آیه نجوا: تفاوت بین نسخه‌ها
| سطر ۶: | سطر ۶: | ||
اغنیا وقتى چنین دیدند از نجوا خوددارى كرده، آیه دوم نازل شد و آن‌ها را سرزنش و حكم آیه نخست را نسخ كرد و به همگان اجازه نجوا داد.<ref> مجمع البیان، ج 9، ص 379.</ref> بیشتر مفسران [[شیعه]] و سنى برآنند: یگانه شخصى كه به این آیه عمل كرد، على علیه‌السلام بود؛<ref> جامع‌البیان، مج 14، ج 28، ص 27؛ الدرّالمنثور، ج 8، ص 84.</ref> چنان‌كه خود حضرت مى‌فرماید: آیه‌اى در [[قرآن]] است كه هیچ كس پیش از من و پس از من به آن عمل نكرده و نخواهد كرد. من یك دینار داشتم آن را به ده درهم تبدیل كردم و هر زمان مى‌خواستم با [[رسول خدا]] صلى الله علیه و آله نجوا كنم، درهمى را صدقه مى‌دادم.<ref> مجمع البیان، ج 9، ص 379.</ref> بر اساس نقلى، عبدالله ابن عمر این فضیلت على علیه‌السلام را در كنار همسرى حضرت زهرا و پرچم‌دارى خیبر از بزرگ‌ترین فضایل حضرت مى‌شمرد.<ref>همان.</ref> | اغنیا وقتى چنین دیدند از نجوا خوددارى كرده، آیه دوم نازل شد و آن‌ها را سرزنش و حكم آیه نخست را نسخ كرد و به همگان اجازه نجوا داد.<ref> مجمع البیان، ج 9، ص 379.</ref> بیشتر مفسران [[شیعه]] و سنى برآنند: یگانه شخصى كه به این آیه عمل كرد، على علیه‌السلام بود؛<ref> جامع‌البیان، مج 14، ج 28، ص 27؛ الدرّالمنثور، ج 8، ص 84.</ref> چنان‌كه خود حضرت مى‌فرماید: آیه‌اى در [[قرآن]] است كه هیچ كس پیش از من و پس از من به آن عمل نكرده و نخواهد كرد. من یك دینار داشتم آن را به ده درهم تبدیل كردم و هر زمان مى‌خواستم با [[رسول خدا]] صلى الله علیه و آله نجوا كنم، درهمى را صدقه مى‌دادم.<ref> مجمع البیان، ج 9، ص 379.</ref> بر اساس نقلى، عبدالله ابن عمر این فضیلت على علیه‌السلام را در كنار همسرى حضرت زهرا و پرچم‌دارى خیبر از بزرگ‌ترین فضایل حضرت مى‌شمرد.<ref>همان.</ref> | ||
| + | |||
| + | برای مشاهد ه ترجمه ها و تفاسیر این آیه به صفحه [[آیه 12 سوره مجادله]] مراجعه شود. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
نسخهٔ ۱۲ ژوئیهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۱۰:۲۵
آیه 12 سوره مجادله/58 گفتگوى در گوشى (نجوا) با پیامبر صلى الله علیه و آله را جز در موردى كه نجواكننده پیش از آن صدقه بپردازد، نهى كرده؛ از این رو آن را «آیه نجوا»[۱] یا «آیه مناجات»[۲] گفته‌اند:
در شأن نزول این آیه گفته‌اند: گروهى از ثروت‌مندان خدمت پیامبر مى‌رسیدند و با او نجوا مى‌كردند و ضمن گرفتن وقت پیامبر صلى الله علیه و آله، ناراحتى مستمندان را نیز فراهم مى‌ساختند كه آیه نازل شد و به آن‌ها دستور داد پیش از نجواكردن با پیامبر صلى الله علیه و آله به مستمندان صدقه بدهند.
اغنیا وقتى چنین دیدند از نجوا خوددارى كرده، آیه دوم نازل شد و آن‌ها را سرزنش و حكم آیه نخست را نسخ كرد و به همگان اجازه نجوا داد.[۳] بیشتر مفسران شیعه و سنى برآنند: یگانه شخصى كه به این آیه عمل كرد، على علیه‌السلام بود؛[۴] چنان‌كه خود حضرت مى‌فرماید: آیه‌اى در قرآن است كه هیچ كس پیش از من و پس از من به آن عمل نكرده و نخواهد كرد. من یك دینار داشتم آن را به ده درهم تبدیل كردم و هر زمان مى‌خواستم با رسول خدا صلى الله علیه و آله نجوا كنم، درهمى را صدقه مى‌دادم.[۵] بر اساس نقلى، عبدالله ابن عمر این فضیلت على علیه‌السلام را در كنار همسرى حضرت زهرا و پرچم‌دارى خیبر از بزرگ‌ترین فضایل حضرت مى‌شمرد.[۶]
برای مشاهد ه ترجمه ها و تفاسیر این آیه به صفحه آیه 12 سوره مجادله مراجعه شود.
پانویس
منابع
- علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد1، ص404.
