جلد (تازیانه)

«جَلد» به معنای تازیانه زدن. «جَلدة» یکبار زدن. و تازیانه، تابیده‌ای چرمی یا ریسمانی است که برای راندن چارپایان، تنبیه خطاکاران و مانند اینها از آن استفاده می‌شود و به آن شلاق و قَمچی نیز گفته می‌شود. و به تازیانه زدن «جَلْد» گفته می‌شود بدان جهت که تازیانه به پوست بدن می‌رسد یا بدان سبب که تازیانه از پوست ساخته می‌شده است.

در صریح قرآن، تازیانه زدن حدی شرعی است در دو معصیت، یکی «زنا» که چون ثابت شود مرد و زن هر یک را صد تازیانه باید زد:

• «الزَّانِیةُ وَ الزَّانىِ فَاجْلِدُواْ کلُ‌َّ وَاحِدٍ مِّنهُْمَا مِاْئَةَ جَلْدَة» (سوره نور/آیه۲)؛ زن و مرد زنا کار هر یک را صد تازیانه بزنید.

دوم «قَذف» یعنی تهمت زنا به مرد یا زن که حد آن هشتاد تازیانه است:

• «وَ الَّذِینَ یرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ ثمُ‌َّ لَمْ یأْتُواْ بِأَرْبَعَةِ شهَُدَاءَ فَاجْلِدُوهُمْ ثَمَانِینَ جَلْدَةً وَ لَا تَقْبَلُواْ لهَُمْ شهََادَةً أَبَدًا» (سوره نور/آیه۴)؛ کسانیکه زنان عفیفه را نسبت به زنا دهند و چهار گواه نیاورند آنان را هشتاد تازیانه بزنید.

در مذهب اهل بیت علیهم السلام حد نوشیدن مُسکر نیز هشتاد تازیانه است و حد «قَواد» هفتاد و پنج تازیانه و حد «لواط» که دخول نکند صد تازیانه است علی المشهور و اگر دخول کند کشتن است و چون در قرآن صریح نیامده، فقهای مذاهب دیگر اختلاف کرده اند و تفصیل آن را در کتب فقه باید طلب کرد.

منابع

• نثر طوبی، علامه شعرانی، ج۱، ص ۱۳۳
• دائرة المعارف قرآن کریم، ج ۶، ص ۸۱.