زباله

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از کتاب فرهنگ عاشورا است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

زُباله، به معناى محلى که آب را در خود نگه مى‌دارد و محل پر آب است. روستایى آباد و مسکونى بوده که طوایفى از بنى اسد در آنجا مى‌زیستند. در آن محل قلعه و مسجدى‌ مربوط به بنى اسد بود. محل به نام زباله بنت مسعر شهرت یافته است.[۱]

امام حسین (علیه السلام) در راه کوفه در این منزلگاه توقف نمود و در همین منزلگاه بود که خبر شهادت ‌«عبدالله بن یقطر» را شنید. او فرستاده سیدالشهدا (علیه السلام) به سوى کوفیان و حضرت ‌مسلم بود که همزمان با شهادت مسلم و هانى، شهید شد.

امام در همانجا نیز، خبر شهادت قیس بن مسهر (پیک اعزامى خود به کوفه) را شنید. آنگاه اوضاع کوفه را براى‌ همراهان تشریح کرد و از بى وفایى و سست عهدى کوفیان گفت، سپس بیعت‌ خویش را از همراهان برداشت و فرمود: هر کس مى‌خواهد، برگردد. پیروانمان ما را خوار ساختند.

به گفته برخى مورخان جمعى از آن لحظه به بعد از چپ و راست متفرق شدند. صبح فردا به یارانش فرمود تا آب همراه بردارند و راه را به سوى کوفه ادامه دهند.

پانویس

  1. مقتل الحسین، مقرم، ص ۲۱۳؛ الحسین فی طریقه الى الشهادة، ص ۸۷.

منابع

11.jpg
واقعه عاشورا
قبل از واقعه
شرح واقعه
پس از واقعه
بازتاب واقعه
وابسته ها