کاربر:سید مهدی خدایی/یادداشت: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(←منظور از «کلمات» در روایات و تفاسیر شیعه) |
(←منظور از «کلمات» در روایات) |
||
| سطر ۸: | سطر ۸: | ||
ارتباط این آیه شریفه با مباحث زیربنایی اعتقادی مانند «عصمت امام» و «مقام امامت» موجب پیدایش مباحث گسترده میان متکلمان مسلمان شده است. شیعیان در کنار [[آیه تطهیر]] و [[آیه ولایت]] و... با استناد به این آیه عصمت را شرط امامت و پیشوایی جامعه و[[امامت]] را یک مقام و منسب الهی و بالاتر از مقام [[نبوت]] دانسته اند. | ارتباط این آیه شریفه با مباحث زیربنایی اعتقادی مانند «عصمت امام» و «مقام امامت» موجب پیدایش مباحث گسترده میان متکلمان مسلمان شده است. شیعیان در کنار [[آیه تطهیر]] و [[آیه ولایت]] و... با استناد به این آیه عصمت را شرط امامت و پیشوایی جامعه و[[امامت]] را یک مقام و منسب الهی و بالاتر از مقام [[نبوت]] دانسته اند. | ||
| − | ==منظور از «کلمات» در روایات == | + | ==منظور از «کلمات» در روایات== |
[[امام صادق علیه السلام]] در پاسخ به سوال [[مفضل بن عمر]] پیرامون معنی «کلمات» در این آیه ی شریفه با اشاره به [[آیه 37 سوره بقره]]: «{{متن قرآن| فَتَلَقَّىٰ آدَمُ مِنْ رَبِّهِ كَلِمَاتٍ فَتَابَ عَلَيْهِ ۚ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ}}» می فرمایند :«همان كلماتى است كه آدم آن را از پروردگارش دريافت كرد و بر زبان جارى نمود و خداوند توبه اش را پذيرفت. سپس در توضیح چیستی این کلمات می فرمایند: و آن اين كلمات است كه گفت: «{{متن حدیث|أسألك بحقّ محمّد و عليّ و فاطمة و الحسن و الحسين إلّا تبت عليّ}}»<ref> الخصال، ج1، ص: 305</ref> یعنی «پروردگارا از تو مسألت مينمايم كه بحق محمّد و على و فاطمه و حسن و حسين عليهم السلام توبه مرا بپذير» | [[امام صادق علیه السلام]] در پاسخ به سوال [[مفضل بن عمر]] پیرامون معنی «کلمات» در این آیه ی شریفه با اشاره به [[آیه 37 سوره بقره]]: «{{متن قرآن| فَتَلَقَّىٰ آدَمُ مِنْ رَبِّهِ كَلِمَاتٍ فَتَابَ عَلَيْهِ ۚ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ}}» می فرمایند :«همان كلماتى است كه آدم آن را از پروردگارش دريافت كرد و بر زبان جارى نمود و خداوند توبه اش را پذيرفت. سپس در توضیح چیستی این کلمات می فرمایند: و آن اين كلمات است كه گفت: «{{متن حدیث|أسألك بحقّ محمّد و عليّ و فاطمة و الحسن و الحسين إلّا تبت عليّ}}»<ref> الخصال، ج1، ص: 305</ref> یعنی «پروردگارا از تو مسألت مينمايم كه بحق محمّد و على و فاطمه و حسن و حسين عليهم السلام توبه مرا بپذير» | ||
* در تفسیر قمی آمده است : «آزمون [[حضرت ابراهیم علیه السلام|ابراهیم علیه السلام]] به واسطه خوابی بود که در آن دید فرزندش [[حضرت اسماعیل علیه السلام|اسماعیل علیه السلام]] را ذبح می کند. | * در تفسیر قمی آمده است : «آزمون [[حضرت ابراهیم علیه السلام|ابراهیم علیه السلام]] به واسطه خوابی بود که در آن دید فرزندش [[حضرت اسماعیل علیه السلام|اسماعیل علیه السلام]] را ذبح می کند. | ||
| − | * طبرسی در مجمع البیان روایتی از ابن عباس نقل می کند که «کلمات» را به 40 خصلت تفسیر نموده است که ابراهیم علیه السلام به همه ی آن 40 خصلت آراسته شد.<ref> ترجمه تفسير مجمع البيان، ج2، ص: 27</ref> | + | * طبرسی در مجمع البیان روایتی از ابن عباس نقل می کند که «کلمات» را به 40 خصلت تفسیر نموده است که ابراهیم علیه السلام به همه ی آن 40 خصلت آراسته شد.<ref> ترجمه تفسير مجمع البيان، ج2، ص: 27</ref> این خصلت ها در آیه 112 سوره ی توبه، آیات ابتدایی سوره مؤمنون و نیز در سوره های احزاب و معارج بیان شده است. برخی از این خصت ها عبارتند از: [[توبه]]، [[عبادت]]، [[حمد]]، [[روزه|روزه داری]]، [[رکوع|ركوع کردن]]، [[سجده|سجده کردن]]، [[امر به معروف و نهی از منكر|امر به معروف]]، [[امر به معروف و نهی از منكر|نهى از منكر]]، مراقبت از حدود الهى، [[ایمان|ايمان]]، [[خشوع|خشوع در نماز]]، [[لغو از منظر قرآن|احتراز از لغو و باطل]]، [[زکات|دادن زكات،]] ، [[امانت‌داری|رعايت امانت]]، [[پیمان شکنی|رعايت پيمان]]، [[نماز|محافظت بر نمازها]]» |
==پانویس== | ==پانویس== | ||
نسخهٔ ۲۷ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۱۱
آیه 124 سوره بقره است که چون بحث امامت حضرت ابراهیم علیه السلام را مطرح نموده است و از آن نظر قرآن در مسائل مربوط به بحث امامت استخراج می شود به آیه امامت شهرت پیدا کرده است.
ترجمه آیه
و (به ياد آر) هنگامى كه خدا ابراهيم را به امورى امتحان فرمود و او همه را به جاى آورد، خدا به او گفت: من تو را به پيشوايى خلق برگزينم، ابراهيم عرض كرد: به فرزندان من چه؟ فرمود: (اگر شايسته باشند مى دهم، زيرا) عهد من به مردم ستمكار نخواهد رسيد.
اهمیت آیه
ارتباط این آیه شریفه با مباحث زیربنایی اعتقادی مانند «عصمت امام» و «مقام امامت» موجب پیدایش مباحث گسترده میان متکلمان مسلمان شده است. شیعیان در کنار آیه تطهیر و آیه ولایت و... با استناد به این آیه عصمت را شرط امامت و پیشوایی جامعه وامامت را یک مقام و منسب الهی و بالاتر از مقام نبوت دانسته اند.
منظور از «کلمات» در روایات
امام صادق علیه السلام در پاسخ به سوال مفضل بن عمر پیرامون معنی «کلمات» در این آیه ی شریفه با اشاره به آیه 37 سوره بقره: « فَتَلَقَّىٰ آدَمُ مِنْ رَبِّهِ كَلِمَاتٍ فَتَابَ عَلَيْهِ ۚ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ» می فرمایند :«همان كلماتى است كه آدم آن را از پروردگارش دريافت كرد و بر زبان جارى نمود و خداوند توبه اش را پذيرفت. سپس در توضیح چیستی این کلمات می فرمایند: و آن اين كلمات است كه گفت: «أسألك بحقّ محمّد و عليّ و فاطمة و الحسن و الحسين إلّا تبت عليّ»[۱] یعنی «پروردگارا از تو مسألت مينمايم كه بحق محمّد و على و فاطمه و حسن و حسين عليهم السلام توبه مرا بپذير»
- در تفسیر قمی آمده است : «آزمون ابراهیم علیه السلام به واسطه خوابی بود که در آن دید فرزندش اسماعیل علیه السلام را ذبح می کند.
- طبرسی در مجمع البیان روایتی از ابن عباس نقل می کند که «کلمات» را به 40 خصلت تفسیر نموده است که ابراهیم علیه السلام به همه ی آن 40 خصلت آراسته شد.[۲] این خصلت ها در آیه 112 سوره ی توبه، آیات ابتدایی سوره مؤمنون و نیز در سوره های احزاب و معارج بیان شده است. برخی از این خصت ها عبارتند از: توبه، عبادت، حمد، روزه داری، ركوع کردن، سجده کردن، امر به معروف، نهى از منكر، مراقبت از حدود الهى، ايمان، خشوع در نماز، احتراز از لغو و باطل، دادن زكات، ، رعايت امانت، رعايت پيمان، محافظت بر نمازها»
پانویس
