سوره قصص: تفاوت بین نسخه‌ها
(←پیوست) |
|||
| سطر ۳۸: | سطر ۳۸: | ||
==پیوست== | ==پیوست== | ||
[[سوره قصص/متن و ترجمه سوره|متن و ترجمه سوره]] | [[سوره قصص/متن و ترجمه سوره|متن و ترجمه سوره]] | ||
| + | |||
| + | {{قرآن}} | ||
[[رده:سوره های قرآن]] | [[رده:سوره های قرآن]] | ||
نسخهٔ ۱۳ فوریهٔ ۲۰۱۴، ساعت ۰۸:۴۹
| <<نمل | قصص | عنکبوت>> | ||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||
سوره قصص بیست و هشتمین سوره از قرآن است و دارای 88 آیه است.
نزول
تمام آیات سوره ی قصص در مکه نازل شده است.این سوره در ترتیب مصحف بیست و هشتمین سوره و در ترتیب نزول چهل و نهمین سوره قرآن کریم است که پیش از آنسوره نمل و پس از آن سوره اسراءنازل شده است.
تعداد آيات
اين سوره 88 آيه است. كوفيان «طسم» را يك آيه مستقل مي دانند و ديگران «يسقون» را.
فضيلت سوره
ابى بن كعب از پيامبر اسلام صلی الله علیه و آله روايت كرده است كه هر كه سوره قصص را بخواند ده حسنه به عدد كسانى كه موسى را تصديق و تكذيب كردند به او داده مي شود و فرشته‌اى در آسمان و زمين نمي ماند مگر اين كه براى او شهادت مي دهند كه او براستى مي گفت: همه چيز تباه مي شود جز ذات خداوند.
هدف سوره
غرض اين سوره وعده جميل به مؤمنين است، مؤمنينى كه در مكه قبل از هجرت به مدينه عده اندكى بودند كه مشركين و فراعنه قريش ايشان را ضعيف و ناچيز مى‌شمردند، و اقليتى كه در مكه در بين اين طاغيان در سخت‌ترين شرايط به سرمى‌بردند و فتنه‌ها و شدايد سختى را پشت سر مى‌گذاشتند، خداى تعالى در اين سوره به ايشان وعده مى‌دهد كه به زودى بر آنان منت نهاده و پيشوايان مردم قرارشان میدهد، و آنان را وارث همين فراعنه می‌كند، و در زمين مكنتشان میدهد، و به طاغيان قومشان آنچه را كه از آن بيم داشتند نشان میدهد.
به همين منظور براى اين مؤمنين اين قسمت از داستان موسى و فرعون را خاطرنشان میسازد كه موسى را در شرايطى خلق كرد كه فرعون در اوج قدرت بود و بنى اسرائيل را خوار و زيردست كرده بود كه پسر بچه‌هايشان را میكشت و زنانشان را زنده میگذاشت، آرى خداوند در چنين شرايطى موسى را آفريد و مهم‌تر آنكه او را در دامن دشمنش يعنى خود فرعون پرورش داد، تا وقتى كه به حد رشد رسيد، آن گاه او را از شر فرعون نجات داد و از بين فرعونيان به سوى مدين روانه‌اش نمود، و پس از مدتى به عنوان رسالت دوباره به سوى ايشان بر گردانيد، با معجزاتى آشكار تا آنكه فرعون و لشكريانش تا آخرين نفر را غرق كرده و بنى اسرائيل را وارث آنان نمود، و تورات را بر موسى نازل فرمود، تا هدايت و بصيرت براى مؤمنين باشد.
و عين همين سنت را در ميان مؤمنين به اسلام جارى خواهد كرد، و ايشان را به ملك و عزت و سلطنت خواهد رسانيد، و رسول خدا (ص) را دوباره به وطن باز خواهد گردانيد. آن گاه از اين داستان منتقل مى‌شود به بيان اين كه در حكمت خدا لازم است كه از جانب خودش كتابى نازل كند، تا دعوت حق آن جناب نيز كتاب داشته باشد، سپس سخنان طعن‌آميز مشركين را كه در باره دعوت قرآن زده‌اند كه: چرا به وى آنچه به موسى داده شد ندادند؟ نقل فرموده و از آن پاسخ مى‌دهد، و نيز علت ايمان نياوردن آنان را نقل نموده به اين كه اگر به تو ايمان بياوريم و هدايت تو را پيروى كنيم قدرت ما از ما سلب می‌شود، و از آن پاسخ میدهد، و به اين منظور داستان قارون و فرو رفتنش در زمين را برايشان مجسم میسازد [۱]
پانویس
- ↑ ترجمه الميزان، ج16، ص: 6
منابع
- فضل بن حسن طبرسی، ترجمه مجمع البيان في تفسير القرآن، ج18، ص154.
- محمد حسین طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان، ج16، ص: 6 ، قم 1374
- ترتیب نزول سوره ها، در همین دانشنامه
پیوست
