حضرت شعیا علیه السلام: تفاوت بین نسخه‌ها
جز (درج الگو) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ همین کاربر نمایش داده نشده است) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | حضرت شعیا علیه السلام پیامبری از | + | '''حضرت شعیا (علیه السلام)'''، پیامبری از [[انبیاء بنی اسرائیل]] است و نسبش به [[حضرت سلیمان]] (علیه السلام) می رسد.<ref>تاریخ گزیده، ص۵۰.</ref> رسالت شعیای نبی تبلیغ دین [[حضرت موسی علیه السلام|حضرت موسی]] (علیه السلام) بود و مدت ۴۰ سال [[بنی اسرائیل]] را به دین آن حضرت دعوت کرد.<ref name=":۰">محمد طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج ۱، ص ۵۳۲.</ref> در [[اصفهان]] قبری منسوب به شعیای نبی وجود دارد. |
| − | شعیا | + | [[پرونده:شعیا.jpg|بندانگشتی|مرقد منسوب به حضرت شعیا در اصفهان]] |
| − | |||
| − | + | == معرفی اجمالی == | |
| + | شعیا بن امصیا، در قرن ۸ قبل از میلاد، در سرزمین [[فلسطین]] به [[نبوت]] رسید. شعیا بعد از [[حضرت یونس علیه السلام|حضرت یونس]] و [[حضرت دانیال علیه السلام|حضرت دانیال]] و قبل از [[حضرت زکریا علیه السلام|حضرت زکریا]] و [[حضرت یحیی علیه السلام|حضرت یحیی]] (علیهم السلام) زندگی می‌کرد.<ref>البدایة و النهایة، ج ۲، ص ۳۲.</ref> | ||
| − | + | نام آن حضرت در [[قرآن|قرآن کریم]] نیامده، ولی در برخی [[انجیل|اناجیل]] مانند [[انجیل برنابا]] و [[انجیل متی]]، از او به عنوان «اِشْعیاه پیغمبر» یاد شده است. در مجموعه کتاب مقدس نیز، کتابی به نام «کتاب اِشعیاه پیغمبر» وجود دارد و در آن الهامات [[الله|خداوند]] بر حضرت شعیا (علیه السلام) به تحریر درآمده است. | |
| − | + | [[امام صادق علیه السلام|امام صادق]] (علیه السلام) در دعای نیمه [[ماه رجب]] از او به عنوان یکی از پیامبران الهی یاد می‌کند و بر او درود می‌فرستد: «اللَّهُمَ صَلِّ عَلَى هَابِیلَ وَ شَیْثٍ وَ إِدْرِیسَ ... و شَعْیَا ...».<ref>شیخ طوسی، مصباح المتهجد و سلاح المتعبّد، ج ۲، ص ۸۰۹.</ref> | |
| − | شعیا به | + | همچنین روایت است که [[امام رضا علیه السلام|امام رضا]] (علیه السلام) در مناظره با «رأس الجالوت»، از حضرت شعیا به عنوان پیامبر یاد می‌کند و سخن او را برای اثبات حقانیت [[پیامبر اسلام]] (صلی الله علیه وآله) شاهد قرار می‌دهد و آنها نیز کلام امام را قبول می‌کنند.<ref>شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا(ع)، ج ۱، ص ۱۶۵.</ref> |
| + | رسالت شعیای نبی تبلیغ دین [[حضرت موسی علیه السلام|حضرت موسی]] (علیه السلام) بود و [[بنی اسرائیل]] را به دین آن حضرت دعوت می‌کرد.<ref name=":۰" /> گفته شده شعیا (علیه السلام) بعد از تخریب [[بیت المقدس]]، آن‌را بازسازی کرد.<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج ۵، ص ۱۶۷.</ref> | ||
| + | |||
| + | == دوران نبوت حضرت شعیا == | ||
| + | حضرت شعیا، بر مردمی مبعوث شد که پادشاهی بنام «صدقیا» (حزقیا) داشتند. ابتدا آنان بر آئین [[توحید|وحدانیت]] خدا ایمان داشتند و مردمی درستکار بودند، تا این که در [[دین]] خود [[بدعت]] تازه ای نهادند. خداوند در پاسخ سرکشی آنها پادشاه [[بابل]] را مأمور حکومت آنان گردانید. اما آن قوم دست به [[دعا]] برداشتند و [[توبه]] کردند. خداوند نیز توبه آنان را بخاطر پدران صالحشان پذیرفت. صبحگاهان مردم مشاهده کردند که تمامی سپاه بابل در اردوگاه خود به هلاکت رسیدند و فقط پانزده نفر از آنها از جمله [[بخت نصر]] از خشم الهی جان سالم بدر بردند و بار دیگر صدقیا را بر آنان حاکم کرد. صدقیا مردی صالح و متدین بود تا زمانی که صدقیا بر مردم حکومت می کرد، مردم به آئین یکتاپرستی و اطاعت پیامبر خود باقی ماندند. | ||
| + | |||
| + | شعیای نبی به فرمان خدا مأمور شد تا قوم خود را از گنهکاری و بزهکاری بازدارد و آنها را بار دیگر به [[ایمان]] و خداپرستی فراخواند. پروردگار به شعیا [[وحی]] فرستاد که بزودی جان صدقیا را خواهم ستاند. بهتر است از او بخواهی برای خود جانشینی انتخاب کند. شعیا وحی خداوند را به صدقیا رساند. صدقیا به تضرع و زاری پرداخت و از آن که نتوانست توشه ای برای خود فراهم کند، ابراز پشیمانی کرد و از خداوند خواست تا [[اجل|اجلش]] را به تأخیر اندازد. خداوند نیز دعای او را مستجاب کرد و پانزده سال دیگر بر عمر او افزود. بعد از مرگ صدقیا مردم بار دیگر به سرکشی و گناه روی آوردند. | ||
| + | |||
| + | خداوند به شعیا وحی فرستاد که بزودی یکصد و چهل هزار نفر از افراد شرور و گنهکار و شصت هزار از خوبان امت تو نابود می شوند. شعیا پرسید؛ گناه خوبان در این میان چیست؟ پروردگار فرمود؛ آنها با گنهکاران همنشینی داشتند و هیچگاه بر آنان به خشم نگاه نکردند و از معاشرت با آنان ناراحت نبودند. شعیا به سوی قومش رفت تا آنان را ارشاد کند. اما آنها نه تنها دعوت و ارشادهایش را گوش ندادند، بلکه تصمیم به قتلش گرفتند. | ||
| + | |||
| + | == وفات و مدفن == | ||
| + | نحوه ی کشته شدن حضرت شعیا به دو صورت نقل شده است: | ||
| + | |||
| + | * با فوت شدن «حزقیا» پادشاه زمان شعیا، [[بنی اسرائیل]] در زمین فساد کردند، ولی شعیا (ع) آنها را از این کار منع می کرد. آنها هم قصد کشتن او را کردند؛ بنابراین حضرت شعیا (ع) فرار کرد و در میان درختى مخفی شد، اما آنها او را در درخت به دو نیم تقسیم کردند.<ref>البدء و التاریخ، ج ۳، ص ۱۱۳.</ref> نقل شده است فساد بنی اسرائیل که در [[قرآن]] به آن اشاره شده است، مربوط به کشته شدن حضرت شعیا (ع) است.<ref>طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج ۶، ص ۶۱۴.</ref> | ||
| + | * همچنین گفته شده: به دلیل بشارت دادن حضرت شعیا (ع) به پیامبری [[حضرت عیسی علیه السلام|حضرت عیسی]] (ع) و [[پیامبر اسلام|حضرت محمد]] (ص)، قوم شعیا او را هفتاد روز در [[بیت المقدس]] گردانیدند و سپس افرادی او را به قتل رساندند.<ref>تاریخ گزیده، ص ۵۱.</ref> | ||
| + | |||
| + | در متون اسلامی و کتاب مقدس از سال های پایانی عمر شعیا (ع) و مدفن او سخنی به میان نیامده، اما در نوشته های رابی سلیمان بن شمعون به سال ۱۴۲۲م (۸۲۰ ش) آمده است که: «در کتابی دیدم که عاموس نبی و اِشعیای نبی در غاری در تقوع دفن شده اند». شهرک تقؤع در ۱۵ کیلومتری جنوب غربی [[بیت المقدس]] واقع است، اما محل غاری در تلمود به آن اشاره شده، امروزه بر ما معلوم نیست. | ||
| + | |||
| + | عده ای هم می گویند حضرت شعیا برای هدایت مردم به [[ایران]] آمده بود و در شهر [[اصفهان]] وفات نمود و مرقد او جنب امامزاده اسماعیل در حاشیه خیابان [[هاتف اصفهانی]] قرار دارد. آرامگاه شعیای نبی از مکانهای دیدنی اصفهان است. روی آرامگاه این پیامبر [[ضریح|ضریحی]] چوبی قرار داده شده است. در جانب شمالی ضریح هم کتیبه ای سنگی با [[خط نستعلیق]] و مربوط به عصر [[صفویه]] دیده می شود.<ref>ولی الله فوزی، پیامبران در ایران، ۱۲۸.</ref> | ||
| + | |||
| + | البته با توجه به مسافت بین وطن حضرت شعیای نبی در [[فلسطین]] و مدفن منسوب به او در اصفهان، نمی توان این انتساب را با قاطعیت تایید کرد و ممکن است که فرد مدفون در این آرامگاه، یکی دیگر از اولیای خدا به نام شعیا باشد. | ||
| + | ==پانویس== | ||
| + | {{پانویس}} | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | * تاریخ انبیاء از آدم خلیفة اللّه علیه السلام تا خاتم رسول اللّه صلی الله علیه | + | |
| + | *تاریخ انبیاء از آدم خلیفة اللّه علیه السلام تا خاتم رسول اللّه صلی الله علیه وآله، سید مرتضی موسوی. | ||
| + | *مزار پیامبران، رامین رامین نژاد، مشهد، بنیاد پژوهش های اسلامی، ۱۳۸۷. | ||
| + | *سایت اسلام کوئست. | ||
| + | *بخش مذهبی سایت بیتوته. | ||
{{پیامبران}} | {{پیامبران}} | ||
[[رده:پیامبران]] | [[رده:پیامبران]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۵:۵۴
حضرت شعیا (علیه السلام)، پیامبری از انبیاء بنی اسرائیل است و نسبش به حضرت سلیمان (علیه السلام) می رسد.[۱] رسالت شعیای نبی تبلیغ دین حضرت موسی (علیه السلام) بود و مدت ۴۰ سال بنی اسرائیل را به دین آن حضرت دعوت کرد.[۲] در اصفهان قبری منسوب به شعیای نبی وجود دارد.
معرفی اجمالی
شعیا بن امصیا، در قرن ۸ قبل از میلاد، در سرزمین فلسطین به نبوت رسید. شعیا بعد از حضرت یونس و حضرت دانیال و قبل از حضرت زکریا و حضرت یحیی (علیهم السلام) زندگی می‌کرد.[۳]
نام آن حضرت در قرآن کریم نیامده، ولی در برخی اناجیل مانند انجیل برنابا و انجیل متی، از او به عنوان «اِشْعیاه پیغمبر» یاد شده است. در مجموعه کتاب مقدس نیز، کتابی به نام «کتاب اِشعیاه پیغمبر» وجود دارد و در آن الهامات خداوند بر حضرت شعیا (علیه السلام) به تحریر درآمده است.
امام صادق (علیه السلام) در دعای نیمه ماه رجب از او به عنوان یکی از پیامبران الهی یاد می‌کند و بر او درود می‌فرستد: «اللَّهُمَ صَلِّ عَلَى هَابِیلَ وَ شَیْثٍ وَ إِدْرِیسَ ... و شَعْیَا ...».[۴]
همچنین روایت است که امام رضا (علیه السلام) در مناظره با «رأس الجالوت»، از حضرت شعیا به عنوان پیامبر یاد می‌کند و سخن او را برای اثبات حقانیت پیامبر اسلام (صلی الله علیه وآله) شاهد قرار می‌دهد و آنها نیز کلام امام را قبول می‌کنند.[۵]
رسالت شعیای نبی تبلیغ دین حضرت موسی (علیه السلام) بود و بنی اسرائیل را به دین آن حضرت دعوت می‌کرد.[۲] گفته شده شعیا (علیه السلام) بعد از تخریب بیت المقدس، آن‌را بازسازی کرد.[۶]
دوران نبوت حضرت شعیا
حضرت شعیا، بر مردمی مبعوث شد که پادشاهی بنام «صدقیا» (حزقیا) داشتند. ابتدا آنان بر آئین وحدانیت خدا ایمان داشتند و مردمی درستکار بودند، تا این که در دین خود بدعت تازه ای نهادند. خداوند در پاسخ سرکشی آنها پادشاه بابل را مأمور حکومت آنان گردانید. اما آن قوم دست به دعا برداشتند و توبه کردند. خداوند نیز توبه آنان را بخاطر پدران صالحشان پذیرفت. صبحگاهان مردم مشاهده کردند که تمامی سپاه بابل در اردوگاه خود به هلاکت رسیدند و فقط پانزده نفر از آنها از جمله بخت نصر از خشم الهی جان سالم بدر بردند و بار دیگر صدقیا را بر آنان حاکم کرد. صدقیا مردی صالح و متدین بود تا زمانی که صدقیا بر مردم حکومت می کرد، مردم به آئین یکتاپرستی و اطاعت پیامبر خود باقی ماندند.
شعیای نبی به فرمان خدا مأمور شد تا قوم خود را از گنهکاری و بزهکاری بازدارد و آنها را بار دیگر به ایمان و خداپرستی فراخواند. پروردگار به شعیا وحی فرستاد که بزودی جان صدقیا را خواهم ستاند. بهتر است از او بخواهی برای خود جانشینی انتخاب کند. شعیا وحی خداوند را به صدقیا رساند. صدقیا به تضرع و زاری پرداخت و از آن که نتوانست توشه ای برای خود فراهم کند، ابراز پشیمانی کرد و از خداوند خواست تا اجلش را به تأخیر اندازد. خداوند نیز دعای او را مستجاب کرد و پانزده سال دیگر بر عمر او افزود. بعد از مرگ صدقیا مردم بار دیگر به سرکشی و گناه روی آوردند.
خداوند به شعیا وحی فرستاد که بزودی یکصد و چهل هزار نفر از افراد شرور و گنهکار و شصت هزار از خوبان امت تو نابود می شوند. شعیا پرسید؛ گناه خوبان در این میان چیست؟ پروردگار فرمود؛ آنها با گنهکاران همنشینی داشتند و هیچگاه بر آنان به خشم نگاه نکردند و از معاشرت با آنان ناراحت نبودند. شعیا به سوی قومش رفت تا آنان را ارشاد کند. اما آنها نه تنها دعوت و ارشادهایش را گوش ندادند، بلکه تصمیم به قتلش گرفتند.
وفات و مدفن
نحوه ی کشته شدن حضرت شعیا به دو صورت نقل شده است:
- با فوت شدن «حزقیا» پادشاه زمان شعیا، بنی اسرائیل در زمین فساد کردند، ولی شعیا (ع) آنها را از این کار منع می کرد. آنها هم قصد کشتن او را کردند؛ بنابراین حضرت شعیا (ع) فرار کرد و در میان درختى مخفی شد، اما آنها او را در درخت به دو نیم تقسیم کردند.[۷] نقل شده است فساد بنی اسرائیل که در قرآن به آن اشاره شده است، مربوط به کشته شدن حضرت شعیا (ع) است.[۸]
- همچنین گفته شده: به دلیل بشارت دادن حضرت شعیا (ع) به پیامبری حضرت عیسی (ع) و حضرت محمد (ص)، قوم شعیا او را هفتاد روز در بیت المقدس گردانیدند و سپس افرادی او را به قتل رساندند.[۹]
در متون اسلامی و کتاب مقدس از سال های پایانی عمر شعیا (ع) و مدفن او سخنی به میان نیامده، اما در نوشته های رابی سلیمان بن شمعون به سال ۱۴۲۲م (۸۲۰ ش) آمده است که: «در کتابی دیدم که عاموس نبی و اِشعیای نبی در غاری در تقوع دفن شده اند». شهرک تقؤع در ۱۵ کیلومتری جنوب غربی بیت المقدس واقع است، اما محل غاری در تلمود به آن اشاره شده، امروزه بر ما معلوم نیست.
عده ای هم می گویند حضرت شعیا برای هدایت مردم به ایران آمده بود و در شهر اصفهان وفات نمود و مرقد او جنب امامزاده اسماعیل در حاشیه خیابان هاتف اصفهانی قرار دارد. آرامگاه شعیای نبی از مکانهای دیدنی اصفهان است. روی آرامگاه این پیامبر ضریحی چوبی قرار داده شده است. در جانب شمالی ضریح هم کتیبه ای سنگی با خط نستعلیق و مربوط به عصر صفویه دیده می شود.[۱۰]
البته با توجه به مسافت بین وطن حضرت شعیای نبی در فلسطین و مدفن منسوب به او در اصفهان، نمی توان این انتساب را با قاطعیت تایید کرد و ممکن است که فرد مدفون در این آرامگاه، یکی دیگر از اولیای خدا به نام شعیا باشد.
پانویس
- ↑ تاریخ گزیده، ص۵۰.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ محمد طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج ۱، ص ۵۳۲.
- ↑ البدایة و النهایة، ج ۲، ص ۳۲.
- ↑ شیخ طوسی، مصباح المتهجد و سلاح المتعبّد، ج ۲، ص ۸۰۹.
- ↑ شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا(ع)، ج ۱، ص ۱۶۵.
- ↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج ۵، ص ۱۶۷.
- ↑ البدء و التاریخ، ج ۳، ص ۱۱۳.
- ↑ طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج ۶، ص ۶۱۴.
- ↑ تاریخ گزیده، ص ۵۱.
- ↑ ولی الله فوزی، پیامبران در ایران، ۱۲۸.
منابع
- تاریخ انبیاء از آدم خلیفة اللّه علیه السلام تا خاتم رسول اللّه صلی الله علیه وآله، سید مرتضی موسوی.
- مزار پیامبران، رامین رامین نژاد، مشهد، بنیاد پژوهش های اسلامی، ۱۳۸۷.
- سایت اسلام کوئست.
- بخش مذهبی سایت بیتوته.
| پیامبران |
| پیامبران اولوالعزم |
| محمد (ص) * عیسی * موسی * نوح * ابراهیم |
| سایر پیامبران |
| آدم * ادریس * یعقوب * یوسف * یونس * اسحاق * اسماعیل * الیاس * ایوب * خضر * داوود * سلیمان * ذوالکفل * زکریا * شعیب * صالح * لوط * هارون * هود * یحیی * یسع * شعیا * اِرميا * جرجیس * حبقوق * يوشع بن نون |
