جنايات سپاه عمر بن سعد در عصر عاشورا

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو

تقویم هجری قمری

روز واقعه:10 محرم
سال ۶۱ هجری قمری


پس از شهادت جانسوز ابا عبدالله الحسین علیه‌السلام و هفتاد و دو تن از یاران فداکار ایشان در کربلا، دشمنان اهل بیت علیهم‌السلام جنایت‌های دیگری در عصر عاشورا مرتکب گردیدند که به طور اختصار به آن‌ها اشاره می‌شود.

جنایات یزیدیان در عصر عاشورا

غارت خیمه‌های حسینی

سپاهیان عمر بن سعد، به ویژه جنایتکاران گروه نابکار و سفاک شمر بن ذی الجوشن، پس از شهادت امام حسین علیه‌السلام به خیمه‌های آن حضرت یورش برده و آن‌ها را غارت کردند و چهارپایان، لباس‌ها، صندوق‌ها، اسلحه‌ها و هر چه یافتند، به یغما بردند.

آنان، حتی حریم اهل بیت امام حسین را مراعات نکرده و زیورآلات و البسه بانوان را به اجبار از آنان ستاندند و به تاراج بردند. به طوری که زنان اهل بیت علیهم‌السلام ناچار شده و به عمر بن سعد پناهنده گردیده و از شدت جنایتکاری شمر و گروه نابکارش شکایت کردند. با این که عمر بن سعد به ظاهر دستور داد که از غارت خیمه‌ها دست بردارند، با این حال منافقان و جنایتکاران به رفتار خویش ادامه دادند.[۱]

آتش زدن خیمه‌ها

پس از غارت، اقدام به آتش زدن خیمه‌ها نمودند. در اندک مدتی تمامی خیمه‌ها و هر چه در آن‌ها بود، در آتش ظلم یزیدیان سوخت و نابود شد و حتی جان بازماندگان و یتیمان کاروان حسینی، با خطر آتش‌سوزی مواجه گردید و بدین منظور، زینب کبری سلام الله علیها به آنان دستور داد که از خیمه‌ها بیرون رفته و به اطراف پناهنده شوند، تا از این طریق از آتش سوزان خیمه‌ها در امان بمانند.[۲]

اسب‌دوانی بر پیکر شهیدان

عمر بن سعد، بنا به دستور کتبی عبیدالله بن زیاد، پس از شهادت امام حسین علیه‌السلام و یاران او در کربلا، تصمیم به اسب دوانی بر پیکرهای خونین شهیدان گرفت. ده نفر از منافقان و دشمنان اهل بیت علیهم‌السلام برای این کار پیش قدم شده و پس از نعل‌بندی اسبان خویش بر پیکرهای شهیدان کربلا، اسب تاختند و پیکرهای پر از جراحت و بی‌سر شهیدان را در هم شکستند.[۳]

ارسال سر مقدس امام حسین به کوفه

عمر بن سعد، برای خوش خدمتی بیشتر به دستگاه ظالمانه اموی، دستور داد سر بریده امام حسین علیه السلام را در عصر عاشورا با سرعت به کوفه ببرند و عبیدالله را از پایان یافتن غائله کربلا باخبر گردانند. مأموریت رساندن سر مقدس امام حسین علیه‌السلام بر عهده خولی بن یزید اصبحی گذاشته شد. ولی وی شب هنگام به کوفه رسید و در آن وقت، دار الاماره بسته بود. به همین جهت شب را در خانه خویش گذرانید و سر امام حسین علیه‌السلام را از ترس همسرش در تنوری پنهان کرد و در بامداد روز یازدهم به دار الاماره رفت و سر آن حضرت را تحویل عبیدالله بن زیاد داد.[۴]

پانویس

  1. الارشاد (شیخ مفید)، ص ۴۶۸؛ منتهی الآمال (شیخ عباس قمی)، ج ۱، ص ۳۹۹.
  2. لهوف (سید بن طاووس)، ص ۱۵۰.
  3. الارشاد، ص ۴۶۹.
  4. همان، ص ۴۷۰؛ منتهی الآمال، ج ۱، ص ۴۰۱.

منابع

  • مؤسسه تبیان، نرم‌افزار دایرة‌المعارف چهارده معصوم علیهم‌السلام

منابع برای مطالعه بیشتر:

11.jpg
واقعه عاشورا
قبل از واقعه
شرح واقعه
پس از واقعه
بازتاب واقعه
وابسته ها