حمار: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
Heidariyan47 (بحث | مشارکتها) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | «حمار» به معنی الاغ، حیوانی است دراز گوش، که در [[قرآن|قرآن کریم]] چند بار از آن نام برده شده است: | |
| − | + | * {{متن قرآن|«مَثَلُ الَّذِینَ حُمِّلُوا التَّوْرَاةَ ثُمَّ لَمْ یحْمِلُوهَا کمَثَلِ الْحِمَارِ یحْمِلُ أَسْفَارًا...»}}؛ آنانکه [[تورات]] را حمل مى کنند (علماى [[یهود|یهود]]) و بدان عمل نمى کنند به خر مى مانند که کتاب هائى را به پشت خویش حمل نماید.<ref> سوره جمعه: ۵ </ref> | |
| + | * {{متن قرآن|«وَالْخَیلَ وَالْبِغَالَ وَالْحَمِیرَ لِتَرْکبُوهَا وَ زِینَةً...»}}؛ اسبان و استران و خران را آفریدیم که بر آنها سوار شوید و زینت زندگى شما باشند.<ref> سوره نحل: ۸ </ref> | ||
| + | * {{متن قرآن|«... إِنَّ أَنْکرَ الْأَصْوَاتِ لَصَوْتُ الْحَمِیرِ»}}؛ ناپسندترین آوازها آواز خران است.<ref> سوره لقمان: ۱۹ </ref> | ||
| − | + | از [[امیرالمؤمنین]] (علیه السلام) روایت شده که فرمود: عبادتکارى که عبادتش نه از روى دانش و فهم باشد، به خر آسیاب مى ماند که به دور خود مى چرخد و به جائى نمى رسد.<ref>محمدباقر مجلسی، بحارالانوار: ۱/۲۰۸. </ref> | |
| − | + | [[محمد بن مسلم]] گوید: از [[امام باقر]] (علیه السلام) راجع به گوشت خر و اسب و استر سؤال شد، فرمود: [[حلال]] است ولى طبع شما آن را نمى پذیرد. | |
| − | + | ==پانویس== | |
| − | |||
| − | |||
| − | [[محمد بن مسلم]] | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | ==پانویس == | ||
<references /> | <references /> | ||
| − | == | + | ==منابع== |
| − | |||
| − | + | * سید مصطفی حسینی دشتی، فرهنگ معارف و معاریف. | |
| + | * محمدباقر مجلسی، بحارالانوار. | ||
[[رده:واژگان قرآنی]] | [[رده:واژگان قرآنی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۲۱
«حمار» به معنی الاغ، حیوانی است دراز گوش، که در قرآن کریم چند بار از آن نام برده شده است:
- «مَثَلُ الَّذِینَ حُمِّلُوا التَّوْرَاةَ ثُمَّ لَمْ یحْمِلُوهَا کمَثَلِ الْحِمَارِ یحْمِلُ أَسْفَارًا...»؛ آنانکه تورات را حمل مى کنند (علماى یهود) و بدان عمل نمى کنند به خر مى مانند که کتاب هائى را به پشت خویش حمل نماید.[۱]
- «وَالْخَیلَ وَالْبِغَالَ وَالْحَمِیرَ لِتَرْکبُوهَا وَ زِینَةً...»؛ اسبان و استران و خران را آفریدیم که بر آنها سوار شوید و زینت زندگى شما باشند.[۲]
- «... إِنَّ أَنْکرَ الْأَصْوَاتِ لَصَوْتُ الْحَمِیرِ»؛ ناپسندترین آوازها آواز خران است.[۳]
از امیرالمؤمنین (علیه السلام) روایت شده که فرمود: عبادتکارى که عبادتش نه از روى دانش و فهم باشد، به خر آسیاب مى ماند که به دور خود مى چرخد و به جائى نمى رسد.[۴]
محمد بن مسلم گوید: از امام باقر (علیه السلام) راجع به گوشت خر و اسب و استر سؤال شد، فرمود: حلال است ولى طبع شما آن را نمى پذیرد.
پانویس
منابع
- سید مصطفی حسینی دشتی، فرهنگ معارف و معاریف.
- محمدباقر مجلسی، بحارالانوار.
