نشانه های ظهور امام زمان (عج): تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
|||
| (۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | {{مقاله از یک نشریه}} | |
| + | هر مسئله‌ای که اهمیت و مقبولیت عمومی داشته باشد، مخاطرات و تهدیدها نسبت به آن از ناحیه سودجویان و فرصت طلبان بیشتر خواهد شد. از جمله این مسائل ظهور [[امام زمان عجل الله فرجه الشریف|امام زمان]] (عجل الله تعالی فرجه) است که به منزله اعتقاد و باور عمومی مطرح شده است. از این رو پیشوایان دین برای جلوگیری از انحراف‌ها و به جهت آگاهی بخشی به مردم جهان و رفع تحیر از آنان، برای ظهور و قیام او نشانه‌ها و علایمی را بیان کرده‌اند که به نشانه‌های ظهور شناخته می‌شوند. | ||
| + | ==نشانه‌های عام و خاص== | ||
| − | + | ===نشانه‌های عام=== | |
| − | + | آن دسته از نشانه ها و علایمی که شاخصه های کلی و عمومی دارند یعنی در قالب پدیده خاص، در برهه خاص و در افراد خاصی متصف نشده اند، «علایم عمومی» نامیده می شوند؛ نظیر [[حدیث|احادیث]] و روایاتی که از احوال و اوضاع مردمان [[آخر الزمان]] خبر می دهند و از انحرافات و کج روی هایی که در آن دوره رخ می دهد سخن به میان آورده اند که در واقع، نوعی بیان علایم و نشانه های ظهور [[امام زمان عجل الله فرجه الشریف|امام زمان]] علیه السلام است، اما در قالب و معیار کلی و عمومی. به عنوان نمونه: {{متن حدیث|«عَنْ اِبْنِ عَباس عَنْ رَسُولِ اللّه ِ صلی الله علیه و آله: فِی حَدیثٍ اَنَّ اللّه َ اَوْحی اِلَیهِ لَیْلَةً اَسْری بِهِ اَنْ یُوصِیَ اِلی عَلِیِّ وَ اَخْبَرَهُ بِالْأَئِمّةِ مِنْ وُلْدِهِ اِلی اَنْ قالَ وَ آخِرُ رَجُلٍ مِنْهُمْ یُصَلّی عِیسَی ابْنُ مَرْیَمَ خَلْفَهُ یَمْلأُ الاَْرْضَ عَدْلاً کَما مُلِئَتْ جَورا وَ ظُلْما... فَقُلْتُ اِلهی وَ سَیِّدی مَتی یَکُوُنُ ذاکَ؟ فَاَوْحَی اللّه ُ عَزَّوَجَلَّ اِلَیَّ: یَکُوُنُ ذالِکَ اِذا رُفِعَ الْعِلْمُ وَ ظَهَرَ الْجَهْلُ وَ کَثُرَ القِراءَةُ وَ قَلَّ الْعَمَلُ وَ کَثُرَ الْقَتْلُ وَ قَلَّ الْفُقَهاء وَالْهادُونَ وَ کَثُرَ فُقَهاءُ الضَّلالةِ وَالْخَوْنَةِ... وَ کَثُرَ الْجَورُ وَالْفَسادُ وَ ظَهَرَ الْمُنْکَرُ وَ اَمَرَ اُمّتُکَ بِهِ وَ نَهی عَنِ الْمَعْروُفِ....»}}<ref> [[اثبات الهداة|اثباة الهداة]]، ج ۷، ص ۳۹۰.</ref> [[ابن عباس]] می گوید: «در شب [[معراج]]، مطالبی به [[پیامبر اسلام|رسول اکرم]] صلی الله علیه و آله [[وحی]] شد که باید به [[امام علی|حضرت علی]] علیه السلام سفارش کند و به او در مورد [[ائمه اطهار|ائمه]] بعد از آن حضرت که از فرزندانش هستند خبر داد؛ تا آن جا که فرمود: آخرین آن ها نشانه هایی دارد؛ از جمله این که [[حضرت عیسی علیه السلام|عیسی بن مریم]] پشت سرش نماز می خواند؛ زمین را پر از [[عدالت|عدل]] و داد می کند، چنان چه پر از ظلم و جور شده باشد... عرض کردم: خداوندا! آن کی خواهد شد؟ خداوند به من [[وحی]] کرد: هرگاه علم از میان برداشته شود و جهل و نادانی ظاهر شود؛ قرائت های [[قرآن]] زیاد اما عمل کم شود؛ قتل و کشتار زیاد شود، فقهاء و هدایت کنندگان واقعی کم شوند؛ علمای فاسق و خیانت کار زیاد شوند... جور و فساد زیاد شود؛ منکر ظاهر شود؛ امت تو امر به منکر و نهی از معروف کنند... | |
| − | + | [[امام علی علیه السلام|امام علی]] علیه السلام در جواب سؤال «[[صعصعه بن صوحان|صعصعة بن صوحان]]» ـ که از یاران آن حضرت بود ـ درباره [[دجّال|دجال]] و خروجش، و پیرامون نشانه هایی از ظهور امام زمان علیه السلام، چنین فرمودند: {{متن حدیث|«فَاِنَّ عَلامَةَ ذلِکَ اِذا اَماتَ النّاسُ الصَّلاةَ وَ اَضاعُوا الاَمانَةَ وَاسْتَحَلُّوا الْکِذْبَ، وَاکَلُوا الرِّبا وَ اَخَذُوا الرُّشا وَ شَیَّدُوا البُنْیانَ وَ باعُوا الدّین بِالدُّنْیا وَاسْتَعْمَلُوا السُّفَهاءَ وَ شاوَرُوا النِّساءَ وَ قَطَعُوا الاَرْحامَ وَاتَّبَعُوا الاَهْواءَ، وَاسْتَخَفُّوا بِالدِّماءِ...»}}.<ref> [[بحارالانوار]]، ج ۵۲، ص ۱۹۳.</ref> علامت خروج و قیام دجال زمانی است که مردم [[نماز]] را ترک کنند؛ [[امانت]] ها را ضایع کنند؛ [[دروغ]] گفتن را حلال شمارند؛ [[ربا]] بخورند؛ [[رشوه خواری|رشوه]] بگیرند؛ ساختمان ها را محکم سازند و [[دین]] را به دنیا فروشند؛ مردمان کم عقل را بر کارها گمارند؛ زنان را در کارها طرف مشورت قرار دهند؛ قطع [[صله رحم|صله ارحام]] کنند؛ از هوا و هوس پیروی کنند و کشتار و خونریزی را کوچک شمارند... . | |
| − | + | ===نشانه‌های خاص=== | |
| − | + | بعضی از نشانه ها و علایم ظهور، به صورت خاص و با شاخص های ویژه در افراد متعین، تبلور می یابد؛ مثلاً در روایات بسیاری ذکر شده است، که ظهور امام زمان علیه السلام در سال فرد و در روز فرد تحقق پیدا خواهد کرد. | |
| − | + | ظهور و خروج افرادی به نام «دجال» و «[[سفیانی]]» که مظهر ضلالت و گمراهی و نیز قیام افرادی مثل [[خروج یمانی|یمانی]] و [[سید خراسانی]] که سنبل هدایت هستند جزء علایم خاص شمرده می شود و در [[حدیث|احادیث]]، با اسم و رسم و با ویژگی های مخصوصشان وارد شده است. | |
| − | + | [[امام باقر]] علیه السلام فرمودند: {{متن حدیث|«تَنْزِلُ الرّایاتُ السُّودُ الَّتی تَخْرُجُ مِنْ خُراسان اِلیَ الْکُوفَةِ، فَاِذا ظَهَرَ الْمَهدیُّ بَعَثَ اِلَیه بِالْبَیْعَةِ»}}.<ref> بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۲۱۷.</ref> پرچم های سیاهی از ناحیه [[خراسان]] بیرون می آید و به جانب [[کوفه]] به حرکت درمی آید. پس چون مهدی ظاهر شود، اینان وی را دعوت به [[بیعت]] می کنند.» | |
| − | + | و نیز امام باقر علیه السلام فرمود: «برای مهدی ما، دو نشانه است که از هنگامی که خداوند آسمان ها و زمین را خلق فرمود، سابقه ندارد: خسوف (ماه گرفتگی) در شب اول ماه [[رمضان]] و کسوف (خورشید گرفتگی) در نیمه همان ماه. و این دو از زمانی که خداوند آسمان ها و زمین را خلق کرده است، این چنین وجود نداشته است.»<ref> [[منتخب الاثر فی الامام الثانی عشر (کتاب)|منتخب الاثر]]، ص ۴۴۴.</ref> | |
| − | + | ==نشانه‌های حتمی و غیرحتمی== | |
| − | + | ===نشانه‌های حتمی=== | |
| − | + | علایم و نشانه هایی که به طور قطع قبل از ظهور حضرت، رخ خواهند داد و در واقع، هیچ گونه قید و شرطی در ایجاد آن ها لحاظ نشده است، «[[علامات حتمیه ظهور|علایم حتمی]]» نامیده می شوند و شاید بتوان گفت که ادعای ظهور قبل از تحقق آن ها کذب و دروغ است. | |
| − | + | [[امام سجاد]] علیه السلام فرمود: {{متن حدیث|«اِنَّ اَمْرَ الْقائِمِ حَتْمٌ مِنَ اللّه وَ اَمْرَ السُّفیانِی حَتْمٌ مِنَ اللّه وَلایَکُونُ قائِمٌ اِلاّ بِسُفْیانِی»}}.<ref> بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۸۲.</ref> ظهور قائم، از ناحیه خداوند، قطعی و [[خروج سفیانی]] نیز از جانب خداوند قطعی است و قائمی جز با سفیانی وجود ندارد. | |
| − | + | [[امام صادق]] علیه السلام فرمود: {{متن حدیث|«وَالْیَمانِی مِنَ الْمَحْتُومِ»}}؛ [[خروج یمانی|قیام یمانی]] از نشانه های حتمی است. | |
| − | + | [[فضل بن شاذان]] از [[ابوحمزه ثمالی]] نقل می کند: {{متن حدیث|«قُلْتُ لاَبیِ جَعْفَرٍ خُرُوجُ السُّفْیانِی مِنَ الْمَحْتُوم؟ قالَ نَعَمْ وَالنِّداءُ مِنَ الْمَحْتُومِ وَ طُلُوعُ الشَّمْسِ مِنْ مَغْرِبِها مِنَ الْمَحتُومِ وَاخْتِلافُ بَنِی الْعَباسِ فِی الدَّوْلَةِ مِنَ الْمحْتُومِ وَ قَتْلُ النَّفْسِ الزَّکِیة مَحْتُومٌ وَ خُرُوجُ الْقائِمِ مِنْ آلِ مُحَّمد مَحْتُومٌ...»}}.<ref> [[الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد (کتاب)|الارشاد]]، شیخ مفید، ج ۳، ص ۳۴۷.</ref> به [[امام باقر علیه السلام|امام باقر]] علیه السلام عرض کردم: آیا خروج سفیانی حتمی است؟ فرمودند: آری، صیحه آسمانی نیز از علایم حتمی است و طلوع خورشید از مغرب حتمی است. اختلاف بین [[بنی عباس]] در رابطه با حکومت، حتمی است. کشته شدن [[نفس زکیه]] حتمی است، قیام قائم آل محمد صلی الله علیه و آله حتمی است...». | |
| − | + | ===نشانه‌های غیرحتمی=== | |
| − | + | بعضی از نشانه های ظهور قبل از ظهور، به طور مشروط رخ می دهند؛ یعنی اگر مقتضی آن ها موجود و موانع مفقود باشد، تحققشان حتمی خواهد بود. در میان نشانه ها و علایم، آن چه حتمی شمرده شده، جزء محتومیات هستند و غیر از آن ها که گروه بسیاری از علایم را تشکیل می دهند جزء علایم غیرحتمی شمرده می شوند. | |
| − | + | ==علایم نزدیک و دور== | |
| − | ظهور | + | ===علایم نزدیک به وقت ظهور=== |
| − | [[امام | + | در بعضی از روایات، تصریح شده که بعضی از علایم در سال ظهور [[امام زمان عجل الله فرجه الشریف|امام زمان]] علیه السلام، رخ می دهند؛ یعنی قبل از ظهور و در آستانه قیام [[حضرت مهدی]] علیه السلام، این نشانه ها یکی پس از دیگری پدیدار شده، به ظهور امام زمان منتهی می شود. |
| − | در | + | [[امام صادق]] علیه السلام فرمود: {{متن حدیث|«خُرُوجُ الثَّلاثَةِ، اَلخُراسانِی وَالسُّفْیانِی وَالیَمانِی فِی سَنَةٍ واحِدَةٍ فِی شَهْرٍ واحِدِ، فِی یَوْمٍ واحِدٍ وَ لَیْسَ فیها رایةً بِأَهْدی مِنْ رایةِ الْیَمانی یَهدی اِلَی الْحَقّ»}}.<ref> کتاب [[الغیبة (نعمانى)|غیبت نعمانی]]، ص ۲۵۲.</ref> خروج سه کس: قیام خراسانی و [[خروج سفیانی|سفیانی]] و [[خروج یمانی|یمانی]]، در یک سال و در یک ماه و یک روز خواهد بود و در این میان، هیچ پرچمی به اندازه پرچم یمانی، به حق و هدایت دعوت نمی کند. |
| − | + | [[امام باقر]] علیه السلام فرمود: {{متن حدیث|«لَیْسَ بَیْنَ قِیامِ القائمِ وَ قَتْلِ النَّفْسِ الزَّکیَّةِ اَکْثَرَ مِنْ خَمْسَ عَشَرَ لَیْلَة»}}<ref> ارشاد مفید، ج ۲، ص ۳۷۴؛ [[اعلام الوری]]، ص ۴۲۷.</ref> بین ظهور مهدی علیه السلام و کشته شدن نفس زکیه، بیش از پانزده شب فاصله نیست. | |
| − | + | ===علایم با فاصله از ظهور=== | |
| − | + | بعضی از نشانه ها و علایم در بستر تاریخ با فاصله بسیاری با وقت ظهور تحقق می یابد؛ حتی بعضی از آن ها قبل از تولد امام زمان علیه السلام رخ می نمایند و بعضی بعد از تولد و قبل از ظهور با فاصله زیاد، تحقق پیدا کرده و یا خواهند کرد؛ چنان که شماری از آن ها، همچون از هم گسستن [[بنی امیه]] و [[بنی عباس]]، خروج [[ابومسلم خراسانى|ابومسلم خراسانی]]، اختلاف بین مسلمانان و... اتفاق افتاده است. | |
| − | + | ==علایم زمینی و آسمانی== | |
| − | + | ===علایم طبیعی و زمینی=== | |
| − | [[ | + | در میان نشانه ها و علایم ظهور، غالب آن ها نشانه های طبیعی و زمینی اند و هر کدام در تثبیت حقانیت ظهور و قیام [[امام زمان عجل الله فرجه الشریف|حضرت مهدی]] علیه السلام نقش اساسی دارند. |
| − | + | [[امام علی]] علیه السلام فرمود: {{متن حدیث|«وَیَخْرُجُ رَجُلٌ مِنْ اَهْلِ بَیْتی فِی الْحَرَمِ فَیَبْلُغُ السُّفْیانِی، فَیَبْعَثُ اِلَیه جُنْدا مِنْ جُنْدِهِ فَیهْزِمُهُمْ فَیَسیرُ اِلَیه السُّفْیانی بِمَنْ مَعَهُ، حَتّی اِذا جاوَزوا بِبَیْداء مِنَ الاَرْضِ، خَسَفَ بِهِمْ، فَلایَنْجوا منْهُمْ اِلاّ المُخْبِرُ عَنْهُمْ»}}». مردی از خاندان من، در سرزمین حرم قیام می کند، پس خبر خروج وی به [[سفیانی]] می رسد. وی، سپاهی از لشکریان خود را برای جنگ به سوی او می فرستد و آنان را شکست می دهد، آن گاه خود سفیانی با همراهانش به جنگ وی می روند و چون از سرزمین [[بیداء]] می گذرند، زمین آنان را فرو می برد و جز یک نفر، که خبر آنان را می آورد کسی از آنان نجات نمی یابد. | |
| − | + | نشانه هایی نظیر فرورفتن سفیانی در بیداء ([[خسف بیداء]])، [[خروج یمانی|قیام یمانی]]، خراسانی، [[خروج سفیانی|سفیانی]]، [[دجال]]، قتل نفس زکیه، جنگ های خونین و...، از جمله علایم زمینی و طبیعی هستند. | |
| − | + | ===علایم آسمانی=== | |
| − | + | به علت اهمیت ظهور امام زمان علیه السلام، علاوه بر نشانه های زمینی و طبیعی، برخی علایم آسمانی نیز در زمان ظهور حضرت رخ خواهند داد، تا مردم بهتر رهبر و مصلح آسمانی را شناخته و در راستای تحققِ رسالت و اهداف او مشارکت کنند؛ مانند: | |
| − | + | '''صیحه آسمانی:''' | |
| − | + | [[امام صادق]] علیه السلام فرمود: {{متن حدیث|«اِذا نادی مُنادٍ مِنَ السَّماءِ اَنَّ الْحَقَّ فِی آل محمَدٍ صلی الله علیه و آله فَعِنْدَ ذلِکَ یَظْهَرُ المَهدیُّ عَلی اَفْواهِ النّاسِ وَ یَشْربُونَ حُبَّهُ، وَلایَکُونُ لَهُمْ ذِکْرُ غَیْرِهِ»}}: هرگاه گوینده ای از آسمان ندا دهد که [[حق]] با اولاد [[پیامبر اسلام|محمد]] صلی الله علیه و آله است، در آن هنگام، ظهور مهدی علیه السلام به سر زبان ها می افتد، و همه شراب دوستی او می نوشند و غیر او را یاد نمی کنند. | |
| − | + | '''کسوف:''' | |
| − | + | امام صادق علیه السلام فرمود: {{متن حدیث|«عَلامَةُ خُرُوجِ الْمَهْدی کُسُوفُ الشَّمسِ فِی شَهْرِ رَمَضانٍ فی ثَلاثَ عَشَرَةَ وَ اَرْبَعَ عَشَرَةَ مِنْهُ»}}<ref> غیبت نعمانی، ص ۲۷۰.</ref> نشانه ظهور مهدی علیه السلام کسوف خورشید در سیزدهم یا چهاردهم ماه مبارک [[ماه رمضان|رمضان]] است. | |
| − | + | ==پانویس== | |
| − | + | <references /> | |
| − | + | ==منابع== | |
| − | + | * نشانه های ظهور امام زمان عجل الله تعالی فرجه شریف، نشریه مبلغان، شماره ۴۶. | |
| − | + | {{شناختنامه امام زمان (عج)}} | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | == | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
[[Category:علائم ظهور]] | [[Category:علائم ظهور]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۹ اوت ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۴۸
مقاله‌ی مربوط به این عنوان از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
هر مسئله‌ای که اهمیت و مقبولیت عمومی داشته باشد، مخاطرات و تهدیدها نسبت به آن از ناحیه سودجویان و فرصت طلبان بیشتر خواهد شد. از جمله این مسائل ظهور امام زمان (عجل الله تعالی فرجه) است که به منزله اعتقاد و باور عمومی مطرح شده است. از این رو پیشوایان دین برای جلوگیری از انحراف‌ها و به جهت آگاهی بخشی به مردم جهان و رفع تحیر از آنان، برای ظهور و قیام او نشانه‌ها و علایمی را بیان کرده‌اند که به نشانه‌های ظهور شناخته می‌شوند.
محتویات
نشانه‌های عام و خاص
نشانه‌های عام
آن دسته از نشانه ها و علایمی که شاخصه های کلی و عمومی دارند یعنی در قالب پدیده خاص، در برهه خاص و در افراد خاصی متصف نشده اند، «علایم عمومی» نامیده می شوند؛ نظیر احادیث و روایاتی که از احوال و اوضاع مردمان آخر الزمان خبر می دهند و از انحرافات و کج روی هایی که در آن دوره رخ می دهد سخن به میان آورده اند که در واقع، نوعی بیان علایم و نشانه های ظهور امام زمان علیه السلام است، اما در قالب و معیار کلی و عمومی. به عنوان نمونه: «عَنْ اِبْنِ عَباس عَنْ رَسُولِ اللّه ِ صلی الله علیه و آله: فِی حَدیثٍ اَنَّ اللّه َ اَوْحی اِلَیهِ لَیْلَةً اَسْری بِهِ اَنْ یُوصِیَ اِلی عَلِیِّ وَ اَخْبَرَهُ بِالْأَئِمّةِ مِنْ وُلْدِهِ اِلی اَنْ قالَ وَ آخِرُ رَجُلٍ مِنْهُمْ یُصَلّی عِیسَی ابْنُ مَرْیَمَ خَلْفَهُ یَمْلأُ الاَْرْضَ عَدْلاً کَما مُلِئَتْ جَورا وَ ظُلْما... فَقُلْتُ اِلهی وَ سَیِّدی مَتی یَکُوُنُ ذاکَ؟ فَاَوْحَی اللّه ُ عَزَّوَجَلَّ اِلَیَّ: یَکُوُنُ ذالِکَ اِذا رُفِعَ الْعِلْمُ وَ ظَهَرَ الْجَهْلُ وَ کَثُرَ القِراءَةُ وَ قَلَّ الْعَمَلُ وَ کَثُرَ الْقَتْلُ وَ قَلَّ الْفُقَهاء وَالْهادُونَ وَ کَثُرَ فُقَهاءُ الضَّلالةِ وَالْخَوْنَةِ... وَ کَثُرَ الْجَورُ وَالْفَسادُ وَ ظَهَرَ الْمُنْکَرُ وَ اَمَرَ اُمّتُکَ بِهِ وَ نَهی عَنِ الْمَعْروُفِ....»[۱] ابن عباس می گوید: «در شب معراج، مطالبی به رسول اکرم صلی الله علیه و آله وحی شد که باید به حضرت علی علیه السلام سفارش کند و به او در مورد ائمه بعد از آن حضرت که از فرزندانش هستند خبر داد؛ تا آن جا که فرمود: آخرین آن ها نشانه هایی دارد؛ از جمله این که عیسی بن مریم پشت سرش نماز می خواند؛ زمین را پر از عدل و داد می کند، چنان چه پر از ظلم و جور شده باشد... عرض کردم: خداوندا! آن کی خواهد شد؟ خداوند به من وحی کرد: هرگاه علم از میان برداشته شود و جهل و نادانی ظاهر شود؛ قرائت های قرآن زیاد اما عمل کم شود؛ قتل و کشتار زیاد شود، فقهاء و هدایت کنندگان واقعی کم شوند؛ علمای فاسق و خیانت کار زیاد شوند... جور و فساد زیاد شود؛ منکر ظاهر شود؛ امت تو امر به منکر و نهی از معروف کنند...
امام علی علیه السلام در جواب سؤال «صعصعة بن صوحان» ـ که از یاران آن حضرت بود ـ درباره دجال و خروجش، و پیرامون نشانه هایی از ظهور امام زمان علیه السلام، چنین فرمودند: «فَاِنَّ عَلامَةَ ذلِکَ اِذا اَماتَ النّاسُ الصَّلاةَ وَ اَضاعُوا الاَمانَةَ وَاسْتَحَلُّوا الْکِذْبَ، وَاکَلُوا الرِّبا وَ اَخَذُوا الرُّشا وَ شَیَّدُوا البُنْیانَ وَ باعُوا الدّین بِالدُّنْیا وَاسْتَعْمَلُوا السُّفَهاءَ وَ شاوَرُوا النِّساءَ وَ قَطَعُوا الاَرْحامَ وَاتَّبَعُوا الاَهْواءَ، وَاسْتَخَفُّوا بِالدِّماءِ...».[۲] علامت خروج و قیام دجال زمانی است که مردم نماز را ترک کنند؛ امانت ها را ضایع کنند؛ دروغ گفتن را حلال شمارند؛ ربا بخورند؛ رشوه بگیرند؛ ساختمان ها را محکم سازند و دین را به دنیا فروشند؛ مردمان کم عقل را بر کارها گمارند؛ زنان را در کارها طرف مشورت قرار دهند؛ قطع صله ارحام کنند؛ از هوا و هوس پیروی کنند و کشتار و خونریزی را کوچک شمارند... .
نشانه‌های خاص
بعضی از نشانه ها و علایم ظهور، به صورت خاص و با شاخص های ویژه در افراد متعین، تبلور می یابد؛ مثلاً در روایات بسیاری ذکر شده است، که ظهور امام زمان علیه السلام در سال فرد و در روز فرد تحقق پیدا خواهد کرد.
ظهور و خروج افرادی به نام «دجال» و «سفیانی» که مظهر ضلالت و گمراهی و نیز قیام افرادی مثل یمانی و سید خراسانی که سنبل هدایت هستند جزء علایم خاص شمرده می شود و در احادیث، با اسم و رسم و با ویژگی های مخصوصشان وارد شده است.
امام باقر علیه السلام فرمودند: «تَنْزِلُ الرّایاتُ السُّودُ الَّتی تَخْرُجُ مِنْ خُراسان اِلیَ الْکُوفَةِ، فَاِذا ظَهَرَ الْمَهدیُّ بَعَثَ اِلَیه بِالْبَیْعَةِ».[۳] پرچم های سیاهی از ناحیه خراسان بیرون می آید و به جانب کوفه به حرکت درمی آید. پس چون مهدی ظاهر شود، اینان وی را دعوت به بیعت می کنند.»
و نیز امام باقر علیه السلام فرمود: «برای مهدی ما، دو نشانه است که از هنگامی که خداوند آسمان ها و زمین را خلق فرمود، سابقه ندارد: خسوف (ماه گرفتگی) در شب اول ماه رمضان و کسوف (خورشید گرفتگی) در نیمه همان ماه. و این دو از زمانی که خداوند آسمان ها و زمین را خلق کرده است، این چنین وجود نداشته است.»[۴]
نشانه‌های حتمی و غیرحتمی
نشانه‌های حتمی
علایم و نشانه هایی که به طور قطع قبل از ظهور حضرت، رخ خواهند داد و در واقع، هیچ گونه قید و شرطی در ایجاد آن ها لحاظ نشده است، «علایم حتمی» نامیده می شوند و شاید بتوان گفت که ادعای ظهور قبل از تحقق آن ها کذب و دروغ است.
امام سجاد علیه السلام فرمود: «اِنَّ اَمْرَ الْقائِمِ حَتْمٌ مِنَ اللّه وَ اَمْرَ السُّفیانِی حَتْمٌ مِنَ اللّه وَلایَکُونُ قائِمٌ اِلاّ بِسُفْیانِی».[۵] ظهور قائم، از ناحیه خداوند، قطعی و خروج سفیانی نیز از جانب خداوند قطعی است و قائمی جز با سفیانی وجود ندارد.
امام صادق علیه السلام فرمود: «وَالْیَمانِی مِنَ الْمَحْتُومِ»؛ قیام یمانی از نشانه های حتمی است.
فضل بن شاذان از ابوحمزه ثمالی نقل می کند: «قُلْتُ لاَبیِ جَعْفَرٍ خُرُوجُ السُّفْیانِی مِنَ الْمَحْتُوم؟ قالَ نَعَمْ وَالنِّداءُ مِنَ الْمَحْتُومِ وَ طُلُوعُ الشَّمْسِ مِنْ مَغْرِبِها مِنَ الْمَحتُومِ وَاخْتِلافُ بَنِی الْعَباسِ فِی الدَّوْلَةِ مِنَ الْمحْتُومِ وَ قَتْلُ النَّفْسِ الزَّکِیة مَحْتُومٌ وَ خُرُوجُ الْقائِمِ مِنْ آلِ مُحَّمد مَحْتُومٌ...».[۶] به امام باقر علیه السلام عرض کردم: آیا خروج سفیانی حتمی است؟ فرمودند: آری، صیحه آسمانی نیز از علایم حتمی است و طلوع خورشید از مغرب حتمی است. اختلاف بین بنی عباس در رابطه با حکومت، حتمی است. کشته شدن نفس زکیه حتمی است، قیام قائم آل محمد صلی الله علیه و آله حتمی است...».
نشانه‌های غیرحتمی
بعضی از نشانه های ظهور قبل از ظهور، به طور مشروط رخ می دهند؛ یعنی اگر مقتضی آن ها موجود و موانع مفقود باشد، تحققشان حتمی خواهد بود. در میان نشانه ها و علایم، آن چه حتمی شمرده شده، جزء محتومیات هستند و غیر از آن ها که گروه بسیاری از علایم را تشکیل می دهند جزء علایم غیرحتمی شمرده می شوند.
علایم نزدیک و دور
علایم نزدیک به وقت ظهور
در بعضی از روایات، تصریح شده که بعضی از علایم در سال ظهور امام زمان علیه السلام، رخ می دهند؛ یعنی قبل از ظهور و در آستانه قیام حضرت مهدی علیه السلام، این نشانه ها یکی پس از دیگری پدیدار شده، به ظهور امام زمان منتهی می شود.
امام صادق علیه السلام فرمود: «خُرُوجُ الثَّلاثَةِ، اَلخُراسانِی وَالسُّفْیانِی وَالیَمانِی فِی سَنَةٍ واحِدَةٍ فِی شَهْرٍ واحِدِ، فِی یَوْمٍ واحِدٍ وَ لَیْسَ فیها رایةً بِأَهْدی مِنْ رایةِ الْیَمانی یَهدی اِلَی الْحَقّ».[۷] خروج سه کس: قیام خراسانی و سفیانی و یمانی، در یک سال و در یک ماه و یک روز خواهد بود و در این میان، هیچ پرچمی به اندازه پرچم یمانی، به حق و هدایت دعوت نمی کند.
امام باقر علیه السلام فرمود: «لَیْسَ بَیْنَ قِیامِ القائمِ وَ قَتْلِ النَّفْسِ الزَّکیَّةِ اَکْثَرَ مِنْ خَمْسَ عَشَرَ لَیْلَة»[۸] بین ظهور مهدی علیه السلام و کشته شدن نفس زکیه، بیش از پانزده شب فاصله نیست.
علایم با فاصله از ظهور
بعضی از نشانه ها و علایم در بستر تاریخ با فاصله بسیاری با وقت ظهور تحقق می یابد؛ حتی بعضی از آن ها قبل از تولد امام زمان علیه السلام رخ می نمایند و بعضی بعد از تولد و قبل از ظهور با فاصله زیاد، تحقق پیدا کرده و یا خواهند کرد؛ چنان که شماری از آن ها، همچون از هم گسستن بنی امیه و بنی عباس، خروج ابومسلم خراسانی، اختلاف بین مسلمانان و... اتفاق افتاده است.
علایم زمینی و آسمانی
علایم طبیعی و زمینی
در میان نشانه ها و علایم ظهور، غالب آن ها نشانه های طبیعی و زمینی اند و هر کدام در تثبیت حقانیت ظهور و قیام حضرت مهدی علیه السلام نقش اساسی دارند.
امام علی علیه السلام فرمود: «وَیَخْرُجُ رَجُلٌ مِنْ اَهْلِ بَیْتی فِی الْحَرَمِ فَیَبْلُغُ السُّفْیانِی، فَیَبْعَثُ اِلَیه جُنْدا مِنْ جُنْدِهِ فَیهْزِمُهُمْ فَیَسیرُ اِلَیه السُّفْیانی بِمَنْ مَعَهُ، حَتّی اِذا جاوَزوا بِبَیْداء مِنَ الاَرْضِ، خَسَفَ بِهِمْ، فَلایَنْجوا منْهُمْ اِلاّ المُخْبِرُ عَنْهُمْ»». مردی از خاندان من، در سرزمین حرم قیام می کند، پس خبر خروج وی به سفیانی می رسد. وی، سپاهی از لشکریان خود را برای جنگ به سوی او می فرستد و آنان را شکست می دهد، آن گاه خود سفیانی با همراهانش به جنگ وی می روند و چون از سرزمین بیداء می گذرند، زمین آنان را فرو می برد و جز یک نفر، که خبر آنان را می آورد کسی از آنان نجات نمی یابد.
نشانه هایی نظیر فرورفتن سفیانی در بیداء (خسف بیداء)، قیام یمانی، خراسانی، سفیانی، دجال، قتل نفس زکیه، جنگ های خونین و...، از جمله علایم زمینی و طبیعی هستند.
علایم آسمانی
به علت اهمیت ظهور امام زمان علیه السلام، علاوه بر نشانه های زمینی و طبیعی، برخی علایم آسمانی نیز در زمان ظهور حضرت رخ خواهند داد، تا مردم بهتر رهبر و مصلح آسمانی را شناخته و در راستای تحققِ رسالت و اهداف او مشارکت کنند؛ مانند:
صیحه آسمانی:
امام صادق علیه السلام فرمود: «اِذا نادی مُنادٍ مِنَ السَّماءِ اَنَّ الْحَقَّ فِی آل محمَدٍ صلی الله علیه و آله فَعِنْدَ ذلِکَ یَظْهَرُ المَهدیُّ عَلی اَفْواهِ النّاسِ وَ یَشْربُونَ حُبَّهُ، وَلایَکُونُ لَهُمْ ذِکْرُ غَیْرِهِ»: هرگاه گوینده ای از آسمان ندا دهد که حق با اولاد محمد صلی الله علیه و آله است، در آن هنگام، ظهور مهدی علیه السلام به سر زبان ها می افتد، و همه شراب دوستی او می نوشند و غیر او را یاد نمی کنند.
کسوف:
امام صادق علیه السلام فرمود: «عَلامَةُ خُرُوجِ الْمَهْدی کُسُوفُ الشَّمسِ فِی شَهْرِ رَمَضانٍ فی ثَلاثَ عَشَرَةَ وَ اَرْبَعَ عَشَرَةَ مِنْهُ»[۹] نشانه ظهور مهدی علیه السلام کسوف خورشید در سیزدهم یا چهاردهم ماه مبارک رمضان است.
پانویس
- ↑ اثباة الهداة، ج ۷، ص ۳۹۰.
- ↑ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۹۳.
- ↑ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۲۱۷.
- ↑ منتخب الاثر، ص ۴۴۴.
- ↑ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۸۲.
- ↑ الارشاد، شیخ مفید، ج ۳، ص ۳۴۷.
- ↑ کتاب غیبت نعمانی، ص ۲۵۲.
- ↑ ارشاد مفید، ج ۲، ص ۳۷۴؛ اعلام الوری، ص ۴۲۷.
- ↑ غیبت نعمانی، ص ۲۷۰.
منابع
- نشانه های ظهور امام زمان عجل الله تعالی فرجه شریف، نشریه مبلغان، شماره ۴۶.
