آیه توکل: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (مهدی موسوی صفحهٔ آيه توکل را به آیه توکل منتقل کرد)
 
(۲ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
آیه 173 [[سوره آل عمران]]/3 را «آیه توكل» گویند.<ref> نهج الحق، ص ‌198.</ref> در شأن نزول این آیه آمده است كه چون پیامبر صلى الله علیه و آله آهنگ [[جنگ بدر]] كرد، منافقان بدو گفتند: اگر به جنگ [[ابوسفیان]] و كافران بروید، كسى از شما بازنگردد.
+
برخی آیه 173 [[سوره آل عمران]] را «آیه توكّل» نامیده‌اند.<ref> نهج الحق، علامه حلی، ص ‌198.</ref>  
  
پند ما را بشنوید و از ایشان بترسید و برحذر باشید. مسلمانان نه تنها نترسیدند، بلكه بر ایمانشان افزوده شد و گفتند: خدا ما را بس است و او نیكو وكیلى است:<ref> روض الجنان، ج‌ 5‌، ص‌ 165 و 166.</ref>
+
{{قرآن در قاب|«الَّذينَ قالَ لَهُم النَّاسُ إنّ النّاسَ قَد جَمَعوا لَكُم فَاخشَوهُم فَزادهُم إِيمانًا و قَالوا حَسبُنا اللّهُ و ‌نِعمَ ‌الوَكِيل»|سوره=3|آیه=173|ترجمه=همان کسانی که مردمِ [منافق و عوامل نفوذی دشمن] به آنان گفتند: لشکری انبوه از مردم [مکه] برای جنگ با شما گرد آمده اند، از آنان بترسید. ولی [این تهدید] بر ایمانشان افزود، و گفتند: خدا ما را بس است، و او نیکو وکیل و [نیکو کارگزاری] است.}}
 +
در [[شأن نزول]] این [[آیه]] آمده است كه چون [[پیامبر]] صلى الله علیه وآله آهنگ [[جنگ بدر]] كرد، منافقان به او گفتند: اگر به جنگ [[ابوسفیان]] و كافران بروید، كسى از شما بازنگردد. پند ما را بشنوید و از ایشان بترسید و برحذر باشید. مسلمانان نه تنها نترسیدند، بلكه بر ایمانشان افزوده شد و گفتند: خدا ما را بس است و او نیكو وكیلى است.<ref> روض الجنان، ج‌ 5‌، ص‌ 165-166.</ref>
  
{{قرآن در قاب|«الَّذينَ قالَ لَهُم النَّاسُ إنّ النّاسَ قَد جَمَعوا لَكُم فَاخشَوهُم فَزادهُم إِيمنًا و قَالوا حَسبُنا اللّهُ و ‌نِعمَ ‌الوَكِيل»|سوره=3|آیه=173}}
+
در نقلی دیگر، [[جابر بن عبدالله]] از [[امام باقر|امام محمدباقر]] عليه‌السلام روايت كند كه هنگامى كه پيامبر، [[حضرت على]] و [[عمار]] را به سوى اهل [[مكه]] روانه كرد، مردم به پيامبر گفتند: چرا اين جوان را به طرف آن‌ها مي‌فرستى و مردم اين دو نفر را از اهل مكه مى ترسانيدند و به آن‌ها مى گفتند كه امر مهمى به آن‌ها برگزار شده است. على عليه‌السلام مى فرمود: (حسبُنا اللَّهُ و نِعمَ الوكيل؛ خدا ما را كافى است و بهترين وكيل از براى ما خواهد بود.) وقتى كه به مكه وارد شدند خداوند موضوع گفتار على را با اهل مكه و نيز اقوال آن‌ها را با على عليه‌السلام به رسول خويش خبر داد و اين آيه نازل گرديد.<ref> تفسير عياشى.</ref>
  
 
==پانویس==
 
==پانویس==
سطر ۹: سطر ۱۰:
  
 
==منابع==
 
==منابع==
* علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد1، ص379.
+
* [[دائرة المعارف قرآن کریم]]، علی خراسانی، ج1، ص379.
 +
*[[نمونه بینات در شأن نزول آیات]]، محمدباقر محقق،‌ ص163.  
  
 
{{قرآن}}
 
{{قرآن}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۱ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۴:۲۱

برخی آیه 173 سوره آل عمران را «آیه توكّل» نامیده‌اند.[۱]

مشاهده آیه در سوره

«الَّذينَ قالَ لَهُم النَّاسُ إنّ النّاسَ قَد جَمَعوا لَكُم فَاخشَوهُم فَزادهُم إِيمانًا و قَالوا حَسبُنا اللّهُ و ‌نِعمَ ‌الوَكِيل»

همان کسانی که مردمِ [منافق و عوامل نفوذی دشمن] به آنان گفتند: لشکری انبوه از مردم [مکه] برای جنگ با شما گرد آمده اند، از آنان بترسید. ولی [این تهدید] بر ایمانشان افزود، و گفتند: خدا ما را بس است، و او نیکو وکیل و [نیکو کارگزاری] است.

مشاهده آیه در سوره


در شأن نزول این آیه آمده است كه چون پیامبر صلى الله علیه وآله آهنگ جنگ بدر كرد، منافقان به او گفتند: اگر به جنگ ابوسفیان و كافران بروید، كسى از شما بازنگردد. پند ما را بشنوید و از ایشان بترسید و برحذر باشید. مسلمانان نه تنها نترسیدند، بلكه بر ایمانشان افزوده شد و گفتند: خدا ما را بس است و او نیكو وكیلى است.[۲]

در نقلی دیگر، جابر بن عبدالله از امام محمدباقر عليه‌السلام روايت كند كه هنگامى كه پيامبر، حضرت على و عمار را به سوى اهل مكه روانه كرد، مردم به پيامبر گفتند: چرا اين جوان را به طرف آن‌ها مي‌فرستى و مردم اين دو نفر را از اهل مكه مى ترسانيدند و به آن‌ها مى گفتند كه امر مهمى به آن‌ها برگزار شده است. على عليه‌السلام مى فرمود: (حسبُنا اللَّهُ و نِعمَ الوكيل؛ خدا ما را كافى است و بهترين وكيل از براى ما خواهد بود.) وقتى كه به مكه وارد شدند خداوند موضوع گفتار على را با اهل مكه و نيز اقوال آن‌ها را با على عليه‌السلام به رسول خويش خبر داد و اين آيه نازل گرديد.[۳]

پانویس

  1. نهج الحق، علامه حلی، ص ‌198.
  2. روض الجنان، ج‌ 5‌، ص‌ 165-166.
  3. تفسير عياشى.

منابع

قرآن
متن و ترجمه قرآن
اوصاف قرآن (اسامی و صفات قرآن، اعجاز قرآن، عدم تحریف در قرآن)
اجزاء قرآن آیه، سوره، جزء، حزب، حروف مقطعه
ترجمه و تفسیر قرآن تاریخ تفسیر، روشهای تفسیری قرآن، سیاق آیات، اسرائیلیات، تاویل، فهرست تفاسیر شیعه، فهرست تفاسیر اهل سنت، ترجمه های قرآن
علوم قرآنی تاریخ قرآن: نزول قرآن، جمع قرآن، شان نزول، کاتبان وحی، قراء سبعه
دلالت الفاظ قرآن: عام و خاص، مجمل و مبین، مطلق و مقید، محکم و متشابه، مفهوم و منطوق، نص و ظاهر، ناسخ و منسوخ
تلاوت قرآن تجوید، آداب قرائت قرآن، تدبر در قرآن
رده ها: سوره های قرآن * آیات قرآن * واژگان قرآنی * شخصیت های قرآنی * قصه های قرآنی * علوم قرآنی * معارف قرآن