آیه سیف: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | آیه 5 [[سوره توبه]] را «آیه سِیف»<ref> الاتقان، ج 2، ص 45 و 47.</ref> یا «آیه قِتال»<ref> بحارالانوار، ج 19، ص 114؛ التمهید، ج 2، ص 351.</ref> گویند. این نام‌گذارى از آن رو است كه [[قرآن]] پس از انقضاى ماه‌های حرام، جنگ با مشركان را با شدت دستور داده، مگر این كه به دامن [[اسلام]] وارد شوند: | |
| − | آیه 5 | + | {{قرآن در قاب |«فَإِذَا انسَلَخَ الأَشْهُرُ الْحُرُمُ فَاقْتُلُواْ الْمُشْرِكِينَ حَيْثُ وَجَدتُّمُوهُمْ وَخُذُوهُمْ وَاحْصُرُوهُمْ وَاقْعُدُواْ لَهُمْ كُلَّ مَرْصَدٍ فَإِن تَابُواْ وَأَقَامُواْ الصَّلاَةَ وَآتَوُاْ الزَّكَاةَ فَخَلُّواْ سَبِيلَهُمْ إِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ»|سوره=9|آیه=5|ترجمه=پس هنگامی که ماه های حرام سپری شود، مشرکان را هر جا یافتید، بکشید و به اسیری بگیرید و محاصره کنید و در هر کمین گاهی به کمین آنان بنشینید؛ ولی اگر توبه کردند و نماز را بر پا داشتند و زکات پرداختند، پس آزادشان گذارید؛ زیرا خدا بسیار آمرزنده و مهربان است.}} |
| − | + | كافرانى كه 13 سال [[پیامبر اسلام|پيامبر اسلام]] صلى الله عليه وآله و مسلمانان را در [[مكه]] آزار دادند و پس از [[هجرت پیامبر اسلام به مدینه|هجرت]] نيز 9 سال از هيچ توطئه‌اى فرو گذار نكردند، مستحقّ سركوبى شديدند. | |
| − | برخى این آیه را در رأس آیات ناسخ دانسته‌اند؛ یعنى برآنند كه 124 آیه را نسخ مى‌كند.<ref> الاتقان، ج 2، ص 51.</ref> برخى گفته‌اند: | + | برخى این [[آیه]] را در رأس آیات [[ناسخ و منسوخ|ناسخ]] دانسته‌اند؛ یعنى برآنند كه 124 آیه را [[نسخ]] مى‌كند.<ref> الاتقان، ج 2، ص 51.</ref> برخى گفته‌اند: آیه فوق، ناسخِ هر آیه‌اى است كه [[عفو]] و فدیه در آن ذكر شده؛ البته بعضى گفته‌اند: به آیه «فَإِمّا مَنًّا بَعدُ و إِمّا فِداءً» منسوخ است كه بر آزادى یا فدیه گرفتن دلالت دارد ([[سوره محمد]]، 4).<ref> روض الجنان، ج 9، ص 176.</ref> ولى گویا هیچ كدام ناسخ یكدیگر نیست؛ زیرا [[پیامبر اسلام|پیامبر]] صلى الله علیه وآله از آغاز [[رسالت]] تا انجام، هم كُشت هم عفو كرد و هم فدیه ستاند.<ref> روض الجنان، ج 9، ص 175.</ref> |
| − | ==پانویس == | + | ==پانویس== |
<references /> | <references /> | ||
| − | |||
| − | علی خراسانی، | + | ==منابع== |
| + | |||
| + | *[[دائرة المعارف قرآن کریم]]، علی خراسانی، ج1، ص388. | ||
| + | *[[تفسیر نور]]، محسن قرائتی، ج3، ص379. | ||
| + | |||
| + | {{قرآن}} | ||
| + | |||
| + | [[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | ||
| + | [[رده:آیات سوره توبه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۲۹
آیه 5 سوره توبه را «آیه سِیف»[۱] یا «آیه قِتال»[۲] گویند. این نام‌گذارى از آن رو است كه قرآن پس از انقضاى ماه‌های حرام، جنگ با مشركان را با شدت دستور داده، مگر این كه به دامن اسلام وارد شوند:
كافرانى كه 13 سال پيامبر اسلام صلى الله عليه وآله و مسلمانان را در مكه آزار دادند و پس از هجرت نيز 9 سال از هيچ توطئه‌اى فرو گذار نكردند، مستحقّ سركوبى شديدند.
برخى این آیه را در رأس آیات ناسخ دانسته‌اند؛ یعنى برآنند كه 124 آیه را نسخ مى‌كند.[۳] برخى گفته‌اند: آیه فوق، ناسخِ هر آیه‌اى است كه عفو و فدیه در آن ذكر شده؛ البته بعضى گفته‌اند: به آیه «فَإِمّا مَنًّا بَعدُ و إِمّا فِداءً» منسوخ است كه بر آزادى یا فدیه گرفتن دلالت دارد (سوره محمد، 4).[۴] ولى گویا هیچ كدام ناسخ یكدیگر نیست؛ زیرا پیامبر صلى الله علیه وآله از آغاز رسالت تا انجام، هم كُشت هم عفو كرد و هم فدیه ستاند.[۵]
پانویس
منابع
- دائرة المعارف قرآن کریم، علی خراسانی، ج1، ص388.
- تفسیر نور، محسن قرائتی، ج3، ص379.
