آیه اذن جهاد: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(تعیین رده) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) جز (مهدی موسوی صفحهٔ آيه اذن جهاد را به آیه اذن جهاد منتقل کرد) |
||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | آیه 39 [[سوره حج]] را «آیه اذن جهاد» نام نهاده‌اند.<ref> احكام القرآن، ابن العربى، ج 1، ص 102.</ref> برخى آن را «آیه اذن فى القتال»<ref> همان.</ref> و برخى «آیه جهاد»<ref> الناسخ والمنسوخ فى القرآن، نحّاس، ص 132.</ref> نامیده اند؛ زیرا مسلمانان پس از تحمل آزار و شكنجه ها و تحمیل جنگ بر آنان، براى نخستین بار با نزول این [[آیه]] در [[مدینه]] اجازه یافتند با مشركان بجنگند. | |
| − | + | {{قرآن در قاب|«أُذِنَ لِلَّذِينَ يُقَاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا وَإِنَّ اللَّهَ عَلَى نَصْرِهِمْ لَقَدِيرٌ»|ترجمه=به کسانی که [ستمکارانه] مورد جنگ و هجوم قرار می گیرند، چون به آنان ستم شده اذن جنگ داده شده، مسلماً خدا بر یاری دادن آنان تواناست.|سوره=22|آیه=39}} | |
| − | + | در [[شأن نزول]] این آیه آورده اند كه مسلمانان همواره در [[مكه]] مورد آزار مشركان قرار مى گرفتند و بارها مجروح و كتك خورده، نزد [[پیامبر]] صلى الله علیه وآله شكایت مى بردند و آن حضرت، آنها را به صبر دعوت كرده و مى فرمود: هنوز به جنگ مأمور نشده ام؛ تا این كه به [[مدینه]] هجرت كرد و براى نخستین بار این آیه درباره قتال فرود آمد و اجازه جنگ صادر شد.<ref> مجمع البیان، ج 7، ص 138؛ اسباب النزول، واحدى، ص 258.</ref> | |
| − | + | [[شیخ طوسى]] گوید: این آیه درباره [[مهاجرین]] نازل شده که اهل مکه آنها را از وطن خویش بیرون کرده بودند و وقتى که قوى شدند، خداوند آنها را به [[جهاد]] امر نمود. | |
| + | ==پانویس== | ||
| + | <references/> | ||
| − | |||
| − | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
| + | * [[دائرة المعارف قرآن کریم]]، علی خراسانی، ج1، ص368. | ||
| + | *[[نمونه بینات در شأن نزول آیات]]، محمدباقر محقق، ص403. | ||
| + | ==پیوند== | ||
| + | *[[آیه 39 سوره حج|مشاهده ترجمه و تفسیر آیه]] | ||
| + | |||
| + | {{قرآن}} | ||
| − | |||
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | [[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | ||
| + | [[رده:آیات سوره حج]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۵۸
آیه 39 سوره حج را «آیه اذن جهاد» نام نهاده‌اند.[۱] برخى آن را «آیه اذن فى القتال»[۲] و برخى «آیه جهاد»[۳] نامیده اند؛ زیرا مسلمانان پس از تحمل آزار و شكنجه ها و تحمیل جنگ بر آنان، براى نخستین بار با نزول این آیه در مدینه اجازه یافتند با مشركان بجنگند.
در شأن نزول این آیه آورده اند كه مسلمانان همواره در مكه مورد آزار مشركان قرار مى گرفتند و بارها مجروح و كتك خورده، نزد پیامبر صلى الله علیه وآله شكایت مى بردند و آن حضرت، آنها را به صبر دعوت كرده و مى فرمود: هنوز به جنگ مأمور نشده ام؛ تا این كه به مدینه هجرت كرد و براى نخستین بار این آیه درباره قتال فرود آمد و اجازه جنگ صادر شد.[۴]
شیخ طوسى گوید: این آیه درباره مهاجرین نازل شده که اهل مکه آنها را از وطن خویش بیرون کرده بودند و وقتى که قوى شدند، خداوند آنها را به جهاد امر نمود.
پانویس
منابع
- دائرة المعارف قرآن کریم، علی خراسانی، ج1، ص368.
- نمونه بینات در شأن نزول آیات، محمدباقر محقق، ص403.
پیوند
