سوره طه: تفاوت بین نسخه‌ها
(←پیوست) |
|||
| سطر ۳۶: | سطر ۳۶: | ||
*[http://wiki.ahlolbait.com/index.php/%D8%AA%D8%B1%D8%AA%DB%8C%D8%A8_%D9%86%D8%B2%D9%88%D9%84_%D8%B3%D9%88%D8%B1%D9%87_%D9%87%D8%A7 ترتیب نزول سوره ها]، در همین دانشنامه | *[http://wiki.ahlolbait.com/index.php/%D8%AA%D8%B1%D8%AA%DB%8C%D8%A8_%D9%86%D8%B2%D9%88%D9%84_%D8%B3%D9%88%D8%B1%D9%87_%D9%87%D8%A7 ترتیب نزول سوره ها]، در همین دانشنامه | ||
==پیوست== | ==پیوست== | ||
| − | [[سوره طه/متن و ترجمه | + | [[سوره طه/متن و ترجمه]] |
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
[[رده:سوره های قرآن]] | [[رده:سوره های قرآن]] | ||
نسخهٔ ۳۱ اکتبر ۲۰۱۶، ساعت ۱۱:۵۰
| <<مریم | طه | انبیاء>> | ||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||
سوره طه بیستمین سوره قرآن است و دارای 135 آیه است.
نزول
سوره طه مكى است. این سوره در ترتیب مصحف بیستمین سوره و در ترتیب نزول چهل و پنجمین سوره قرآن کریم است که پیش از آن سوره مریم و پس از آن سوره واقعه نازل شده است.
تعداد آيات
تعداد آیات آن از نظر شاميان 140 و از نظر كوفيان 135 و از نظر حجازيان 134 و از نظر بصريان 132 آیه است.
فضيلت اين سوره
ابى بن كعب از پيامبر گرامى اسلام نقل كرده است كه: هر كس اين سوره را قرائت كند در روز قيامت ثواب مهاجرين و انصار به او داده خواهد شد. حسن مي گويد: پيامبر خدا فرمود: بهشتيان جز سوره‌هاى يس و طه سوره ديگرى از قرآن تلاوت نمي كنند.
و به روايت اسحاق بن عمار امام صادق علیه السلام فرمود: قرائت سوره طه را ترك نكنيد، زيرا خداوند دوستدار اين سوره و دوستدار كسى است كه همواره اين سوره را تلاوت مي كند. در روز قيامت نامه عملش را بدست راستش خواهد داد و خطاهايى كه در دوره مسلمانى از او سرزده، بحساب او نخواهد آورد و پاداش او را چنان مي دهد كه خشنود گردد.
هدف سوره
غرض اين سوره تذكر و يادآورى از راه انذار است، كه آيات انذار آن بر آيات تبشيرش غلبه دارد، و اين غلبه به خوبى به چشم مى‌خورد، داستانهايى را ذكر مى‌كند كه به هلاكت طاغيان و تكذيب كنندگان آيات خدا منتهى مى‌شود، و حجت‌هاى روشنى را متضمن است كه عقل هر كس را ملزم به اعتراف به توحيد خداى تعالى، و اجابت دعوت حق مى‌كند، و به يادآورى آينده انسان از احوال قيامت و مواقف آن و حال نكبت بار مجرمين، و خسران ظالمين منتهى مى‌گردد. اين آيات- به طورى كه از سياقش بر مى‌آيد- با نوعى تسليت از رسول خدا شروع مى‌شود، تا جان شريف خود را در واداشتن مردم به قبول دعوتش به تعب نيندازد، زيرا قرآن نازل نشده براى اينكه آن جناب خود را به زحمت بيندازد، بلكه آن تنزيلى است الهى كه مردم را به خدا و آيات او تذكر مى‌دهد تا شايد بيدار شوند و غريزه خشيت آنان هوشيار گردد، آن گاه متذكر شده به وى ايمان بياورند و تقوى پيشه كنند، پس او غير از تبليغ وظيفه ديگرى ندارد، اگر مردم به ترس آمدند و متذكر شدند كه هيچ، و گر نه يا عذاب استيصال و خانمان برانداز منقرضشان مى‌كند، و يا اينكه به سوى خداى خود برگشت نموده در آن عالم به وبال ظلم و فسق خود مى‌رسند، و اعمال خود را بدون كم و زياد مى‌يابند، و به هر حال نمى‌توانند با طغيان و تكذيب خود خداى را عاجز سازند[۱]
پانویس
- ↑ ترجمه الميزان، ج14، ص: 16
منابع
- فضل بن حسن طبرسی، ترجمه مجمع البيان في تفسير القرآن، ج16، ص3.
- محمد حسین طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان، ج14، ص: 16، قم 1374
- ترتیب نزول سوره ها، در همین دانشنامه
پیوست
