مقاله مورد سنجش قرار گرفته است

فیض الدموع (کتاب): تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(منابع مقاله)
 
(۲ نسخهٔ میانیِ همین کاربر نمایش داده نشده است)
سطر ۱: سطر ۱:
[[پرونده:Ketab367.jpg|بندانگشتی|فیض الدموع: شرح زندگانی و شهادت امام حسین علیه‌السلام با نثر فارسی فصیح و بلیغ]]
+
کتاب '''«فيض الدُموع؛ شرح زندگانی و شهادت امام حسین علیه‌السلام»''' تألیف [[محمدابراهیم نواب تهرانی]] (۱۲۴۱-۱۲۹۹ ق)، یکی از منابع تاریخی درباره زندگانی [[امام حسین علیه السلام|امام حسین]] (علیه‌السلام) و شرح شهادت‌ و [[مقتل]] آن امام بزرگوار است.
 +
{{مشخصات کتاب
  
==معرفی اجمالی==
+
|عنوان=فیض الدموع
'''فيض الدموع'''، تألیف [[بدایع نگار، محمد ابراهیم بن محمد مهدی|محمدابراهیم نواب تهرانی]]، ملقب به بدایع‌نگار (1241-1299ق)، با تصحیح و تحقیق اکبر ایرانی قمی، یکی از منابع تاریخی درباره زندگانی امام حسین(ع) و شرح شهادت‌ آن امام بزرگوار است<ref>ر.ک: جلالی، نادره، ص156</ref>
 
  
===انگیزه نگارش===
+
|تصویر= [[پرونده:Ketab367.jpg|240px|وسط]]
مؤلف انگیز خود را در تألیف این اثر، فراهم آوردن توشه‌ای جهت آخرت‌ و عدم دسترسی عموم به کتابیموثق و صحیح به زبان فارسی راجع به‌ زندگانی امام حسین(ع) و شهادت ایشان ذکر کرده است<ref>همان</ref>
 
  
===سخنان بزرگان پیرامون کتاب===
+
|نویسنده= محمدابراهیم نواب تهرانی
# نظر [[شعرانی، ابوالحسن|علامه شعرانى]] درباره چاپ اول کتاب: «چون عبارت کتاب فيض الدموع در عالی‌ترین درجه فصاحت و جزالت و نمونه کامل از فن انشای نثر فارسى است و به بهترین خط نستعلیق نوشته شده، چنان‌که مى‏‌توان گفت تا صنعت طبع پدید آمد، کتابى فارسى به خطى چنین زیبا به چاپ نرسیده، مرا دریغ آمد در آن تصرفى شود؛ هرچند حرفى شکسته یا اعرابى مهمل مانده یا اصلاحى مناسب تشخیص داده شد. غیر شماره صفحات که مستلزم تصرفى در خط نبود و آنکه سخن‏شناس است، داند در عصر اخیر، نثر فارسى بدین نیکویى کس بیاد ندارد. براى احیاى نام مؤلف که جد مادرى این بنده است و طلب مغفرت براى آن مرحوم که این تألیف از خیرات باقیات اوست، به‌وسیله افست تجدید طبع گردید»<ref>ر.ک: مقدمه مصحح، ص22-23</ref>
 
# سیف‌الله نواب در مقدمه چاپ دوم مى‏نویسد: «به‌طورى‌که مشاهده مى‌‏شود، مورخین اسلامى و متتبعین غربى، وقایع عاشورا را هریک با سبکى مخصوص تقریر و انتشار داده‏اند و یادداشت‌هاى مورخین خارجى هم که بعضى تفصیل داده‏اند، مراتبى را متذکر مى‏‌شوند که در نظر مطالعه‏کننده تاریخ، قابل بحث و تحقیق است؛ لکن مرحوم محمدابراهیم نواب در فحص و تحقیق اخبار مراقبت نموده است که در کلیات واقعه صرف وقت شده و جریانات از روى صحت تقسیم‏بندى شده باشد...»<ref>همان، ص23</ref>
 
  
==ساختار==
+
|موضوع= زندگی و مقتل امام حسین علیه‌السلام
کتاب با سه مقدمه از مصحح، میرزا رضا کلهر و نویسنده آغاز و مطالب بدون تبویب یا فصل‌بندی خاصی، در عناوین مختلف و متعدد، عرضه شده است.
 
  
این‌ کتاب با نثری شیوا و روان‌ به‌ شرح حوادث قبل از واقعه کربلا می‌پردازد و پس از آن به بـیان رخدادهای تاسوا و عاشورای حسینی پرداخته و از رشادت‌ها و شیوه جانبازی امام حسین(ع) و یارانش به‌ شکلی‌ جان‌گداز سخن می‌گوید و پس‌ از‌ آن حوادث پس از واقعه عاشورا و مصائب اهل‌بیت امام(ع) را تشریح می‌کند<ref>شاکرنژاد، احمد، ص145</ref>
+
|زبان= فارسی
  
نویسنده در تحریر این اثر از کتبی چون «اللهوف» اثر سید بن طاوس، «بحار الأنوار»، «مناقب» [[ابن شهرآشوب، محمد بن علی|ابن شهرآشوب]]، «[[مقاتل الطالبيين]]» [[ابوالفرج اصفهانی، علی بن حسین|ابوالفرج اصفهانی]] و «مقتل» ابی‌مخنف بهره برده است<ref>ر.ک: جلالی، نادره، ص156</ref>
+
|تعداد جلد= ۱
  
==گزارش محتوا==
+
|عنوان افزوده1=مصحح
مقدمه مصحح، دارای سه بخش است. نخست: بررسی زمینه‌های نهضت حسینی. دوم: شرح حال مؤلف و معرفی آثار او، به‌همراه نمونه‌هایی از نثر بدایع‌نگار در تألیفاتش به‌عنوان یک نویسنده ادیب. سوم: گزارشی از سیر تطور نثر فارسی و بررسی سبک‌شناسی و بیان ارزش ادبی «فيض الدموع» به‌عنوان یک اثر جاوید با نثر شیوا و شیرین که یادآور نثر فارسی قرن چهارم و پنجم هجری است<ref>مقدمه مصحح، ص13</ref>
 
  
در مقدمه دوم، به تاریخ نگارش نسخه کتاب اشاره شده<ref>ر.ک: مقدمه دوم، ص76</ref>و در مقدمه نویسنده، به بیان موضوع کتاب و انگیزه نگارش آن، پرداخته شده است<ref>مقدمه مؤلف، ص77-80</ref>
+
|افزوده1=اکبر ایرانی قمی
  
اثر حاضر یک متن ادبى به زبان فارسى فاخر است. اثرى است حماسى و مستند به اسناد معتبر تاریخى. بنا به گفته مصحح کتاب، بر اساس تحقیقاتى که شده تاکنون کتابى فارسى با ویژگی‌هاى یادشده، چنین شیوا و مستند به منابع دست اول تألیف نشده است<ref>ر.ک: مقدمه مصحح، ص23</ref>
+
|عنوان افزوده2=
  
نویسنده با بهره‌گیری صحیح از منابع معتبر و با دقت در انتخاب مطالب، توانسته است اثری جاوید از خود به‌جای نهد. وی از نقل اقوال مختلف پرهیز کرده و آنچه درست‌تر بوده را برگزیده است<ref>همان، ص12</ref>
+
|افزوده2=
  
نویسنده مباحث کتاب را از تولد امام حسین(ع) و پرورش او در دامان پیامبر(ص) آغاز کرده و با نقل روایاتی از آن حضرت، خاطره شهادت آن امام همام(ع) را از پیش گفته است. وی می‌نویسد: «و چون از سال عمر او سه برآمد، رسول به سفری شد. روزی ناگاه بایستاد و فرمود: «إنا لله و إنا إليه راجعون» و اشک از چشم‌های مبارک او روان شد. از این معنی سؤال رفت. فرمود: حالی جبرئیل فرود آمد و مرا از زمینی در کنار فرات خبر داد که او را کربلا گویند و بدان زمین فرزندم حسین کشته شود. کسی گفت:‌ای رسول خدا که بر کشتن او دلیری کند؟ فرمود: مردی که او را یزید گویند و گویی من مصرع او همی نگرم و کشته او همی بینم...»<ref>همان</ref>
+
|لینک=
 +
}}
 +
==معرفی کتاب==
 +
[[محمدابراهیم نواب تهرانی]] ملقب به بدایع‌نگار، در مقدمه کتاب، انگیزه خود را در تألیف این اثر، ضمن فراهم آوردن توشه‌ای جهت [[آخرت|آخرت‌]]، عدم دسترسی عموم به کتابی موثق و صحیح به زبان فارسی راجع به‌ زندگانی [[امام حسین علیه السلام|امام حسین]] (علیه‌السلام) و شهادت ایشان ذکر کرده است.
  
مؤلف از وقایع مرگ معاویه و بیعت خواستن برای یزید و گفتگوی والی مدینه و امتناع آن حضرت سخن می‌راند. داستان مسلم و حرکت او به‌سوی کوفه در پی نامه‌های بسیار مردم و خدعه و دسیسه در کوفه و ریختن نقشه توطئه قتل مسلم و عزیمت حضرت از مکه به سمت عراق و رسیدن خبر شهادت مسلم به امام، لشکرکشی حر بن یزید ریاحی در مقابل امام و وقوف حضرت در سرزمین کربلا، صفحاتی از تاریخ و واقعه خونین کربلا را رقم می‌زند. شهادت یاران و سپس خاندان حضرت و آنگاه کشته شدن خود حضرت، بخشی دیگر از این کتاب است. در اسارت خاندان پیامبر(ص)، قیام و نهضت حسینی متبلور می‌شود و اهداف آن ظهور و جلوه خاص می‌یابد<ref>همان</ref>
+
اثر حاضر یک متن ادبى به زبان فارسى فاخر، حماسى و مستند به اسناد معتبر تاریخى است. بنا به گفته مصحح کتاب، بر اساس تحقیقاتى که شده تاکنون کتابى فارسى با ویژگی‌هاى یادشده، چنین شیوا و مستند به منابع دست اول تألیف نشده است.
  
از جمله ویژگی‌های کتاب آن است که مؤلف از منابع معتبر در حد امکان بهره برده و دقت کافى در ضبط روایات و نقل صحیح آنها نموده است؛ هرچند به علم رجال و درایه عالم و مجتهد نبوده است، اما در حسن انتخاب و دقت تألیف، سلیقه شایسته‏اى به خرج داده است<ref>همان، ص23</ref>
+
[[علامه شعرانی|علامه شعرانى]] درباره این کتاب می گوید: «چون عبارت کتاب فیض الدموع در عالی‌ترین درجه فصاحت و جزالت و نمونه کامل از فن انشای نثر فارسى است و به بهترین [[خط نستعلیق]] نوشته شده، چنان‌که مى‏‌توان گفت تا صنعت طبع پدید آمد، کتابى فارسى به خطى چنین زیبا به چاپ نرسیده، مرا دریغ آمد در آن تصرفى شود؛ هرچند حرفى شکسته یا اعرابى مهمل مانده یا اصلاحى مناسب تشخیص داده شد. غیر شماره صفحات که مستلزم تصرفى در خط نبود و آنکه سخن ‏شناس است، داند در عصر اخیر، نثر فارسى بدین نیکویى کس بیاد ندارد. براى احیاى نام مؤلف که جد مادرى این بنده است و طلب مغفرت براى آن مرحوم که این تألیف از خیرات باقیات اوست، به‌وسیله افست تجدید طبع گردید».
  
از دیگر ویژگی‌های کتاب آن است که نثر بدایع‏نگار، نثر مرسل ساده و در برخى عبارات، مسجع ساده از انواع نثر فارسى است. تکلف و تصنعى در نثر بدایع‏نگار نیست. سخن‏آرایى و نغزگفتارى در تزیین نثر او فراوان است. استخوان‏بندى عبارات، استوار و خوش‌نقش است. حسن تألیف، تناسب کلمات، شیوایى و رسایى گفتار، زیبایى نثر او را بازمى‏‌نماید. روانى و سلاست، کلام وى را مطبوع و دل‏انگیز کرده است. ضعف تألیف، غرابت، اغلاق و ایجاز مخل و کلمات نامأنوس و ناخوش‌آهنگ در گزینش او جاى ندارد. هیچ‌گونه تنافرى در میان عبارات و الفاظ دیده نمى‌‏شود. افعال منسوخه در مجموع کتاب انگشت‏شمار است. از افعال ترکیبى به‌تناسب زمان خویش بهره گرفته و ساختار قدیمى آن را حفظ کرده است<ref>ر.ک: همان، ص69</ref>
+
سیف‌الله نواب نیز در مقدمه چاپ دوم کتاب مى‏ نویسد: «به‌طورى‌که مشاهده مى‌‏شود، مورخین اسلامى و متتبعین غربى، وقایع [[عاشورا]] را هریک با سبکى مخصوص تقریر و انتشار داده ‏اند و یادداشت‌هاى مورخین خارجى هم که بعضى تفصیل داده ‏اند، مراتبى را متذکر مى‏‌شوند که در نظر مطالعه ‏کننده تاریخ، قابل بحث و تحقیق است؛ لکن مرحوم محمدابراهیم نواب در فحص و تحقیق اخبار مراقبت نموده است که در کلیات واقعه صرف وقت شده و جریانات از روى صحت تقسیم‏ بندى شده باشد...».
  
مؤلف درباره شیوه نگارش و سبک نثر فارسى این کتاب در مقدمه خود چنین مى‏گوید: «... بدان صفت که بر زبان بزرگان دین حدیث رفته و مخبران صادق و گواهان امین یاد کرده‏اند به شرح بازگوید و در املاى هر خبر و انشاى هر معنى، لطف سیاقت و جمال بلاغت بازنماید و سخن‌هاى لطیف و معانى جزل به کار برد؛ چه، نامه‏نگاران این حدیث، غالبا از حلیت انشا و طراز بدیع عاطل بودند و در صناعت سخن چندان بضاعت نداشتند و بر ممارست فن بیان و مدارست علم معانى فزونى نیافته و آیین کنایت و لطیفه استعارت نداشته...»<ref>همان</ref>
+
نویسنده در تحریر این اثر از کتبی چون «[[اللهوف (کتاب)|اللهوف]]» اثر [[سید بن طاووس|سید بن طاوس]]، «[[بحارالأنوار (کتاب)|بحار الأنوار]]» [[علامه مجلسی]]، «[[مناقب ابن شهر آشوب (کتاب)|مناقب]]» [[ابن شهرآشوب، محمد بن علی|ابن شهرآشوب]]، «[[مقاتل الطالبیین (کتاب)|مقاتل الطالبیین]]» [[ابوالفرج اصفهانی، علی بن حسین|ابوالفرج اصفهانی]] و «[[مقتل الحسین علیه السلام (کتاب)|مقتل]]» [[ابومخنف|ابی‌مخنف]] بهره برده است.
  
صنایع لفظى و معنوى بدیع به‌خوبى در کتاب فيض الدموع به کار رفته است. صنایع لفظى نظیر: تسجیع (سجع)، موازنه، تجنیس (جناس) و صنایع معنوى‏ مانند: تشبیه، استعاره، کنایه، مراعات نظیر، لف و نشر و... از این کتاب یک اثر ادبى فاخر ساخته است<ref>همان، ص69-70</ref>
+
برخی علما از جمله [[شیخ آقا بزرگ تهرانی|آقابزرگ تهرانی]] در [[الذریعه الی تصانیف الشیعه|الذریعة]]، استاد احمد منزوى در فهرست نسخه‏ هاى فارسى و استاد دانش‏ پژوه، به‌اشتباه، «فیض الدموع» را ترجمه «[[اللهوف (کتاب)|اللهوف]]» دانسته ‏اند؛ درحالى‌که با اندک مقایسه، مى‏‌توان به خلاف آن پى برد. اللهوف یکى از منابع این کتاب است که در جاهاى مختلف از آن نام برده شده است.
  
==وضعیت کتاب==
+
==محتوای کتاب==
فيض الدموع نخستین بار در 1286ق، توسط خود مؤلف در دارالطباعه‌ تهران به چاپ رسید. سپس از روی چاپ اول در 1345 با مقدمه ابوالحسن‌ شعرانی و سیف‌الله نواب (از نوادگان مؤلف) توسط چاپخانه اسلامیه افست‌ شد. در 1363 انتشارات یساولی (فرهنگ‌سرا) با مقدمه‌ای مبسوط درباره شرح‌ احوال میرزا محمدرضا کلهر از روی خط کلهر آن را چاپ کرد و سرانجام آقای‌ اکبر ایرانی قمی کتاب را تصحیح و در 1374 در سلسله انتشارات میراث‌ مکتوب به چاپ رساند<ref>ر.ک: جلالی، نادره، ص156</ref>
+
کتاب «فیض الدموع» با مقدمه نویسنده آغاز و مطالب بدون تبویب یا فصل‌بندی خاصی، در عناوین مختلف و متعدد، عرضه شده است.
  
آقابزرگ در [[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]]، استاد احمد منزوى در فهرست نسخه‏هاى فارسى و استاد دانش‏پژوه و دیگران، به‌اشتباه، فيض الدموع را ترجمه اللهوف دانسته‏اند؛ درحالى‌که با اندک مقایسه، مى‏‌توان به خلاف آن پى برد. اللهوف یکى از منابع این کتاب است که در جاهاى مختلف از آن نام برده شده است<ref>مقدمه مصحح، ص23-24</ref>
+
این‌ کتاب با نثری شیوا و روان‌ به‌ شرح حوادث قبل از واقعه [[کربلا]] می‌پردازد و پس از آن به بیان رخدادهای [[تاسوعا]] و [[عاشورا]] پرداخته و از رشادت‌ها و شیوه جانبازی [[امام حسین علیه السلام|امام حسین]](ع) و یارانش به‌ شکلی‌ جان‌گداز سخن می‌گوید و پس‌ از‌ آن، حوادث پس از واقعه عاشورا و مصائب اهل‌بیت امام(ع) را تشریح می‌کند.
  
فهرست مطالب در ابتدا و فهرست آیات، احادیث، اشعار، اعلام، جای‌ها و طوایف مذکور در متن، به‌همراه فهرست منابع و مآخذ مورد استفاده مصحح، در انتهای کتاب آمده است.
+
نویسنده با بهره‌گیری صحیح از منابع معتبر و با دقت در انتخاب مطالب، از نقل اقوال مختلف پرهیز کرده و آنچه درست‌تر بوده را برگزیده است.
  
در پاورقی‌ها علاوه بر ذکر منابع، به ترجمه اشعار و توضیح و تشریح کلمات سخت و دیریاب متن پرداخته شده است<ref>ر.ک: پاورقی، ص152</ref>
+
نویسنده مباحث کتاب را از تولد [[امام حسین علیه السلام|امام حسین]](ع) و پرورش او در دامان [[پیامبر اسلام|پیامبر]](ص) آغاز کرده و با نقل روایاتی از آن حضرت، خاطره شهادت آن امام همام(ع) را از پیش گفته است. وی می‌نویسد: «و چون از سال عمر او سه برآمد، [[پیامبر اسلام|رسول]] به سفری شد. روزی ناگاه بایستاد و فرمود: «إنا لله و إنا إلیه راجعون» و اشک از چشم‌های مبارک او روان شد. از این معنی سؤال رفت. فرمود: حالی [[جبرئیل]] فرود آمد و مرا از زمینی در کنار [[فرات]] خبر داد که او را [[کربلا]] گویند و بدان زمین فرزندم حسین کشته شود. کسی گفت:‌ ای رسول خدا که بر کشتن او دلیری کند؟ فرمود: مردی که او را [[یزید بن معاویه|یزید]] گویند و گویی من مصرع او همی نگرم و کشته او همی بینم...».
  
==پانویس==
+
مؤلف از وقایع مرگ [[معاویه]] و بیعت خواستن برای یزید و گفتگوی والی [[مدینه]] و امتناع امام حسین(ع) سخن می‌راند. داستان [[مسلم بن عقیل]] و حرکت او به‌سوی [[کوفه]] در پی نامه‌های بسیار مردم و خدعه و دسیسه در کوفه و ریختن نقشه توطئه قتل مسلم و عزیمت حضرت از [[مکه|مکه]] به سمت [[عراق]] و رسیدن خبر شهادت مسلم به امام، لشکرکشی [[حر بن یزید ریاحی]] در مقابل امام و وقوف حضرت در سرزمین کربلا، صفحاتی از تاریخ و واقعه خونین کربلا را رقم می‌زند. شهادت یاران و سپس خاندان حضرت و آنگاه کشته شدن خود حضرت، بخشی دیگر از این کتاب است. در اسارت خاندان پیامبر(ص)، قیام و نهضت حسینی متبلور می‌شود و اهداف آن ظهور و جلوه خاص می‌یابد.
<references />
 
  
==منابع مقاله==
+
از جمله ویژگی‌های کتاب حاضر آن است که مؤلف از منابع معتبر در حد امکان بهره برده و دقت کافى در ضبط روایات و نقل صحیح آنها نموده است؛ هرچند به [[علم رجال]] و [[درایه الحدیث|درایه]]، عالم و مجتهد نبوده است، اما در حسن انتخاب و دقت تألیف، سلیقه شایسته ‏اى به خرج داده است.
# مقدمه و متن کتاب.
 
#جلالی، نادره، «مروری بر مجموعه تاریخ و جغرافیای نشر میرات مکتوب»، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله: کتاب ماه تاریخ و جغرافیا، شماره 75 و 76، دی و بهمن 1382 (14 صفحه، از صفحه 154 تا 167)
 
#شاکرنژاد، احمد، «معرفی و ارائه گزیده‌ای از مقاتل کهن فارسی و مصائب امام حسین(ع)»، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله: پیام، شماره 103 (ویژه‌نامه محرم)، پاییز 1389 (12 صفحه، از صفحه 142 تا 153)
 
  
== منبع==
+
از دیگر ویژگی‌های کتاب آن است که نثر بدایع‏ نگار، نثر مرسل ساده و در برخى عبارات، مسجع ساده از انواع نثر فارسى است. تکلف و تصنعى در نثر مؤلف نیست. سخن ‏آرایى و نغزگفتارى در تزیین نثر او فراوان است. استخوان‏بندى عبارات، استوار و خوش‌نقش است. حسن تألیف، تناسب کلمات، شیوایى و رسایى گفتار، زیبایى نثر او را بازمى‏‌نماید. روانى و سلاست، کلام وى را مطبوع و دل‏ انگیز کرده است. ضعف تألیف، غرابت، اغلاق و ایجاز مخلّ و کلمات نامأنوس و ناخوش‌آهنگ در گزینش او جاى ندارد. هیچ‌گونه تنافرى در میان عبارات و الفاظ دیده نمى‌‏شود. افعال منسوخه در مجموع کتاب، انگشت‏ شمار است. از افعال ترکیبى به‌تناسب زمان خویش بهره گرفته و ساختار قدیمى آن را حفظ کرده است.
ویکی نور
+
 
 +
مؤلف درباره شیوه نگارش و سبک نثر فارسى این کتاب در مقدمه خود چنین مى‏ گوید: «... بدان صفت که بر زبان بزرگان دین حدیث رفته و مخبران صادق و گواهان امین یاد کرده ‏اند به شرح بازگوید و در املاى هر خبر و انشاى هر معنى، لطف سیاقت و جمال [[بلاغت]] بازنماید و سخن‌هاى لطیف و معانى جزیل به کار برد؛ چه، نامه ‏نگاران این حدیث، غالبا از حلیت انشا و طراز بدیع عاطل بودند و در صناعت سخن چندان بضاعت نداشتند و بر ممارست فن بیان و مدارست علم معانى فزونى نیافته و آیین کنایت و لطیفه استعارت نداشته...».
 +
 
 +
صنایع لفظى و معنوى بدیع به‌خوبى در کتاب فیض الدموع به کار رفته است. صنایع لفظى نظیر: تسجیع (سجع)، موازنه، تجنیس (جناس) و صنایع معنوى‏ مانند: تشبیه، استعاره، کنایه، مراعات نظیر، لف و نشر و... از این کتاب یک اثر ادبى فاخر ساخته است.
 +
 
 +
فهرست مطالب در ابتدا و فهرست [[آیه|آیات]]، [[حدیث|احادیث]]، اشعار، اعلام، جای‌ها و طوایف مذکور در متن، به‌همراه فهرست منابع و مآخذ مورد استفاده مصحح، در انتهای کتاب آمده است. در پاورقی‌ها علاوه بر ذکر منابع، به ترجمه اشعار و توضیح و تشریح کلمات سخت و دیریاب متن پرداخته شده است.
 +
 
 +
==منابع==
 +
*"مروری بر مجموعه تاریخ و جغرافیای نشر میرات مکتوب"، نادره جلالی، کتاب ماه تاریخ و جغرافیا، شماره ۷۵، دی ۱۳۸۲.
 +
*"معرفی و ارائه گزیده‌ای از مقاتل کهن فارسی و مصائب امام حسین(ع)"، احمد شاکرنژاد، مجله پیام، شماره ۱۰۳، پاییز ۱۳۸۹.
 +
*نرم افزار مقتل الحسین علیه‌السلام، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی.
 +
{{شناختنامه امام حسین (ع)}}
 +
{{واقعه عاشورا}}
 +
{{سنجش کیفی
 +
|سنجش=شده
 +
|شناسه= خوب
 +
|عنوان بندی مناسب= خوب
 +
|کفایت منابع و پی نوشت ها= خوب
 +
|رعایت سطح مخاطب عام= خوب
 +
|رعایت ادبیات دانشنامه ای= خوب
 +
|جامعیت= خوب
 +
|رعایت اختصار= خوب
 +
|سیر منطقی= خوب
 +
|کیفیت پژوهش= خوب
 +
|رده= دارد
 +
}}
 +
[[رده:منابع تاریخ زندگی امام حسین(ع)]]
 +
[[رده:کتابهای با موضوع امام حسین علیه السلام]][[رده:مقاتل]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۶ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۰:۳۹

کتاب «فيض الدُموع؛ شرح زندگانی و شهادت امام حسین علیه‌السلام» تألیف محمدابراهیم نواب تهرانی (۱۲۴۱-۱۲۹۹ ق)، یکی از منابع تاریخی درباره زندگانی امام حسین (علیه‌السلام) و شرح شهادت‌ و مقتل آن امام بزرگوار است.

Ketab367.jpg
نویسنده محمدابراهیم نواب تهرانی
موضوع زندگی و مقتل امام حسین علیه‌السلام
زبان فارسی
تعداد جلد ۱
مصحح اکبر ایرانی قمی

معرفی کتاب

محمدابراهیم نواب تهرانی ملقب به بدایع‌نگار، در مقدمه کتاب، انگیزه خود را در تألیف این اثر، ضمن فراهم آوردن توشه‌ای جهت آخرت‌، عدم دسترسی عموم به کتابی موثق و صحیح به زبان فارسی راجع به‌ زندگانی امام حسین (علیه‌السلام) و شهادت ایشان ذکر کرده است.

اثر حاضر یک متن ادبى به زبان فارسى فاخر، حماسى و مستند به اسناد معتبر تاریخى است. بنا به گفته مصحح کتاب، بر اساس تحقیقاتى که شده تاکنون کتابى فارسى با ویژگی‌هاى یادشده، چنین شیوا و مستند به منابع دست اول تألیف نشده است.

علامه شعرانى درباره این کتاب می گوید: «چون عبارت کتاب فیض الدموع در عالی‌ترین درجه فصاحت و جزالت و نمونه کامل از فن انشای نثر فارسى است و به بهترین خط نستعلیق نوشته شده، چنان‌که مى‏‌توان گفت تا صنعت طبع پدید آمد، کتابى فارسى به خطى چنین زیبا به چاپ نرسیده، مرا دریغ آمد در آن تصرفى شود؛ هرچند حرفى شکسته یا اعرابى مهمل مانده یا اصلاحى مناسب تشخیص داده شد. غیر شماره صفحات که مستلزم تصرفى در خط نبود و آنکه سخن ‏شناس است، داند در عصر اخیر، نثر فارسى بدین نیکویى کس بیاد ندارد. براى احیاى نام مؤلف که جد مادرى این بنده است و طلب مغفرت براى آن مرحوم که این تألیف از خیرات باقیات اوست، به‌وسیله افست تجدید طبع گردید».

سیف‌الله نواب نیز در مقدمه چاپ دوم کتاب مى‏ نویسد: «به‌طورى‌که مشاهده مى‌‏شود، مورخین اسلامى و متتبعین غربى، وقایع عاشورا را هریک با سبکى مخصوص تقریر و انتشار داده ‏اند و یادداشت‌هاى مورخین خارجى هم که بعضى تفصیل داده ‏اند، مراتبى را متذکر مى‏‌شوند که در نظر مطالعه ‏کننده تاریخ، قابل بحث و تحقیق است؛ لکن مرحوم محمدابراهیم نواب در فحص و تحقیق اخبار مراقبت نموده است که در کلیات واقعه صرف وقت شده و جریانات از روى صحت تقسیم‏ بندى شده باشد...».

نویسنده در تحریر این اثر از کتبی چون «اللهوف» اثر سید بن طاوس، «بحار الأنوار» علامه مجلسی، «مناقب» ابن شهرآشوب، «مقاتل الطالبیین» ابوالفرج اصفهانی و «مقتل» ابی‌مخنف بهره برده است.

برخی علما از جمله آقابزرگ تهرانی در الذریعة، استاد احمد منزوى در فهرست نسخه‏ هاى فارسى و استاد دانش‏ پژوه، به‌اشتباه، «فیض الدموع» را ترجمه «اللهوف» دانسته ‏اند؛ درحالى‌که با اندک مقایسه، مى‏‌توان به خلاف آن پى برد. اللهوف یکى از منابع این کتاب است که در جاهاى مختلف از آن نام برده شده است.

محتوای کتاب

کتاب «فیض الدموع» با مقدمه نویسنده آغاز و مطالب بدون تبویب یا فصل‌بندی خاصی، در عناوین مختلف و متعدد، عرضه شده است.

این‌ کتاب با نثری شیوا و روان‌ به‌ شرح حوادث قبل از واقعه کربلا می‌پردازد و پس از آن به بیان رخدادهای تاسوعا و عاشورا پرداخته و از رشادت‌ها و شیوه جانبازی امام حسین(ع) و یارانش به‌ شکلی‌ جان‌گداز سخن می‌گوید و پس‌ از‌ آن، حوادث پس از واقعه عاشورا و مصائب اهل‌بیت امام(ع) را تشریح می‌کند.

نویسنده با بهره‌گیری صحیح از منابع معتبر و با دقت در انتخاب مطالب، از نقل اقوال مختلف پرهیز کرده و آنچه درست‌تر بوده را برگزیده است.

نویسنده مباحث کتاب را از تولد امام حسین(ع) و پرورش او در دامان پیامبر(ص) آغاز کرده و با نقل روایاتی از آن حضرت، خاطره شهادت آن امام همام(ع) را از پیش گفته است. وی می‌نویسد: «و چون از سال عمر او سه برآمد، رسول به سفری شد. روزی ناگاه بایستاد و فرمود: «إنا لله و إنا إلیه راجعون» و اشک از چشم‌های مبارک او روان شد. از این معنی سؤال رفت. فرمود: حالی جبرئیل فرود آمد و مرا از زمینی در کنار فرات خبر داد که او را کربلا گویند و بدان زمین فرزندم حسین کشته شود. کسی گفت:‌ ای رسول خدا که بر کشتن او دلیری کند؟ فرمود: مردی که او را یزید گویند و گویی من مصرع او همی نگرم و کشته او همی بینم...».

مؤلف از وقایع مرگ معاویه و بیعت خواستن برای یزید و گفتگوی والی مدینه و امتناع امام حسین(ع) سخن می‌راند. داستان مسلم بن عقیل و حرکت او به‌سوی کوفه در پی نامه‌های بسیار مردم و خدعه و دسیسه در کوفه و ریختن نقشه توطئه قتل مسلم و عزیمت حضرت از مکه به سمت عراق و رسیدن خبر شهادت مسلم به امام، لشکرکشی حر بن یزید ریاحی در مقابل امام و وقوف حضرت در سرزمین کربلا، صفحاتی از تاریخ و واقعه خونین کربلا را رقم می‌زند. شهادت یاران و سپس خاندان حضرت و آنگاه کشته شدن خود حضرت، بخشی دیگر از این کتاب است. در اسارت خاندان پیامبر(ص)، قیام و نهضت حسینی متبلور می‌شود و اهداف آن ظهور و جلوه خاص می‌یابد.

از جمله ویژگی‌های کتاب حاضر آن است که مؤلف از منابع معتبر در حد امکان بهره برده و دقت کافى در ضبط روایات و نقل صحیح آنها نموده است؛ هرچند به علم رجال و درایه، عالم و مجتهد نبوده است، اما در حسن انتخاب و دقت تألیف، سلیقه شایسته ‏اى به خرج داده است.

از دیگر ویژگی‌های کتاب آن است که نثر بدایع‏ نگار، نثر مرسل ساده و در برخى عبارات، مسجع ساده از انواع نثر فارسى است. تکلف و تصنعى در نثر مؤلف نیست. سخن ‏آرایى و نغزگفتارى در تزیین نثر او فراوان است. استخوان‏بندى عبارات، استوار و خوش‌نقش است. حسن تألیف، تناسب کلمات، شیوایى و رسایى گفتار، زیبایى نثر او را بازمى‏‌نماید. روانى و سلاست، کلام وى را مطبوع و دل‏ انگیز کرده است. ضعف تألیف، غرابت، اغلاق و ایجاز مخلّ و کلمات نامأنوس و ناخوش‌آهنگ در گزینش او جاى ندارد. هیچ‌گونه تنافرى در میان عبارات و الفاظ دیده نمى‌‏شود. افعال منسوخه در مجموع کتاب، انگشت‏ شمار است. از افعال ترکیبى به‌تناسب زمان خویش بهره گرفته و ساختار قدیمى آن را حفظ کرده است.

مؤلف درباره شیوه نگارش و سبک نثر فارسى این کتاب در مقدمه خود چنین مى‏ گوید: «... بدان صفت که بر زبان بزرگان دین حدیث رفته و مخبران صادق و گواهان امین یاد کرده ‏اند به شرح بازگوید و در املاى هر خبر و انشاى هر معنى، لطف سیاقت و جمال بلاغت بازنماید و سخن‌هاى لطیف و معانى جزیل به کار برد؛ چه، نامه ‏نگاران این حدیث، غالبا از حلیت انشا و طراز بدیع عاطل بودند و در صناعت سخن چندان بضاعت نداشتند و بر ممارست فن بیان و مدارست علم معانى فزونى نیافته و آیین کنایت و لطیفه استعارت نداشته...».

صنایع لفظى و معنوى بدیع به‌خوبى در کتاب فیض الدموع به کار رفته است. صنایع لفظى نظیر: تسجیع (سجع)، موازنه، تجنیس (جناس) و صنایع معنوى‏ مانند: تشبیه، استعاره، کنایه، مراعات نظیر، لف و نشر و... از این کتاب یک اثر ادبى فاخر ساخته است.

فهرست مطالب در ابتدا و فهرست آیات، احادیث، اشعار، اعلام، جای‌ها و طوایف مذکور در متن، به‌همراه فهرست منابع و مآخذ مورد استفاده مصحح، در انتهای کتاب آمده است. در پاورقی‌ها علاوه بر ذکر منابع، به ترجمه اشعار و توضیح و تشریح کلمات سخت و دیریاب متن پرداخته شده است.

منابع

  • "مروری بر مجموعه تاریخ و جغرافیای نشر میرات مکتوب"، نادره جلالی، کتاب ماه تاریخ و جغرافیا، شماره ۷۵، دی ۱۳۸۲.
  • "معرفی و ارائه گزیده‌ای از مقاتل کهن فارسی و مصائب امام حسین(ع)"، احمد شاکرنژاد، مجله پیام، شماره ۱۰۳، پاییز ۱۳۸۹.
  • نرم افزار مقتل الحسین علیه‌السلام، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی.


11.jpg
واقعه عاشورا
قبل از واقعه
شرح واقعه
پس از واقعه
بازتاب واقعه
وابسته ها


مسابقه از خطبه ۱۱۱ نهج البلاغه