آیه بِرّ: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | آیه 177 [[سوره بقره]] | + | آیه 177 [[سوره بقره]] را «آیه بِرّ» (نیكى) نامیده‌ند.<ref> آیة البرّ، ص الف و ج.</ref> بر اساس این [[آیه]]، رو به سوى مشرق و مغرب گرداندن، نیكوكارى نیست؛ بلكه مصادیق دیگری مانند [[ایمان]] به [[خدا]] و [[آخرت]]، پرداخت مال به یتیمان، اقامه [[نماز]]، [[وفای به عهد]] و [[صبر]]، نیكى و نیكوكارى شناسانده شده است: |
| − | |||
| − | + | {{قرآن در قاب|«لَّيْسَ الْبِرَّ أَن تُوَلُّواْ وُجُوهَكُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَلَكِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللّهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ وَالْمَلآئِكَةِ وَالْكِتَابِ وَالنَّبِيِّينَ وَآتَى الْمَالَ عَلَى حُبِّهِ ذَوِي الْقُرْبَى وَالْيَتَامَى وَالْمَسَاكِينَ وَابْنَ السَّبِيلِ وَالسَّآئِلِينَ وَ فِي الرِّقَابِ وَ أَقَامَ الصَّلاةَ وَ آتَى الزَّكَاةَ وَالْمُوفُونَ بِعَهْدِهِمْ إِذَا عَاهَدُواْ وَالصَّابِرِينَ فِي الْبَأْسَاء والضَّرَّاء وَ حِينَ الْبَأْسِ أُولَئِكَ الَّذِينَ صَدَقُوا وَ أُولَئِكَ هُمُ الْمُتَّقُونَ»|سوره=2|آیه=177|ترجمه=نیکی این نیست که روی خود را به سوی مشرق و مغرب کنید، بلکه نیکی [واقعی و کامل، که شایسته است در همه امور شما ملاک و میزان قرار گیرد، منش و رفتار و حرکات] کسانی است که به خدا و روز قیامت و فرشتگان و کتاب آسمانی و پیامبران ایمان آورده اند، و مال و ثروتشان را با آنکه دوست دارند به خویشان و یتیمان و درماندگان و در راه ماندگان و سائلان و [در راه آزادی] بردگان می دهند، و نماز را [با همه شرایطش] برپای می دارند، و زکات می پردازند، و چون پیمان بندند وفاداران به پیمان خویشند، و در تنگدستی و تهیدستی و رنج و بیماری و هنگام جنگ شکیبایند؛ اینانند که [در دین داری و پیروی از حق] راست گفتند، و اینانند که پرهیزکارند.}} | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| + | [[شیخ طبرسى]] مى گوید: هنگامى كه [[قبله]] مسلمانان از [[بیت المقدس]] به [[كعبه]] انتقال یافت، مناقشه هاى فراوانى میان مسلمانان، [[یهود]] و [[مسیحیت|نصارا]] درگرفت. بیشتر یهود و نصارا روى كردن به جانب معین هنگام [[نماز]] را، یگانه راه اطاعت معرفى مى كردند. به گمان یهود، نیكویى این بود كه رو به مغرب نماز گزارند و نصارا بر این گمان بودند كه نیكویى، رو به مشرق نماز خواندن است كه خداوند این [[آیه]] را نازل كرد و به معرفى نیكى و نیكوكارى پرداخت.<ref> روض الجنان، ج 2، ص 307؛ مجمع البیان، ج 1، ص 476.</ref> | ||
| + | بعد از ماجراى [[تغییر قبله]] كه در آیه 144 [[سوره بقره]] آمده ([[آیه تغییر قبله]])، سخنِ روز، پيرامون قبله و تغيير آن بود كه اين آيه مى‌فرمايد: چرا به جاى محتواى [[دين]] كه ايمان به خدا و قيامت و انجام كارهاى نيك است، به سراغ بحث‌هاى جدلى رفته‌ايد. | ||
| + | آيه مورد بحث، جامع‌ترين آيه [[قرآن]] است؛ زيرا اصول مهم اعتقادى، عملى و اخلاقى در آن مطرح گرديده است. در روایتی از [[رسول خدا]] صلى الله عليه وآله نقل شده است كه فرمودند: هر كس به اين آيه عمل كند، ايمانش كامل است. اين آيه پانزده صفت نيك را در سه بخشِ [[ايمان]]، عمل و [[اخلاق]] بيان نموده است. در بخش ايمان، به مسئله ايمان به [[خدا]]، [[فرشتگان]]، [[انبياء]]، [[قيامت]] و كتب آسمانى اشاره شده؛ و در بخش عمل، به مسائل عبادى مانند [[نماز]] و اقتصادى مانند [[زكات]] و اجتماعى مانند آزاد نمودن بردگان و روحی مثل [[صبر]] در برابر مشكلات، اشاره گرديده؛ و در بخش اخلاقى به [[وفای به عهد]] و دل كندن از مادّيات و ترحّم به فقرا اشاره شده است. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references/> | <references/> | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | * علی خراسانی، | + | * [[دائرة المعارف قرآن کریم]]، علی خراسانی، ج1، ص375. |
| − | + | * [[تفسیر نور]]، محسن قرائتی، ج1، ص269. | |
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | [[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | ||
[[رده:آیات سوره بقره]] | [[رده:آیات سوره بقره]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۳۴
آیه 177 سوره بقره را «آیه بِرّ» (نیكى) نامیده‌ند.[۱] بر اساس این آیه، رو به سوى مشرق و مغرب گرداندن، نیكوكارى نیست؛ بلكه مصادیق دیگری مانند ایمان به خدا و آخرت، پرداخت مال به یتیمان، اقامه نماز، وفای به عهد و صبر، نیكى و نیكوكارى شناسانده شده است:
شیخ طبرسى مى گوید: هنگامى كه قبله مسلمانان از بیت المقدس به كعبه انتقال یافت، مناقشه هاى فراوانى میان مسلمانان، یهود و نصارا درگرفت. بیشتر یهود و نصارا روى كردن به جانب معین هنگام نماز را، یگانه راه اطاعت معرفى مى كردند. به گمان یهود، نیكویى این بود كه رو به مغرب نماز گزارند و نصارا بر این گمان بودند كه نیكویى، رو به مشرق نماز خواندن است كه خداوند این آیه را نازل كرد و به معرفى نیكى و نیكوكارى پرداخت.[۲]
بعد از ماجراى تغییر قبله كه در آیه 144 سوره بقره آمده (آیه تغییر قبله)، سخنِ روز، پيرامون قبله و تغيير آن بود كه اين آيه مى‌فرمايد: چرا به جاى محتواى دين كه ايمان به خدا و قيامت و انجام كارهاى نيك است، به سراغ بحث‌هاى جدلى رفته‌ايد.
آيه مورد بحث، جامع‌ترين آيه قرآن است؛ زيرا اصول مهم اعتقادى، عملى و اخلاقى در آن مطرح گرديده است. در روایتی از رسول خدا صلى الله عليه وآله نقل شده است كه فرمودند: هر كس به اين آيه عمل كند، ايمانش كامل است. اين آيه پانزده صفت نيك را در سه بخشِ ايمان، عمل و اخلاق بيان نموده است. در بخش ايمان، به مسئله ايمان به خدا، فرشتگان، انبياء، قيامت و كتب آسمانى اشاره شده؛ و در بخش عمل، به مسائل عبادى مانند نماز و اقتصادى مانند زكات و اجتماعى مانند آزاد نمودن بردگان و روحی مثل صبر در برابر مشكلات، اشاره گرديده؛ و در بخش اخلاقى به وفای به عهد و دل كندن از مادّيات و ترحّم به فقرا اشاره شده است.
پانویس
منابع
- دائرة المعارف قرآن کریم، علی خراسانی، ج1، ص375.
- تفسیر نور، محسن قرائتی، ج1، ص269.
