آیه خُلع: تفاوت بین نسخهها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
(بدون تفاوت)
|
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۳۵
در بخشى از آیه 229 سوره بقره، (علاوه بر طلاق رجعی) به جواز «طلاق خُلع» در موردى خاص پرداخته شده؛ از این رو برخی به آن «آیه خُلع» گفتهاند.[۱] جواز طلاق خلع در جایى است كه زن، هیچگونه تمایلى به ادامه زندگى زناشویى نداشته باشد و زن و شوهر بیم داشته باشند كه نتوانند حدود الهى را رعایت كنند؛ در این صورت مانعى ندارد كه مقدارى مال به صورت عوض به شوهر داده شود تا زن را طلاق دهد:
در تفسیر قمی ذكر شده كه اين آيه درباره طلاق خلع نازل گرديده است. به نقلى، این آیه در شأن زن و شوهرى نازل شد كه زن از شوهرش متنفر بود و با وجود این، شوهر به او علاقه داشت. زن به پیامبر صلى الله علیه وآله عرضه داشت اگر مرا از او جدا نكنى، بیم دارم از من كارى سرزند كه موجب نابودىام شود و شوهر عرضه داشت باغستانى خرما مهر او كردهام. پیغمبر به زن فرمود: باغ را به او برگردان تا طلاقت دهد و زن چنین كرد و این آیه نازل شد.[۲]
بیشتر مفسران برآنند كه این آیه، با آیه «آیه قنطار» یعنی «وإِن أَردتُم استِبدالَ زَوج مَكانَ زَوج وَآتَيْتُمْ إِحْدَاهُنَّ قِنْطَارًا فَلَا تَأْخُذُوا مِنْهُ شَيْئًا...» (سوره نساء/ 4،20)، نسخ نشده است.[۳]
پانویس
منابع
- دائرة المعارف قرآن کریم، علی خراسانی، ج1، 381.
- نمونه بینات در شأن نزول آیات، محمدباقر محقق، ص85.