. هدف تجوید توانا ساختن قارى بر [[تلاوت قرآن|تلاوت]] زیبا و استوار و تلفظ فصیح حروف [[قرآن‌ کریم]] و حفظ زبان از اشتباه در تلاوت است. فقها مراعات قواعد تجوید را در تلاوت قرآن در صورتى که ترک آن به تغییر در معنای کلمه بینجامد واجب دانسته‌اند.
  
<br />
+
==تجوید در لغت و اصطلاح==
  
==«تجوید» در لغت و اصطلاح==
+
«تجوید»، مصدر باب تفعیل، مترادف با کلمه «تحسین» و در لغت به معناى نیکو گردانیدن، زیبا انجام دادن کار و نیکو گفتن است<ref>لسان العرب، ج‌۲، ص‌۴۱۱، «جود».</ref> و در اصطلاح عبارت است از تلفظ حروف (عربى) از جایگاه خود، به گونه‌اى که حق هر حرف از صفات آن و مستحق آن از ([[احکام]]) به خوبى اَدا و رعایت شود: «التَّجویدُ اِعْطاءُ الْحُرُوفِ حَقَّها مِنْ صِفَة لَها وَ مُسْتَحَقَّها».<ref>المنح الفکریه، ص‌۹۳.</ref>
  
«تجويد»، مصدر باب تفعيل و در لغت به معناى تحسين، زيبا انجام دادن كار و نيكو گفتن<ref>لسان العرب، ج‌2، ص‌411، «جود».</ref> و در اصطلاح عبارت است از تلفظ حروف (عربى) از جايگاه خود، به گونه‌اى كه حق هر حرف از صفات آن و مستحق آن از ([[احكام]]) به خوبى اَدا و رعايت شود: «التَّجويدُ اِعْطاءُ الْحُرُوفِ حَقَّها مِنْ صِفَة لَها وَ مُسْتَحَقَّها».<ref>المنح الفكريه، ص‌93.</ref>
+
«حقّ حرف»، کیفیتى است که قِوام حرف به آن است و آن عبارت از مخرج حرف و صفاتى است که در نهاد حرف وجود دارد. این صفات را نمى‌توان از حرف سلب کرد زیرا وجود حرف و تمایز آن از سایر حروف و آواها بر رعایت صفات مذکور مبتنى است؛ مانند صفت جَهْر، شدّت و استعلاء.
  
حق حرف، كيفيتى است كه قِوام حرف به آن است و آن عبارت از مخرج حرف و صفاتى است كه در نهاد حرف وجود دارد. اين صفات را نمى‌توان از حرف سلب كرد زيرا وجود حرف و تمايز آن از ساير حروف و آواها بر رعايت صفات مذكور مبتنى است؛ مانند صفت جَهْر، شدّت و استعلاء.
+
مستحق حرف به کیفیت صوتى و آوایى گفته مى‌شود که در ترکیب حروف و پیوند آنها ایجاد مى‌شود. احکام تجوید از قبیل ادغام، مدّ، اخفاء، اقلاب، صله و... از مستحقات حروف‌ است.<ref>نهایة القول المفید، ص‌۱۳.</ref>
  
مستحق حرف به كيفيت صوتى و آوايى گفته مى‌شود كه در تركيب حروف و پيوند آنها ايجاد مى‌شود. [[احكام]] تجويد از قبيل ادغام، مدّ، اخفاء، اقلاب، صله و... از مستحقات حروف‌است.<ref>نهاية القول المفيد، ص‌13.</ref>
+
ابوعمرو الدانى تجوید را چنین وصف مى‌کند: تجوید یعنى رسیدن به نهایت اتقان و استوارى و زیباسازى. تجوید قرآن، اداى حقوق حرف و حفظ ترتیب و مراتب هر یک و تلفظ روان و فصیح حرف از مخرجش بدون افراط و تفریط است.<ref>التحدید، ص‌۶۸.</ref>  
  
ابوعمرو الدانى تجويد را چنين وصف مى‌كند: تجويد يعنى رسيدن به نهايت اتقان و استوارى و زيباسازى. تجويد قرآن، اداى حقوق حرف و حفظ ترتيب و مراتب هر يك و تلفظ روان و فصيح حرف از مخرجش بدون افراط و تفريط است.<ref>التحديد، ص‌68.</ref>  
+
دیگرى گفته است: تجوید مهارتى است که با تمرین فراوان در قارى قرآن به صورت ملکه ایجاد مى‌شود.<ref> نهایة القول المفید، ص‌۱۳.</ref> این هر سه تعریف تجوید را به عنوان یک مهارت و از مقوله فنّ معرفى مى‌کنند.
  
ديگرى گفته است: تجويد مهارتى است كه با تمرين فراوان در قارى قرآن به صورت ملكه ايجاد مى‌شود.<ref> نهاية القول المفيد، ص‌13.</ref> اين هر سه تعريف تجويد را به عنوان يك مهارت و از مقوله فنّ معرفى مى‌كنند.  
+
دانش تجوید از دانش هاى قرآنى است که مخصوص قرائت قرآن بنا نهاده شده و درباره مجموعه قواعد و احکام تجوید و شناسایى و معرفى حق و مستحق حروف بحث مى‌کند.
  
دانش تجويد از دانش هاى قرآنى است كه مخصوص قرائت قرآن بنا نهاده شده و درباره مجموعه قواعد و [[احكام]] تجويد و شناسايى و معرفى حق و مستحق حروف بحث مى‌كند.
+
علم تجوید از دو منظر به آواهاى عربى قرآنى مى‌نگرد:
  
علم تجويد از دو منظر به آواهاى عربى قرآنى مى‌نگرد:
+
*آواها و حروف به طور تنها و منفرد؛ در این حال از دو ویژگى حروف بحث مى‌شود: یکى مطالعه جایگاه تلفظ حروف (مخرج حرف) و دیگرى، مطالعه کیفیت صداى حروف (صفت حرف) که زیرمجموعه «حق حرف» هستند.
 +
*آواها و حروف در حال ترکیب؛ احکام تجوید ناظر به این حالت است. (مستحق حرف)
  
*آواها و حروف به طور تنها و منفرد؛ در اين حال از دو ويژگى حروف بحث مى‌شود: يكى مطالعه جايگاه تلفظ حروف (مخرج حرف) و ديگرى، مطالعه كيفيت صداى حروف (صفت حرف) كه زيرمجموعه «حق حرف» هستند.
+
==هدف و موضوع علم تجوید==
*آواها و حروف در حال تركيب؛ احكام تجويد ناظر به اين حالت است. (مستحق حرف)
 
  
==هدف علم تجويد==
+
هدف تجوید توانا ساختن قارى بر [[تلاوت قرآن|تلاوت]] زیبا و استوار و تلفظ فصیح حروف [[قرآن‌ کریم]] و حفظ زبان از اشتباه در تلاوت است.<ref> التمهید فى علم التجوید، ص‌۴۷.</ref> در حقیقت پاسدارى از الفاظ قرآن‌ کریم در بُعد صوتى آن از اهداف این علم است.
  
هدف تجويد توانا ساختن قارى بر تلاوت زيبا و استوار و تلفظ فصيح حروف [[قرآن‌ كریم]] و حفظ زبان از اشتباه در تلاوت است.<ref> التمهيد فى علم التجويد، ص‌47.</ref> در حقيقت پاسدارى از الفاظ قرآن‌ كريم در بُعد صوتى آن از اهداف اين علم است.
+
و موضوع علم تجوید، حروف، آواها و کلمات [[قرآن]] به لحاظ آوایى و صوتى است؛ به عبارت دیگر موضوع تجوید، تولید آواها و واج هاى عربى در تلاوت قرآن است.<ref> The art of reciting the Qur'an, P۱۸.</ref>
  
==موضوع علم تجويد==
+
==اهمیت علم تجوید==
  
موضوع اين علم حروف، آواها و كلمات قرآن به لحاظ آوايى و صوتى است؛ به عبارت ديگر موضوع تجويد، توليد آواها و واج هاى عربى در تلاوت قرآن است.<ref> The art of reciting the Qur'an, P18.</ref>
+
در اهمیت این علم همین بس که در تفسیر آیه {{متن قرآن|«...ورَتِّلِ القُرءانَ تَرتیلا»}}([[سوره مزمل]]/۴) از امیرمؤمنان [[امام على]] علیه السلام آورده‌اند که: «الترتیل تجوید الحروف و معرفة الوقوف» یا «حفظ الوقوف و بیان الحروف».<ref>الصافى، ج‌۱، ص‌۷۱؛ النشر، ج‌۱، ص‌۲۰۹؛ بحارالانوار، ج‌۸۱، ص‌۱۸۸.</ref>
  
==اهميت علم تجويد==
+
در این سخن دو محور اساسى براى [[ترتیل|ترتیل]] قرآن، ترسیم شده است: یکى تجوید حروف که ضامِن سلامت الفاظ [[قرآن]] است. دیگرى شناخت وقف هاى قرآن که ضامن سلامت معناى قرآن است. شناخت و رعایت وقوف قرآن، مبتنى بر معرفت عبارات و جمله‌هاست که در فهم صحیح کلام الهى اثر دارد.
  
در اهميت اين علم همين بس كه در تفسير آيه {{متن قرآن|«...ورَتِّلِ القُرءانَ تَرتيلا»}}([[سوره مزمل]]/73،4) از اميرمؤمنان [[امام على]] عليه السلام آورده‌اند كه: «الترتيل تجويد الحروف و معرفة الوقوف» يا «حفظ الوقوف و بيان الحروف».<ref>الصافى، ج‌1، ص‌71؛ النشر، ج‌1، ص‌209؛ بحارالانوار، ج‌81، ص‌188.</ref>
+
قاریان تجوید را به علمى و عملى تقسیم نموده و تجوید علمى به معناى فراگیرى قواعد علم تجوید را [[واجب]] کفایى دانسته‌اند<ref> نهایة القول المفید، ص‌۹؛ تنقیح الوسیط، ص‌۹۴.</ref> اما در تجوید عملى یعنى خواندن قرآن با مراعات قواعد تجوید اختلاف است؛ جمعى مراعات آن را در تلاوت قرآن، واجب و تارک آن را گناهکار و مستحق عقوبت دانسته‌اند.<ref>النشر، ج۲، ص‌۲۱۰ ـ ۲۱۱؛ احکام قراءة القرآن، ص‌۳۱؛ تنقیح الوسیط، ص‌۹۵ ـ ۹۶.</ref>
  
در اين سخن دو محور اساسى براى ترتيل قرآن، ترسيم شده است: يكى تجويد حروف كه ضامِن سلامت الفاظ قرآن است. ديگرى شناخت وقف هاى قرآن كه ضامن سلامت معناى قرآن است. شناخت و رعايت وقوف قرآن، مبتنى بر معرفت عبارات و جمله‌هاست كه در فهم صحيح كلام الهى اثر دارد.
+
و در این راستا به برخى آیات قرآن از جمله آیه شریفه {{متن قرآن|«...و رَتِّلِ القُرآنَ تَرتیلاً»}} و روایتى از [[رسول خدا]] صلى الله علیه و آله: «اقرؤا القرآن بلُحون العرب و أصواتها» و نیز [[اجماع]] استناد کرده‌اند.<ref>التبیین، ص۱۱۲؛ احکام‌ قراءة‌القرآن، ص۳۱؛ الجامع‌الصغیر، ج‌۱، ص‌۱۹۹.</ref>
  
قاريان تجويد را به علمى و عملى تقسيم نموده و تجويد علمى به معناى فراگيرى قواعد علم تجويد را واجب كفايى دانسته‌اند<ref> نهاية القول المفيد، ص‌9؛ تنقيح الوسيط، ص‌94.</ref> اما در تجويد عملى يعنى خواندن قرآن با مراعات قواعد تجويد اختلاف است؛ جمعى مراعات آن را در تلاوت قرآن، واجب و تارك آن را گناهكار و مستحق عقوبت دانسته‌اند<ref>النشر، ج2، ص‌210 ـ 211؛ احكام قراءة القرآن، ص‌31؛ تنقيح الوسيط، ص‌95 ـ 96.</ref>
+
برخى دیگر معتقدند مراعات تجوید در مقدار لازم از [[تلاوت قرآن|تلاوت]] قرآن در فرایض واجب است؛ ولى در سایر موارد واجب نیست.<ref>نظرات فى علم التجوید، ص‌۴۲.</ref>
  
و در اين راستا به برخى آيات قرآن از جمله آيه شريفه «ورَتِّلِ القُرءانَ تَرتيلا=و قرآن را شمرده و آرام (واضح و با درنگ) بخوان» ([[سوره مزمل]]/73، 4) و روايتى از [[رسول خدا]] صلى الله عليه و آله: «اقرؤا القرآن بلحون العرب و أصواتها» و اجماع استناد كرده‌اند.<ref>التبيين، ص112؛ احكام‌ قراءة‌القرآن، ص31؛ الجامع‌الصغير، ج‌1، ص‌199.</ref>  
+
برخى دیگر بسیارى از قواعد تجوید را ساخته و پرداخته علماى تجوید دانسته، با اصرار بر آنها به شکل افراطى مخالفت کرده‌اند.<ref> تفسیر سید مصطفى خمینى، ج‌۱، ص‌۱۱۴؛ الجواب المفید، ص‌۱۹.</ref>  
  
برخى ديگر معتقدند مراعات تجويد در مقدار لازم از تلاوت قرآن در فرايض واجب است؛ ولى در ساير موارد واجب نيست.<ref>نظرات فى علم التجويد، ص‌42.</ref>
+
متأخران مراعات قواعد تجوید را در تلاوت قرآن در صورتى که ترک آن به تغییر در کلمه و فساد معنا بینجامد واجب دانسته‌اند؛ اما رعایت نکات تخصصى تجوید و قواعدى مانند ادغام و اخفاء را که ترک آن سبب تغییر کلمه و فساد معنا نمى‌شود لازم ندانسته‌اند.<ref> التبیین، ص‌۱۱۱.</ref>  
  
برخى ديگر بسيارى از قواعد تجويد را ساخته و پرداخته علماى تجويد دانسته، با اصرار بر آنها به شكل افراطى مخالفت كرده‌اند.<ref> تفسير سيد مصطفى خمينى، ج‌1، ص‌114؛ الجواب المفيد، ص‌19.</ref>
+
[[فقها]] رعایت مخارج حروف را در [[نماز|نمازهاى]] فریضه، لازم مى‌دانند<ref>عروة الوثقى، ج‌۱، ص‌۶۵۳؛ مستمسک العروه، ج‌۶، ص‌۲۳۵؛ مستند العروه، ج‌۳، ص‌۴۶۵ - ۴۷۳.</ref>؛ لیکن رعایت نکات تخصصى تجوید و التزام به همه قواعد آن را واجب نمى‌دانند.<ref>مستند العروه، ج‌۳، ص‌۱۲۳.</ref> البته به لحاظ ارائه قرائتى فصیح، براى قاریان ماهر و کارآزموده لازم است تا با جزئیات تجوید به خوبى آشنا باشند.
 
 
متأخران مراعات قواعد تجويد را در تلاوت [[قرآن]] در صورتى كه ترك آن به تغيير در كلمه و فساد معنا بينجامد واجب دانسته‌اند؛ اما رعايت نكات تخصصى تجويد و قواعدى مانند ادغام و اخفاء را كه ترك آن سبب تغيير كلمه و فساد معنا نمى‌شود لازم ندانسته‌اند.<ref> التبيين، ص‌111.</ref>
 
 
 
فقها رعايت مخارج حروف را در نمازهاى فريضه، لازم مى‌دانند<ref>عروة الوثقى، ج‌1، ص‌653؛ مستمسك العروه، ج‌6، ص‌235؛ مستند العروه، ج‌3، ص‌465 - 473.</ref>؛ ليكن رعايت نكات تخصصى تجويد و التزام به همه قواعد آن را واجب نمى‌دانند.<ref>مستند العروه، ج‌3، ص‌123.</ref> البته به لحاظ ارائه قرائتى فصيح، براى قاريان ماهر و كارآزموده لازم است تا با جزئيات تجويد به خوبى آشنا باشند.
 
  
 
==پانویس==
 
==پانویس==
سطر ۵۴: سطر ۵۰:
 
{{سنجش کیفی
 
{{سنجش کیفی
 
|سنجش=نشده
 
|سنجش=نشده
|شناسه= ضعیف
+
|شناسه= خوب
 
|عنوان بندی مناسب=
 
|عنوان بندی مناسب=
 
|کفایت منابع و پی نوشت ها=
 
|کفایت منابع و پی نوشت ها=

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۷ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۰۵

«تجوید» در اصطلاح، عبارت است از قواعد و دستورهاى صحیح اداء کردن حروف از نظر مخارج، صفات و احکام آن. هدف تجوید توانا ساختن قارى بر تلاوت زیبا و استوار و تلفظ فصیح حروف قرآن‌ کریم و حفظ زبان از اشتباه در تلاوت است. فقها مراعات قواعد تجوید را در تلاوت قرآن در صورتى که ترک آن به تغییر در معنای کلمه بینجامد واجب دانسته‌اند.

تجوید در لغت و اصطلاح

«تجوید»، مصدر باب تفعیل، مترادف با کلمه «تحسین» و در لغت به معناى نیکو گردانیدن، زیبا انجام دادن کار و نیکو گفتن است[۱] و در اصطلاح عبارت است از تلفظ حروف (عربى) از جایگاه خود، به گونه‌اى که حق هر حرف از صفات آن و مستحق آن از (احکام) به خوبى اَدا و رعایت شود: «التَّجویدُ اِعْطاءُ الْحُرُوفِ حَقَّها مِنْ صِفَة لَها وَ مُسْتَحَقَّها».[۲]

«حقّ حرف»، کیفیتى است که قِوام حرف به آن است و آن عبارت از مخرج حرف و صفاتى است که در نهاد حرف وجود دارد. این صفات را نمى‌توان از حرف سلب کرد زیرا وجود حرف و تمایز آن از سایر حروف و آواها بر رعایت صفات مذکور مبتنى است؛ مانند صفت جَهْر، شدّت و استعلاء.

مستحق حرف به کیفیت صوتى و آوایى گفته مى‌شود که در ترکیب حروف و پیوند آنها ایجاد مى‌شود. احکام تجوید از قبیل ادغام، مدّ، اخفاء، اقلاب، صله و... از مستحقات حروف‌ است.[۳]

ابوعمرو الدانى تجوید را چنین وصف مى‌کند: تجوید یعنى رسیدن به نهایت اتقان و استوارى و زیباسازى. تجوید قرآن، اداى حقوق حرف و حفظ ترتیب و مراتب هر یک و تلفظ روان و فصیح حرف از مخرجش بدون افراط و تفریط است.[۴]

دیگرى گفته است: تجوید مهارتى است که با تمرین فراوان در قارى قرآن به صورت ملکه ایجاد مى‌شود.[۵] این هر سه تعریف تجوید را به عنوان یک مهارت و از مقوله فنّ معرفى مى‌کنند.

دانش تجوید از دانش هاى قرآنى است که مخصوص قرائت قرآن بنا نهاده شده و درباره مجموعه قواعد و احکام تجوید و شناسایى و معرفى حق و مستحق حروف بحث مى‌کند.

علم تجوید از دو منظر به آواهاى عربى قرآنى مى‌نگرد:

  • آواها و حروف به طور تنها و منفرد؛ در این حال از دو ویژگى حروف بحث مى‌شود: یکى مطالعه جایگاه تلفظ حروف (مخرج حرف) و دیگرى، مطالعه کیفیت صداى حروف (صفت حرف) که زیرمجموعه «حق حرف» هستند.
  • آواها و حروف در حال ترکیب؛ احکام تجوید ناظر به این حالت است. (مستحق حرف)

هدف و موضوع علم تجوید

هدف تجوید توانا ساختن قارى بر تلاوت زیبا و استوار و تلفظ فصیح حروف قرآن‌ کریم و حفظ زبان از اشتباه در تلاوت است.[۶] در حقیقت پاسدارى از الفاظ قرآن‌ کریم در بُعد صوتى آن از اهداف این علم است.

و موضوع علم تجوید، حروف، آواها و کلمات قرآن به لحاظ آوایى و صوتى است؛ به عبارت دیگر موضوع تجوید، تولید آواها و واج هاى عربى در تلاوت قرآن است.[۷]

اهمیت علم تجوید

در اهمیت این علم همین بس که در تفسیر آیه «...ورَتِّلِ القُرءانَ تَرتیلا»(سوره مزمل/۴) از امیرمؤمنان امام على علیه السلام آورده‌اند که: «الترتیل تجوید الحروف و معرفة الوقوف» یا «حفظ الوقوف و بیان الحروف».[۸]

در این سخن دو محور اساسى براى ترتیل قرآن، ترسیم شده است: یکى تجوید حروف که ضامِن سلامت الفاظ قرآن است. دیگرى شناخت وقف هاى قرآن که ضامن سلامت معناى قرآن است. شناخت و رعایت وقوف قرآن، مبتنى بر معرفت عبارات و جمله‌هاست که در فهم صحیح کلام الهى اثر دارد.

قاریان تجوید را به علمى و عملى تقسیم نموده و تجوید علمى به معناى فراگیرى قواعد علم تجوید را واجب کفایى دانسته‌اند[۹] اما در تجوید عملى یعنى خواندن قرآن با مراعات قواعد تجوید اختلاف است؛ جمعى مراعات آن را در تلاوت قرآن، واجب و تارک آن را گناهکار و مستحق عقوبت دانسته‌اند.[۱۰]

و در این راستا به برخى آیات قرآن از جمله آیه شریفه «...و رَتِّلِ القُرآنَ تَرتیلاً» و روایتى از رسول خدا صلى الله علیه و آله: «اقرؤا القرآن بلُحون العرب و أصواتها» و نیز اجماع استناد کرده‌اند.[۱۱]

برخى دیگر معتقدند مراعات تجوید در مقدار لازم از تلاوت قرآن در فرایض واجب است؛ ولى در سایر موارد واجب نیست.[۱۲]

برخى دیگر بسیارى از قواعد تجوید را ساخته و پرداخته علماى تجوید دانسته، با اصرار بر آنها به شکل افراطى مخالفت کرده‌اند.[۱۳]

متأخران مراعات قواعد تجوید را در تلاوت قرآن در صورتى که ترک آن به تغییر در کلمه و فساد معنا بینجامد واجب دانسته‌اند؛ اما رعایت نکات تخصصى تجوید و قواعدى مانند ادغام و اخفاء را که ترک آن سبب تغییر کلمه و فساد معنا نمى‌شود لازم ندانسته‌اند.[۱۴]

فقها رعایت مخارج حروف را در نمازهاى فریضه، لازم مى‌دانند[۱۵]؛ لیکن رعایت نکات تخصصى تجوید و التزام به همه قواعد آن را واجب نمى‌دانند.[۱۶] البته به لحاظ ارائه قرائتى فصیح، براى قاریان ماهر و کارآزموده لازم است تا با جزئیات تجوید به خوبى آشنا باشند.

پانویس

  1. لسان العرب، ج‌۲، ص‌۴۱۱، «جود».
  2. المنح الفکریه، ص‌۹۳.
  3. نهایة القول المفید، ص‌۱۳.
  4. التحدید، ص‌۶۸.
  5. نهایة القول المفید، ص‌۱۳.
  6. التمهید فى علم التجوید، ص‌۴۷.
  7. The art of reciting the Qur'an, P۱۸.
  8. الصافى، ج‌۱، ص‌۷۱؛ النشر، ج‌۱، ص‌۲۰۹؛ بحارالانوار، ج‌۸۱، ص‌۱۸۸.
  9. نهایة القول المفید، ص‌۹؛ تنقیح الوسیط، ص‌۹۴.
  10. النشر، ج۲، ص‌۲۱۰ ـ ۲۱۱؛ احکام قراءة القرآن، ص‌۳۱؛ تنقیح الوسیط، ص‌۹۵ ـ ۹۶.
  11. التبیین، ص۱۱۲؛ احکام‌ قراءة‌القرآن، ص۳۱؛ الجامع‌الصغیر، ج‌۱، ص‌۱۹۹.
  12. نظرات فى علم التجوید، ص‌۴۲.
  13. تفسیر سید مصطفى خمینى، ج‌۱، ص‌۱۱۴؛ الجواب المفید، ص‌۱۹.
  14. التبیین، ص‌۱۱۱.
  15. عروة الوثقى، ج‌۱، ص‌۶۵۳؛ مستمسک العروه، ج‌۶، ص‌۲۳۵؛ مستند العروه، ج‌۳، ص‌۴۶۵ - ۴۷۳.
  16. مستند العروه، ج‌۳، ص‌۱۲۳.
قرآن
متن و ترجمه قرآن
اوصاف قرآن (اسامی و صفات قرآن، اعجاز قرآن، عدم تحریف در قرآن)
اجزاء قرآن آیه، سوره، جزء، حزب، حروف مقطعه
ترجمه و تفسیر قرآن تاریخ تفسیر، روشهای تفسیری قرآن، سیاق آیات، اسرائیلیات، تاویل، فهرست تفاسیر شیعه، فهرست تفاسیر اهل سنت، ترجمه های قرآن
علوم قرآنی تاریخ قرآن: نزول قرآن، جمع قرآن، شان نزول، کاتبان وحی، قراء سبعه
دلالت الفاظ قرآن: عام و خاص، مجمل و مبین، مطلق و مقید، محکم و متشابه، مفهوم و منطوق، نص و ظاهر، ناسخ و منسوخ
تلاوت قرآن تجوید، آداب قرائت قرآن، تدبر در قرآن
رده ها: سوره های قرآن * آیات قرآن * واژگان قرآنی * شخصیت های قرآنی * قصه های قرآنی * علوم قرآنی * معارف قرآن