الأمالی شیخ صدوق (کتاب): تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
 
سطر ۷: سطر ۷:
 
|نویسنده= شیخ صدوق
 
|نویسنده= شیخ صدوق
  
|موضوع= احاديث شيعه
+
|موضوع= احاديث شيعه/امالی
  
 
|زبان= عربی
 
|زبان= عربی
  
|تعداد جلد= 1
+
|تعداد جلد= ۱
  
 
|عنوان افزوده1= محقق
 
|عنوان افزوده1= محقق
  
|افزوده1= واحد تحقیقات اسلامی بنیاد بعثت
+
|افزوده1= تحقیقات اسلامی بنیاد بعثت
  
 
|عنوان افزوده2=
 
|عنوان افزوده2=
سطر ۲۱: سطر ۲۱:
 
|افزوده2=
 
|افزوده2=
  
|لینک= [http://lib.ahlolbait.com/parvan/resource/38925/ الامالي للشيخ الصدوق]
+
|لینک= [http://lib.ahlolbait.com/parvan/resource/38925/ الامالی للشيخ الصدوق]
 +
 
 +
}}کتاب '''«الأمالی»''' از آثار [[شیخ صدوق]] (م، ۳۸۱ ق) است که وی در [[مشهد]] مقدس به شاگردان خود املا نموده و آنها نوشته‌اند. بیشتر موضوعات مطرح شده در این کتاب، [[اخلاق|اخلاقی]]، [[تاریخ|تاریخی]] و نقل فضائل [[اهل البیت|اهل بیت]] علیهم‌السلام است.
  
}}
 
 
==مؤلف==
 
==مؤلف==
محمد بن علی بن حسین بن موسی بن بابویه قمی(۳۰۵ -۳۸۱ق) متولد شهر قم، معروف به شیخ صدوق و ابن بابویه، از بزرگ‌ترین محدّثین قرن چهارم هجری به شمار می‌آید. کتاب من لایحضره الفقیه از کتب اربعه شیعه اثر اوست. و از آثار وی: مدینة العلم، كمال‌الدین و تمام النعمة، التوحید، الخصال، معانی الأخبار، عیون أخبار الرضا(ع)، أمالی شیخ صدوق،  المقنع فی الفقه،  الهدایة (فی الأصول و الفروع) می باشد. از اساتید وی می توان به محمد بن حسن بن احمد بن ولید، حمزة بن محمد بن احمد بن جعفر بن محمد بن زید بن على(ع)، ابوالحسن، محمد بن قاسم  اشاره کرد. شیخ صدوق در سال 381 ه. وفات نمود.
+
محمد بن علی بن حسین بابویه قمی معروف به [[شیخ صدوق]] (۳۰۵ -۳۸۱ ق)، از [[محدث|محدثان]] بزرگ‌ [[شیعه]] در قرن چهارم هجری است. از اساتید وی می توان به پدرش [[علی بن حسین بن بابویه قمی|على بن حسین بن بابویه]]، [[محمد بن حسن بن ولید]]، ابوالحسن محمد بن قاسم و حمزة بن محمد بن احمد بن جعفر بن محمد بن [[زید بن علی بن الحسین|زید بن على]](ع) اشاره کرد.
 
 
==معرفی اجمالی کتاب==
 
  
کتاب امالی حاصل جلسه های متعددی است که شیخ صدوق هفته ای دو روز، در روزهای سه شنبه و جمعه، از هیجده [[رجب]] سال 367 ه.ق تا یازده [[شعبان]] سال 368 ه.ق در [[مشهد]] مقدس املا فرموده و شاگردان ایشان نوشته اند.  
+
کتاب ارزشمند «[[من لایحضره الفقیه (کتاب)|من لایحضره الفقیه]]» از [[کتب اربعه]] شیعه اثر اوست. برخی دیگر از آثار ماندگار وی عبارتند از: [[کمال الدین و تمام النعمه|کمال‌الدین و تمام النعمة]]، [[التوحید (کتاب)|التوحید]]، [[الخصال (کتاب)|الخصال]]، [[معانى الأخبار (کتاب)|معانی الأخبار]]، [[عیون اخبارالرضا (کتاب)|عیون أخبار الرضا]]، [[علل الشرایع]] و [[المقنع (کتاب)|المقنع فی الفقه]].  
  
در اواخر قرن سوم ه.ق شیوه ای در میان دانشمندان اسلامی ظهور کرد که آن را فن [[امالی]] نامیدند. امالی جمع املا است و آن این گونه است که یکی از استادان و دانشمندان بزرگ در انجمن، مطالبی را ایراد می کرد و دیگران سخنان او را می نوشتند و جمع آوری می کردند تا به صورت کتابی می شد و آن را امالی می خواندند.  
+
مرحوم شیخ صدوق در سال ۳۸۱ قمری وفات نمود و در شهر ری به خاک سپرده شد.
  
از فقهای بزرگ [[شیعه]]، آثار گرانبهایی به این شکل به یادگار مانده که امالی شیخ صدوق از آن جمله است و اثری بس نفیس و ارزشمند بشمار می رود. متن کتاب همان متن [[احادیث]] است که با سلسله سند آورده شده است. در این کتاب تبحر شیخ بزرگوار صدوق، در جمع و حفظ احادیث فریقین شیعه و سنی به خوبی آشکار است. موضوعات مختلفی در این کتاب بحث شده اند که بیشتر آن ها اخلاقی، تاریخی و نقل فضائل خاندان پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله را است.
+
==معرفی کتاب==
  
== موضوع كتاب امالى‌ ==
+
در اواخر قرن سوم قمری شیوه ای در میان دانشمندان اسلامی ظهور کرد که آن را فن [[امالی]] نامیدند. امالی جمع املاء است و آن این گونه است که یکی از استادان در انجمن، مطالبی را ایراد می کرد و دیگران سخنان او را می نوشتند تا به صورت کتابی می شد و آن را امالی می خواندند. از فقهای بزرگ [[شیعه]]، آثار گرانبهایی به این شکل به یادگار مانده که «الأمالی» [[شیخ صدوق]] از آن جمله است و اثری بس نفیس و ارزشمند بشمار می رود. 
  
موضوعات مختلفى در اين كتاب مورد بحث واقع شده كه اكثر آنها جنبه اخلاقى و تاريخى و نقل فضائل خاندان پيامبر اسلام صلى اللّه عليه و آله و سلم را دارند.
+
کتاب الأمالی حاصل جلسه های متعددی است که شیخ صدوق هفته ای دو روز، در روزهای سه شنبه و [[جمعه]]، از هیجده [[رجب]] سال ۳۶۷ ه.ق تا یازده [[شعبان]] سال ۳۶۸ ه.ق در [[مشهد]] مقدس املا فرموده و شاگردان ایشان نوشته اند.
اخبار اخلاقى نقل شده توسط غير شيعيان با ملاحظه متن آن، به حكم عقل سليم تأييد مى‌شود و اخبار فضائل خاندان پيامبر عليهم السلام از زبان مخالفان، مقرون به قرينه قطعيه است زيرا روات آنها دليلى براى جعل حديث نداشته‌اند لذا شيخ در اين دو موضوع، اخبار بسيارى از راويان مخالف مذهب نقل كرده است.
 
ثواب روزه در ماه‌هاى ذى حجه و رجب و شعبان و رمضان و ارزش خواب و رؤياى مؤمن و مقتل امام حسين عليه السلام و مستحبات نماز و احكام و شرايع، از ديگر مباحثى است كه در اين كتاب مطرح شده است.
 
  
== روايات اين كتاب‌ ==
+
متن کتاب همان متن [[احادیث]] است که با سلسله [[سند حدیث|سند]] آورده شده است. در این کتاب، تبحر شیخ صدوق در جمع و حفظ احادیث [[شیعه]] و [[سنی]] به خوبی آشکار است. 
  
در برخى از روايات اين كتاب مضامين به ظاهر ضعيف و مورد اعتراض وجود دارد كه در بيان آن مى‌توان گفت: بسيارى از اين روايات متشابه است و حاوى مطالبى نامحسوس و راجع به امور آينده و وقايع آخرت است. همچنانكه در خود آيات قرآن كريم آيات محكم و متشابه وجود دارد و درك مقاصد تفصيلى آنها منظور است نه لفظ آنها و دستور اين است كه آن را به خود ائمه عليهم السلام برگردانيم.
+
این کتاب، در یک جلد به همت آیت الله شیخ محمدباقر کمره ای ترجمه شده و همراه با اصل آن در سال ۱۳۳۹ ش (۱۳۸۰ ق) به چاپ رسیده است.  
بيان اين گونه روايات گاهى هم براى آزمايش و امتحان مقام ايمان پيروان بوده است.
 
  
 +
==محتوای کتاب ==
  
==وضعیت نشر==
+
موضوعات مختلفی در این کتاب بحث شده اند که بیشتر آنها [[اخلاق|اخلاقی]]، [[تاریخ|تاریخی]] و نقل فضائل [[اهل البیت|اهل بیت]] علیهم السلام است. اخبار اخلاقى نقل شده توسط غیر شیعیان با ملاحظه متن آن، به حکم عقل سلیم تأیید مى‌شود و اخبار فضائل خاندان [[پیامبر اسلام|پیامبر]] صلی الله علیه وآله از زبان مخالفان، مقرون به قرینه قطعیه است، زیرا روات آنها دلیلى براى [[حدیث جعلی|جعل حدیث]] نداشته‌اند؛ لذا شیخ صدوق در این دو موضوع، اخبار بسیارى از راویان [[سنی]] نقل کرده است.
  
این کتاب، در یک جلد به همت آیت الله شیخ محمدباقر کمره ای ترجمه و همراه با اصل در سال 1339 ش (1380 ق) به چاپ رسیده و پس از آن مکرر چاپ شده است و سپس به همت انتشارات کتابخانه اسلامیه، در سال 1363 ش، با قطع وزیری چاپ و منتشر شده است.
+
[[ثواب]] [[روزه]] در ماه‌هاى [[ذى الحجه]] و [[رجب]] و [[شعبان]] و [[رمضان]] و ارزش خواب و رؤیاى مؤمن و [[مقتل]] [[امام حسین]] علیه السلام و [[استحباب|مستحبات]] [[نماز]] و [[احکام شرعی|احکام]] و شرایع، از دیگر مباحثى است که در این کتاب مطرح شده است.
  
*مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی، نرم افزار جامعالحادیث 3[لوح فشرده]، بخش کتابشناسی
+
در برخى از روایات این کتاب، مضامین به ظاهر ضعیف و مورد اعتراض نیز وجود دارد که در بیان آن مى‌توان گفت: بسیارى از این روایات متشابه است و حاوى مطالبى نامحسوس و راجع به امور آینده و وقایع [[آخرت]] می باشد. همچنانکه در خود آیات [[قرآن کریم]] آیات [[محکم و متشابه]] وجود دارد و درک مقاصد تفصیلى آنها منظور است نه لفظ آنها؛ و دستور این است که آن را به خود [[ائمه]] علیهم السلام برگردانیم.
 +
همچنین بیان این گونه روایات گاهى هم براى آزمایش و امتحان مقام [[ایمان]] پیروان بوده است.
  
==متن کتاب الامالي للشيخ الصدوق==
+
== منابع ==
  
[http://lib.ahlolbait.com/parvan/resource/38925/الامالي-للشيخ-الصدوق  الامالي للشيخ الصدوق]
+
*[[نرم افزار جامع الاحادیث ۵ / ۳|نرم افزار جامع الاحادیث]] [لوح فشرده]، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی.
  
 
[[رده:منابع حدیثی]]
 
[[رده:منابع حدیثی]]
 
[[رده:آثار شیخ صدوق]]
 
[[رده:آثار شیخ صدوق]]
 
{{حدیث}}
 
{{حدیث}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۰ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۲۰

الأمالی شیخ صدوق.jpg
نویسنده شیخ صدوق
موضوع احاديث شيعه/امالی
زبان عربی
تعداد جلد ۱
محقق تحقیقات اسلامی بنیاد بعثت

الامالی للشيخ الصدوق

کتاب «الأمالی» از آثار شیخ صدوق (م، ۳۸۱ ق) است که وی در مشهد مقدس به شاگردان خود املا نموده و آنها نوشته‌اند. بیشتر موضوعات مطرح شده در این کتاب، اخلاقی، تاریخی و نقل فضائل اهل بیت علیهم‌السلام است.

مؤلف

محمد بن علی بن حسین بابویه قمی معروف به شیخ صدوق (۳۰۵ -۳۸۱ ق)، از محدثان بزرگ‌ شیعه در قرن چهارم هجری است. از اساتید وی می توان به پدرش على بن حسین بن بابویه، محمد بن حسن بن ولید، ابوالحسن محمد بن قاسم و حمزة بن محمد بن احمد بن جعفر بن محمد بن زید بن على(ع) اشاره کرد.

کتاب ارزشمند «من لایحضره الفقیه» از کتب اربعه شیعه اثر اوست. برخی دیگر از آثار ماندگار وی عبارتند از: کمال‌الدین و تمام النعمة، التوحید، الخصال، معانی الأخبار، عیون أخبار الرضا، علل الشرایع و المقنع فی الفقه.

مرحوم شیخ صدوق در سال ۳۸۱ قمری وفات نمود و در شهر ری به خاک سپرده شد.

معرفی کتاب

در اواخر قرن سوم قمری شیوه ای در میان دانشمندان اسلامی ظهور کرد که آن را فن امالی نامیدند. امالی جمع املاء است و آن این گونه است که یکی از استادان در انجمن، مطالبی را ایراد می کرد و دیگران سخنان او را می نوشتند تا به صورت کتابی می شد و آن را امالی می خواندند. از فقهای بزرگ شیعه، آثار گرانبهایی به این شکل به یادگار مانده که «الأمالی» شیخ صدوق از آن جمله است و اثری بس نفیس و ارزشمند بشمار می رود.

کتاب الأمالی حاصل جلسه های متعددی است که شیخ صدوق هفته ای دو روز، در روزهای سه شنبه و جمعه، از هیجده رجب سال ۳۶۷ ه.ق تا یازده شعبان سال ۳۶۸ ه.ق در مشهد مقدس املا فرموده و شاگردان ایشان نوشته اند.

متن کتاب همان متن احادیث است که با سلسله سند آورده شده است. در این کتاب، تبحر شیخ صدوق در جمع و حفظ احادیث شیعه و سنی به خوبی آشکار است.

این کتاب، در یک جلد به همت آیت الله شیخ محمدباقر کمره ای ترجمه شده و همراه با اصل آن در سال ۱۳۳۹ ش (۱۳۸۰ ق) به چاپ رسیده است.

محتوای کتاب

موضوعات مختلفی در این کتاب بحث شده اند که بیشتر آنها اخلاقی، تاریخی و نقل فضائل اهل بیت علیهم السلام است. اخبار اخلاقى نقل شده توسط غیر شیعیان با ملاحظه متن آن، به حکم عقل سلیم تأیید مى‌شود و اخبار فضائل خاندان پیامبر صلی الله علیه وآله از زبان مخالفان، مقرون به قرینه قطعیه است، زیرا روات آنها دلیلى براى جعل حدیث نداشته‌اند؛ لذا شیخ صدوق در این دو موضوع، اخبار بسیارى از راویان سنی نقل کرده است.

ثواب روزه در ماه‌هاى ذى الحجه و رجب و شعبان و رمضان و ارزش خواب و رؤیاى مؤمن و مقتل امام حسین علیه السلام و مستحبات نماز و احکام و شرایع، از دیگر مباحثى است که در این کتاب مطرح شده است.

در برخى از روایات این کتاب، مضامین به ظاهر ضعیف و مورد اعتراض نیز وجود دارد که در بیان آن مى‌توان گفت: بسیارى از این روایات متشابه است و حاوى مطالبى نامحسوس و راجع به امور آینده و وقایع آخرت می باشد. همچنانکه در خود آیات قرآن کریم آیات محکم و متشابه وجود دارد و درک مقاصد تفصیلى آنها منظور است نه لفظ آنها؛ و دستور این است که آن را به خود ائمه علیهم السلام برگردانیم. همچنین بیان این گونه روایات گاهى هم براى آزمایش و امتحان مقام ایمان پیروان بوده است.

منابع