آیه نسخ
آیه 106 سوره بقره، «آیه نَسخ» نام گرفته است. خداوند در این آیه اعلام مىدارد هر حكمى را كه «نَسخ» كنیم یا به تأخير اندازیم، بهتر از آن یا مانندش را مىآوریم:[۱]
«نسخ» در لغت به معنى ازاله و از بين بردن است و در اصطلاح شرعى آن است كه حكمى را برده، حكم ديگرى را به جاى آن بياوريم. كلمه «نُنسها» از مصدر «انساء» به معناى تأخير انداختن يا حذف كردن است. در اینجا بدين معناست كه نزول وحى به تأخير افتد و پس از مدّتى نازل شود.
در شأن نزول این آیه گفتهاند: چون خداوند برخى از احكام و دستورها را نسخ مىكرد، یهودیان طعنه مىزدند و مىگفتند: محمد، داراى رأیى متین و محكم نیست؛ زیرا وقتى دستور و حكمى را بیان مىكند پس از مدتى حكم و دستور دیگرى برخلاف آن مىآورد؛ اگر اوّلى درست بود، پس دستور دوّم چيست؟ و اگر دستور دوّم درست است پس اعمال قبلى شما باطل است. سپس خداوند این آیه را بر ردّ آنان نازل كرد.[۲]
به نقلى دیگر، یهودیان مىگفتند: محمد، اصحاب خود را به امرى مأمور کرده، سپس آنان را از آن نهى مىكند. اگر سخنان او وحى مىبود، تناقضى در آنها وجود نمىداشت؛ پس این آیه نازل شد.[۳]
پانویس
منابع
- دائرة المعارف قرآن کریم، علی خراسانی، ج1، ص404.
- تفسیر نور، محسن قرائتی، ج1، ص175.