آیه نسخ: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
 
(۳ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
آیه 106 [[سوره بقره]]/2 «آیه نسخ» نام گرفته است:<ref>الرأى الصّواب فى منسوخ الكتاب، ص‌19.</ref>
+
آیه 106 [[سوره بقره]]، «آیه نَسخ» نام گرفته است. [[خداوند]] در این [[آیه]] اعلام مى‌دارد هر حكمى را كه «[[نسخ|نَسخ]]» كنیم یا به تأخير اندازیم، بهتر از آن یا مانندش را مى‌آوریم:<ref>الرأى الصّواب فى منسوخ الكتاب، ص‌19.</ref>
  
{{قرآن در قاب|«مَا نَنسَخْ مِنْ آيَةٍ أَوْ نُنسِهَا نَأْتِ بِخَيْرٍ مِّنْهَا أَوْ مِثْلِهَا أَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللّهَ عَلَىَ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ»|سوره=2|آیه=106}}
+
{{قرآن در قاب|«مَا نَنسَخْ مِنْ آيَةٍ أَوْ نُنسِهَا نَأْتِ بِخَيْرٍ مِّنْهَا أَوْ مِثْلِهَا أَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللّهَ عَلَىَ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ»|سوره=2|آیه=106|ترجمه=هر آیه ای را که [محتوی حکم یا احکامی است وقتی بر پایه مصلحت یا اقتضای زمان] از میان برداریم یا به تأخیر اندازیم، بهتر از آن یا مانندش را می آوریم. آیا ندانسته ای که خدا بر هر کاری تواناست؟!}}
  
خداوند در این آیه اعلام مى‌دارد: هر حكمى را كه نسخ كنیم یا به فراموشى بسپاریم، بهتر از آن یا مانندش را مى‌آوریم. در شأن نزول این آیه گفته‌اند: چون خداوند برخى از [[احكام]] و دستورها را نسخ مى‌كرد، یهودیان طعنه مى‌زدند و مى‌گفتند: محمد، داراى رأیى متین و محكم نیست؛ زیرا وقتى دستور و حكمى را بیان مى‌كند پس از مدتى حكم و دستور دیگرى برخلاف آن مى‌آورد و خداوند این آیه را بر رد آنان نازل كرد.
+
«نسخ» در لغت به معنى ازاله و از بين بردن است و در اصطلاح شرعى آن است كه حكمى را برده، حكم ديگرى را به جاى آن بياوريم. كلمه «نُنسها» از مصدر «انساء» به معناى تأخير انداختن يا حذف كردن است. در اینجا بدين معناست كه نزول [[وحى]] به تأخير افتد و پس از مدّتى نازل شود.  
  
به نقلى دیگر، یهودیان مى‌گفتند: محمد اصحاب خود را به امرى مأمور سپس آنان را از آن نهى مى‌كند. اگر سخنان او [[وحى]] مى‌بود، تناقضى در آن‌ها وجود نمى‌داشت و این آیه نازل شد.<ref> اسباب النزول، واحدى، ص‌ 36؛ روض الجنان، ج‌ 2، ص‌ 99.</ref> در معناى نسخ و نسیان در این آیه، مفسران به طور گسترده سخن گفته‌اند.<ref> الناسخ والمنسوخ، ابن ‌حزم، ص‌ 19.</ref>
+
در [[شأن نزول]] این آیه گفته‌اند: چون خداوند برخى از [[احكام]] و دستورها را [[نسخ]] مى‌كرد، [[یهود|یهودیان]] طعنه مى‌زدند و مى‌گفتند: [[پیامبر اسلام|محمد]]، داراى رأیى متین و محكم نیست؛ زیرا وقتى دستور و حكمى را بیان مى‌كند پس از مدتى حكم و دستور دیگرى برخلاف آن مى‌آورد؛ اگر اوّلى درست بود، پس دستور دوّم چيست؟ و اگر دستور دوّم درست است پس اعمال قبلى شما باطل است. سپس خداوند این [[آیه]] را بر ردّ آنان نازل كرد.<ref>تفسير روض الجنان.</ref>
 +
 
 +
به نقلى دیگر، یهودیان مى‌گفتند: محمد، [[صحابه|اصحاب]] خود را به امرى مأمور کرده، سپس آنان را از آن نهى مى‌كند. اگر سخنان او [[وحى]] مى‌بود، تناقضى در آن‌ها وجود نمى‌داشت؛ پس این آیه نازل شد.<ref> اسباب النزول، واحدى، ص‌ 36؛ روض الجنان، ج‌ 2، ص‌ 99.</ref>
  
 
==پانویس==
 
==پانویس==
<references/>
+
<references />
  
 
==منابع==
 
==منابع==
* علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد1، ص404.
+
 
 +
*[[دائرة المعارف قرآن کریم]]، علی خراسانی، ج1، ص404.
 +
*[[تفسیر نور]]، محسن قرائتی، ج1، ص175.
  
 
{{قرآن}}
 
{{قرآن}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۵۷

آیه 106 سوره بقره، «آیه نَسخ» نام گرفته است. خداوند در این آیه اعلام مى‌دارد هر حكمى را كه «نَسخ» كنیم یا به تأخير اندازیم، بهتر از آن یا مانندش را مى‌آوریم:[۱]

مشاهده آیه در سوره

«مَا نَنسَخْ مِنْ آيَةٍ أَوْ نُنسِهَا نَأْتِ بِخَيْرٍ مِّنْهَا أَوْ مِثْلِهَا أَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللّهَ عَلَىَ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ»

هر آیه ای را که [محتوی حکم یا احکامی است وقتی بر پایه مصلحت یا اقتضای زمان] از میان برداریم یا به تأخیر اندازیم، بهتر از آن یا مانندش را می آوریم. آیا ندانسته ای که خدا بر هر کاری تواناست؟!

مشاهده آیه در سوره


«نسخ» در لغت به معنى ازاله و از بين بردن است و در اصطلاح شرعى آن است كه حكمى را برده، حكم ديگرى را به جاى آن بياوريم. كلمه «نُنسها» از مصدر «انساء» به معناى تأخير انداختن يا حذف كردن است. در اینجا بدين معناست كه نزول وحى به تأخير افتد و پس از مدّتى نازل شود.

در شأن نزول این آیه گفته‌اند: چون خداوند برخى از احكام و دستورها را نسخ مى‌كرد، یهودیان طعنه مى‌زدند و مى‌گفتند: محمد، داراى رأیى متین و محكم نیست؛ زیرا وقتى دستور و حكمى را بیان مى‌كند پس از مدتى حكم و دستور دیگرى برخلاف آن مى‌آورد؛ اگر اوّلى درست بود، پس دستور دوّم چيست؟ و اگر دستور دوّم درست است پس اعمال قبلى شما باطل است. سپس خداوند این آیه را بر ردّ آنان نازل كرد.[۲]

به نقلى دیگر، یهودیان مى‌گفتند: محمد، اصحاب خود را به امرى مأمور کرده، سپس آنان را از آن نهى مى‌كند. اگر سخنان او وحى مى‌بود، تناقضى در آن‌ها وجود نمى‌داشت؛ پس این آیه نازل شد.[۳]

پانویس

  1. الرأى الصّواب فى منسوخ الكتاب، ص‌19.
  2. تفسير روض الجنان.
  3. اسباب النزول، واحدى، ص‌ 36؛ روض الجنان، ج‌ 2، ص‌ 99.

منابع

قرآن
متن و ترجمه قرآن
اوصاف قرآن (اسامی و صفات قرآن، اعجاز قرآن، عدم تحریف در قرآن)
اجزاء قرآن آیه، سوره، جزء، حزب، حروف مقطعه
ترجمه و تفسیر قرآن تاریخ تفسیر، روشهای تفسیری قرآن، سیاق آیات، اسرائیلیات، تاویل، فهرست تفاسیر شیعه، فهرست تفاسیر اهل سنت، ترجمه های قرآن
علوم قرآنی تاریخ قرآن: نزول قرآن، جمع قرآن، شان نزول، کاتبان وحی، قراء سبعه
دلالت الفاظ قرآن: عام و خاص، مجمل و مبین، مطلق و مقید، محکم و متشابه، مفهوم و منطوق، نص و ظاهر، ناسخ و منسوخ
تلاوت قرآن تجوید، آداب قرائت قرآن، تدبر در قرآن
رده ها: سوره های قرآن * آیات قرآن * واژگان قرآنی * شخصیت های قرآنی * قصه های قرآنی * علوم قرآنی * معارف قرآن