آیه خیریّت: تفاوت بین نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
|||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
− | آیه 110 [[سوره آل عمران]] | + | برخی آیه 110 [[سوره آل عمران]] را «آیه خیریّت» نامیدهاند.<ref>الوسطیة فى القرآن الكریم، ص85.</ref> مسلمانان در این [[آیه]]، بهترین [[امت]] معرفى شدهاند؛ زیرا [[امر به معروف و نهى از منكر]] مىكنند و به خدا [[ایمان]] دارند؛ البته این خیر بودن تا زمانى است كه این دو وظیفه مهم در جامعه اسلامى اقامه شود: |
− | + | {{قرآن در قاب|«كُنْتُمْ خَيْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَتَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَتُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ ۗ وَلَوْ آمَنَ أَهْلُ الْكِتَابِ لَكَانَ خَيْرًا لَهُمْ ۚ مِنْهُمُ الْمُؤْمِنُونَ وَأَكْثَرُهُمُ الْفَاسِقُونَ»|سوره=3|آیه=110|ترجمه=شما بهترین امتی هستید که [برای اصلاح جوامع انسانی] پدیدار شده اید، به کار شایسته و پسندیده فرمان می دهید و از کار ناپسند و زشت بازمی دارید، و [از روی تحقیق، معرفت، صدق و اخلاص] به خدا ایمان می آورید. و اگر اهل کتاب ایمان می آوردند قطعاً برای آنان بهتر بود؛ برخی از آنان مؤمن [به قرآن و پیامبرند] و بیشترشان فاسقند.}} | |
− | + | در [[سبب نزول]] این آیه گفتهاند: دو تن از دانشمندان [[یهود]]، خود و دینشان را از مسلمانان و [[اسلام]] بهتر دانستند؛ پس خداوند این آیه را فرو فرستاد و مسلمانان را بهترین امت معرفى كرد.<ref>تفسیر روض الجنان، ج5، ص7.</ref> | |
− | + | [[شیخ طوسى]] از قول ضحاک گويد: آیه درباره اصحاب مخصوص و ويژه [[رسول خدا]] صلى الله عليه وآله نازل گرديده است. | |
+ | |||
+ | صاحب [[تفسير البرهان]] از [[ابو بصیر]] او از [[امام صادق]] عليهالسلام نقل نمايد كه اين آيه درباره رسول خدا صلى الله عليه وآله و اوصياء خاص او نازل شده است. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
سطر ۱۱: | سطر ۱۳: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
− | * علی خراسانی، | + | * [[دائرة المعارف قرآن کریم]]، علی خراسانی، ج1، ص383. |
+ | *[[نمونه بینات در شأن نزول آیات]]، محمدباقر محقق، ص193. | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} |
نسخهٔ ۱۳ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۱۸
برخی آیه 110 سوره آل عمران را «آیه خیریّت» نامیدهاند.[۱] مسلمانان در این آیه، بهترین امت معرفى شدهاند؛ زیرا امر به معروف و نهى از منكر مىكنند و به خدا ایمان دارند؛ البته این خیر بودن تا زمانى است كه این دو وظیفه مهم در جامعه اسلامى اقامه شود:
در سبب نزول این آیه گفتهاند: دو تن از دانشمندان یهود، خود و دینشان را از مسلمانان و اسلام بهتر دانستند؛ پس خداوند این آیه را فرو فرستاد و مسلمانان را بهترین امت معرفى كرد.[۲]
شیخ طوسى از قول ضحاک گويد: آیه درباره اصحاب مخصوص و ويژه رسول خدا صلى الله عليه وآله نازل گرديده است.
صاحب تفسير البرهان از ابو بصیر او از امام صادق عليهالسلام نقل نمايد كه اين آيه درباره رسول خدا صلى الله عليه وآله و اوصياء خاص او نازل شده است.
پانویس
منابع
- دائرة المعارف قرآن کریم، علی خراسانی، ج1، ص383.
- نمونه بینات در شأن نزول آیات، محمدباقر محقق، ص193.