آیه نسخ: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | آیه 106 [[سوره بقره]] | + | آیه 106 [[سوره بقره]]، «آیه نَسخ» نام گرفته است. [[خداوند]] در این [[آیه]] اعلام مى‌دارد: هر حكمى را كه «[[نسخ|نَسخ]]» كنیم یا به فراموشى بسپاریم، بهتر از آن یا مانندش را مى‌آوریم:<ref>الرأى الصّواب فى منسوخ الكتاب، ص19.</ref> |
| − | {{قرآن در قاب|«مَا نَنسَخْ مِنْ آيَةٍ أَوْ نُنسِهَا نَأْتِ بِخَيْرٍ مِّنْهَا أَوْ مِثْلِهَا أَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللّهَ عَلَىَ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ»|سوره=2|آیه=106|ترجمه= | + | {{قرآن در قاب|«مَا نَنسَخْ مِنْ آيَةٍ أَوْ نُنسِهَا نَأْتِ بِخَيْرٍ مِّنْهَا أَوْ مِثْلِهَا أَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللّهَ عَلَىَ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ»|سوره=2|آیه=106|ترجمه=هر آیه ای را که [محتوی حکم یا احکامی است وقتی بر پایه مصلحت یا اقتضای زمان] از میان برداریم یا به تأخیر اندازیم، بهتر از آن یا مانندش را می آوریم. آیا ندانسته ای که خدا بر هر کاری تواناست؟!}} |
| − | + | در [[شأن نزول]] این آیه گفته‌اند: چون خداوند برخى از [[احكام]] و دستورها را [[نسخ]] مى‌كرد، [[یهود|یهودیان]] طعنه مى‌زدند و مى‌گفتند: [[پیامبر اسلام|محمد]]، داراى رأیى متین و محكم نیست؛ زیرا وقتى دستور و حكمى را بیان مى‌كند پس از مدتى حكم و دستور دیگرى برخلاف آن مى‌آورد. پس خداوند این [[آیه]] را بر رد آنان نازل كرد.<ref>تفسير روض الجنان.</ref> | |
| − | به نقلى دیگر، یهودیان مى‌گفتند: | + | به نقلى دیگر، یهودیان مى‌گفتند: محمد، [[صحابه|اصحاب]] خود را به امرى مأمور کرده، سپس آنان را از آن نهى مى‌كند. اگر سخنان او [[وحى]] مى‌بود، تناقضى در آن‌ها وجود نمى‌داشت؛ سپس این آیه نازل شد.<ref> اسباب النزول، واحدى، ص 36؛ روض الجنان، ج 2، ص 99.</ref> در معناى نسخ و نسیان در این آیه، مفسران به طور گسترده سخن گفته‌اند.<ref> الناسخ والمنسوخ، ابن حزم، ص 19.</ref> |
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| − | <references/> | + | <references /> |
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | * علی خراسانی، | + | |
| + | *[[دائرة المعارف قرآن کریم]]، علی خراسانی، ج1، ص404. | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
نسخهٔ ۲۵ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۳۴
آیه 106 سوره بقره، «آیه نَسخ» نام گرفته است. خداوند در این آیه اعلام مى‌دارد: هر حكمى را كه «نَسخ» كنیم یا به فراموشى بسپاریم، بهتر از آن یا مانندش را مى‌آوریم:[۱]
در شأن نزول این آیه گفته‌اند: چون خداوند برخى از احكام و دستورها را نسخ مى‌كرد، یهودیان طعنه مى‌زدند و مى‌گفتند: محمد، داراى رأیى متین و محكم نیست؛ زیرا وقتى دستور و حكمى را بیان مى‌كند پس از مدتى حكم و دستور دیگرى برخلاف آن مى‌آورد. پس خداوند این آیه را بر رد آنان نازل كرد.[۲]
به نقلى دیگر، یهودیان مى‌گفتند: محمد، اصحاب خود را به امرى مأمور کرده، سپس آنان را از آن نهى مى‌كند. اگر سخنان او وحى مى‌بود، تناقضى در آن‌ها وجود نمى‌داشت؛ سپس این آیه نازل شد.[۳] در معناى نسخ و نسیان در این آیه، مفسران به طور گسترده سخن گفته‌اند.[۴]
پانویس
منابع
- دائرة المعارف قرآن کریم، علی خراسانی، ج1، ص404.
